Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Coraz częściej przekonuję się do książek polskiego autorstwa. Najpierw zauroczyły mnie książki Grocholi, a następnie pozycje pani Ficner-Ogonowskiej. Tym razem w bibliotece na półce zatytułowanej "nowości" trafiłam na powieść "Zabłądziłam", a po przeczytaniu krótkiego opisu na okładce, postanowiłam ją wypożyczyć. Muszę przyznać, że zabierałam się za nią dość niechętnie, ale świat Majki i Aleka wciągnął mnie od samego początku aż do ostatniej strony. Być może nie mogłam się od niego oderwać, ponieważ nic w tym świecie nie jest czarno-białe lub mocno przelukrowane. Miłość nastolatków dojrzewa tu powoli na tle rodzinnych tragedii. Tragedii z przeszłości, które na zawsze odmieniły persepktywy Aleka i Majki.
Oprócz tego urzekło mnie samo zakończenie. Nie było gwałtowne, choć urwało się tak nagle, jakby w połowie w rozmowy. A pomimo tego dało radę rzucić odrobinę światła na to, czy Majka i Alek poradzą sobie w przyszłości jako rodzina i stworzą Mateuszkowi prawdziwy dom.
Pewnie to niemożliwe, ale chciałabym pzeczytać kontynuację tej książki. Nie tylko ze względu na dwójkę pierwszoplanowych bohaterów, ale przede wszystkim tych drugoplanowych. Fajnie byłoby dowiedzieć się czy Marta i ojciec Aleka uporządkowali swoje życie osobiste, albo czy rodzice Majki wciąż powoli naprawiają swoje zdrowie psychiczne.
W każdym razie bardzo polecam tę książkę.

Coraz częściej przekonuję się do książek polskiego autorstwa. Najpierw zauroczyły mnie książki Grocholi, a następnie pozycje pani Ficner-Ogonowskiej. Tym razem w bibliotece na półce zatytułowanej "nowości" trafiłam na powieść "Zabłądziłam", a po przeczytaniu krótkiego opisu na okładce, postanowiłam ją wypożyczyć. Muszę przyznać, że zabierałam się za nią dość niechętnie, ale...