Przyjemne, lekkie czytadło. Motyw z kobietami pilotkami bardzo na plus. Głowna bohaterka ze współczesności mocno irytująca, a jej działania nielogiczne. Zamiast najpierw iść porozmawiać z matką o tym wszystkim to ta jakieś podchody, udawanie. Argument o tym, że "nie chce denerwować mamy bo dostanie zawału" mnie nie przekonuje. Jednak pewnie tak miało być, bo inaczej nie byłoby całej książki. Denerwujący też jest jej charakter przepraszający wszystkich za to, że żyje... Minusem są błędy merytoryczne np. polka jako narodowy polski taniec... Ale mimo wszystko całą książkę czytało się przyjemnie i była całkiem w porządku.

Przyjemne, lekkie czytadło. Motyw z kobietami pilotkami bardzo na plus. Głowna bohaterka ze współczesności mocno irytująca, a jej działania nielogiczne. Zamiast najpierw iść porozmawiać z matką o tym wszystkim to ta jakieś podchody, udawanie. Argument o tym, że "nie chce denerwować mamy bo dostanie zawału" mnie nie przekonuje. Jednak pewnie tak miało być, bo inaczej nie...

Książka o dzielnych kobietach i ich zawiłych losach z bardzo sympatycznym polskim wątkiem.

Książka o dzielnych kobietach i ich zawiłych losach z bardzo sympatycznym polskim wątkiem.

Bardzo przyjemna, pogodna powieść obyczajowa. Swego rodzaju hołd pierwszym kobietom pilotkom.

Bardzo przyjemna, pogodna powieść obyczajowa. Swego rodzaju hołd pierwszym kobietom pilotkom.

Przezabawna.

Przezabawna.

Jak zachowałybyście się, gdyby w wieku lat prawie sześćdziesięciu dotarła do was potwierdzona urzędowo informacja, że jesteście adoptowane? Szok, panika, niedowierzanie raczej murowane, a może nawet rozstrój nerwowy i konieczność leczenia u psychiatry?

Bohaterka powieści, pani Earle’owa Poole młodsza, zwana Sookie, z Point Clear w Alabamie, stopniowo przechodzi przez wszystkie te etapy. Bo kiedy wychowano cię na Południu, wbito w głowę, że jesteś potomkinią słynnego rodu właścicieli plantacji, córką szanowanego oficera, że powinnaś być damą, dbającą o reputację i aktywną społecznie trudno przyzwyczaić myśli do tego, że twoja matka wywodziła się z rodziny biednego polskiego imigranta, Stanisława Jurdabralinskiego, a w dodatku była niewiarygodnie odważną kobietą i bohaterką wojenną jako pilotka.

A ty jesteś cicha, nadal zdominowana przez matkę, jak ognia boisz się latania i na dodatek nic nie wiesz o Polsce i Polakach. Kariery zawodowej nie zrobiłaś, sławy nie zyskałaś, jesteś zwykłą gospodynią domową, wprawdzie żoną szanowanego dentysty i matką czworga dzieci, co też wymaga odwagi i poświęcenia, ale daleko ci do tego, co wyczyniała twoja rodzona matka.

Uwielbiam styl Fannie Flagg. Trzy lata temu zauroczyły mnie jej „Smażone zielone pomidory”, a teraz rozkoszowałam się całkiem niebanalną historią 59-letniej Sookie. Autorka składa hołd amerykańskim kobietom z WASP, które służyły jako pilotki i transportowały samoloty wojskowe podczas II wojny światowej. Wpędza w dumę nas, Polaków, komplementując co chwila nasze narodowe cechy i tradycje. Prowadzi fabułę w dwóch płaszczyznach czasowych, które przeplatają się w całej powieści. Jest sporo feminizmu, rozliczeń z przeszłością wojenną i wiele o przemijaniu ludzkiego życia. O tym, że kobieta nie musi być sławna, by była wartościowa. O potrzebie przebaczania i wartości pracy. A wszystko pisane lekko i bezpretensjonalnie, choć nie zgadzam się z opiniami innych, że nazbyt infantylnie.

Mam tylko dwie uwagi do pisarki. Polka to nie jest taniec o polskim rodowodzie, chociaż, poprzez nazwę, uważany tradycyjnie za polski. A nazwisko Jurdabralinski jest egzotyczne nawet na polskiej ziemi i nic nie stało na przeszkodzie by nie mógł on być np. Kowalskim.

Polecam szczególnie kobietom w moim wieku, czyli coś koło pięćdziesiątki :)

Jak zachowałybyście się, gdyby w wieku lat prawie sześćdziesięciu dotarła do was potwierdzona urzędowo informacja, że jesteście adoptowane? Szok, panika, niedowierzanie raczej murowane, a może nawet rozstrój nerwowy i konieczność leczenia u psychiatry?

Bohaterka powieści, pani Earle’owa Poole młodsza, zwana Sookie, z Point Clear w Alabamie, stopniowo przechodzi przez...

Wciągająca pozycja dla kobiet w średnim wieku o wyraźnie zarysowanych, przekonujących postaciach z łechczącym naszą narodową dumę wątkiem polskim. Akcja rozgrywa się w dwóch czasoprzestrzeniach, a przeplatające się rozdziały dają nam obraz Ameryki doby II wojny światowej i początków XXI. wieku. Pretekstem do takiego podziału i jednocześnie punktem wyjściowym powieści jest odkrycie przez 60-letnią Sookie faktu, że została adoptowana, co skutkuje poszukiwaniem przez nią jej biologicznej matki. Stwarza to autorce możliwość naszkicowania historii WASP i uhonorowania służących w siłach powietrznych kobiet. Książka tematyzuje wyzwolenie się córki spod wpływu swojej narcystycznej, dominującej matki i zbudowanie przez nią silnego poczucia własnej wartości i tożsamości. Lekka, przyjemna lektura na weekend.

Wciągająca pozycja dla kobiet w średnim wieku o wyraźnie zarysowanych, przekonujących postaciach z łechczącym naszą narodową dumę wątkiem polskim. Akcja rozgrywa się w dwóch czasoprzestrzeniach, a przeplatające się rozdziały dają nam obraz Ameryki doby II wojny światowej i początków XXI. wieku. Pretekstem do takiego podziału i jednocześnie punktem wyjściowym powieści jest...

Nie przebiła "Smażonych zielonych pomidorów", ale czytało się przyjemnie i z ciekawością :)
Zachęcam, choćby po to, żeby przeczytać o kobietach-pilotkach z czasów II wojny światowej.
Na nazwisku Jurdabralińskich bohaterow tej książki pewnie niejeden sobie połamał język :)

Nie przebiła "Smażonych zielonych pomidorów", ale czytało się przyjemnie i z ciekawością :)
Zachęcam, choćby po to, żeby przeczytać o kobietach-pilotkach z czasów II wojny światowej.
Na nazwisku Jurdabralińskich bohaterow tej książki pewnie niejeden sobie połamał język :)

Czy naprawdę w całych Stanach Zjednoczonych nie znalazł się ani jeden człowiek, który wytłumaczyłby autorce, że polka to nie jest taniec narodowy Polaków, tak samo jak imiona Fritzi czy Wilinka ...
Poza tym całkiem ciekawa książka, zwłaszcza ta część opisująca zadania kobiet-lotniczek oraz tego jak zostały potraktowane gdy już spełniły swe zadania

Czy naprawdę w całych Stanach Zjednoczonych nie znalazł się ani jeden człowiek, który wytłumaczyłby autorce, że polka to nie jest taniec narodowy Polaków, tak samo jak imiona Fritzi czy Wilinka ...
Poza tym całkiem ciekawa książka, zwłaszcza ta część opisująca zadania kobiet-lotniczek oraz tego jak zostały potraktowane gdy już spełniły swe zadania

Uwielbiam panią Flagg, ale ta książka jest pozbawiona tej iskry, którą odnajdywałam np. w "Świętach z kardynałem". Ta opowieść sprawiała wrażenie pisanej na kolanie, płaskiej. Porusza tematy ważne, ale tak, że w sumie nie za bardzo przejmowałam się losami bohaterów.

Uwielbiam panią Flagg, ale ta książka jest pozbawiona tej iskry, którą odnajdywałam np. w "Świętach z kardynałem". Ta opowieść sprawiała wrażenie pisanej na kolanie, płaskiej. Porusza tematy ważne, ale tak, że w sumie nie za bardzo przejmowałam się losami bohaterów.

📖🐲
Moim zdaniem lepsza od „Smażonych zielonych pomidorów”. Dla mnie ciekawsza i oczywiście od razu zajawiłam się tematem pilotek w czasach wojny. I dlatego rzuciłam się na popularno-naukową książkę „Dziewczyny w kokpicie” prezentującą faktyczny udział pilotek w II wojnie światowej, którą podobnie jak powieść Fannie Flagg szczerze polecam.

📖🐲
Moim zdaniem lepsza od „Smażonych zielonych pomidorów”. Dla mnie ciekawsza i oczywiście od razu zajawiłam się tematem pilotek w czasach wojny. I dlatego rzuciłam się na popularno-naukową książkę „Dziewczyny w kokpicie” prezentującą faktyczny udział pilotek w II wojnie światowej, którą podobnie jak powieść Fannie Flagg szczerze polecam.