Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trudno oceniać jeden tom w oderwaniu od całości. Saga o tym, co znaczy być kobietą, osobą kochająca, cierpiącą, kimś, kto walczy, próbuje zapomnieć i zbudować siebie od nowa.

Trudno oceniać jeden tom w oderwaniu od całości. Saga o tym, co znaczy być kobietą, osobą kochająca, cierpiącą, kimś, kto walczy, próbuje zapomnieć i zbudować siebie od nowa.

Lektura dodatkowa w liceum okazała się czymś mega ważnym. Nikt nie sadził wtedy, ze autorka zostanie noblistką. Klimaty, atmosfery, gęstości i temperatury - czuje wciąż przez skore, gdy myśle o tej książce.

Lektura dodatkowa w liceum okazała się czymś mega ważnym. Nikt nie sadził wtedy, ze autorka zostanie noblistką. Klimaty, atmosfery, gęstości i temperatury - czuje wciąż przez skore, gdy myśle o tej książce.

Najlepsza w tej książce jest jej okładka. Puste, płytkie diagnozy pisarza, który od lat tylko sprawia wrażenie, ze ma do powiedzenia coś ważnego.

Najlepsza w tej książce jest jej okładka. Puste, płytkie diagnozy pisarza, który od lat tylko sprawia wrażenie, ze ma do powiedzenia coś ważnego.

Wybitna, zmysłowa książka, która nikogo nie pozostawi obojętnym. Prawdziwy fresk historyczny, etniczny, genderowy. Lektura przenosi do Nigerii i sprawia, ze zna się tych bohaterów jak własną rodzinę.

Wybitna, zmysłowa książka, która nikogo nie pozostawi obojętnym. Prawdziwy fresk historyczny, etniczny, genderowy. Lektura przenosi do Nigerii i sprawia, ze zna się tych bohaterów jak własną rodzinę.

Powtórka z Bukaresztu. Zbiór monologów, które dziwnym trafem mówią jednym stylem, bo autorka nienajlepiej je stylizuje. Ma poruszać, tumanic, przestraszac, a zostawia obojętnym.

Powtórka z Bukaresztu. Zbiór monologów, które dziwnym trafem mówią jednym stylem, bo autorka nienajlepiej je stylizuje. Ma poruszać, tumanic, przestraszac, a zostawia obojętnym.

Trochę za bardzo chce ta książka się podobać. Fajna fraza i lekkość, ale jakby zabrakło jądra.

Trochę za bardzo chce ta książka się podobać. Fajna fraza i lekkość, ale jakby zabrakło jądra.

Lepsza niż poprzednia książka tej autorki. Dowcipna, choć niekonsekwentna. Czuć w niej radość wygłupu i straszną skłonność do sentymentalizmu.

Lepsza niż poprzednia książka tej autorki. Dowcipna, choć niekonsekwentna. Czuć w niej radość wygłupu i straszną skłonność do sentymentalizmu.

Nie wyobrażam sobie lepszego połączenia ksiazki historycznej, reportażu o genealogii, szkicu o rękodziele i eseju o kulturze Japonii. Trudno się było oderwać. Napisana z klasą, pazurem, przytupem.

Nie wyobrażam sobie lepszego połączenia ksiazki historycznej, reportażu o genealogii, szkicu o rękodziele i eseju o kulturze Japonii. Trudno się było oderwać. Napisana z klasą, pazurem, przytupem.

Nie rozumiem ekscytacji tą książką. Tak trudno odróżnić prostactwo od prostoty?

Nie rozumiem ekscytacji tą książką. Tak trudno odróżnić prostactwo od prostoty?

Wzruszajacy portret ojca, geniusza, nieporadnego faceta. Podoba mi się fraza Lema juniora. Zupełnie inna od tej seniora. Mógłby tez zostać pisarzem. Byłby autorem zupełnie innej prozy.

Wzruszajacy portret ojca, geniusza, nieporadnego faceta. Podoba mi się fraza Lema juniora. Zupełnie inna od tej seniora. Mógłby tez zostać pisarzem. Byłby autorem zupełnie innej prozy.

Serial tak dobry, ze książka okazała się gorsza. Lubię tę pisarkę, ale napisała lepsze rzeczy, wiec można przeczytać dla porządku.

Serial tak dobry, ze książka okazała się gorsza. Lubię tę pisarkę, ale napisała lepsze rzeczy, wiec można przeczytać dla porządku.

Fajny pomysł i rysunki, ale efekt banalny. Dawno nic mnie tak nie znużyło, choć zapowiadało się tak dobrze.

Fajny pomysł i rysunki, ale efekt banalny. Dawno nic mnie tak nie znużyło, choć zapowiadało się tak dobrze.

Wspaniała opowieść o życiu najwyżej położonego regionu świata. Ale tak naprawdę o zmianach zamiast rozwoju, rozpadzie zamiast wiedniecia, o tym, ze niczego nie da się przewidzieć. Skromna, krótka i wycyzelowana jak wiersz.

Wspaniała opowieść o życiu najwyżej położonego regionu świata. Ale tak naprawdę o zmianach zamiast rozwoju, rozpadzie zamiast wiedniecia, o tym, ze niczego nie da się przewidzieć. Skromna, krótka i wycyzelowana jak wiersz.

Znudził mnie. Znów to samo od tego autora. Formuła pisarska trochę się wyczerpała, moim zdaniem.

Znudził mnie. Znów to samo od tego autora. Formuła pisarska trochę się wyczerpała, moim zdaniem.

Niesamowita, wciągająca historia życia artystki, która pracowała z Kantorem. Napisana przepięknym językiem i głęboko wzruszająca. Kawał biografistyki!

Niesamowita, wciągająca historia życia artystki, która pracowała z Kantorem. Napisana przepięknym językiem i głęboko wzruszająca. Kawał biografistyki!

Znakomita diagnoza społeczna współczesnego Londynu. Poświęcenie autora budzi mój podziw, bo rzeczywiście opisuje on, jak żyje się kolejnym grupom i warstwom imigrantów. Szok, że ten kraj aż jest tak kastowy. I w tym kontekście nie dziwi tez Brexit.

Znakomita diagnoza społeczna współczesnego Londynu. Poświęcenie autora budzi mój podziw, bo rzeczywiście opisuje on, jak żyje się kolejnym grupom i warstwom imigrantów. Szok, że ten kraj aż jest tak kastowy. I w tym kontekście nie dziwi tez Brexit.

Krótkie, mocne, dotkliwe jakby ktoś uderzył mnie w twarz otwartą stroną. Wyjątkowe świadectwo choroby i jakby nadświadomości, ze świat jest izolatką.

Krótkie, mocne, dotkliwe jakby ktoś uderzył mnie w twarz otwartą stroną. Wyjątkowe świadectwo choroby i jakby nadświadomości, ze świat jest izolatką.

Jedna z najważniejszych książek mego życia. Sam żywioł opowieści, od której fatum nie ma dokąd uciekać. Ludzie mówią, że to dołująca literatura. Mnie zaś śmieszy jej czarny humor.

Jedna z najważniejszych książek mego życia. Sam żywioł opowieści, od której fatum nie ma dokąd uciekać. Ludzie mówią, że to dołująca literatura. Mnie zaś śmieszy jej czarny humor.

Wciągająca opowieść o kobietach balansujących na granicy jawy i snu. Utopionych w klątwie. Świetnie się czyta, choć nie aż tak transowy jak poprzednia książkę tej autorki.

Wciągająca opowieść o kobietach balansujących na granicy jawy i snu. Utopionych w klątwie. Świetnie się czyta, choć nie aż tak transowy jak poprzednia książkę tej autorki.

Nareszcie ktoś, kto umie myśleć i zarazem zna się na futbolu. Zaskoczyło mnie, jak bardzo osobisty może być filozoficzny esej.

Nareszcie ktoś, kto umie myśleć i zarazem zna się na futbolu. Zaskoczyło mnie, jak bardzo osobisty może być filozoficzny esej.