Chodź ze mną

DNF. Irytuje mnie czytanie książek w których tak ewidentny jest brak researchu autora. Jasne, nie ma znaczenia dla fabuły, że przy otwarciu nowej knajpy pracowałoby więcej niż garstka obsługi (w tym dwie kelnerki),albo że właścicielowi restauracji nie groziłby pozew za zainstalowanie kamer, ale szanujmy się. Postacie kobiece też leżą (w seksownej pozie, oczywiście),ale nieumiejętność ich kreowania to generalnie jakaś plaga wśród polskich autorów horrorów. Jednak czytanie o opiętych biustach jako głównej charakterystyce postaci, albo że żona czuje się szczęściarą, bo mąż nie wyżywa się na niej fizycznie, to nie jest to.

DNF. Irytuje mnie czytanie książek w których tak ewidentny jest brak researchu autora. Jasne, nie ma znaczenia dla fabuły, że przy otwarciu nowej knajpy pracowałoby więcej niż garstka obsługi (w tym dwie kelnerki),albo że właścicielowi restauracji nie groziłby pozew za zainstalowanie kamer, ale szanujmy się. Postacie kobiece też leżą (w seksownej pozie, oczywiście),ale...

Chyba miałam po prostu zupełnie inne wyobrażenie o tej książce, niż jej stan faktyczny, ale żeby bardziej się do tego odnieść, musiałabym spoilerować.
Tyle co mogę przybliżyć bez zdradzania zbytnio fabuły: Teraźniejszość w mojej ocenie nijak łączyła się z przeszłością, a jeżeli mowa o miejscu pracy głównych bohaterów, to już w ogóle nie widzę zbytniego połączenia. Dużo postaci, które nic nie wnoszą. Wiele scen, które nie mają wiekszego znaczenia. Niby opisy są i to dosyć bogate, ale ja tego zwyczajnie nie widziałam i wyłączałam się w trakcie czytania. Coś jest nie tak.
Kompletnie się nie wciągnełam, pod koniec wręcz czytałam na siłę, żeby tylko przeczytać całość.

Chyba miałam po prostu zupełnie inne wyobrażenie o tej książce, niż jej stan faktyczny, ale żeby bardziej się do tego odnieść, musiałabym spoilerować.
Tyle co mogę przybliżyć bez zdradzania zbytnio fabuły: Teraźniejszość w mojej ocenie nijak łączyła się z przeszłością, a jeżeli mowa o miejscu pracy głównych bohaterów, to już w ogóle nie widzę zbytniego połączenia. Dużo...

trzymająca w napięciu, ale jednak zbyt rozwleczona opowieść z pogranicza thrillera, horroru i wiktoriańskiej powieści grozy. nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że Golden Calf to wrocławskie „Od Zmierzchu do Świtu”, a Wiecznie Żywa - Kalambur. bardzo dobre na wakacyjny leżak, no ale jednak za długie.

trzymająca w napięciu, ale jednak zbyt rozwleczona opowieść z pogranicza thrillera, horroru i wiktoriańskiej powieści grozy. nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że Golden Calf to wrocławskie „Od Zmierzchu do Świtu”, a Wiecznie Żywa - Kalambur. bardzo dobre na wakacyjny leżak, no ale jednak za długie.

1924 r

"Na wstępie należy przypomnieć postać niejakiego Karla Denke. Pasjonaci lokalnej historii i wielbiciele mrożących krew w żyłach opowieści pewnie słyszeli i tym człowieku... na tych ziemiach ,całkiem niedawno działał odpowiednik literackiego bohatera Hannibala Lectera... Cześć mięsa stała peklowana w szklanych wekach gotowych do wywiezienia i sprzedaży ... Wtedy też okazało się że mięso ,którym handlował Danke,było mięsem ludzkim ..."

Uśpione w murach podziemia dawnego Goldenes Kalb zło budzi się i rozpoczyna swoje łowy. Co ma z tym wspólnego Karl Denke? Co dzieje się z ludźmi odwiedzającymi trzeci pokój w nowym lokalu. Czające się zło unosi się w powietrzu jak mogła. Czy jesteście gotowi poznać jego nowe wcielenie, które otumania zmysły ,uzależnia i otwiera duszę na działanie piekielnych mocy? Zdołacie wkroczyć do swiata zbrodni ,której echa wybrzmiewają na przestrzeni pokoleń? Tylko pamiętaj ! Zło istnieje! A książkę czytasz na własną odpowiedzialność.

Jest! Tak to jest książka która zaspokoiła moje nieco "dziwaczne " upodobania do książek której treści można się bać! To był debiut autora ,ależ za to wyśmienity jak uznanie smaku gotowanego przez Karla gulaszu! Barwne opisy emocjonalne głównych bohaterów genialne,poczucie tego co przeżywali zapisywało się w moim umyśle,tu czytasz a wyobraźnia galopuje w zastraszającym tempie! Majstersztyk 🔥 😍 aż chce mi się Możdżena więcej!!

1924 r

"Na wstępie należy przypomnieć postać niejakiego Karla Denke. Pasjonaci lokalnej historii i wielbiciele mrożących krew w żyłach opowieści pewnie słyszeli i tym człowieku... na tych ziemiach ,całkiem niedawno działał odpowiednik literackiego bohatera Hannibala Lectera... Cześć mięsa stała peklowana w szklanych wekach gotowych do wywiezienia i sprzedaży ... Wtedy...

Trochę, jak gdyby Autor chciał połączyć wiktoriańskość, wręcz lovecraftiowość, ze Złym Tyrmanda; mamy tu portret miasta (bardzo dobry),gęsty klimat (jak u Lovecrafta),zimny klimat i dziwnych ludzi (jak u Tyrmanda). Choć teraz, po paru miesiącach od lektury, pewne szczegóły już mi się pozacierały - kiedyś do niej wrócę, ale najpierw przeczytam Listy z miasta wiatraków.

Trochę, jak gdyby Autor chciał połączyć wiktoriańskość, wręcz lovecraftiowość, ze Złym Tyrmanda; mamy tu portret miasta (bardzo dobry),gęsty klimat (jak u Lovecrafta),zimny klimat i dziwnych ludzi (jak u Tyrmanda). Choć teraz, po paru miesiącach od lektury, pewne szczegóły już mi się pozacierały - kiedyś do niej wrócę, ale najpierw przeczytam Listy z miasta wiatraków.

Będzie krótko: świetnie napisana banalna historia. Jeśli Możdżeń dorzuci do swojego stylu ciekawą historię, najlepiej z drugim dnem, to będzie jednym z najlepszych twórców horrorów na polskim rynku.

Będzie krótko: świetnie napisana banalna historia. Jeśli Możdżeń dorzuci do swojego stylu ciekawą historię, najlepiej z drugim dnem, to będzie jednym z najlepszych twórców horrorów na polskim rynku.

Cieszę się że sięgnąłem właśnie po ten tytuł, zaczynając nim nowy rok czytelniczy, ponieważ dobrze jest zaczynać nowy rok będąc spełniony po przeczytaniu tak dobrej pozycji jaką jest Chodź ze mną, później niestety zostaje tylko kac czytelniczy ☹
Książka absolutnie fenomenalna. Wciągająca od pierwszych stron fabuła, mrok i tajemnica odkrywana powoli, dobrze napisane postacie i świetne dialogi dodatkowo fakt że jest to debiut autora, sprawiają że ‘’Chodź ze mną’’ ląduje do mojej ‘’szufladki’’ zwanej pieszczotliwie perełkami. Nie omieszkam również spojrzeć na tą powieść, pod koniec roku gdy przyjdzie mi wybrać najlepszą książkę 2024r. ‘’Chodź ze mną’’ jest godnym kandydatem. Życzyłbym sobie aby każde kolejne książki, które przeczytam w tym roku, były równie na tak wysokim poziomie.

Cieszę się że sięgnąłem właśnie po ten tytuł, zaczynając nim nowy rok czytelniczy, ponieważ dobrze jest zaczynać nowy rok będąc spełniony po przeczytaniu tak dobrej pozycji jaką jest Chodź ze mną, później niestety zostaje tylko kac czytelniczy ☹
Książka absolutnie fenomenalna. Wciągająca od pierwszych stron fabuła, mrok i tajemnica odkrywana powoli, dobrze napisane postacie...

Wrocław to jedno z największych i najszybciej rozwijających się miast współczesnej Polski. Pełne zabytków które sto lat temu były świadkami makabrycznych zbrodni i aktów profanacji. Dariusz Drzewiecki, znany wrocławski restaurator, decyduje się na zakup starego budynku Nowej Giełdy, w którym przed II wojną światową mieściła się prestiżowa restauracja „Goldenes Kalb”, w której salach bawiła się śmietanka towarzyska Breslau. Wkrótce właściciel lokalu, jego pracownicy oraz ekipa remontowa stają się świadkami niezwykłych, przerażających wydarzeń, które coraz bardziej wpływają na ich zachowania i popychają ich ku obłędowi. Sytuacja staje się jeszcze gorsza, gdy Drzewiecki odkrywa ukryte za ścianą pomieszczenie, do którego wejście z jakiegoś powodu zostało zamurowane.
„Chodź ze mną” to książka, która za sprawą mrocznej okładki i tytułu wypisanego szwabachą, potrafi przyciągnąć uwagę fanów literatury grozy. W środku można znaleźć mroczny, momentami klaustrofobiczny horror, którego akcja toczy się wokół nawiedzonego lokalu, w centrum Wrocławia. Konrad Możdżeń snuje swoją opowieść bardzo powoli. Pozwalając czytelnikowi odkrywać prawdę o przeszłości „Goldenes Kalb” na podstawie umiejętnie ukrytych w tekście wskazówek i fragmentów dziennika pewnego rzeźnika.
Ważnym elementem opowieści są jej bohaterowie. Każdy z nich, inaczej odczuwa to, co dzieje się w restauracji, jedni powoli popadają w szaleństwie, inni rozpamiętują dawno przeżyte traumy, pogrążają się w użalaniu się nad sobą. Ten właśnie element w całej książce podobał mi się najbardziej.
Najsłabszym elementem książki jest jej zakończenie. Moim zdaniem zbyt długie i zawierające lakoniczne wytłumaczenie przyczyn, dlaczego niektóre osoby pracujące w restauracji były bardziej a inne mniej podatne na opętanie przez Zło. Dla mnie wskazany przez autora klucz do zrozumienia tej zależności jest mało przekonujący.

Wrocław to jedno z największych i najszybciej rozwijających się miast współczesnej Polski. Pełne zabytków które sto lat temu były świadkami makabrycznych zbrodni i aktów profanacji. Dariusz Drzewiecki, znany wrocławski restaurator, decyduje się na zakup starego budynku Nowej Giełdy, w którym przed II wojną światową mieściła się prestiżowa restauracja „Goldenes Kalb”, w...

Chcesz rozpocząć podróż. Gdzieś pojawiły się informacje od zupełnie nieznanych ci osób, że istnieje miejsce, które warto odwiedzić. Jeszcze go nie znasz, ale ryzykujesz i ruszasz w nieznane.

Głodny czegoś nowego, zakupiłem wolumin. Piękna okładka, będzie dobrze wyglądała w biblioteczce - pomyślałem. Zacząłem podróż, prowadzony przez autora, o którym nigdy nie słyszałem. Pierwsze "kroki" były zupełnie zwyczajne. Stawiane od tak, z ostrożnością. Nie mogłem ocenić tego co zobaczę na mecie, dopóki się tam nie pojawię.

Spokojna podróż, zamienia się w pogoń. Numery stron zdają się nie układać w odpowiedniej kolejności. Stale wzrastają. Tak właśnie się czyta tę książkę. Nie wiesz kiedy spada na Ciebie lawina wydarzeń, która pochłania cię bez reszty. Kiedy ktoś zapyta, co mogę polecić z ostatnio przeczytanych pozycji. Z dumą odpowiem "Chodź ze mną".

Chcesz rozpocząć podróż. Gdzieś pojawiły się informacje od zupełnie nieznanych ci osób, że istnieje miejsce, które warto odwiedzić. Jeszcze go nie znasz, ale ryzykujesz i ruszasz w nieznane.

Głodny czegoś nowego, zakupiłem wolumin. Piękna okładka, będzie dobrze wyglądała w biblioteczce - pomyślałem. Zacząłem podróż, prowadzony przez autora, o którym nigdy nie słyszałem....

Jeśli opowiadanie na 20 stron, rozciągniesz na 600 to otrzymasz właśnie 'Chodź ze mną'. Zbyt długie, nie straszne, bez zagadki. Skończyłam, bo miałam nadzieje do końca...

Jeśli opowiadanie na 20 stron, rozciągniesz na 600 to otrzymasz właśnie 'Chodź ze mną'. Zbyt długie, nie straszne, bez zagadki. Skończyłam, bo miałam nadzieje do końca...