John Fante był jednym z ulubionych pisarzy Bukowskiego. Nie mogłam sobie odpuścić sprawdzenia dlaczego. Tym większą gratką był dodatek w postaci wstępu napisanego przez Bukowskiego.

Myślę, że każdy czytelnik na pewnym etapie swojej drogi zderza się z pewnym murem. Jest znudzony. Tymi samymi wzorcami, pomysłami, oklepanymi frazesami. Coraz trudniej będzie znaleźć wyjątkowość, surowość i energię. Bukowski na tym etapie odnalazł Fante i nie dziwię się, że poczuł powiew świeżości. Tu każde zdanie żyje własną energią. Aż czuć pęd wiatru. Książka napisana prawie sto lat temu na pewnych poziomach nie zastarzała się zbyt dobrze ale nadal się wyróżnia swoją wyjątkowością.

Moje czytelnicze poszukiwania są ostatnio swoistą podróżą w czasie. Czuję, że z Johnem Fante jeszcze trochę pobędę.

John Fante był jednym z ulubionych pisarzy Bukowskiego. Nie mogłam sobie odpuścić sprawdzenia dlaczego. Tym większą gratką był dodatek w postaci wstępu napisanego przez Bukowskiego.

Myślę, że każdy czytelnik na pewnym etapie swojej drogi zderza się z pewnym murem. Jest znudzony. Tymi samymi wzorcami, pomysłami, oklepanymi frazesami. Coraz trudniej będzie znaleźć...

Mistrzostwo.
Maluje świat słowami niczym Van Gogh obrazy. Nieważne o czym traktują jego powieści, istotny jest ich sznyt.

Mistrzostwo.
Maluje świat słowami niczym Van Gogh obrazy. Nieważne o czym traktują jego powieści, istotny jest ich sznyt.

Powieść niedługa, ale jakże nabrzmiała treścią. Rzecz dzieje się w LA po Wielkim Kryzysie, ale trudno jednoznacznie określić, o czym to książka, bo jest w niej miejsce i na historię młodego pisarza i jego trudnej miłości, ale także jest to powieść o kraju imigrantów szukających szczęścia w słonecznej Kalifornii, z których każdy chce być Amerykaninem.

Powieść niedługa, ale jakże nabrzmiała treścią. Rzecz dzieje się w LA po Wielkim Kryzysie, ale trudno jednoznacznie określić, o czym to książka, bo jest w niej miejsce i na historię młodego pisarza i jego trudnej miłości, ale także jest to powieść o kraju imigrantów szukających szczęścia w słonecznej Kalifornii, z których każdy chce być Amerykaninem.

\/ \/ \/

\/ \/ \/

Dziś taka powieść by nie przeszła, ze względu chociażby na tematykę rasową i całe uprzedzenia, ale abstrahując od tego, to Pył jest ciekawą opowieścią o młodym pisarzu Arturo Bandinim, o wchodzeniu w dorosłość oraz o miłości. Klasyka nurtu amerykańskiego. Warto się zapoznać z tą pozycją.

Dziś taka powieść by nie przeszła, ze względu chociażby na tematykę rasową i całe uprzedzenia, ale abstrahując od tego, to Pył jest ciekawą opowieścią o młodym pisarzu Arturo Bandinim, o wchodzeniu w dorosłość oraz o miłości. Klasyka nurtu amerykańskiego. Warto się zapoznać z tą pozycją.

Niedoceniony Fante z najpiękniejszym przesłaniem miłości jakie kiedykolwiek było mi poznać.

Niedoceniony Fante z najpiękniejszym przesłaniem miłości jakie kiedykolwiek było mi poznać.

Podróż w przeszłość, ku literackim marzeniom pewnego amerykańskiego Włocha. Trudno w zasadzie napisać o niej cokolwiek jednoznacznego, gdyż każdy znajdzie tu coś innego; coś dla siebie. Subtelny i lekki styl Fantego jedynie potęguje wrażenie tej wielowymiarowości i mnogości interpretacji, ostatecznie pozostawiając czytelnika w łagodnym niedosycie, poszukującego odpowiedzi na niewypowiedziane pytania.

Podróż w przeszłość, ku literackim marzeniom pewnego amerykańskiego Włocha. Trudno w zasadzie napisać o niej cokolwiek jednoznacznego, gdyż każdy znajdzie tu coś innego; coś dla siebie. Subtelny i lekki styl Fantego jedynie potęguje wrażenie tej wielowymiarowości i mnogości interpretacji, ostatecznie pozostawiając czytelnika w łagodnym niedosycie, poszukującego odpowiedzi...

Mam inne wydanie (TENTEN 1991, seria Jana Zielińskiego, przekład Grzegorza Grątkowskiego).
W tej magicznej powieści odczułem duże podobieństwo do „Głodu” Hamsuna, a także do „Buszującego w zbożu” Salingera. Ale w niczym nie umniejsza to opowieści Fantego.
Książka świetna, choć od wyimaginowanego trzęsienia ziemi, akcja przyspiesza, uważam że na niekorzyść.
Ciekawie oddane fragmenty z sąsiadem Hellfrickiem, niektóre z Camillą, no i ta matka krowa idąca za zabitym cielątkiem wyjątkowo poruszająca. Większość scen z samym sobą też doskonale napisana.
Odebrałem tę powieść bardzo współcześnie, a przecież została napisana w latach trzydziestych ubiegłego wieku.

Mam inne wydanie (TENTEN 1991, seria Jana Zielińskiego, przekład Grzegorza Grątkowskiego).
W tej magicznej powieści odczułem duże podobieństwo do „Głodu” Hamsuna, a także do „Buszującego w zbożu” Salingera. Ale w niczym nie umniejsza to opowieści Fantego.
Książka świetna, choć od wyimaginowanego trzęsienia ziemi, akcja przyspiesza, uważam że na niekorzyść.
Ciekawie oddane...

Setna, i jedyna w swoim rodzaju.

Brutalna rzeczywistość Artura Bandiniego spowija go w pełnej okazałości. Przeszywa jego umysł, doprowadzając do impotencji artystycznej. Dopiero postać Camili, pięknej wodzącej kelnereczki wyprowadza go z zajadłego snu. Zaczyna żyć pełnią życia. Ich barowe igraszki sprawiają, że w głównym bohaterze budzi się wola życiowej funkcjonalności, która (niektórzy by powiedzieli jak wirus) wodzi za nos tą destrukcyjną opowieść o miłości i nieustannym pragnieniu "bycia kochanym", za wszelką cenę.

Dobitna oraz niesamowicie przenikliwa historia, którą poleciłbym dosłownie każdemu. Dziękuję.

Setna, i jedyna w swoim rodzaju.

Brutalna rzeczywistość Artura Bandiniego spowija go w pełnej okazałości. Przeszywa jego umysł, doprowadzając do impotencji artystycznej. Dopiero postać Camili, pięknej wodzącej kelnereczki wyprowadza go z zajadłego snu. Zaczyna żyć pełnią życia. Ich barowe igraszki sprawiają, że w głównym bohaterze budzi się wola życiowej funkcjonalności,...

Polecona i w zaufanie oddana... niestety, pomyłka, strzał poza tarczę. Chaotyczna, nierówna, z klimatem zerowym (w ogóle nie poczułem lat 30 XX wieku, zgiełku miasta),a do tego wszystkiego irytujący bohaterowie. Podobała mi się scena z cielakiem oraz z listem krytycznym od Bandiniego, to tyle. Niektóre momenty były całkiem zabawne, ale mimo sympatii do gustu H. nie mogę dać więcej niż 3 :(

Polecona i w zaufanie oddana... niestety, pomyłka, strzał poza tarczę. Chaotyczna, nierówna, z klimatem zerowym (w ogóle nie poczułem lat 30 XX wieku, zgiełku miasta),a do tego wszystkiego irytujący bohaterowie. Podobała mi się scena z cielakiem oraz z listem krytycznym od Bandiniego, to tyle. Niektóre momenty były całkiem zabawne, ale mimo sympatii do gustu H. nie mogę...