Graficznie bardzo ciekawy komiks. Temat też istotny- relacje, poszukiwanie tożsamości ale mam wrażenie że za dużo z niego nie wynika,że jest to urwane w połowie, potraktowane po macoszemu. Suma summarum oceniam jako przeciętny

Graficznie bardzo ciekawy komiks. Temat też istotny- relacje, poszukiwanie tożsamości ale mam wrażenie że za dużo z niego nie wynika,że jest to urwane w połowie, potraktowane po macoszemu. Suma summarum oceniam jako przeciętny

Komiks autorstwa Tommi Parrish jest dość specyficznie zilustrowany. Chodzi tutaj głównie o ludzkie sylwetki, co nie każdemu podejdzie. Gdy pokazałem go mojej żonie, ta przewertowała go pobieżnie i odłożyła na półkę, nie mając zamiaru po niego sięgnąć. Tematyka ją co prawda interesowała, ale rysunek tak męczył, że finalnie "Kłamstwo i jak to robimy" nie trafiło do jej listy lektur. U mnie wygrała ciekawość i... troszkę się zawiodłem. Zwalam to jednak na karby mojej już znacznie większej wiedzy w zakresie przeczytanych komiksów.

"Kłamstwo i jak to robimy" nie jest niczym odkrywczym, ale też z drugiej strony doskonale obrazuje ludzi w codziennym życiu. Oto historia jednego wieczoru, gdzie dwoje dawnych znajomych ze szkolnych lat, przypadkiem trafia na siebie i zaczynają dyskutować o przeszłości. Ona i on, zatopieni w oparach nikotyny i alkoholu, ruszają od knajpy do knajpy i wspominają swoich byłych. Po drodze ona natrafia na książkę, która w ciekawy sposób uzupełnia w oczach czytelnika ich rozmowę.

Nic odkrywczego, ale całość czytało mi się dość przyjemnie. Z drugiej jednak strony nie dowiedziałem się tutaj niczego, z czym nie obcowałbym na co dzień. Wielokrotnie spotykałem się z zakłopotaniem ze strony rozmówców, gdy byłem otwarty oraz szczery w jakimś temacie. Nie chodziło o to, że ktoś nie miał własnego zdania, ale krępował się je wypowiedzieć na głos, tak jakby było to tematem tabu. Wtedy zaczynało się lawirowanie pośród półsłówek, kłamstewek i ostatecznie rozmowa się nie kleiła. Choć czasem alkohol pomagał rozwiązać u drugiej osoby język, dodając jej przy tym animuszu. Chyba każdy kto był choć raz na takiej posiadówce wie jak to jest.

Wydaje mi się, że po komiks warto sięgnąć, choć rysunek może na starcie odstraszyć. Ten tytuł czytało mi się o wiele lepiej niż "Ja, Nina Szubur" albo "Pan Żarówka", których nie byłem wstanie zmordować do końca. To już o czymś świadczy, szczególnie że przez wiele osób oba wymienione tytuły uchodzą za arcydzieła. No przynajmniej za komiksy bardzo wysokich lotów. Być może znajdą się tacy, co podobnie potraktują "Kłamstwo i jak to robimy". Dla mnie był to ciekawy tytuł, nie jakiś odkrywczy, jednak w interesujący sposób podchodzący do poruszanego w nim tematu. Co zaś się tyczy rysunku, cóż... kwestia gustu :)

Komiks autorstwa Tommi Parrish jest dość specyficznie zilustrowany. Chodzi tutaj głównie o ludzkie sylwetki, co nie każdemu podejdzie. Gdy pokazałem go mojej żonie, ta przewertowała go pobieżnie i odłożyła na półkę, nie mając zamiaru po niego sięgnąć. Tematyka ją co prawda interesowała, ale rysunek tak męczył, że finalnie "Kłamstwo i jak to robimy" nie trafiło do jej listy...

Nie potrafię dołączyć do grona entuzjastów tego tytułu. Mimo otwartości na różne autorskie style i wrażliwości, dla mnie osobiście te rysunki znęcające się nad anatomią i proporcją ludzkich postaci oraz idąca za nimi oszczędność w wyrażaniu emocji, wydały się dość mizernym wysiłkiem. Scenariusz - mimo fajnego punktu wyjścia - również nie jawi się jako udany, bo temat konfrontacji przeszłości, teraźniejszości i przyszłości w aspekcie personalnych i seksualnych wyborów, został tutaj potraktowany skrótowo i powierzchownie (nie zabrakło też irytujących uproszczeń).

Nie potrafię dołączyć do grona entuzjastów tego tytułu. Mimo otwartości na różne autorskie style i wrażliwości, dla mnie osobiście te rysunki znęcające się nad anatomią i proporcją ludzkich postaci oraz idąca za nimi oszczędność w wyrażaniu emocji, wydały się dość mizernym wysiłkiem. Scenariusz - mimo fajnego punktu wyjścia - również nie jawi się jako udany, bo temat...

Świetne graficznie i obserwacyjnie. O ludziach, którzy mówią sobie nawzajem różne rzeczy, nie do końca potrafiąc mówić wprost i szczerze. Kadry to uczta dla oka, jeśli lubicie oryginalną, autorską kreskę.

Świetne graficznie i obserwacyjnie. O ludziach, którzy mówią sobie nawzajem różne rzeczy, nie do końca potrafiąc mówić wprost i szczerze. Kadry to uczta dla oka, jeśli lubicie oryginalną, autorską kreskę.

Spotkali się przypadkiem w sklepie. Ona, On. Kiedyś byli bliskimi przyjaciółmi. Teraz Ona na kasie, a On klient. Ona na zakręcie, On planuje ślub. Umawiają się na spotkanie. Najlepiej zaraz po pracy, bo po co czekać. Będzie miło powspominać. Trochę alkoholu, trochę innych używek - rozmowa niezbyt się klei. Kiedyś byli blisko, teraz to całkiem inne światy. Ileż można wspominać zwłaszcza, że inaczej się pamięta. To może wyjdźmy do klubu.. na kolejnego drinka..

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/2622-klamstwo-i-jak-to-robimy-tommi-parrish

Spotkali się przypadkiem w sklepie. Ona, On. Kiedyś byli bliskimi przyjaciółmi. Teraz Ona na kasie, a On klient. Ona na zakręcie, On planuje ślub. Umawiają się na spotkanie. Najlepiej zaraz po pracy, bo po co czekać. Będzie miło powspominać. Trochę alkoholu, trochę innych używek - rozmowa niezbyt się klei. Kiedyś byli blisko, teraz to całkiem inne światy. Ileż można...

Dziwna to była narracja. Zacznijmy od tego, że to mój pierwszy w życiu (nie licząc Tytusa Romka i Atomka) komiks i forma dla mnie super. W tym były świetne ilustracje, bardzo mnie urzekły. Natomiast samo przesłanie było trudne do wyłuskania, musiałam mocno nagimnastykować mózg, żeby wyciągnąć morał. Ogólnie - polecam, ale to taka nietypowa pozycja, wymagająca pomyślunku, historia nie jest tu podana na talerzu. I zgadzam się, że całość potraktowana powierzchownie, opierająca się na niedomówieniach.

Dziwna to była narracja. Zacznijmy od tego, że to mój pierwszy w życiu (nie licząc Tytusa Romka i Atomka) komiks i forma dla mnie super. W tym były świetne ilustracje, bardzo mnie urzekły. Natomiast samo przesłanie było trudne do wyłuskania, musiałam mocno nagimnastykować mózg, żeby wyciągnąć morał. Ogólnie - polecam, ale to taka nietypowa pozycja, wymagająca pomyślunku,...

Główną zaletą tego komiksu są piękne obrazki

Główną zaletą tego komiksu są piękne obrazki

Oryginalnie zilustrowane 130 stron gadających głów. Niby ciekawy temat, ale dotknięty bardzo powierzchownie. Zawód tym większy, że naczytałem się wielu pozytywnych recenzji.

instagram.com/polishpopkulture

Oryginalnie zilustrowane 130 stron gadających głów. Niby ciekawy temat, ale dotknięty bardzo powierzchownie. Zawód tym większy, że naczytałem się wielu pozytywnych recenzji.

instagram.com/polishpopkulture

Z pozoru banalna historia: po latach spotykają się szkolni znajomi, on ma się akurat żenić, ona jest biseksualistką, która już jakiś czas temu "wyszła z szafy". Proste sytuacje, wypite wspólnie wino, dialogi prowadzone krótkimi zdaniami, wizyta w knajpie... Między tym wszystkim hisoria jej nieudanych związków, jego skrywane preferencje seksualne i znaleziona książka o krótkim romansie, który był raczej trudnym zderzeniem z rzeczywistością niż spełnieniem marzeń. Wiele się tu dzieje między wierszami, a szata graficzna z nieproporcjonalnymi postaciami i cudnymi kolorami jest mistrzostwem. Rzecz o tym na ile jesteśmy szczerzy w relacjach z innym oraz z sobą i czy w ogóle jest nam to potrzebne. Póki co komiks roku u nas.

Z pozoru banalna historia: po latach spotykają się szkolni znajomi, on ma się akurat żenić, ona jest biseksualistką, która już jakiś czas temu "wyszła z szafy". Proste sytuacje, wypite wspólnie wino, dialogi prowadzone krótkimi zdaniami, wizyta w knajpie... Między tym wszystkim hisoria jej nieudanych związków, jego skrywane preferencje seksualne i znaleziona książka o...

Nie dociera do mnie ten nowy styl rysowania, wplatania w komiks białych kart z przemyśleniami. Duże niekształtne postacie próbujące znaleźć wspólny pierwiastek w swoich relacjach.

Nie dociera do mnie ten nowy styl rysowania, wplatania w komiks białych kart z przemyśleniami. Duże niekształtne postacie próbujące znaleźć wspólny pierwiastek w swoich relacjach.