Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyjemna lektura. Na plus powieści, dziejącej się w drugiej połowie XVII w., zaliczyć można dobrze odtworzone realia, które autor udanie odmalowuje przed oczami czytelnika. Sama intryga specjalnie zawiła nie jest i nie trzeba być wytrawnym miłośnikiem kryminałów, żeby intrygę rozszyfrować. Czasami trudno też nie oprzeć się wrażeniu, że humor, którym pisarz obdarzył swoich bohaterów, działa na ich niekorzyść i sprawia, że wyglądają jak, nie przymierzając, pajace. Ale to, mimo wszystko, detale, które nie pozbawiają czytelnika przyjemności obcowania z "Córką kata".

Przyjemna lektura. Na plus powieści, dziejącej się w drugiej połowie XVII w., zaliczyć można dobrze odtworzone realia, które autor udanie odmalowuje przed oczami czytelnika. Sama intryga specjalnie zawiła nie jest i nie trzeba być wytrawnym miłośnikiem kryminałów, żeby intrygę rozszyfrować. Czasami trudno też nie oprzeć się wrażeniu, że humor, którym pisarz obdarzył swoich...

Trudno jest "ogwiazdkować" wydawnictwo takie jak "Prawda i piękno", ponieważ książki podejmujące zagadnienia filozoficzno-religijne nie podlegają podobnym kryteriom oceny jak naukowe opracowania, że o beletrystyce nie wspomnę. Jeśli ktoś jest absolutnym sceptykiem i każdą rozmowę - a "Prawda i piękno" to zapis wywiadów i wykładów założyciela Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kryszny, Śrili Prabhupady - traktuje jak niepotrzebne zawracania głowy i bełkot, to nawet i dziesięć gwiazdek nie skłoni do zmiany zdania. Jednakże - cytując samego Prabhupadę - jeśli jesteśmy poważnie zainteresowani poszukiwaniem kluczowym odpowiedzi w życiu człowieka, to powyższa pozycja jest lekturą idealną. W przystępny sposób nie tylko przybliża filozofię wedyjską, ale też tak odmienną od zachodniej kulturę subkontynentu indyjskiego.
Rozmowa duchowego przywódcy z Johnem Lennonem, Yoko Ono i George'em Harrisonem należy do jednych z bardziej błyskotliwych i słusznie od tych "pogawędek" książka się rozpoczyna - Lennon i Ono są skrajnymi sceptykami i ich konfrontacja z guru to wzorcowy przykład pytań dociekliwego, ale i powątpiewającego, wręcz negującego prawdy objawione, ucznia.
Również rozmowa pomiędzy Prabhupadą a joginem organizującym konferencję religijną jest uroczo złośliwa i pełna celnych spostrzeżeń.
Jedyne, co może przeszkadzać w dłuższym obcowaniu z tą pozycją, to poczucie, że - pomimo szukania pewnej wspólnej duchowej platformy - ta "nieomylność religijna" gdzieś tam się przebija. Ale może to mój sceptycyzm.

Trudno jest "ogwiazdkować" wydawnictwo takie jak "Prawda i piękno", ponieważ książki podejmujące zagadnienia filozoficzno-religijne nie podlegają podobnym kryteriom oceny jak naukowe opracowania, że o beletrystyce nie wspomnę. Jeśli ktoś jest absolutnym sceptykiem i każdą rozmowę - a "Prawda i piękno" to zapis wywiadów i wykładów założyciela Międzynarodowego Towarzystwa...

Dalekie echo debiutu powieściowego autora "W drodze", które idealnie obrazuje jak małe pojęcie o filozofii zen (czy generalnie: o filozofii Wschodu) posiadał nie tylko sam Kerouac, ale i pozostali beatnicy. Naiwne, ale do przeczytania.

Dalekie echo debiutu powieściowego autora "W drodze", które idealnie obrazuje jak małe pojęcie o filozofii zen (czy generalnie: o filozofii Wschodu) posiadał nie tylko sam Kerouac, ale i pozostali beatnicy. Naiwne, ale do przeczytania.