Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Egzaltowane opowiastki o życiu erotycznym w międzywojniu, pełne napuszonych zdań o miłości i seksie, z których nic nie wynika, a niejednokrotnie ocierają się o banał lub tani paradoks. Może kiedyś było to odważne i odkrywcze, jednak z dzisiejszego punktu widzenia stereotypy i archaiczność rażą czytelnika. Trudno jest wywnioskować, o czym tak naprawdę Colette chciała napisać, co sądzi o obserwowanych sytuacjach, najpierw ocenia, potem mówi coś zupełnie innego. Przypomina plotkarską paplaninę starszej damy po przejściach, w której słuchacz się gubi, bo porządek wspomnień i aktorzy wydarzeń mieszają się mówiącej, a poza tym ucieka ona w rozległe dygresje. Fascynujący dla autorki ludzie wydali mi się puści, banalni i śmieszni, niemający nic istotnego do opowiedzenia na temat rzeczy, w których ponoć są ekspertami (jak np. "Damien").
Gwiazdki daję za wgląd (mglisty) w obyczaje epoki i zamknięte pokoje bohemy oraz kilka interesujących wątków (panie z Llagllois, Renee Vivien), o których poczytałabym chętnie w bardziej rzetelnej pozycji.

Egzaltowane opowiastki o życiu erotycznym w międzywojniu, pełne napuszonych zdań o miłości i seksie, z których nic nie wynika, a niejednokrotnie ocierają się o banał lub tani paradoks. Może kiedyś było to odważne i odkrywcze, jednak z dzisiejszego punktu widzenia stereotypy i archaiczność rażą czytelnika. Trudno jest wywnioskować, o czym tak naprawdę Colette chciała...