Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dostałam książkę od mojej mamy, którą zaraziłam czytaniem po wielu podejściach. Wymieniamy się książkami, ale to o wiele częściej ona dostaje je ode mnie. Nie pochłonie książki na raz czy dwa, zazwyczaj zajmuje jej to kilka dni. Któregoś dnia zadzwoniła do mnie pytając o „Dziesięć poniżej zera”. Usłyszałam „ czytałaś? Jest przepiękna, zajęła mi dwa wieczory, ale bardzo ubolewałam, że nie mogę jej przeczytać w jeden.”

Zaciekawiona jej podekscytowaniem sięgnęłam po „Dziesięć poniżej zera”. Jeden dzień. Spędziłam z Parker i Everettem jeden dzień, a czuje się jakbym obserwowała ich z oddali przez całe ich życie. Wiele książek mnie poruszało i sprawiało, że przez długi czas nie chciałam sięgnąć po kolejna książkę, ponieważ dalej przeżywałam losy świeżo poznanych bohaterów. Tym razem jest podobnie, nie chce sięgnąć po inną, ale chcę wrócić jeszcze raz do tych samych bohaterów i raz jeszcze zwariować na ich punkcie.

Czytając ta książkę śmiałam się i wzruszałam, a cytat z „Who wants to live forever” nabrał nieco innego znaczenia. Znałam ten utwór wcześniej, słyszałam te słowa setki razy, ale przy tej opowieści sprawiły, że dostrzegłam je od nowa, zupełnie inaczej. Wyryły się w mojej głowie jak tatuaż na ciele.

„Ten świat ma dla nas tylko jedną, słodką chwilę.
Czytanie „Dziesięć poniżej zera” było jedną z moich słodkich chwil.

Dostałam książkę od mojej mamy, którą zaraziłam czytaniem po wielu podejściach. Wymieniamy się książkami, ale to o wiele częściej ona dostaje je ode mnie. Nie pochłonie książki na raz czy dwa, zazwyczaj zajmuje jej to kilka dni. Któregoś dnia zadzwoniła do mnie pytając o „Dziesięć poniżej zera”. Usłyszałam „ czytałaś? Jest przepiękna, zajęła mi dwa wieczory, ale bardzo...