Szwedzki kryminał, w którym emocje kłębią się jak w powieści latynoskiej, wzbudził we mnie mieszane uczucia. Książka ma mocne momenty, ale jest przegadana. Autorka chciała, aby kreatywny i nieokiełznany żywiol kobiecy zderzył się w tej dramatycznej historii z meską ambicją i dumą, tymczasem nie obeszło się bez sztampy i stereotypów.
Lektura wciągająca, ale nierówna.

Szwedzki kryminał, w którym emocje kłębią się jak w powieści latynoskiej, wzbudził we mnie mieszane uczucia. Książka ma mocne momenty, ale jest przegadana. Autorka chciała, aby kreatywny i nieokiełznany żywiol kobiecy zderzył się w tej dramatycznej historii z meską ambicją i dumą, tymczasem nie obeszło się bez sztampy i stereotypów.
Lektura wciągająca, ale nierówna.

Absolutnie nic nie pamiętam z tej książki, a np. książki Nesbo które czytałam praktycznie w tym samym czasie pamiętam o wiele, wiele lepiej. Chyba autorka nie kreuje jakiś postaci i fabuł zapadających w pamięć. Ale skoro nie porzuciłam to fatalna raczej nie była.

Absolutnie nic nie pamiętam z tej książki, a np. książki Nesbo które czytałam praktycznie w tym samym czasie pamiętam o wiele, wiele lepiej. Chyba autorka nie kreuje jakiś postaci i fabuł zapadających w pamięć. Ale skoro nie porzuciłam to fatalna raczej nie była.

Kolejna część z cyklu Rebeka Martinsson. Większość książki jest przegadana, akcja dopiero na sam koniec. Bliżej jej do powieści obyczajowej niż do solidnego kryminału. Mimo wszystko jestem ciekaw dalszych losów Rebeki. Na jesienne wieczory idealna.

Kolejna część z cyklu Rebeka Martinsson. Większość książki jest przegadana, akcja dopiero na sam koniec. Bliżej jej do powieści obyczajowej niż do solidnego kryminału. Mimo wszystko jestem ciekaw dalszych losów Rebeki. Na jesienne wieczory idealna.

Trochę lepiej już było z drugą częścią serii, ale nadal pierwsza połowa nudna i przegadana, a dopiero od połowy jakaś bardziej wartka akcja się toczy. Jak ktoś wcześniej napisał w komentarzu "bardziej taka opowieść obyczajowa z morderstwem w tle" i w sumie w zupełności się z tym zgadzam.

Trochę lepiej już było z drugą częścią serii, ale nadal pierwsza połowa nudna i przegadana, a dopiero od połowy jakaś bardziej wartka akcja się toczy. Jak ktoś wcześniej napisał w komentarzu "bardziej taka opowieść obyczajowa z morderstwem w tle" i w sumie w zupełności się z tym zgadzam.

Nie zawiodłam się. Intryga wciągająca. Bohaterowie sympatyczni. Piękne opisy przyrody.
Ale i dużo smutku.
Nie zrozumiałam wątku wilczycy (optymistyczne przesłanie?!).
Polecam.
Zabieram się za kolejne tomy.

Nie zawiodłam się. Intryga wciągająca. Bohaterowie sympatyczni. Piękne opisy przyrody.
Ale i dużo smutku.
Nie zrozumiałam wątku wilczycy (optymistyczne przesłanie?!).
Polecam.
Zabieram się za kolejne tomy.

nie pamiętam kiedy książka kosztowała mnie tak wiele emocji; troszkę rozmyte rozwiązanie zagadki, ale czytało się jak poprzednio, bardzo dobrze

nie pamiętam kiedy książka kosztowała mnie tak wiele emocji; troszkę rozmyte rozwiązanie zagadki, ale czytało się jak poprzednio, bardzo dobrze

Kolejna część serii z Rebeką, jak dla mnie tak samo ciekawa i wciągająca jak pierwsza część. Co prawda kryminałem z prawdziwego zdarzenia bym jej nie nazwała, ale czy zawsze kryminał musi być taki ciężki, do końca trzymający w napięciu? Tu widzę bardziej taka opowieść obyczajowa z morderstwem w tle. Trzeba przyznać, że autorka nie oszczędza głównej bohaterki. Książkę czyta się jednym tchem. Tak jak w poprzedniej części opisy życia codziennego pozwalają czytelnikowi poczuć się jakby tam był. Dla mnie za to wielki plus. Jedyne co mnie osobiście zabolało to zakończenie, mam na myśli uśpienie psów (nie podoba mi się takie rozwiązanie) no i samobójstwo rozszerzone (kto czytał ten wie) - dość mocno to przykre. Książkę chłonęłam jeszcze bardziej bo byłam kilka dni przed podróżą przez skandynawię.

Kolejna część serii z Rebeką, jak dla mnie tak samo ciekawa i wciągająca jak pierwsza część. Co prawda kryminałem z prawdziwego zdarzenia bym jej nie nazwała, ale czy zawsze kryminał musi być taki ciężki, do końca trzymający w napięciu? Tu widzę bardziej taka opowieść obyczajowa z morderstwem w tle. Trzeba przyznać, że autorka nie oszczędza głównej bohaterki. Książkę czyta...

Jak na kryminał, niezbyt zajmujący, w sumie na końcu już niezbyt byłam zainteresowana rozwiązaniem sprawy, i też jej wyjaśnienie też było odrobinę rozmyte.

Jak na kryminał, niezbyt zajmujący, w sumie na końcu już niezbyt byłam zainteresowana rozwiązaniem sprawy, i też jej wyjaśnienie też było odrobinę rozmyte.

Uwielbiam klimat skandynawskich kryminałów, ale tej książce mówię stanowcze: nie. Męcząca, nieciekawa, nie wciąga, nie intryguje. Staram się zawsze dobrnąć z czytaniem do końca, z zasady nie odkładam książek, ale w tym wypadku się poddałam.

Uwielbiam klimat skandynawskich kryminałów, ale tej książce mówię stanowcze: nie. Męcząca, nieciekawa, nie wciąga, nie intryguje. Staram się zawsze dobrnąć z czytaniem do końca, z zasady nie odkładam książek, ale w tym wypadku się poddałam.

Sam wątek kryminalny został dobrze przemyślany, jego rozwiązanie zaskakuje, choć jednocześnie napawa smutkiem. Niemniej droga do tego rozwiązania nie jest najłatwiejsza. I to nie dlatego, że autorka myli tropy i kilkukrotnie wyprowadza czytelnika w pole (chociaż tak się dzieje),lecz dlatego, że akcja przez ponad połowę powieści rozwija się wyjątkowo ślamazarnie, a wątek Rebeki raczej nuży niż intryguje.

Cała opinia:
http://www.kacikzksiazka.pl/2023/03/krew-ktora-nasiaka-asa-larsson.html

Sam wątek kryminalny został dobrze przemyślany, jego rozwiązanie zaskakuje, choć jednocześnie napawa smutkiem. Niemniej droga do tego rozwiązania nie jest najłatwiejsza. I to nie dlatego, że autorka myli tropy i kilkukrotnie wyprowadza czytelnika w pole (chociaż tak się dzieje),lecz dlatego, że akcja przez ponad połowę powieści rozwija się wyjątkowo ślamazarnie, a wątek...