Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwszy tom jakoś wszedł, ale drugi... o matko. Pani Julii Brylewskiej gdzieś się uroiło, że potrafi pisać dobre historie kryminalne. No nie. Tak naprawdę to, "kto zabił" wiemy od razu, gdy ta postać pojawia się w książce. Rada dla pani Julii - nie można wprowadzić postaci na dwie sceny bez sensu tylko po to żeby potem ją wyciągnąć jako sprawcę! Czytelnik musi mieć przynajmniej wrażenie, że ta postać została wprowadzona do książki z jakiegoś innego powodu niż bycie sprawcą. Generalnie cały wątek kryminalny jest tak banalny i przewidywalny, że aż się przykro robi.
Druga sprawa - nie rozumiem skąd u autorki potrzeba pisania w co drugim zdaniu 'kobieta poszła', 'mężczyzna powiedział'. Jeśli mamy w zdaniu A określenie, że podmiotem w zdaniu jest Violet to naprawdę nie ma potrzeby pisania w zdaniu B, że kobieta cośtam..., wiemy, że Violet jest kobietą i wiemy, że nadal jest mowa o niej.
Kolejne zastrzeżenie - fajnie, że autorka myśli, że zna się na prawie amerykańskim bo oglądała pierwsze trzy sezony Suits, ale dużo jest w książce nieścisłości jak chociażby ta, że aby w poszczególnych stanach prawnik mógł wykonywać zawód prawnika to musi zdać egzaminy BAR w tym stanie, w którym chce praktykować prawo. Domyślam się, że Violet, która porzuciła Los Angeles na rzecz Nowego Jorku zdała egzaminy BAR tylko dla stanu Nowy Jork, skoro nie planowała wracać do LA to raczej nie zdawała egzaminów BAR dla Kalifornii, oczywiście moglibyśmy założyć, że autorka o tym nie wspomniała jako mało istotne kwestie techniczne ale w gruncie rzeczy to całkiem ważna kwestia w kontekście jej kariery, która mało wiarygodnie w dwa lata wywindowała ją na szczyt rankingów (zwłaszcza, że zdążyła po drodze zaliczyć grubą żałobę).
O ile pierwszy tom wszedł jak masełko, o tyle drugi przypomina próbę czytania na trzeźwo przemowy Glapińskiego.

Pierwszy tom jakoś wszedł, ale drugi... o matko. Pani Julii Brylewskiej gdzieś się uroiło, że potrafi pisać dobre historie kryminalne. No nie. Tak naprawdę to, "kto zabił" wiemy od razu, gdy ta postać pojawia się w książce. Rada dla pani Julii - nie można wprowadzić postaci na dwie sceny bez sensu tylko po to żeby potem ją wyciągnąć jako sprawcę! Czytelnik musi mieć...