Ella zaklęta

Bardzo przyjemna książeczka.

Bardzo przyjemna książeczka.

“Ella zaklęta” Gail Carson Levine to książka, na którą autorka miała bardzo ciekawy pomysł. Wątek daru posłuszeństwa mógłby być doskonale rozwinięty, a historia rozgrywająca się w magicznych realiach mogłaby zachwycać. Niestety po pierwsze autorka nie wykorzystała potencjału, który drzemał w jej świetnym pomyśle na książkę. Dialogi są tu dosyć płytkie, relacje sztuczne, a fabuła niezwykle nieskomplikowana. Nie uratowały sytuacji nawet elfy, ogry i jednorożce. 😢 Po drugie byłam do tej książki zdecydowanie za stara. Mimo, iż lubię czasem czytać książki dla młodszych odbiorców, to ta zupełnie mnie nie urzekła. Przyznaję jednak, że “Ella zaklęta” mogłaby spodobać się młodszemu czytelnikowi, który nie wymaga od książki złożonej fabuły. Ja niestety nie czuję jej magii i nie polecam tej książki nikomu powyżej piętnastego roku życia.

“Ella zaklęta” Gail Carson Levine to książka, na którą autorka miała bardzo ciekawy pomysł. Wątek daru posłuszeństwa mógłby być doskonale rozwinięty, a historia rozgrywająca się w magicznych realiach mogłaby zachwycać. Niestety po pierwsze autorka nie wykorzystała potencjału, który drzemał w jej świetnym pomyśle na książkę. Dialogi są tu dosyć płytkie, relacje sztuczne, a...

fajna książka niemożna się od niej oderwać ale jak dla mnie to taka trochę podrobiona opowieść o kopciuszku.

fajna książka niemożna się od niej oderwać ale jak dla mnie to taka trochę podrobiona opowieść o kopciuszku.

"Ella zaklęta" jest powieścią, którą pomimo prostego języka czyta się interesująco. Wartka akcja porywa czytelnika, całość jest bardzo przyjemna w odbiorze i chce się poznać dalsze losy bohaterki. Jak dla mnie język jest zbyt banalny, jednak nie zmienia to faktu, iż uważam tę pozycję za godną polecenia, szczególnie osobom młodszym (10-13 lat). Wydanie też jest bardzo ładne, choć do okładki mam pewne zastrzeżenia. Twierdzę też, że w filmie Ella w znacznie lepszy sposób pokonała klątwę, aczkolwiek jest to jedynie moja opinia.

"Ella zaklęta" jest powieścią, którą pomimo prostego języka czyta się interesująco. Wartka akcja porywa czytelnika, całość jest bardzo przyjemna w odbiorze i chce się poznać dalsze losy bohaterki. Jak dla mnie język jest zbyt banalny, jednak nie zmienia to faktu, iż uważam tę pozycję za godną polecenia, szczególnie osobom młodszym (10-13 lat). Wydanie też jest bardzo ładne,...

Myślę że jest to książka wyłącznie dla młodszego czytelnika.

Myślę że jest to książka wyłącznie dla młodszego czytelnika.

No cóż, wolę jednak film, tam o wiele więcej się działo niż w książce...
"Ella Zaklęta" to przyjemna opowieść, która nawiązuje do znanych i lubianych baśni, i też umiejętnie się wyśmiewa ze znanych i utartych schematów. W końcu kto by pomyślał, że może istnieć dar od wróżki, który byłby przekleństwem? Albo dziewczyna, która nie czeka na Księcia z Bajki? Ta książka jest powiewem świeżości w baśniach, którego brakowało przez wiele, wiele lat.
Podobało mi się to, że dar Elli - posłuszeństwo, przecież tak często pojawiające się w znanych baśniach - tutaj pokazano odmiennie, i to zmusza do refleksji.
Książka ma swoje zalety, ale jednak film podobał mi się bardziej. Taka kolej rzeczy...

No cóż, wolę jednak film, tam o wiele więcej się działo niż w książce...
"Ella Zaklęta" to przyjemna opowieść, która nawiązuje do znanych i lubianych baśni, i też umiejętnie się wyśmiewa ze znanych i utartych schematów. W końcu kto by pomyślał, że może istnieć dar od wróżki, który byłby przekleństwem? Albo dziewczyna, która nie czeka na Księcia z Bajki? Ta książka jest...

Taka sobie. Dziecinna i absurdalna. Końcówka mnie wynudziła.

Taka sobie. Dziecinna i absurdalna. Końcówka mnie wynudziła.

Film o Elli bardziej przypadł mi do gustu. Książka inaczej rozgrywa historię kopciuszka w krainie elfów, gnomów, ogrów i wróżek. Książkowa Ella zmaga się z niechcianym darem. Ella filmowa ma pazur. Więc grzeczną i uroczą historię o książkowej Elli można podarować dziewięciolatce. A film obejrzeć z przyjemnością samemu.

Film o Elli bardziej przypadł mi do gustu. Książka inaczej rozgrywa historię kopciuszka w krainie elfów, gnomów, ogrów i wróżek. Książkowa Ella zmaga się z niechcianym darem. Ella filmowa ma pazur. Więc grzeczną i uroczą historię o książkowej Elli można podarować dziewięciolatce. A film obejrzeć z przyjemnością samemu.

Żałuję, że nie dorwałam tej książki parę lat temu. Mam wrażenie, że bardziej bym się nią zachwyciła. Pozycja jak najbardziej na plus, bardzo ładna i nieoczywista baśń. Polecam

Żałuję, że nie dorwałam tej książki parę lat temu. Mam wrażenie, że bardziej bym się nią zachwyciła. Pozycja jak najbardziej na plus, bardzo ładna i nieoczywista baśń. Polecam

Książka jest bardzo fajnie napisaną bajką. Posiada naprawdę ciekawą fabułę, baśniowy klimat, dobrze zbudowane postaci. Zwłaszcza postaci kobiece. Z tego, co wyczytałam o autorce to lubi ona tworzyć silne i niezależne bohaterki, co bardzo mnie ucieszyło, bo ostatnio miałam pecha trafiać często na takie nijakie bądź płaczliwe dziewoje, które buta nie potrafiły zawiązać bez pomocy dorodnego samca. I faktycznie w tej książce widzimy tę siłę u wszystkich pozytywnych postaci żeńskich. Tak, tylko u tych dobrych, bo autorka stworzyła postaci na zasadzie kontrastu więc wszyscy negatywni bohaterowie byli z zasady wredni i głupkowaci. Aczkolwiek mamy tu do czynienia z bajką, która była kierowana raczej do młodszej części czytelników więc sprawdza się to idealnie (żeby nie było, starszym też może się spodobać).
Teraz trochę porównań do ekranizacji.
Opis książki idealnie zgadza się z filmem. Ale poza imionami bohaterów praktycznie wszystko inne jest całkiem zmienione. Niektórzy bohaterowie jak elf Slannen byli w książce tylko wspomniani, gdzie w filmie występowali praktycznie cały czas. I na odwrót. W książce dobrze poznajemy ojca Elli, który okazał się naprawdę okropnym człowiekiem i materialistą. Dobra wróżka Amanda też pojawia się tu częściej niż w filmie i w dodatku jest starszą siwowłosą kobietą. Znaczną różnicą jest to, że Ella i książę Char znają się w sumie od dziecka, co już samo w sobie całkowicie zmienia fabułę książki. Nie ma żadnego złego wujka, który knuje za plecami następcy tronu, a rodzice Charmonta żyli i mieli się świetnie.
Bardzo podobało mi się również, że w książce autorka dobrze pokazała jak Ella próbowała walczyć z klątwą. Zmuszona do wykonywania każdego rozkazu często się buntowała i szukała różnych luk, żeby go nie zrobić, opóźnić go albo chociaż dopiec osobie, która owe polecenie wydała (np kiedy Amanda kazała trzymać jej miskę, żeby wbić do niej jajka, Ella owszem miskę trzymała, ale biegała z nią po całej kuchni, albo kiedy kazano przynieść jej z piwnicy więcej migdałów, Ella przyniosła dosłownie dwa). Dzięki temu widzimy też jak zaklęcie posłuszeństwa wpłynęło na charakter i osobowość Elli. Lektura ta bardzo dobrze może pokazać młodym czytelnikom jakie to ważne, żeby być w życiu asertywnym, że trzeba czasem powiedzieć 'nie', nie wolno narzucać komuś na siłę swoich przekonań i jakie ważne jest, żeby każdy człowiek posiadał wolną wolę i postępował zgodnie z sumieniem, a nie wbrew sobie.
Pod koniec książka robi się prawie idealną kopią Kopciusza.
Jedyne, co bym zmieniła w książce to wiek bohaterów. Jak dla mnie byli trochę za młodzi (Ella 16 lat a Char 18), ale to może dlatego, że po filmie przywykłam do starszych postaci. 🤷‍♀️
Podsumowując całość jestem naprawdę mile zaskoczona lekturą. Nie spodziewałam się, że po ekranizacji tak dobrze będzie mi się ową książkę czytało i będę miała przy niej tyle zabawy. Podkreślę jeszcze raz, że jest to bajka/baśń więc nie wiadomo jak ambitnego arcydzieła radzę się nie spodziewać. To leciutka książka z książętami, centaurami, wróżkami czy ogrami. Świetnie sprawdzi się jako prezent dla młodszych (ale raczej dziewczynek, bo męskich bohaterów nie ma za wiele).
Osobiście bardzo polecam i książkę i film.

Książka jest bardzo fajnie napisaną bajką. Posiada naprawdę ciekawą fabułę, baśniowy klimat, dobrze zbudowane postaci. Zwłaszcza postaci kobiece. Z tego, co wyczytałam o autorce to lubi ona tworzyć silne i niezależne bohaterki, co bardzo mnie ucieszyło, bo ostatnio miałam pecha trafiać często na takie nijakie bądź płaczliwe dziewoje, które buta nie potrafiły zawiązać bez...