Gabby od 20 lat jest szczęśliwą mężatką . Niestety chwila zapomnienia rujnuje jej szczęśliwe małżeństwo i wystawia na próbę przyjaźń.
Przyznam szczerze że na początku trocę żal mi było Gabby gdy jej mąż nie licząc się z jej zdaniem, poddał sìę zabiegowi wazektomii.
Ale po tym co wydarzyło się potem , zachowywała się trochę egoistycznie.
Jeśli chcecie wiedzieć więcej, polecam sięgnąć po książkę 😊📚.
Pamiętajmy że nawet bardzo w udanym związku może pojawić się rysa......

Gabby od 20 lat jest szczęśliwą mężatką . Niestety chwila zapomnienia rujnuje jej szczęśliwe małżeństwo i wystawia na próbę przyjaźń.
Przyznam szczerze że na początku trocę żal mi było Gabby gdy jej mąż nie licząc się z jej zdaniem, poddał sìę zabiegowi wazektomii.
Ale po tym co wydarzyło się potem , zachowywała się trochę egoistycznie.
Jeśli chcecie wiedzieć więcej,...

Jane Green nadała swojej powieści idealny tytuł. Ponoć najczęściej kusimy los, gdy dopada nas stabilizacja, czujemy się bezpiecznie, a jednoczenie to wszystko zamiast dawać satysfakcję z czasem przytłacza. Do tego stopnia, iż pragniemy urozmaicenia, żeby na nowo poczuć smak życia.
Gabby nie jest jedynie znudzoną panią domu z kilkunastoletnim stażem. Ma swoją pasję, jak również potrzeby, które nie znajdują przychylności u męża. Do tego dochodzi poczucie zaniżonej wartości, porównywanie się z innymi kobietami, świadomość starzenia się. Po czterdziestce zaczynamy inaczej patrzeć na swoją atrakcyjność, możliwości oraz rysującą się przyszłość. I gdy znienacka pojawia się "promyczek", dlaczego by nie skorzystać? Bohaterka niczego nie zakłada, nie planuje, pragnie tylko poczuć się dobrze, zadbać o własną atrakcyjność, a że w pewnym momencie przestaje być powściągliwa.... No cóż, wydaje mi się, że tylko ta kobieta, która nie doświadczyła podobnych przemian u siebie może podejść do treści jednoznacznie i zdecydowania powiedzieć: absolutnie!

Powieść nie jest ckliwa, nie przypomina kiepskich romansideł. Przedstawia rozwój wypadków, gdy dochodzi do zdrady i cierpi na tym cała rodzina. Green powoli buduje sytuację, pokazując jak wszystko, co małżonkowie budowali przez osiemnaście lat zostaje - wydawać by sie mogło - bezsensownie zaprzepaszczone przez jedno z nich. Cierpi współmałżonek, cierpią córki, cierpi i żałuje ona. Czy to był tylko kaprys? Czy dałoby się tego uniknąć? A czy rzeczywiście każdy z nas tak bardzo docenia to, co ma, zanim to utraci?
Osią powieści jest zdrada, ale nie tylko ta małżeńska. W pewnym momencie kobieta traci wszystko, również długoletnią przyjaźń, czego by się nigdy nie spodziewała. I gdy już sytuacja zaczyna się klarować, dochodzą do głosu pozytywne rozwiązania narratorka stwierdza, że dla niej przyjaźń nie jest już tym samym, co wcześniej. Postanawia, że nigdy więcej nie zaufa tak komuś spoza kręgu najbliższej rodziny, by widzieć w nim przyjaciela, któremu ufa się do granic i powierza największe tajemnice, marzenia, oczekiwania. I dla mnie ten motyw jest najsmutniejszy. W tym punkcie najlepiej rozumiałam główną bohaterkę, bo dokładnie wiedziałam o czym mówi.
"Ludzie pokazują, kim są, nie przez to, co mówią, ale przez to, co robią" (333s.)

Treść "Kuszenia losu" jest dość wyważona, usiana przemyśleniami oraz emocjami, chociaż zostanie dla mnie tylko lekkim dramatem, z uwagi na wydźwięk całości. Nie mam tu na myśli poukładania, wręcz idealnego, pewnych elementów w życiu bohaterów, ale braku głębszej penetracji zagadnienia z różnych punktów. Mimo iż potrafiłam towarzyszyć bohaterom w przeżywaniu trudnych sytuacji, to mam świadomość, iż niektóre są jedynie muśnięte. Szczególnie jeśli spojrzeć na to, jak owe zdarzenia wpływają na córki. O ile na moment do głosu dochodzi Elliot i możemy poznać sytuację z jego punktu, to już brakuje bezpośrednich wypowiedzi Olivii oraz Alanny. Są nastolatkami, jedna u progu dojrzałości, druga zaczynająca dopiero raczkować n a tym polu, a mimo to autorka nie poświęca im zbyt wiele uwagi. Postać kochanka, człowieka niemalże idealnego, też nie do końca pasuje mi do przedstawionej problematyki. Nie twierdzę, że powinno się bardziej skomplikować fabułę i namieszać w tej rodzinie, ale ważne są dla mnie opisy bliższe realiom, by wyeliminować wszelką sztuczność. Owo wyidealizowanie Matta zupełnie niczemu nie służy, a jedynie zaniża nico poziom lektury. Im mniej wiarygodności w przedstawianiu bohaterów dramatu, tym bardziej cierpią na tym inne rozwiązania w treści.
Ostatecznie, mimo kilku zdecydowanych minusów uważam, że i tak warto zainteresować się "Kuszeniem losu".

Jane Green nadała swojej powieści idealny tytuł. Ponoć najczęściej kusimy los, gdy dopada nas stabilizacja, czujemy się bezpiecznie, a jednoczenie to wszystko zamiast dawać satysfakcję z czasem przytłacza. Do tego stopnia, iż pragniemy urozmaicenia, żeby na nowo poczuć smak życia.
Gabby nie jest jedynie znudzoną panią domu z kilkunastoletnim stażem. Ma swoją pasję, jak...

Początkowo książka zainteresowała mnie. Ciekawy temat, dobrze "zarysowani" bohaterzy. Niestety czym dalej, tym bardziej wydawała mi się, że zaczyna trącić kiepskim romansem z przewidywalnym zakończeniem. Opowieść w sam raz na plażę podczas wakacyjnego urlopu.

Początkowo książka zainteresowała mnie. Ciekawy temat, dobrze "zarysowani" bohaterzy. Niestety czym dalej, tym bardziej wydawała mi się, że zaczyna trącić kiepskim romansem z przewidywalnym zakończeniem. Opowieść w sam raz na plażę podczas wakacyjnego urlopu.

Dlaczego dojrzała kobieta, matka dwóch nastoletnich córek, żona zakochana w mężu decyduje się najpierw na niewinny flirt, a w końcu na zdradę? I jakie konsekwencje niesie za sobą jej wybór?
Książkę przeczytałam błyskawicznie i byłam naprawdę ciekawa jak potoczy się dalej życie bohaterów. Niestety historia wydała mi się odrobinę przesłodzona, a jej zakończenie bardzo mało prawdopodobne. To po prostu przyjemna i lekka obyczajówka, od której ja chyba za dużo oczekiwałam.

Dlaczego dojrzała kobieta, matka dwóch nastoletnich córek, żona zakochana w mężu decyduje się najpierw na niewinny flirt, a w końcu na zdradę? I jakie konsekwencje niesie za sobą jej wybór?
Książkę przeczytałam błyskawicznie i byłam naprawdę ciekawa jak potoczy się dalej życie bohaterów. Niestety historia wydała mi się odrobinę przesłodzona, a jej zakończenie bardzo mało...

Powieść bardzo wzruszająca,prawdziwa,ciepła i mądra skłaniająca do refleksji,mocno do bólu,pełna przemyśleń.
Jane Green napisała cudownie swoją książkę,to wspaniała autorka,w bardzo dobrym,ciekawym stylu książka.
Opowiadająca o czterdziestoletniej Gabby mająca wszystko o czym każda kobieta może zamarzyć,ma wspaniałego,kochającego męża,dwie dorastające córki,które są zbuntowane,domek uroczy i ulubione satysfakcynujące hobby.
Czuje w swym życiu monotonie i rutyne.
Dowiaduje się o zdradzie swojego męża,który ją zdradził.Pewnego dnia spotyka przystojnego,miłego mężczyznę Matta oczarowana nim jest i zakochuje się w nim.
Mnie wciągnęła,zainteresowała ta historia bardzo przejmująca,życiowa preczytałam z przyjemnością to niesamowita,doskonała lektura.

Powieść bardzo wzruszająca,prawdziwa,ciepła i mądra skłaniająca do refleksji,mocno do bólu,pełna przemyśleń.
Jane Green napisała cudownie swoją książkę,to wspaniała autorka,w bardzo dobrym,ciekawym stylu książka.
Opowiadająca o czterdziestoletniej Gabby mająca wszystko o czym każda kobieta może zamarzyć,ma wspaniałego,kochającego męża,dwie dorastające córki,które są...

Bardzo dobre, lekkie czytadło, poruszające temat kryzysu w małżeństwie, świadomości utraty młodości, upływu czasu, potrzeby przeżycia ekscytacji, nawet kosztem zdrady partnera. To również lektura, gdzie bohaterka dokonuje wyborów, obiera taką ścieżkę postępowania, która zmieni całe jej życie i wpłynie na losy rodziny. Czytało się przyjemnie, w zasadzie nie mogłam się oderwać i choć całościowo konkluzja jest taka, że cała ta historia, a zwłaszcza zakończenie zbytnio była posypana cukrem to w ogólnym rozrachunku warto było- choćby ze względu na refleksje głównej bohaterki.

Bardzo dobre, lekkie czytadło, poruszające temat kryzysu w małżeństwie, świadomości utraty młodości, upływu czasu, potrzeby przeżycia ekscytacji, nawet kosztem zdrady partnera. To również lektura, gdzie bohaterka dokonuje wyborów, obiera taką ścieżkę postępowania, która zmieni całe jej życie i wpłynie na losy rodziny. Czytało się przyjemnie, w zasadzie nie mogłam się...

Zupełnie mnie ta książka nie porwała... Styl i klimat jak dla pensjonarek...

Zupełnie mnie ta książka nie porwała... Styl i klimat jak dla pensjonarek...

Prawdziwa kobieta. Prawdziwe życie.
Książka bardzo o życiu… aż boli.
O tym, jak pozornie nieszkodliwy flirt może doprowadzić do zdrady. Rozwalić bardzo udany związek.
A wszystko przez mały kryzys wieku średniego.
Kiedy cudowne dotąd życie, z cudownym mężczyzną, nagle zaczyna wydawać się prozaiczne.
Kiedy mężczyzna nie patrzy już na kobietę jak dawniej. A ona czuje się coraz bardziej niewidzialna.
Bohaterka nie jest kobietą idealną. Jest tylko człowiekiem, popełnia błędy. Po nich zalewa ją fala wstydu i wyrzutów sumienia. Taka to natura ludzka. :)
Nawiązując do tytułu książki - czy warto kusić los?
Warto ożywiać relacje małżeńskie - kusić losu nie warto!
To bardzo emocjonalna powieść. I nieźle napisana.
Jedynie zakończenie… za bardzo uporządkowane. :)

PS
Podoba mi się niewierność… w filmach i w książkach - nie w życiu. :) - Zanim zaczniemy kusić los, zanim rozsądek wyleci przez okno, warto rozważyć wcześniej możliwe konsekwencje.

PPS – cytat:
„To, że jesteś mężatką, nie oznacza, że nie pociągają cię inni faceci. Jesteś zamężna, nie martwa. W którymś momencie wszystkim nam się to przytrafi, ale w ostatecznym rozrachunku rzecz sprowadza się do wyboru.”

Prawdziwa kobieta. Prawdziwe życie.
Książka bardzo o życiu… aż boli.
O tym, jak pozornie nieszkodliwy flirt może doprowadzić do zdrady. Rozwalić bardzo udany związek.
A wszystko przez mały kryzys wieku średniego.
Kiedy cudowne dotąd życie, z cudownym mężczyzną, nagle zaczyna wydawać się prozaiczne.
Kiedy mężczyzna nie patrzy już na kobietę jak dawniej. A ona czuje się...

Temat dobry. I dylemat bohaterki dobry. Niby ma wszystko a czuje się niewidoczna jako kobieta. I wtedy pojawia się ON.
Nie podobało mi się za to wykonanie. Postacie jakieś takie płaskie, wszystko powierzchowne. Można przecytać a potem zapomnieć.

Temat dobry. I dylemat bohaterki dobry. Niby ma wszystko a czuje się niewidoczna jako kobieta. I wtedy pojawia się ON.
Nie podobało mi się za to wykonanie. Postacie jakieś takie płaskie, wszystko powierzchowne. Można przecytać a potem zapomnieć.

Ciekawa historia, nieciekawie napisana, zakończenie ciężkie do przebrnięcia ale warto przeczytać.

Ciekawa historia, nieciekawie napisana, zakończenie ciężkie do przebrnięcia ale warto przeczytać.