Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciekawy wstęp, a reszta to jak dla mnie wypychacz - mnożenie przykładów, porad w stylu "zrób listę rzeczy", a także typowo amerykańskich wstawek typu "marnuj jedzenie żeby schudnąć".

Ciekawy wstęp, a reszta to jak dla mnie wypychacz - mnożenie przykładów, porad w stylu "zrób listę rzeczy", a także typowo amerykańskich wstawek typu "marnuj jedzenie żeby schudnąć".

Mam mieszane uczucia, jedne fragmenty są naprawdę dobre, a inne po prostu złe. Zacznę od tych złych, bo to zawsze jest ciekawsze. Tak jak ktoś to wspomniał, Tracy promuje "kulturę zapierdolu". Jego świetne rady jak osiągnąć sukces w firmie, to przychodź godzinę wcześniej, wychodź godzinę później i pracuj w przerwie na obiad - w ten sposób uzyskasz aż 3 darmowe nadgodziny na ściganie się z innymi szczurami! Wiadomo, kultura amerykańska. Ale w ich kulturze jest równie powszechne branie psychotropów tak jakby to były cukierki, szkoda że Tracy nie udzielił od razu rad, które tabletki będą najlepsze na objawy wypalenia zawodowego i depresji.

Jeśli potraktować tego typu wstawki za zabawne różnice międzykulturowe, to cała reszta książki jest naprawdę niezła. W pierwszej części mamy morze argumentów aby przezwyciężyć prokrastynację. Zaś ostatnich kilka rozdziałów to piękne streszczenie różnych książek psychologicznych; wiele tematów to często cała osobna książka, po przeczytaniu której myślisz, że zmieściłaby się w jednym rozdziale - takich właśnie jest kilka ostatnich rozdziałów tej książki!

Moim zdaniem warto było to przeczytać, przy czym nie można brać zbyt serio środkowych rozdziałów o wyścigu szczurów, bo to są wynurzenia kolesia bez liceum, któremu swego czasu nie zostało nic poza pracowaniem ciężej i dłużej, i myśli że tak wszyscy ;)

Mam mieszane uczucia, jedne fragmenty są naprawdę dobre, a inne po prostu złe. Zacznę od tych złych, bo to zawsze jest ciekawsze. Tak jak ktoś to wspomniał, Tracy promuje "kulturę zapierdolu". Jego świetne rady jak osiągnąć sukces w firmie, to przychodź godzinę wcześniej, wychodź godzinę później i pracuj w przerwie na obiad - w ten sposób uzyskasz aż 3 darmowe nadgodziny na...

Jak film "Nietykalni", tylko wszystko 1000x bardziej. Nie tyle jest to opowieść o księdzu, co o jego pozytywnym wpływie na - wydawać by się mogło - beznadziejny przypadek osoby rozpaczliwie potrzebującej resocjalizacji i jednocześnie całkowicie na nią odpornej. Z książki bije niesamowita szczerość, tak że nawet jeśli miejscami przytłacza idealizowaniem postaci księdza, to jest to pisane po prostu od serca. Pomiędzy co rusz wplatanymi heheszkami, dzięki którym książkę lekko się czyta, zostaje poruszonych wiele poważnych tematów skłaniających do refleksji.

Jak film "Nietykalni", tylko wszystko 1000x bardziej. Nie tyle jest to opowieść o księdzu, co o jego pozytywnym wpływie na - wydawać by się mogło - beznadziejny przypadek osoby rozpaczliwie potrzebującej resocjalizacji i jednocześnie całkowicie na nią odpornej. Z książki bije niesamowita szczerość, tak że nawet jeśli miejscami przytłacza idealizowaniem postaci księdza, to...

Spodziewałam się, że będzie to fitnessowa pozycja skupiona na jakiejś technice oddechowej, żeby poprawić wyniki sportowe czy coś wyrównać w organizmie.
Okazało się, że książka “Oddech” to fascynująca opowieść, budząca ciekawość, co będzie dalej!
Opowieść ta dotyczy odkrywania na nowo sztuki oddychania, która przetrwała do dziś w niektórych kulturach. Przypomina to poszukiwania Świętego Graala, gdyż techniki oddechowe przeszłości to remedium na wiele dolegliwości, które w dzisiejszych czasach mówi się, że są “genetyczne” bądź w inny sposób od nas niezależne.
Autor nie tylko wykonał ogrom pracy w swoich poszukiwaniach, lecz także przedstawił jej wyniki w fascynujący sposób, któremu trudno się oprzeć. Korzyści z przeczytania jego książki są jak koszt kuponu na loterię, w której na pewno się wygra główną nagrodę.

Spodziewałam się, że będzie to fitnessowa pozycja skupiona na jakiejś technice oddechowej, żeby poprawić wyniki sportowe czy coś wyrównać w organizmie.
Okazało się, że książka “Oddech” to fascynująca opowieść, budząca ciekawość, co będzie dalej!
Opowieść ta dotyczy odkrywania na nowo sztuki oddychania, która przetrwała do dziś w niektórych kulturach. Przypomina to...

Poradnik dla ludzi uzależnionych od smartfonów, jak odzyskać autonomię. Ja mam prędzej problem, że zbyt często zapominam smarftona lub jest cały dzień rozładowany 😅 dlatego przeczytałam tę książkę bardziej w poszukiwaniu ciekawostek, badań naukowych itp. Jak na mój gust było ich dość niewiele. Autor skupił się typowo na dawaniu dobrych rad, a ich przekaz starał się podbijać historyjkami np. o Roosevelcie, czy innymi kontekstami typowymi dla amerykańskiej kultury, które znaczą dla mnie bardzo wszystko jedno.

Po tę książkę powinni sięgnąć ludzie poszukujący duchowego przewodnika na drodze do odzyskiwania swojego życia - oprócz tego, że najpierw trzeba przyznać, że ma się problem. Przekonają się oni, że jeszcze do niedawna każdy dawał sobie świetnie radę bez tych urządzeń, a i dzisiaj mamy możliwość zdecydowania, jak wykorzystać je do swoich celów, zamiast samemu być wykorzystywanym.

Poradnik dla ludzi uzależnionych od smartfonów, jak odzyskać autonomię. Ja mam prędzej problem, że zbyt często zapominam smarftona lub jest cały dzień rozładowany 😅 dlatego przeczytałam tę książkę bardziej w poszukiwaniu ciekawostek, badań naukowych itp. Jak na mój gust było ich dość niewiele. Autor skupił się typowo na dawaniu dobrych rad, a ich przekaz starał się podbijać...

Anders Hansen po raz kolejny udowodnił, że umie w książki popularnonaukowe. Przedstawia dość skomplikowane zagadnienia w sposób tak prosty, że małpa by je zrozumiała. Jednocześnie w retoryce ściśle polega na opisach badań naukowych - w jego książce nie znajdziemy osobistych preferencji ani historyjek z życia.

"Rozruszaj swój mózg" przedstawia dowody naukowe dobroczynnego wpływu aktywności fizycznej na zdrowie mózgu oraz reszty organów. Po pierwsze, już ruch na poziomie niezbędnego minimum daje widoczne efekty. Po drugie, ta dobroczynna właściwość niekoniecznie skaluje się w kierunku spędzania coraz większej ilości czasu na treningach, gdyż nawet intensywne treningi dla sportowców wcale nie muszą trwać długo (metodą HIIT).

Kto trenuje regularnie, ten utwierdzi się w przekonaniu, że dobrze wykorzystuje czas, a przy tym dowie się mnóstwa ciekawostek. Kto nie trenuje, ten pewnie i tak nie sięga po takie książki, i pewnie i tak nic go nie przekona (jak palacza mówiącego, że "na coś trzeba umrzeć"). Jeśli jednak u kogoś przyczyną braku aktywności są popularne stereotypy, typu że starsze osoby powinny się oszczędzać, to ta książka dostarcza mocnych argumentów przeciwko tym opiniom.

Dla mnie najciekawszy był rozdział o genetyce, gdzie został opisany wpływ "dobrych genów" na wyniki sportowe oraz jak można je przekazać dzieciom. Podobał mi się także widoczny wkład współautora książki, który jest fizjologiem i przystępnie wytłumaczył podstawy fizjologii sportu okiem osoby, która się na niej dobrze zna (a nie tylko coś gdzieś słyszał, jak większość trenerów). Tę część polecam biegaczom - macie tu rzetelne i proste wytłumaczenie, o co chodzi z progiem mleczanowym czy VO2_max.

Anders Hansen po raz kolejny udowodnił, że umie w książki popularnonaukowe. Przedstawia dość skomplikowane zagadnienia w sposób tak prosty, że małpa by je zrozumiała. Jednocześnie w retoryce ściśle polega na opisach badań naukowych - w jego książce nie znajdziemy osobistych preferencji ani historyjek z życia.

"Rozruszaj swój mózg" przedstawia dowody naukowe dobroczynnego...

Filozofia wg socjopaty - tak odebrałam tę książkę. Jak to filozofia, pewne aspekty rozkłada na czynniki pierwsze, a inne dziwnym trafem omija. Szczególnie ciekawiło mnie, czy ta książka odpowie mi na pytanie: jak socjopata postrzega ludzi, którzy go przejrzeli i grają we własną grę?

Odp 1: nie postrzega ich. Koncentruje się na osobach, które dają mu poczucie władzy, więc wszystko co nie utwierdzi tego przekonania woli po prostu puścić drugim uchem.
Odp 2: „to było zbyt nudne”. Historie, które nie kończą się na bohaterskim „zniszczeniu kogoś” czy „złamaniem prawa tak że nikt tego nie udowodni” nie są warte opowiadania.
Odp 3: „mam to w dupie”, czyli oh ah mam taką odporność psychiczną bom tak wyjątkowy, że przecież nie przejmuję się jak stracę wszystkie pieniądze czy narażę życie, to tylko potwierdzenie że jestem lepszy od innych xD

Lektura uświadamia jak wielka panuje różnorodność wśród ludzi (i że nie zawsze jest czymś pięknym). Niektóre cechy wcale nie muszą występować powszechnie, za to są pożądane w polityce czy w korporacjach. Uważam, że jak czyta się o polityce mając w pamięci ten drobny fakt, wszystko zyskuje drugie dno. „Wyznania socjopatki” pod tym względem stanowią wyjątkową lekturę, gdyż opisują jedynie pewien sposób myślenia o świecie, jedyny komentarz do tekstu tworzymy sobie sami.

Filozofia wg socjopaty - tak odebrałam tę książkę. Jak to filozofia, pewne aspekty rozkłada na czynniki pierwsze, a inne dziwnym trafem omija. Szczególnie ciekawiło mnie, czy ta książka odpowie mi na pytanie: jak socjopata postrzega ludzi, którzy go przejrzeli i grają we własną grę?

Odp 1: nie postrzega ich. Koncentruje się na osobach, które dają mu poczucie władzy, więc...

Spis kurortów pomiędzy Tulonem a Mentoną wraz z wykazem gdzie są kościoły i muzea.
Jeśli komuś jest coś takiego potrzebne, to polecam.
Dla mnie jest to najbardziej BEZUŻYTECZNY przewodnik jaki posiadam. W "praktycznych wskazówkach" brakuje podstawowych praktycznych wskazówek, np. "wyłącz telefon w Monako". Potem spis tych wszystkich miejscowości nad morzem, gdzie specyfika tego rodzaju wypoczynku to jest raczej wybrać sobie jedną i tam chwilę pobyć.
Wydawałoby się, że po miejscach takich jak Nicea czy Monako będzie więcej przydanych materiałów, ale nic z tych rzeczy. Nawet mapki są ucięte, już lepszą dostałam za darmo na plaży w Monako.

Polecam za to przewodnik "Prowansja i Lazurowe Wybrzeże [Inspirator Podróżniczy]" wydawnictwa Pascal.

Spis kurortów pomiędzy Tulonem a Mentoną wraz z wykazem gdzie są kościoły i muzea.
Jeśli komuś jest coś takiego potrzebne, to polecam.
Dla mnie jest to najbardziej BEZUŻYTECZNY przewodnik jaki posiadam. W "praktycznych wskazówkach" brakuje podstawowych praktycznych wskazówek, np. "wyłącz telefon w Monako". Potem spis tych wszystkich miejscowości nad morzem, gdzie specyfika...

Byłam w Prowansji i na Lazurowym Wybrzeżu i ta książka okazała się bardzo przydatna, zarówno w planowaniu jak i podczas podróży.

Region ten jest tak bogaty w ciekawe miejsca, że naprawdę ciężko ułożyć sensowny plan zwiedzania. Ja do tego wypożyczałam samochód i potrzebowałam z wyprzedzeniem zaplanować, do jakich miejsc pojadę i gdzie będą noclegi. Ta książka ułatwiła mi to zadanie. Początek to listy "Najlepsze..." zabytki, przyroda, miasteczka itp., co daje doskonałą zajawkę. W ten sposób jak kogoś interesują np. głównie miasteczka, to łatwiej mu ominąć te wszystkie opisy plaż czy innych ruin do zwiedzania. A jak ja chciałam wszystkiego po trochu, to łatwiej było mi dokonać selekcji i pogodzić się, że i tak nie uda mi się wszystkiego zwiedzić.

Same opisy poszczególnych miejsc są ciekawe, zachęcające i oddają rzeczywistość. Przecież mało kto przyjeżdża do jakiegoś miasteczka po to by przez kilka dni plądrować wszystkie możliwe kościoły, muzea sztuki, winiarnie i wystawy motyli.

Gdybym uważniej czytała tą książkę, zaoszczędziłabym ponad 300 zł na roamingu w Monako. Jest to pozycja pełna użytecznych wskazówek i warto się z nią zapoznać, jeśli ktoś zamierza odwiedzić południe Francji.

Byłam w Prowansji i na Lazurowym Wybrzeżu i ta książka okazała się bardzo przydatna, zarówno w planowaniu jak i podczas podróży.

Region ten jest tak bogaty w ciekawe miejsca, że naprawdę ciężko ułożyć sensowny plan zwiedzania. Ja do tego wypożyczałam samochód i potrzebowałam z wyprzedzeniem zaplanować, do jakich miejsc pojadę i gdzie będą noclegi. Ta książka ułatwiła mi...

Podobał mi się głównie rozdział o anatomii. Mięsień lędźwiowy ze względu na swoje głębokie, centralne położenie, ma wielu ważnych sąsiadów. Omawianie go wymaga odniesienia się do kilku perspektyw, więc jest to dobra okazja na poukładanie sobie wiedzy fitnessowej. Tworzą się nowe połączenia między tym, co się już wiedziało.

Merytoryczna część szybko przemieniła się we wprowadzenie do jogi i systemu czakr. Było to uzasadnione tym, że główne sploty nerwowe pokrywają się z lokalizacją czakr, a mięsień lędźwiowy smyra czakry z dna miednicy i odcinka lędźwiowego. Uważam, że książka byłaby bardziej spójna, gdyby od początku do końca trzymać się twardej wiedzy i już nie rozwijać wątków typu “której czakrze odpowiada jaka planeta i jaki żywioł”.

Podobał mi się głównie rozdział o anatomii. Mięsień lędźwiowy ze względu na swoje głębokie, centralne położenie, ma wielu ważnych sąsiadów. Omawianie go wymaga odniesienia się do kilku perspektyw, więc jest to dobra okazja na poukładanie sobie wiedzy fitnessowej. Tworzą się nowe połączenia między tym, co się już wiedziało.

Merytoryczna część szybko przemieniła się we...