Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytałam w ciągu jednego dnia. Może to okres świąt tak wpłynął i ucieczka od lenistwa. Mi się książka podobała. Była zaskakująca, dla mnie nieprzewidywalna. Trzymała w napięciu. Uważam, że warto po nią sięgnąć

Przeczytałam w ciągu jednego dnia. Może to okres świąt tak wpłynął i ucieczka od lenistwa. Mi się książka podobała. Była zaskakująca, dla mnie nieprzewidywalna. Trzymała w napięciu. Uważam, że warto po nią sięgnąć

A przeczytałam, a nawet dość szybko. Zaskakujące zakończenie. Ale reszta przewidywalna, historia jakich wiele. I nie należę do tych, którzy mówią o wow, to jest fajne, a raczej do tych powtarzalność i przewidywalność. Tylko koniec mnie zaskoczył :)

A przeczytałam, a nawet dość szybko. Zaskakujące zakończenie. Ale reszta przewidywalna, historia jakich wiele. I nie należę do tych, którzy mówią o wow, to jest fajne, a raczej do tych powtarzalność i przewidywalność. Tylko koniec mnie zaskoczył :)

Dobrnęłam z trudem do końca. Ta książka się ciągnie i niestety przeważa wątek obyczajowy. Bo ona smutna, samotna, z głową w innym czasie. Ale że niby thriller?! Lekko, leciuchno grozą zawiało. Jestem rozczarowana. Kropka.

Dobrnęłam z trudem do końca. Ta książka się ciągnie i niestety przeważa wątek obyczajowy. Bo ona smutna, samotna, z głową w innym czasie. Ale że niby thriller?! Lekko, leciuchno grozą zawiało. Jestem rozczarowana. Kropka.

Nie wciągnęła mnie tak jak pierwsza przeczytana tej autorki książka, czyli Perfekcjonista. Tam jakby stopień brutalności był większy i mimo lęku czytałam na jednym wdechu. Tą odkładam i czytam i odkładam i zaś czytam.

Nie wciągnęła mnie tak jak pierwsza przeczytana tej autorki książka, czyli Perfekcjonista. Tam jakby stopień brutalności był większy i mimo lęku czytałam na jednym wdechu. Tą odkładam i czytam i odkładam i zaś czytam.

Przebrnęłam przez tą książkę. Wydawało mi się, że skoro taka tragedia to jakoś inaczej to wszystko będzie ujęte. Dla mnie język autorki (albo zły przekład) nie przemówiły. Ta książka, która niby coś pokazuje, ale tak serio to nie wiadomo do końca co.

Przebrnęłam przez tą książkę. Wydawało mi się, że skoro taka tragedia to jakoś inaczej to wszystko będzie ujęte. Dla mnie język autorki (albo zły przekład) nie przemówiły. Ta książka, która niby coś pokazuje, ale tak serio to nie wiadomo do końca co.

Chris Carter zabiera nas w mroczny świat psychopaty,sadysty. Niektóre opisy są okropne, dla mojej wyobraźni szczególnie. Napięcie tak rosło, że wczoraj wieczorem sprawdzałam czy oby na pewno jestem sama w domu. Momentami zastanawiałam się jak można mieć aż tak straszną wyobraźnię, aby napisać taki thriller. Nic w tej książce nie jest za długie ani za krótkie.
Ale na pewno przerażające.
To pierwsza książka, którą przeczytałam tego autora, ale na pewno nie ostatnia.

Chris Carter zabiera nas w mroczny świat psychopaty,sadysty. Niektóre opisy są okropne, dla mojej wyobraźni szczególnie. Napięcie tak rosło, że wczoraj wieczorem sprawdzałam czy oby na pewno jestem sama w domu. Momentami zastanawiałam się jak można mieć aż tak straszną wyobraźnię, aby napisać taki thriller. Nic w tej książce nie jest za długie ani za krótkie.
Ale na pewno...

To smutna książka. To zderzenie z odejściem dziecka. Sepsa. Cichy morderca. Niewyobrażalnie wielka tragedia. Rozłam w małżeństwie. Smutek i rozpacz, które temu towarzyszą są wielkie. Jak dalej żyć, jak siebie nie obwiniać, czy uda się z tym sobie poradzić, jak nie obwiniać partnera. Czy już zawsze będę tęskniła.? Czy życie po takiej stracie może być jeszcze normalne?

To smutna książka. To zderzenie z odejściem dziecka. Sepsa. Cichy morderca. Niewyobrażalnie wielka tragedia. Rozłam w małżeństwie. Smutek i rozpacz, które temu towarzyszą są wielkie. Jak dalej żyć, jak siebie nie obwiniać, czy uda się z tym sobie poradzić, jak nie obwiniać partnera. Czy już zawsze będę tęskniła.? Czy życie po takiej stracie może być jeszcze normalne?

Lekka i zabawna historia. Książka nie należy do ambitnych, ale można się przy niej pośmiać i spędzić z nią miło czas na plaży. Taka na złapanie oddechu po przepracowanych ciężkich dniach. Nie zostaje w pamięci.

Lekka i zabawna historia. Książka nie należy do ambitnych, ale można się przy niej pośmiać i spędzić z nią miło czas na plaży. Taka na złapanie oddechu po przepracowanych ciężkich dniach. Nie zostaje w pamięci.

Nie zmęczylam jej. Tragiczne dialogi. Próbowałam dobrnąć do połowy, ale się nie dało.

Nie zmęczylam jej. Tragiczne dialogi. Próbowałam dobrnąć do połowy, ale się nie dało.

Nadia. Jakub. Więź, która między nimi powstała jest tak inna od wszystkich nam znanych. Zatapiasz się w ich świecie, w górach, w naturze. Siedzisz z nimi w domu i próbujesz zrozumieć, czemu taki wybór, czemu taka tęsknota, czemu takie życie... I w tym wszystkim zauważasz miłość. Miłość dziecka do rodzica, ale też miłość rodzica do dziecka. On musiał to z siebie wydobyć...

Zakończenie zaskakuje, bo chciałam inaczej. Ale tak jest dobrze...

Warto po nią sięgnąć i się w niej zanurzyć. Przeżyć to z nimi. Wtopic się w ich świat. Być z nimi w domku w górach, w vanie.
Jestem pewna, że jeszcze do niej wrócę

Nadia. Jakub. Więź, która między nimi powstała jest tak inna od wszystkich nam znanych. Zatapiasz się w ich świecie, w górach, w naturze. Siedzisz z nimi w domu i próbujesz zrozumieć, czemu taki wybór, czemu taka tęsknota, czemu takie życie... I w tym wszystkim zauważasz miłość. Miłość dziecka do rodzica, ale też miłość rodzica do dziecka. On musiał to z siebie...