Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chiny ukazane z perspektywy Japonki Aya Goda i chińskiego malarza Cao Yonga, który próbuje wymykać się rygorowi narzuconemu w każdej dziedzinie życia przez ingerujące państwo. Dzięki Yongowi zyskujemy malownicze wręcz opisy jednak poświęcone nie tyle Chinom co Tybetowi, gdzie pracował jako profesor uniwersytecki, a który stanie się drogą ucieczki. Dwoje młodych ludzi połączonych artystyczną pasją i wizją wolnego świata. Owszem sporo faktów z historii Chin, jednak książka sama w sobie jest opowieścią o bohaterach, którzy ją piszą poprzez swoje spotkanie i związek, więc nabiera zupełnie innego znaczenia. Nie do końca pasuje mi takie spojrzenie na ten kraj. Zresztą jest to mieszanka chińsko-tybetańsko-japońska, ze względu na pochodzenie tej pary oraz rozmiłowanie Yonga w tybetańskiej kulturze i szlaku swej wędrówki jaki obierają na ucieczkę z Chin. I tak trzeba podchodzić do tej lektury, jako podróży Aya i Cao, przemieszczających się wyboistymi szlakami z punktu A do punktu Z, poznając przy okazji ważne szczegóły budujące historie miejsc.