Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Spływanie z prądem najmniej wymagało życia, a właśnie ono sprawiało ból.

Spływanie z prądem najmniej wymagało życia, a właśnie ono sprawiało ból.

Byłem nieobecny, Zresztą (myślałem) prawie zawsze jest się nieobecnym, lub raczej nie w pełni obecnym, a to wskutek naszego ułamkowego, chaotycznego i prześlizgującego się, niecnego i podłego obcowania z otoczeniem.

Byłem nieobecny, Zresztą (myślałem) prawie zawsze jest się nieobecnym, lub raczej nie w pełni obecnym, a to wskutek naszego ułamkowego, chao...

Czy czasem ten redaktor nie miał słuszności przerabiając twoje "Liryki morza"?-zagadnęła.-Nie zapominaj, że każdy redaktor musi przecież mieć kwalifikacje, bo inaczej nie byłby na tym stanowisku. -To co mówisz, wynika ze ślepej wiary w nieomylność pojęć ustalonych-[...]-To, co istnieje, nie tylko jest słuszne , ale nawet najlepsze ze wszystkiego, co możliwe. Istnienie jakiejkolwiek rzeczy uchodzi za dostateczny dowód jej prawa do istnienia [...]. Tylko nieświadomość, rzecz prosta, każe ludziom wierzyć w takie brednie.

Czy czasem ten redaktor nie miał słuszności przerabiając twoje "Liryki morza"?-zagadnęła.-Nie zapominaj, że każdy redaktor musi przecież mie...

Ile razy już tak było: szło się czy biegło w kierunku końca, życie daleko z tyłu zostawało, tak daleko, że nawet oglądać za czym się nie było, a tuż przed finiszem, tuż przed samą metą nagle, jakby po błyskawicznym pościgu, znów się pojawiało, zdyszaną śmierć z łatwością wyprzedzało i człowiek - zamiast lecieć w czeluść - na rozległej łące siedział, wody i drzewa szumiały, trwało czerwcowe popołudnie, serce było całe, oddech wyrównany.

Ile razy już tak było: szło się czy biegło w kierunku końca, życie daleko z tyłu zostawało, tak daleko, że nawet oglądać za czym się nie był...

(...) tak powstaje sucha mgła, postrach wszystkich ludzi pustyni, sucha i gorąca mgła, kłęby miału rozżarzonego jak węgiel, to jest to, czym pustynia każe oddychać w godzinie swojej furii.

(...) tak powstaje sucha mgła, postrach wszystkich ludzi pustyni, sucha i gorąca mgła, kłęby miału rozżarzonego jak węgiel, to jest to, czym...

Stara farba na starej tabliczce niewyraźnie wzbraniała mu wstępu. Tę tabliczkę widocznie ktoś odwrócił, bo teraz napis odnosił się do świata zewnętrznego. Mimo to poszedł dalej. Powiedział, że tylko tędy przechodzi.

Stara farba na starej tabliczce niewyraźnie wzbraniała mu wstępu. Tę tabliczkę widocznie ktoś odwrócił, bo teraz napis odnosił się do świata...

Nie potrafię tego opowiedzieć... tej historii... ponieważ opowiadam ex post. Strzałka, na przykład... Ta strzałka, na przykład... Ta strzałka, wtedy, przy kolacji, nie była wcale ważniejsza od szachów Leona, gazety lub herbaty, wszystko - równorzędne, wszystko - składające się na daną chwilę, rodzaj współbrzmienia, brzęczenia roju. Ale dzisiaj, ex post, wiem, że strzałka była najważniejsza, więc odpowiadając wysuwam ją na czoło, z masy niezróżnicowanej faktów wydobywam konfigurację przyszłości. A jak opowiadać nie ex post? Czy więc nic nigdy nie może zostać naprawdę wyrażone, oddane w swoim stawaniu się anonimowym, nikt nigdy nie zdoła oddać bełkotu rodzącej się chwili, jak to jest, że urodzeni z chaosu, nie możemy nigdy z nim się zetknąć, zaledwie spojrzymy, a już pod naszymi spojrzeniami rodzi się porządek...".

Nie potrafię tego opowiedzieć... tej historii... ponieważ opowiadam ex post. Strzałka, na przykład... Ta strzałka, na przykład... Ta strzałk...

Jakże niewiele potrzeba ludziom do szczęścia. Niezbicie dowodzą tego zadowolone pyski wokół mnie. Wszyscy tryskają humorem, robią sobie podśmiechujki. A czego chcemy? Niczego, raptem odrobiny muzyki i własnych czterech ścian, gdzie nikt nie szpicluje. Jezu, jacy jesteśmy beznadziejni- a może jednak wielcy, piękni i wspaniali?

Jakże niewiele potrzeba ludziom do szczęścia. Niezbicie dowodzą tego zadowolone pyski wokół mnie. Wszyscy tryskają humorem, robią sobie podś...

A Tenzing Norgay, nepalski Szerpa [...] mówił, że na wielkie góry trzeba się wspinać z pokorą dziecka, które wchodzi na kolana matki. I nie wypada nawet na nie patrzeć, jak uważają indianie Koyokon z Alaski, którzy mieszkają u podnóża Denali [...]. Kiedy ich święta góra jest widoczna w oddali, nie pozwalają swoim dzieci nawet o niej wspominać.,,O tym nie mów. Twoje usta są za małe" - powtarzają im.

A Tenzing Norgay, nepalski Szerpa [...] mówił, że na wielkie góry trzeba się wspinać z pokorą dziecka, które wchodzi na kolana matki. I ni...