Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jaremianka Agnieszka Dauksza Maria Jarema polska malarka i rzeźbiarka, z początkiem lat trzydziestych XX wieku zamieszkała w Krakowie, uczęszczając na Akademie Sztuk Pięknych. Początkowo zajmowała się głównie rzeźbą w pracowni Xawerego Dunikowskiego. Wraz z innymi krakowskimi artystami tworzyła awangardową Grupę Krakowską. Maria ma ośmioro rodzeństwa, w tym swoją siostrę bliźniaczkę Nunę. Po wojnie zaczyna więcej malować, próbuje różnych technik, twierdziła, że pierwszym ograniczeniem artysty jest materiał. Ten materiał go ogranicza ale jednocześnie określa. Po wojnie podjęła współpracę z Tadeuszem Kantorem z teatrem Cricot 2, tworząc scenografie i projektując kostiumy. Teatr osiąga sukces, wystawiaja Mątwę Witkacego. Realizując swoje pasję teatralne, nie zapomina o swojej, własnej pracy artystycznej. Była bardzo wrażliwa, zamknięta w sobie, samotna, nie lubiła rozmawiać o swojej sztuce. Bardzo dużo pracuje, szuka różnych metod wyrazu, poszukuje wolności wyrażenia siebie w swoich pracach. Czasy po wojnie trudne, bieda dla artystów, którzy nie chcą się podporządkować pewnym narzuconym regułom. Sztuki nie można zaplanować – podstawowa zasada Jaremianki. Fascynowało ją przedstawienie ruchu w sztuce, powstaje jej rzeźba pt. Taniec- najbardziej ceniona rzeźba Marii i jedna z najwartościowszych prac na polskim rynku artystycznym. Maria umiera bardzo młodo w 1958 roku w wieku 50 lat po ciężkiej chorobie, lecząc się w Polsce jak i we Francji. Wspaniale napisana biografia, która pozwala nam poznać życie i twórczość wybitnej polskiej artystki. Tekst przeplatany jest liczną korespondencją rodzinną i fotografiami. Kończyłam czytać ją ze łzami w oczach, że tak szybko, nagle, odchodzi taki wspaniały artysta. Monika B.