Ojciec chrzestny

„Ojciec Chrzestny” był pozycją na mojej półce, po którą wiedziałam, że wypada/muszę sięgnąć, a jednak spędził tam kilka lat. Kupiony tanio w antykwariacie, zmęczony przeprowadzkami, finalnie znajdujący się trzech częściach, jeszcze z tą malutką czcionką nie zachęcał do czytania. Aż w końcu to zrobił i naprawdę było warto!

Historia rodziny Corleone porwała mnie ze sobą, a zwłaszcza struktury mafii, jej strategie, etykieta i kod postępowania, co wolno, czego nie wolno, co wypada, a co rozumie się samo przez siebie. Złożoność i strukturalizm, to raczej nie to, czego spodziewamy się po mafii. A mężczyźni należący do mafii według wytycznych działali cały czas, a każda decyzja, czy akcja była starannie przemyślana. W książce znajduje się dekada słynnej włoskiej rodziny, między rozdziałami pokonujemy miesiące – co tylko daje realizmu powieści. Latamy po stanach i poza nie, prowadzimy dyskusje i razem z Donem nawołujemy do rozsądku, by razem porozumować. Hipnotyzująca.

Ekranizacja obejrzana tuż po odłożeniu książki, i niestety co własna wyobraźnia zbudowała w trakcie lektury, to nie to samo. Oczywiście, brakowało mi wszystkiego, co było w oryginale – bo wszystko było potrzebne i zgrabnie się łączyło (jak bardziej rozbudowany wątek w Vegas), ale już bez tego film miał niewolne tempo, a trwał trzy godziny. 

„Ojciec Chrzestny” był pozycją na mojej półce, po którą wiedziałam, że wypada/muszę sięgnąć, a jednak spędził tam kilka lat. Kupiony tanio w antykwariacie, zmęczony przeprowadzkami, finalnie znajdujący się trzech częściach, jeszcze z tą malutką czcionką nie zachęcał do czytania. Aż w końcu to zrobił i naprawdę było warto!

Historia rodziny Corleone porwała mnie ze sobą, a...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jestem pod wrażeniem, że książka o takiej tematyce będzie dla mnie aż tak ciekawa. Nie powiem, wciągnęły mnie losy Rodziny Corleone. Bardzo podobało mi się, że między rozdziałami było przeskoczenie w czasie i nie każde wydarzenie z życia Rodziny było opisywane.

Jestem pod wrażeniem, że książka o takiej tematyce będzie dla mnie aż tak ciekawa. Nie powiem, wciągnęły mnie losy Rodziny Corleone. Bardzo podobało mi się, że między rozdziałami było przeskoczenie w czasie i nie każde wydarzenie z życia Rodziny było opisywane.

Pokaż mimo to

To jedna z tych książek, które miałam na liście jako literatura klasyczna do przeczytania, więc unikałam ekranizacji i czekałam na odpowiedni moment, żeby zasiąść do lektury. Książka ciekawa, ukazująca strukturę organizacji i metody działania mafii, napisana nieco już archaicznym językiem, ale wciągająca. Z chęcią przeczytam kolejne tomy.

To jedna z tych książek, które miałam na liście jako literatura klasyczna do przeczytania, więc unikałam ekranizacji i czekałam na odpowiedni moment, żeby zasiąść do lektury. Książka ciekawa, ukazująca strukturę organizacji i metody działania mafii, napisana nieco już archaicznym językiem, ale wciągająca. Z chęcią przeczytam kolejne tomy.

Pokaż mimo to

Przyznaję najpierw oglądałem film. Ale literacka wersja Mario Puzo także kapitalna. Dzieje nowojorskiej rodziny Corleone w realiach świata mafijnego.

Przyznaję najpierw oglądałem film. Ale literacka wersja Mario Puzo także kapitalna. Dzieje nowojorskiej rodziny Corleone w realiach świata mafijnego.

Pokaż mimo to

Jestem z tych szczęściarzy, co najpierw przeczytali książkę, a potem obejrzeli film. I w takiej właśnie kolejności polecam

Jestem z tych szczęściarzy, co najpierw przeczytali książkę, a potem obejrzeli film. I w takiej właśnie kolejności polecam

Pokaż mimo to

Najpierw cytat ze "Śmierci frajerów":

[(...)Ach, kiedyś będąc nastolatkiem opętanym poczuciem winy i brzemieniem bezwartościowości i zmagań ze światem, na­tknąłem się na powieść Dostojewskiego Bracia Karamazow. Ta książka zmieniła moje życie. Dała mi siłę. Otworzyła mi oczy na kruche ludzkie piękno, nawet gdy kryła je nędzna ze­wnętrzna powłoka. Pamiętam ten dzień, kiedy skończyłem czytać, oddałem książkę do biblioteki zakładu i wyszedłem w cytrynowe słońce jesiennego dnia. Owładnęło mną uczucie łaski. I dlatego jedynynm moim pragnieniem było napisanie książki, która wyzwoli w czytelnikach to samo, co ja wtedy czułem"]

To słowa autora "Ojca Chrzestnego". Gdzie tkwi fenomen tej książki? mi się wydaję, że całą robotę robi właśnie ten "cień" prozy Dostojewskiego. Identyczna percepcja, idealne oddychanie i ten niezachwiany kręgosłup moralny gloryfikujący godność Mężczyzny. Wszystko zostało przeniesione na ekran, ale właśnie - czego nie ma film, co ma książka? Wydaję mi się, że jest to historia poboczna, chrześniaka Johnny'ego Fontaina i jego świat blichtru, show biznesu i odważnych dialogów o charakterze erotycznym. Tego mi najbardziej brakuje w wersji kinowej. To spotkanie ze skomplikowanym światem uczuć, prosto z Marsa i Wenus. To nie jest już szkoła Marlona Brando, Ala Pacino, Roberta De Niro i Roberta Duvalla. Uważam, że ta rola oddaje hołd zmarłym Jamesie Deanie i Riverowi Phoenixowi. Ale również Mickey Rourke, który się tym życiem zwyczajnie zachłysnął. Reasumując, "Ojciec Chrzestny" to nie tylko Nowy Jork, ale przede wszystkim - Kalifornia, czyli "Amerykański sen".

Najpierw cytat ze "Śmierci frajerów":

[(...)Ach, kiedyś będąc nastolatkiem opętanym poczuciem winy i brzemieniem bezwartościowości i zmagań ze światem, na­tknąłem się na powieść Dostojewskiego Bracia Karamazow. Ta książka zmieniła moje życie. Dała mi siłę. Otworzyła mi oczy na kruche ludzkie piękno, nawet gdy kryła je nędzna ze­wnętrzna powłoka. Pamiętam ten dzień, kiedy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Męski świat, męskie reguły gry, ale nie brakuje również barwnych postaci kobiecych. Powieść wybitna. Czyta się świetnie.

Męski świat, męskie reguły gry, ale nie brakuje również barwnych postaci kobiecych. Powieść wybitna. Czyta się świetnie.

Pokaż mimo to

Wybitne.
Jedno jedyne słowo, którym określiłbym tą książkę. Czyta się świetnie. Na każdym polu wszystko zagrało.
Wszedłem bezceremonialnie w świat mafijny.

Wybitne.
Jedno jedyne słowo, którym określiłbym tą książkę. Czyta się świetnie. Na każdym polu wszystko zagrało.
Wszedłem bezceremonialnie w świat mafijny.

Pokaż mimo to

Jestem dłużnikiem Ojca chrzestnego. Choć z początku niczym Bonasera podchodziłem z lekkim dystansem do zaoferowanej mi przyjaźni, to już po paru stronach uderzył mnie piorun Sycylijski i zostałem urzeczony klimatem mafijnego świata, gdzie bezwzględność i okrucieństwo przeplatają się z elegancją i wartościami, takimi jak rodzina czy honor. Fabuła jest złożona i pochłania bardziej niż gangsterskie życie włoskich emigrantów. Choć trzeba niestety przyznać (choćby groziła za to głowa konia w łóżku), że mnogość postaci i odgałęzień historii spowalniają lekko akcję i tempo powieści. Jednak jest to cena jaką warto zapłacić za rozbudowanie, jakie otrzymaliśmy i odpowiednie zamknięcie wszystkich wątków. Co do bohaterów, powiem krótko, to prawdziwi Sycylijczycy. Jeśli jeszcze zastanawiasz się czy wejść w konszachty z rodziną Corleone, przeczytaj bez wahania. To propozycja nie do odrzucenia.

Jestem dłużnikiem Ojca chrzestnego. Choć z początku niczym Bonasera podchodziłem z lekkim dystansem do zaoferowanej mi przyjaźni, to już po paru stronach uderzył mnie piorun Sycylijski i zostałem urzeczony klimatem mafijnego świata, gdzie bezwzględność i okrucieństwo przeplatają się z elegancją i wartościami, takimi jak rodzina czy honor. Fabuła jest złożona i pochłania...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wartka akcja, bez zbytniego przeciągania. Klasyka którą warto przeczytać. Opis klimatu tamtych czasów wciągający.

Wartka akcja, bez zbytniego przeciągania. Klasyka którą warto przeczytać. Opis klimatu tamtych czasów wciągający.

Pokaż mimo to