Jedna z chyba najbardziej klarownych i przyjemnych w lekturze prac Immanuela Kanta, gdzie wprowadza czytelnika w swoją etykę. Już tutaj przedstawia imperatyw kategoryczny, kluczowe pojęcia (woli, wolności, szczęśliwości) oraz "państwo celów" - niestety, dla mnie najbardziej istotna koncepcja postulatów pojawia się dopiero w następnej pracy czyli "Krytyce Praktycznego Rozumu".
Ta praca Kanta jest jedną z tych prac w "filozoficznym życiu", która zmienia poglądy i podejście do życia (w tym wypadku w zakresie etyki) - świeżość koncepcji oraz języka, niezmordowany racjonalizm w formułowaniu twierdzeń oraz ciepły ton Kanta, który sprawia wrażenie jakby jego osoba była "towarzyszem w niedoli" w poszukiwaniu podstaw obiektywnej etyki a nie głoszącym kazania z ambony moralizatorem.

Czytanie Kanta jest odświeżające, bo mimo nieraz dosyć zagmatwanego języka to filozofia Kanta sprawia wrażenie racjonalnej - nie czuć tam sztuczności w wyciąganiu wniosków czy założeń (jak jest często w filozofii nowożytnej),nie ma pompatyczności i twierdzeń jakoby zakończył on już filozofię (jak głosił np Hegel) oraz nie ma zwariowanych, ciężkich do przyjęcia koncepcji wynikających z przekonań samego autora.
Kant nie rozwiązuje w swoich pracach wszystkich problemów filozofii oraz codziennego życia, ba, twierdzi nawet, że niektóre kwestie ze swej istoty są niepoznawalne i nigdy ich nie rozwikłamy, nie daje nam w zamian żadnego poznania Absolutu, zbawienia czy wolności od obowiązujacych norm (Hegel, Kierkegaard, Stirner/Nietzsche) jednak właśnie przez te skromność i ścisłość myślenia, braku lęku w wytyczaniu granic rozumowi oraz jego niepodważalna wybitność idąca w parze z jego brakiem wyniosłości doprowadziła do tego, że czytanie jego prac jest tak satysfakcjonujące. Kant nie jest filozofem do przeczytania i wkuwania, Kant jest tym filozofem, którego lektura skłania do myślenia, dlatego nie dziwi powszechne zjawisko wśród filozofów/studentów krótszej czy dłuższej fascynacji Kantem.

Praca bardzo przyjemna i sprawna, polecam.

Jedna z chyba najbardziej klarownych i przyjemnych w lekturze prac Immanuela Kanta, gdzie wprowadza czytelnika w swoją etykę. Już tutaj przedstawia imperatyw kategoryczny, kluczowe pojęcia (woli, wolności, szczęśliwości) oraz "państwo celów" - niestety, dla mnie najbardziej istotna koncepcja postulatów pojawia się dopiero w następnej pracy czyli "Krytyce Praktycznego...

Nie zgadzam się jakoby Kant był ciężki do czytania. Moim zdaniem Filozof jasno pisze co ma na myśli, a dzięki długim, może wielokrotnie złożonym zdaniom przynajmniej wiadomo o co mu chodzi.

Nie zgadzam się jakoby Kant był ciężki do czytania. Moim zdaniem Filozof jasno pisze co ma na myśli, a dzięki długim, może wielokrotnie złożonym zdaniom przynajmniej wiadomo o co mu chodzi.

Kant ciężki do czytania ale trza było kiedyś wreszcie do niego usiąść.

Studiowało się tą filozofię w sumie bodajże 6 lat, więc i troszkę filozoficznych książek się przeczytało. To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Kant ciężki do czytania ale trza było kiedyś wreszcie do niego usiąść.

Studiowało się tą filozofię w sumie bodajże 6 lat, więc i troszkę filozoficznych książek się przeczytało. To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Wybitna klasyka, choć nie koniecznie ponadczasowa. W dzisiejszych realiach społeczno-politycznych na pewno wielu czytelników nie zgodziłoby się z niektórymi przemyśleniami mistrza, nawet tymi, które jeszcze kilka dekad temu mogły mieć pierwiastek uniwersalności.

Ale na pewno jest to dobry wstęp do przemyśleń o zasadach etyki w większej zbiorowości ludzkiej.

To pozycja szczególnie dla zainteresowanych filozofią polityki i prawa.

Napisana przystępnym, jak na Kanta, językiem.

Wybitna klasyka, choć nie koniecznie ponadczasowa. W dzisiejszych realiach społeczno-politycznych na pewno wielu czytelników nie zgodziłoby się z niektórymi przemyśleniami mistrza, nawet tymi, które jeszcze kilka dekad temu mogły mieć pierwiastek uniwersalności.

Ale na pewno jest to dobry wstęp do przemyśleń o zasadach etyki w większej zbiorowości ludzkiej.

To pozycja...

Okropny styl pisania. Jedno zdanie potrafi rozciągać na pół strony i nie ma w tym stwierdzeniu ani krztyny przesady. Grunt pod tezę przygotowuje z inżynierską precyzją, Bardzo wolno się rozkręca, ale jak już przejdzie do sedna... to nie pozostaje nic, poza owacją na stojąco.

Żeby tylko pisał tak bardziej do ludzi, niż do zawodowych filozofów...

...aż naszły mnie obawy co do mojej pierwszej przygody z "Krytyką czystego rozumu".

Okropny styl pisania. Jedno zdanie potrafi rozciągać na pół strony i nie ma w tym stwierdzeniu ani krztyny przesady. Grunt pod tezę przygotowuje z inżynierską precyzją, Bardzo wolno się rozkręca, ale jak już przejdzie do sedna... to nie pozostaje nic, poza owacją na stojąco.

Żeby tylko pisał tak bardziej do ludzi, niż do zawodowych filozofów...

...aż naszły mnie obawy co...

Książeczka krótka jednak może się wydać ciężka do zrozumienia przez język w jakim jest napisana. Z pewnością nie mogę stwierdzić, że po jednokrotnym przeczytaniu jej zrozumiałem 100% zawartości więc za jakiś czas wypada do niej wrócić

Książeczka krótka jednak może się wydać ciężka do zrozumienia przez język w jakim jest napisana. Z pewnością nie mogę stwierdzić, że po jednokrotnym przeczytaniu jej zrozumiałem 100% zawartości więc za jakiś czas wypada do niej wrócić

Niedługi, zgrabny wstęp do właściwej etyki Kanta opisanej w "Krytyce praktycznego rozumu", napisany nieco prostszym językiem i pomijającym zawiłe subtelności, mimo to przekazujący kluczowe punkty kantowskiej moralności. Nie dodaje wiele do wspomnianej wyżej pozycji, natomiast potrafi oddać główne rozważania nad imperatywem kategorycznym w bardziej przystępny sposób albo też uporządkować i utrwalić je sobie. Utrwaliłem sobie także swój pogląd na etykę Kanta - że to piękna, mądra i być może bardzo pożyteczna idea, ale stojąca na założeniach, których wyjaśnienia nie do końca mnie przekonują. Dobre miejsce tak czy owak do rozpoczęcia przygody z tym świetnym filozofem.

7.5/10

Niedługi, zgrabny wstęp do właściwej etyki Kanta opisanej w "Krytyce praktycznego rozumu", napisany nieco prostszym językiem i pomijającym zawiłe subtelności, mimo to przekazujący kluczowe punkty kantowskiej moralności. Nie dodaje wiele do wspomnianej wyżej pozycji, natomiast potrafi oddać główne rozważania nad imperatywem kategorycznym w bardziej przystępny sposób albo też...

Coś wspaniałego! Imperatyw kategoryczny ma taki sam przekaz co Przykazanie Miłości.

Coś wspaniałego! Imperatyw kategoryczny ma taki sam przekaz co Przykazanie Miłości.

Dużo bardziej ciekawe wnioski Kant opisał w Krytyce Czystego Rozumu. Wyprowadzenie obowiązku i zobowiązania jako praktycznej zasady postępowania moralnego jest mętne. Dużo ciekawsze jest przejście do metafizyki i uznanie powszechnie panującej i prawodawczej woli, która sama sobie podlega. No a dalej trzeba obejść się smakiem, bo najciekawsze wątki zostały jedynie zasygnalizowane.

Dużo bardziej ciekawe wnioski Kant opisał w Krytyce Czystego Rozumu. Wyprowadzenie obowiązku i zobowiązania jako praktycznej zasady postępowania moralnego jest mętne. Dużo ciekawsze jest przejście do metafizyki i uznanie powszechnie panującej i prawodawczej woli, która sama sobie podlega. No a dalej trzeba obejść się smakiem, bo najciekawsze wątki zostały jedynie...

Kant na drodze poszukiwania uzasadnienia dla tezy o istnieniu obiektywnej moralności o antyeudajmonistycznym charakterze ugrzązł w kilku nieoczywistych i niedowiedzionych przesłankach. Założył np. celowość przyrody (a przecież po Darwinie wiemy, że przyrodę da się wyjaśniać bez odnoszenia się do kategorii celowości),utożsamienie celu przyrody z dobrem (a przecież przyroda, nawet jeśli postępuje celowo, może chybić dobra),utożsamienie rzeczy samej w sobie z rozumem (a przecież wg Kanta rzecz sama w sobie jest niepoznawalna, więc nie wiadomo, czy jest rozumem, czy czymkolwiek innym),istnienie dobrej woli poza wszelkimi działaniami w świecie zmysłowym (a przecież nie wiadomo, czy poza działaniami istnieje jakakolwiek wola, a szczególnie dobra wola). Wątpliwość przesłanek rzutuje na wątpliwość wniosku, niemniej jednak zapoznanie się z całym wywodem zdecydowanie poszerza horyzonty myślenia o moralności. A do wątków z tej książki nawiązywali później przeróżni ważni filozofowie, jak choćby Fichte czy Schopenhauer.

Kant na drodze poszukiwania uzasadnienia dla tezy o istnieniu obiektywnej moralności o antyeudajmonistycznym charakterze ugrzązł w kilku nieoczywistych i niedowiedzionych przesłankach. Założył np. celowość przyrody (a przecież po Darwinie wiemy, że przyrodę da się wyjaśniać bez odnoszenia się do kategorii celowości),utożsamienie celu przyrody z dobrem (a przecież przyroda,...