Pozycję czytało mi się całkiem przyjemnie, ze względu na przejrzysty język i jawność wszystkich motywów jakie autor chce przekazać. Przez to jednak jest to dosyć jednowymiarowa pozycja, trochę brak w tym niuansu czy zróżnicowania w podziale pacjenci-oddziałowi. Czytelnik nic nie ma do "odkrycia" podczas lektury czy do refleksji.
Strasznie gryzie też podczas lektury dychotomia płciowa zastosowana przez Keseya. "Męskie" jest pozytywne, afirmujące, natomiast "żeńskie" to negatywne i okrutne. Poza jedną, tymczasową dla powieści damską postacią, wszystkie kobiety w Locie odpowiadają za okrucieństwo wobec mężczyzn i nie ma w ich działaniach żadnej motywacji do tego. Ktoś może rzec że płeć tu nie ma nic do znaczenia, jednak tak ścisły podział płciowy zastosowany przez autora jest po prostu nie do niezauważenia. Straszna też szkoda że Lot nad kukułczym gniazdem miał negatywny wpływ na opinię publiczną nt. leczenia elektroterapią (ale to nie ma nic wspólnego z moją oceną książki).
Jako że książka jest zaliczana do klasyki, sądzę że każdy powinien choć raz przeczytać i wyrobić sobie o niej zdanie. Ogólnie lektura mi się podobała, nie żałuję jej lektury.
Jednak widzę dobitnie jej wady i sądzę że po pewnym czasie zapomnę o większości postaci (poza powiedzmy, Bromdenem i McMurphym).
6+/10

Pozycję czytało mi się całkiem przyjemnie, ze względu na przejrzysty język i jawność wszystkich motywów jakie autor chce przekazać. Przez to jednak jest to dosyć jednowymiarowa pozycja, trochę brak w tym niuansu czy zróżnicowania w podziale pacjenci-oddziałowi. Czytelnik nic nie ma do "odkrycia" podczas lektury czy do refleksji.
Strasznie gryzie też podczas lektury...

Mam mieszane uczucia po przeczytaniu dzieła „ Lot nad kukułczym gniazdem”, zerkając na komentarze widzę ze większość ludzi rozpisuję się walką jednostki z oddziałową będąca wraz z całym odziałem symbolem społeczeństwa.
Łatwo rozpisywać się nad motywem buntownika w literaturze, sam czytając po raz pierwszy książkę mając lat naście wręcz czekałem kiedy to w końcu McMurphy załatwi oddziałową niosąc lud na barykady ku wolności, to jest myślenie 0 /1, nigdy działania rewolucyjne wręcz drastyczne nie doprowadzą do szczęśliwego zakończenia jedynie długotrwałe reformy mogą zmienić dany twór w społeczeństwie.
Jasne zasady panujące w szpitalu były okropne ale McMurphy nie jest rycerzem w lśniącej zbroi, tak jak spora część czytelników go odbiera, i tak jak w tym przypadku to wcale nie on jest tym poszkodowanym jasne miał pecha ze nie zdążył uciec, jednak mamy tu do czynienia z klasyczna zbrodnią i karą wszak nie była to nieskalana osoba,
natomiast to postronni pacjenci ucierpieli na tej szaleńczej wojnie, poniekąd to właśnie poczynania protagonisty doprowadziły do śmierci młodego chłopaka.
Podsumowując książka wielowymiarowa, warta przeczytania, film był jednak znaczenie lepszy.

Mam mieszane uczucia po przeczytaniu dzieła „ Lot nad kukułczym gniazdem”, zerkając na komentarze widzę ze większość ludzi rozpisuję się walką jednostki z oddziałową będąca wraz z całym odziałem symbolem społeczeństwa.
Łatwo rozpisywać się nad motywem buntownika w literaturze, sam czytając po raz pierwszy książkę mając lat naście wręcz czekałem kiedy to w końcu McMurphy...

Jeśli ktoś czytał, to ja identyfikuje się z Wodzem, od tego momentu, kiedy znika.

Jeśli ktoś czytał, to ja identyfikuje się z Wodzem, od tego momentu, kiedy znika.

Klasyk, godny polecenia dla każdego. Po obejrzeniu filmu wyobraźnia działa mocniej, co sprawia, iż w każdej scenie możliwe jest ujrzenie postaci. Z pozoru dużo dawki humoru, ale po wgłębieniu się i zrozumieniu, można rozpoznać mrok, który skrywa się w oddziale Szpitala. Serdecznie polecam.

Klasyk, godny polecenia dla każdego. Po obejrzeniu filmu wyobraźnia działa mocniej, co sprawia, iż w każdej scenie możliwe jest ujrzenie postaci. Z pozoru dużo dawki humoru, ale po wgłębieniu się i zrozumieniu, można rozpoznać mrok, który skrywa się w oddziale Szpitala. Serdecznie polecam.

Klasyka. Nic nie traci z biegiem lat. Bardzo dobra.

Klasyka. Nic nie traci z biegiem lat. Bardzo dobra.

Dobra książka i dobry film. Ale jakoś nie udawało mi się do końca wkręcić w jedno i drugie. Mimo że bardzo lubię wszelkie opowieści o walce jednostki z opresyjnym systemem. Jakieś to chaotycznie dla mnie trochę było takie. Nie do końca konkretne. Ale warto poznać tę klasykę i samemu sobie wyrobić opinię. Warto się zapoznać i z filmem, jak i z książką.

Dobra książka i dobry film. Ale jakoś nie udawało mi się do końca wkręcić w jedno i drugie. Mimo że bardzo lubię wszelkie opowieści o walce jednostki z opresyjnym systemem. Jakieś to chaotycznie dla mnie trochę było takie. Nie do końca konkretne. Ale warto poznać tę klasykę i samemu sobie wyrobić opinię. Warto się zapoznać i z filmem, jak i z książką.

\/ \/ \/

\/ \/ \/

Opowieść z pozoru humorystyczna, kryje jednak w sobię mrok szpitala psychiatrycznego, w którym pacjenci marzą o wolności i nie utracili świadomości, a Wielka Oddziałowa znęca się nad podopiecznymi.

Opowieść z pozoru humorystyczna, kryje jednak w sobię mrok szpitala psychiatrycznego, w którym pacjenci marzą o wolności i nie utracili świadomości, a Wielka Oddziałowa znęca się nad podopiecznymi.

To powieść wielowymiarowa i ponadczasowa. Warstwa dosłowna to bardzo dobrze opowiedziana historia, zabawna i wciągająca. Głębiej jednak kryje się szersza perspektywa. Wielka Oddziałowa reprezentuje system, pacjenci - społeczeństwo. Każdy musi się dopasować, musi dać się stłamsić. Jednostki, które się temu sprzeciwiają, próbuje się „naprawić”. Wydaje się, że taka osoba nie ma szans na zwycięstwo w tej wojnie, ale jaką radość dają te pojedyncze wygrane bitwy. Wojna jednak nigdy nie rozstrzyga tego, kto ma słuszność. Jak długo człowiek jest w stanie iść pod prąd nieuchronnych przeciwności? Gdzie jest granica wolności? Czy istnieje działający system? Te wszystkie pytania na pewno będą towarzyszyć czytelnikowi podczas czytania. Czy znajdziecie w tej książce odpowiedzi? Nie wiem, ale warto w ogóle je sobie zadać.

To powieść wielowymiarowa i ponadczasowa. Warstwa dosłowna to bardzo dobrze opowiedziana historia, zabawna i wciągająca. Głębiej jednak kryje się szersza perspektywa. Wielka Oddziałowa reprezentuje system, pacjenci - społeczeństwo. Każdy musi się dopasować, musi dać się stłamsić. Jednostki, które się temu sprzeciwiają, próbuje się „naprawić”. Wydaje się, że taka osoba nie...

Bardzo dobra pozycja. Porusza wiele tematów: strach pacjentów przed opuszczeniem szpitala, choć nie są tam szczęśliwi; przymus dostosowania się do panujących warunków, bo w przeciwnym razie zostaniesz zniszczony; jeden czyn, od którego zależy dalsze życie.
Polecam.

Bardzo dobra pozycja. Porusza wiele tematów: strach pacjentów przed opuszczeniem szpitala, choć nie są tam szczęśliwi; przymus dostosowania się do panujących warunków, bo w przeciwnym razie zostaniesz zniszczony; jeden czyn, od którego zależy dalsze życie.
Polecam.