Jesteśmy społecznością, która kocha książki

okładka zapowiadała najodważniejszą książkę Marii Nurowskiej. Zaczęłam więc czytać ją pełna nadziei na wstrząsająca historię. No cóż...
Przeszłość przeplata się tutaj z teraźniejszością w strumieniu świadomości (co dla niektórych może być wadą). Z fragmentów układanki wyłania się powoli obraz Darii oraz jej małżeństwa.
Nie wiem, czy spodziewałam się zbyt dużo po tej powieści czy mam przesyt Nurowską, ale ta książka nie wzbudziła we mnie żadnych większych emocji, nie odkryła niczego nowego, nie zmusiła do rozmyślań. Fakt, dobrze się ją czyta, ciężko się oderwać, ale ja oczekuję od książki czegoś więcej. Historia może i ciekawa, ale jak dla mnie opisana dość płytko, zbyt delikatnie. Poza tym odniosłam wrażenie, że Daria bardzo przypomina inną główną bohaterkę z powieści Nurowskiej.

okładka zapowiadała najodważniejszą książkę Marii Nurowskiej. Zaczęłam więc czytać ją pełna nadziei na wstrząsająca historię. No cóż...
Przeszłość przeplata się tutaj z teraźniejszością w strumieniu świadomości (co dla niektórych może być wadą). Z fragmentów układanki wyłania się powoli obraz Darii oraz jej małżeństwa.
Nie wiem, czy spodziewałam się zbyt dużo po tej...

Dla mnie to piękna baśń dla trochę starszych czytelników. Pokazuje codzienne życie, problemy większe i mniejsze różnych ludzi. I to jak nawet malutki gest może odmienić czyjeś życie.

Dla mnie to piękna baśń dla trochę starszych czytelników. Pokazuje codzienne życie, problemy większe i mniejsze różnych ludzi. I to jak nawet malutki gest może odmienić czyjeś życie.

Nie miałam zamiaru sięgać po książki Mroza, traf jednak chciał, że dostałam od siostry dwa pierwsze tomy. Dziś skończyłam czytać pierwszy. Dla mnie "Kasacja" to taki średniaczek. Są dość ciekawi bohaterowie, zabawne dialogi, trochę akcji i zagadka do rozwiązania. Nic natomiast nie zachwyca jakoś specjalnie. To taka książka do poczytania wieczorem, gdy mamy ochotę na coś lekkiego dla rozrywki.

Nie miałam zamiaru sięgać po książki Mroza, traf jednak chciał, że dostałam od siostry dwa pierwsze tomy. Dziś skończyłam czytać pierwszy. Dla mnie "Kasacja" to taki średniaczek. Są dość ciekawi bohaterowie, zabawne dialogi, trochę akcji i zagadka do rozwiązania. Nic natomiast nie zachwyca jakoś specjalnie. To taka książka do poczytania wieczorem, gdy mamy ochotę na coś...

jak to przy opowiadaniach bywa, jedne podobają mi się bardziej, inne mniej, ale w ogólnym rozrachunku zbiór ten wypada naprawdę dobrze.

Max Czornyj - opowiadanie pełne krwi, dość brutalne i obrazowe, wywołujące niekiedy obrzydzenie. Mnie się podobało i wzbudziło zainteresowanie. Z chęcią poznam jakąś powieść autora.

Łukasz Orbitowski - historia o relacji dwóch sióstr. Miłość, zazdrość, chęć życia życiem tej drugiej... Bardzo dobre opowiadanie zapadające w pamięć.

Marek Stelar - świat gangsterów, w który wkracza Bella i powoli przejmuje stery. Bo zabijać można na wiele sposobów.

Gaja Grzegorzowska - Balladyna i androidy? A dlaczego nie? Gaja w świetnym stylu udowadnia, że historia o Balladynie to historia uniwersalna.

Małgorzata Rogala - to opowiadanie chyba wywołało u mnie najmniej emocji. Jest ciekawe, ale jednak zabrakło tego czegoś.

Robert Małecki - niezły pomysł na fabułę. Może gdyby bardziej go rozwinąć, wyszłoby lepiej. Wbrew pozorom zakończenie nie zaskoczyło, a po przeczytaniu czułam pewien niedosyt.

Marcel Woźniak - czytając to opowiadanie, byłam ciekawa, jak autor ładnie ułoży wszystko w całość. Wyszło nieźle, chociaż odniosłam wrażenie, że dialogi momentami lekko kulały.

Alek Rogoziński - w tym przypadku zaczęło się ciekawie. I choć rozwiązanie zagadki lekko mnie rozczarowało, finał trochę to nadrabia.

jak to przy opowiadaniach bywa, jedne podobają mi się bardziej, inne mniej, ale w ogólnym rozrachunku zbiór ten wypada naprawdę dobrze.

Max Czornyj - opowiadanie pełne krwi, dość brutalne i obrazowe, wywołujące niekiedy obrzydzenie. Mnie się podobało i wzbudziło zainteresowanie. Z chęcią poznam jakąś powieść autora.

Łukasz Orbitowski - historia o relacji dwóch sióstr....

Powieść "Ojciec chrzestny" Mario Puzo to już chyba klasyka. Tyle słyszałam zarówno o książce jak i o filmie, że w końcu musiałam sięgnąć po jedno. A że najpierw książka potem film...
Zaczęłam czytać pełna nadziei i szybko wciągam się w mafijny świat. Szczerze mówiąc, spodziewałam się troszkę lepszej warstwy językowej, ale mimo wszystko książkę czytało się dobrze. Może momentami opisy nużyły, ale za to postaci dobrze wykreowano, zwłaszcza męskie. Bo kobiety i kobiecość schodzą tu na dalszy plan i rzadko wysuwają się do przodu. Troszkę brakowało mi kobiety charakternej, która miałaby odwagę sprzeciwić się temu patriarchatowi, ale autor widać miał inny zamysł. Stworzył książkę o męskim świecie, męskiej przyjaźni, lojalności. Świat, gdzie rodzina jest najważniejsza (przynajmniej na ogół, a jak kobieta jest bita przez męża, to widocznie zasłużyła). Świat, gdzie obowiązuje pewna hierarchia. Gdzie trzeba przewidywać ruchy przeciwnika i być w ciągłej gotowości. Czasami też uczucia trzeba zepchnąć na dalszy plan i postąpić rozsądnie. Mówić jedno, a robić drugie.
Fajnie, że możemy poznać ten świat z różnych punktów widzenia. Że znamy cała historię, wiemy, jak Vito stał się donem i jak tworzył swoje imperium.

Powieść "Ojciec chrzestny" Mario Puzo to już chyba klasyka. Tyle słyszałam zarówno o książce jak i o filmie, że w końcu musiałam sięgnąć po jedno. A że najpierw książka potem film...
Zaczęłam czytać pełna nadziei i szybko wciągam się w mafijny świat. Szczerze mówiąc, spodziewałam się troszkę lepszej warstwy językowej, ale mimo wszystko książkę czytało się dobrze. Może...