Książka obejmuje trzy opowiadania. Pierwsze pt. "Zdążyć przed pierwszą gwiazdką" okazuje się być najlepszym z nich w tym zbiorze krótkiej prozy i zasługuje na 6 gwiazdek. Jest to literatura przedstawiająca kobiecy punkt widzenia. "Nie ufaj mężczyznom. Musisz sobie radzić sama. Nigdy im nie ufaj – szeptała w rzadkich chwilach przytomności. A potem przenosiła się w swój własny, niedostępny Natalii świat, w którym roiło się od dobrych wspomnień, zatrutych wspomnień, świat, w którym dla Natki nie było miejsca". Z pierwszego opowiadania emanuje smutek. Jest samotność w czasie świąt Bożego Narodzenia. To wynik rozbitej rodziny – rozstania rodziców. "Weź tabletki na zmęczenie, na znudzenie, zatwardzenie, pocieszenie, radość. Weź proszek przeciw smutkowi, weź syrop od braku opieki, wesprzyj się na sobie". Drugie opowiadanie pt. "On jeszcze nie wie, że mnie kocha" traktuje o zakochanej kobiecie w mężczyźnie, który odchodzi od niej kończąc ich wspólny związek. Ona nie akceptuje jego decyzji – mnóstwo myśli, tworzących jej najaktualniejsze emocje. Dziwnie to sobie tłumaczy, wierzy w coś niemożliwego. Trzecie opowiadanie pt. "Scarlett O'Hara z Pilawki Górnej" okazuje się być najmniej nierealne, można powiedzieć, że jest "cukierkowe". Razi mnie brak znaków interpunkcyjnych w wielu miejscach tekstu książki.

Książka obejmuje trzy opowiadania. Pierwsze pt. "Zdążyć przed pierwszą gwiazdką" okazuje się być najlepszym z nich w tym zbiorze krótkiej prozy i zasługuje na 6 gwiazdek. Jest to literatura przedstawiająca kobiecy punkt widzenia. "Nie ufaj mężczyznom. Musisz sobie radzić sama. Nigdy im nie ufaj – szeptała w rzadkich chwilach przytomności. A potem przenosiła się w swój...

Bardzo ciężko mi się tę książkę czytało. Nie potrafię nawet stwierdzić co autorka mogła chcieć nam przekazać. Słowa najlepiej określające tę pozycję to chaos i bałagan. Ale nie wykluczam, że być może nie zrozumiałam fenomenu tej książki.

Bardzo ciężko mi się tę książkę czytało. Nie potrafię nawet stwierdzić co autorka mogła chcieć nam przekazać. Słowa najlepiej określające tę pozycję to chaos i bałagan. Ale nie wykluczam, że być może nie zrozumiałam fenomenu tej książki.

Czuje sie oszukana. Pierwsze moje zaskoczenie ujawniło sie już po przeczytaniu pierwszej strony. Miałam ogrone wrażenie że już to kiedyś czytałam. Po kilku kartkach byłam już pewna że wcześniej czytałam tą opowieść w innej ksiażce Grocholi pt.Upoważnienie do szczęścia. Nie ładnie. Dwa kolejne opowiadania były nudne i nieciekawe. Była to moja druga przeczytana książka tej autorki ale raczej już podziękuje.

Czuje sie oszukana. Pierwsze moje zaskoczenie ujawniło sie już po przeczytaniu pierwszej strony. Miałam ogrone wrażenie że już to kiedyś czytałam. Po kilku kartkach byłam już pewna że wcześniej czytałam tą opowieść w innej ksiażce Grocholi pt.Upoważnienie do szczęścia. Nie ładnie. Dwa kolejne opowiadania były nudne i nieciekawe. Była to moja druga przeczytana książka tej...

Kupiłam ją za złotówkę na kiermaszu organizowanym przez bibliotekę w Stalowej Woli. Trzy lata temu. Nie oczekiwałam zbyt wiele... I zostałam pozytywnie zaskoczona. Owszem, mistrzostwo świata to nie jest, ale autorce udało się mnie zaskoczyć i wzruszyć - szczególnie w przypadku tytułowego opowiadania.

Kupiłam ją za złotówkę na kiermaszu organizowanym przez bibliotekę w Stalowej Woli. Trzy lata temu. Nie oczekiwałam zbyt wiele... I zostałam pozytywnie zaskoczona. Owszem, mistrzostwo świata to nie jest, ale autorce udało się mnie zaskoczyć i wzruszyć - szczególnie w przypadku tytułowego opowiadania.

Książka dodana w 2002 roku do świątecznego wydania wydania Gazety Wyborczej, przeczytałam ją wtedy i pamiętam, że jedno z opowiadań podobało mi się szczególnie. Grocholi generalnie nie czytam, może jakąś jedną powieść, ale nie pamiętam tytułu. Trochę dla mnie za przewidywalne treści i zbyt "cukierkowa" rzeczywistość.
Porządkując półki, znalazłam tę niewielką książeczkę i jako że święta niebawem odświeżyłam sobie jej treść. Tak jak zapamiętałam, tytułowe opowiadanie jest najciekawsze, kryje w sobie pewną niespodziankę, której oczywiście nie będę zdradzać. Tematyka świąteczna, sympatyczne przesłanie i happy end:))) miło się czyta.
Dwa pozostałe opowiadania średnie, w jednym "strumień podświadomości" właśnie opuszczanej przez ukochanego dziewczyny, nieco chaotyczny, trochę ckliwy. Trzecia z opowieści to współczesna bajka o "rycerzu na białym koniu", który pojawia się w Pilawce Górnej, ach, jakaż "romantyczna", nic tylko puścić sobie muzykę z filmu "Pretty Women".
Daję pięć gwiazdek ze względu na opowiadanie tytułowe.

Książka dodana w 2002 roku do świątecznego wydania wydania Gazety Wyborczej, przeczytałam ją wtedy i pamiętam, że jedno z opowiadań podobało mi się szczególnie. Grocholi generalnie nie czytam, może jakąś jedną powieść, ale nie pamiętam tytułu. Trochę dla mnie za przewidywalne treści i zbyt "cukierkowa" rzeczywistość.
Porządkując półki, znalazłam tę niewielką książeczkę i...

Bardzo fajne opowiadania :)
Najbardziej do gustu przypadło mi „zdążyć przed pierwszą gwiazdką” :)

Bardzo fajne opowiadania :)
Najbardziej do gustu przypadło mi „zdążyć przed pierwszą gwiazdką” :)

Przeczytać i zapomnieć

Przeczytać i zapomnieć

Krótkie. Jedyna zaleta.

Krótkie. Jedyna zaleta.

Niepozorne, całkiem dobre trzy opowiadania ocierające się o okołoświąteczne.

Niepozorne, całkiem dobre trzy opowiadania ocierające się o okołoświąteczne.

ŚREDNIA

ŚREDNIA