Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Typ był świetnym obserwatorem i bardzo trzeźwo zanalizował wolę życia. To, co go w niej fascynowało, mnie chyba jednak bardziej przeraża. Tak czy inaczej utwór ten ma w sobie coś niezwykłego.

Typ był świetnym obserwatorem i bardzo trzeźwo zanalizował wolę życia. To, co go w niej fascynowało, mnie chyba jednak bardziej przeraża. Tak czy inaczej utwór ten ma w sobie coś niezwykłego.

Pisarski znój i uniesienia oddane z niezwykłą precyzją. Na mnie to działa.

Pisarski znój i uniesienia oddane z niezwykłą precyzją. Na mnie to działa.

Szkoda. Wielka szkoda.

Szkoda. Wielka szkoda.

+5 do rozkminy

+5 do rozkminy

Najmniej udane dzieło Camusa.

Najmniej udane dzieło Camusa.

Ciekawie wyłożone studium szaleństwa; Dostojewski by polecał, gdyby mógł.

Ciekawie wyłożone studium szaleństwa; Dostojewski by polecał, gdyby mógł.

Jeden z mocniejszych debiutów; szokujący naturalizm.

Jeden z mocniejszych debiutów; szokujący naturalizm.

Ciotowski bicz dla ludzi pozbawionych empatii.

Ciotowski bicz dla ludzi pozbawionych empatii.

Koterski w słabszym wydaniu.

Koterski w słabszym wydaniu.

Wtedy Gombrowicz przybył na ratunek, a "Ferdydurke" okazała się być wytchnieniem od patetycznej i zakompleksionej prozy polskiej.

Wtedy Gombrowicz przybył na ratunek, a "Ferdydurke" okazała się być wytchnieniem od patetycznej i zakompleksionej prozy polskiej.

Pilch gdzieś napisał, że Thomas Mann dużo zaczerpnął z twórczości Brunona Schulza. W ogóle mnie to nie dziwi.

Pilch gdzieś napisał, że Thomas Mann dużo zaczerpnął z twórczości Brunona Schulza. W ogóle mnie to nie dziwi.

"Ciche dni w Clichy" to wyciąg z Millera. Nie wiedziałem, że potrafił być przystępny, ale okazało się, że napisał powieść, z której wyciął długie filozoficzne wywody i skupił się na budowaniu bardzo ciekawych postaci (mam tutaj na myśli przede wszystkim Carla). Niestety polskie wydanie wygląda z daleka (i z bliska też, jeśli ktoś nie słyszał o Millerze) jak soft-pornos dla niewyżytych mam pracujących w domu, tak więc czytać to bez siary można jedynie w domu; a szkoda, bo rozmiary są idealne do wożenia tego ze sobą w komunikacji.

"Ciche dni w Clichy" to wyciąg z Millera. Nie wiedziałem, że potrafił być przystępny, ale okazało się, że napisał powieść, z której wyciął długie filozoficzne wywody i skupił się na budowaniu bardzo ciekawych postaci (mam tutaj na myśli przede wszystkim Carla). Niestety polskie wydanie wygląda z daleka (i z bliska też, jeśli ktoś nie słyszał o Millerze) jak soft-pornos dla...

Orzeszkowa krytykowała Conrada za opuszczenie kraju i pisanie w języku angielskim... zawistna suka bez talentu.
"Jądro ciemności" posiada tę cechę, że w sumie można przedstawić wydarzenia w dwóch czy trzech rozwiniętych zdaniach, ale jeśli chcemy oddać duszę tej książki, to okazuje się, że trudno jest powiedzieć na jej temat cokolwiek zrozumiałego dla osoby, która jej nie czytała. Conrad znakomicie oddał charakter wspomnienia, które przenika się trochę z wyobraźnią i nagina przywoływaną rzeczywistość. Warto.

Orzeszkowa krytykowała Conrada za opuszczenie kraju i pisanie w języku angielskim... zawistna suka bez talentu.
"Jądro ciemności" posiada tę cechę, że w sumie można przedstawić wydarzenia w dwóch czy trzech rozwiniętych zdaniach, ale jeśli chcemy oddać duszę tej książki, to okazuje się, że trudno jest powiedzieć na jej temat cokolwiek zrozumiałego dla osoby, która jej nie...

Kawał porządnej literatury. Styl biblijno-filmowy świetnie się sprawdza w przypadku sagi rodzinnej... no i w ogóle czyta się to lepiej niż Biblię.

Kawał porządnej literatury. Styl biblijno-filmowy świetnie się sprawdza w przypadku sagi rodzinnej... no i w ogóle czyta się to lepiej niż Biblię.