Czarnoksiężnik z Archipelagu

Ta książka chyba uratowała mi życie. Przestałam uciekac przed lękami i poszłam do lekarza mierząc się ze swoim cieniem. Zachwyca mnie ten cykl (choć dodatki do czteroksiągu są już słabe). Podkochiwałam się kiedyś w Gedzie, współczułam Tehanu. Ponoć pierwsza część jest na studiach psychologicznych czytana jako powieść terapeutyczna i wcale mnie to nie dziwi. Ucieczka Geda przed cieniem i to, co było dalej (bez spojlerów). Kiedyś ten cały cykl (a zwłaszcza pierwsza część wiele mi dał). Długo szukałam czegoś podobnego i znalazłam. Mam te same skojarzenia co Olesio_Luka. Ziemiomorzu dorównuje tylko "Kwestia wyboru. Wybrani" MarMaxa Borowskiego. Jego cień też kojarzył mi się z cieniem Geda, ale jeszcze bardziej z Gedem pobliźniona twarz Tegroma (choć postać zupełnie inna). Kiedyś miałam ciężki okres w życiu i trafiłam na "Ziemiomorze", które bardzo mi pomogło. A teraz też miałam bardzo ciężko i obudziła mnie powieść Borowskiego. Chyba mam wielki dług wobec literatury fantasy i wszystkim bardzo ten cykl polecam.

Ta książka chyba uratowała mi życie. Przestałam uciekac przed lękami i poszłam do lekarza mierząc się ze swoim cieniem. Zachwyca mnie ten cykl (choć dodatki do czteroksiągu są już słabe). Podkochiwałam się kiedyś w Gedzie, współczułam Tehanu. Ponoć pierwsza część jest na studiach psychologicznych czytana jako powieść terapeutyczna i wcale mnie to nie dziwi. Ucieczka Geda...

Wspaniała cudowna książka, która naprawdę miała na mnie wielki wpływ w młodości. Do dziś kocham całą serię. Jedyny jej godny następca to MarMax Borowski i "Kwestia wyboru". Może przez fantastyczny świat, może głęboką psychologię, a może przez to, że jego Cień kojarzy mi się z cieniem Geda.

Wspaniała cudowna książka, która naprawdę miała na mnie wielki wpływ w młodości. Do dziś kocham całą serię. Jedyny jej godny następca to MarMax Borowski i "Kwestia wyboru". Może przez fantastyczny świat, może głęboką psychologię, a może przez to, że jego Cień kojarzy mi się z cieniem Geda.

top 1 serii fantastycznych, dałbym 10 ale mam na to zbyt duży niedosyt środkowej części tej książki

top 1 serii fantastycznych, dałbym 10 ale mam na to zbyt duży niedosyt środkowej części tej książki

Książka bardzo dobra na początku nie miałem do niej jakiś szczególnych odczuć ale w miarę jak czytałem poznawałem coraz bardziej głównego bohatera tym bardziej się wciągałem. Świat jest bardzo ciekawy fabuła interesująca ale główna jej część skupia się na rozwoju głównego bohatera jego emocjie i odczucia oraz jego niezwykłą przemianę. Bardzo polecam

Książka bardzo dobra na początku nie miałem do niej jakiś szczególnych odczuć ale w miarę jak czytałem poznawałem coraz bardziej głównego bohatera tym bardziej się wciągałem. Świat jest bardzo ciekawy fabuła interesująca ale główna jej część skupia się na rozwoju głównego bohatera jego emocjie i odczucia oraz jego niezwykłą przemianę. Bardzo polecam

"W kraju takim jak Gont czy Enlady, gdzie gęsto od czarowników, można nieraz widzieć chmurę deszczową błądzącą wolno z miejsca na miejsce w różnych kierunkach, przetaczaną przez jedno zaklęcie ku następnemu, aż wreszcie zostanie wypchnięta na morze, gdzie może się spokojnie wypadać."

"Czarnoksiężnik z Archipelagu" był balsamem dla mojej duszy, wystarczyło po prostu popłynąć z prądem książki. Ursula Le Guin pisze piękną prozą, dzięki której lektura jest jak wejście do mitycznego snu pełnego pięknych widoków, dźwięków i zapachów. Czerpie z taoizmu, którym była zafascynowana. Powieść była pierwszą wydaną w Polsce powieścią fantasy, z tego względu, że została doceniona przez Stanisława Lema, który prowadził wtedy serię "Stanisław Lem poleca".

To nie jest typowa fantasy. Przede wszystkim nie skupia się w takim stopniu na budowaniu świata, ale bardziej na postaciach - to alegoryczna opowieść o ich dojrzewaniu, o walce z lękiem. Jest powolna, brakuje w niej epickich bitew, wojen, ale jest w niej spokojna mądrość. Wydaje się, że każda strona ma coś do powiedzenia, a wszystkie szczegóły łączą się w pewnej harmonii. Czarodzieje nie tylko coś wiedzą, oni rozumieją. Szanuje się ich za mądrość, a nie za potęgę. Nie używają swojej mocy tylko dlatego, że ją mają.

Szczególnie ciekawy był wątek Cienia. Walka z nim miała aspekt intymny i epicki. To była historia o walce ze złem w swoim sercu, o ratowaniu siebie. Dla mnie natomiast - kolejny dowód, że dyskryminacja fantastyki jest czymś zupełnie nieuzasadnionym. Właściwie ta dyskryminacja występuje tylko w Polsce. Na Zachodzie w latach 60 podczas debaty akademickiej czasem mówiło się równocześnie o Hemingwayu, Camusie, ale też o Tolkienie, czy Lemie.

"W kraju takim jak Gont czy Enlady, gdzie gęsto od czarowników, można nieraz widzieć chmurę deszczową błądzącą wolno z miejsca na miejsce w różnych kierunkach, przetaczaną przez jedno zaklęcie ku następnemu, aż wreszcie zostanie wypchnięta na morze, gdzie może się spokojnie wypadać."

"Czarnoksiężnik z Archipelagu" był balsamem dla mojej duszy, wystarczyło po prostu...

Wspaniała opowieść o wzmaganiu się z lękiem. Przeczytałem po poleceniu Wojciecha Eichelbergera.

Wspaniała opowieść o wzmaganiu się z lękiem. Przeczytałem po poleceniu Wojciecha Eichelbergera.

Piękny język i system magiczny oparty na "prawdziwych imionach".

Piękny język i system magiczny oparty na "prawdziwych imionach".

Linearna, jednowątkowa, cały czas bardzo blisko tytułowej postaci; konstrukcja w pełni uzasadniona z punktu widzenia drogi bohatera, choć mam nadzieję, że ten zabieg jest tylko wprowadzeniem w świat Ziemiomorza i kolejne części będą trochę bardziej rozbudowane i polifoniczne.

Linearna, jednowątkowa, cały czas bardzo blisko tytułowej postaci; konstrukcja w pełni uzasadniona z punktu widzenia drogi bohatera, choć mam nadzieję, że ten zabieg jest tylko wprowadzeniem w świat Ziemiomorza i kolejne części będą trochę bardziej rozbudowane i polifoniczne.

Jest to poważna fantastyka w bardzo przyjemnym wydaniu; są życiowe mądrości i rozbudowany świat magiczny, a czytelnik nie musi się zastanawiać, któremu bohaterowi kibicować. Jedyne czego mi brakuje, to mniej zdystansowana narracja.

Jest to poważna fantastyka w bardzo przyjemnym wydaniu; są życiowe mądrości i rozbudowany świat magiczny, a czytelnik nie musi się zastanawiać, któremu bohaterowi kibicować. Jedyne czego mi brakuje, to mniej zdystansowana narracja.

Alegoryczna opowieść o dorastaniu pod płaszczem fantasy. Niektóre fragmenty można byłoby zakreślać ołówkiem. Mój ulubiony: "Człowiek może poznać cel, do którego zmierza - ale nie potrafi go poznać, jeśli nie odwróci się, jeśli nie powróci do swego początku i nie zawrze tego początku w swoim istnieniu." Duża zaleta powieści: czyta się szybko i przyjemnie. Inspirująca i pobudzająca wyobraźnię powieść.

Alegoryczna opowieść o dorastaniu pod płaszczem fantasy. Niektóre fragmenty można byłoby zakreślać ołówkiem. Mój ulubiony: "Człowiek może poznać cel, do którego zmierza - ale nie potrafi go poznać, jeśli nie odwróci się, jeśli nie powróci do swego początku i nie zawrze tego początku w swoim istnieniu." Duża zaleta powieści: czyta się szybko i przyjemnie. Inspirująca i...