,, The hating game '' jest pozycją , po której nie spodziewałam się wiele . Dobry romans i tyle . Jako iż czytam dużo książek z tego gatunku chciałam tylko by była urocza i , żeby była wyczuwalna chemia między głównymi bohaterami . Oprócz tego dostałam książkę o nienawiści i cienkiej lini między nią , a miłością . Dodatkowo dialogi , w których Lucy i Josh się przekomarzali i sobie dogryzali na wszelkie możliwe sposoby często wywoływały mój śmiech i sprawiały , że się świetnie na niej bawiłam . Moment kiedy bohaterowie uświadamiają sobie , że wcale się nie nienawidzą był cudownie opisany . To jak nie wyobrażali sobie bez siebie życia i byli całkiem przekonani , ze ta druga osoba nie czuje tego samego . To jak się poznawali i dowiadywali jak wiele ich łączy , choćby miłości do pewnego odcienia niebieskiego i truskawek ( obie te rzeczy mają ważne znaczenie w tej książce ) i oczywiście siebie nawzajem . To jak mimo ,, nienawiści '' się o siebie troszczyli i martwili . Myślę , że między nimi było przyciągnie od chwili , gdy tylko się poznali tyle , że łatwiej i pewnie wygodniej było mi nazwać to nienawiścią niż przyznać , że to uczucie przeciwne ( znaczy pewnie potrwało nim się w sobie zakochali i jeszcze więcej trzeba było czasu , gdy sobie to uświadomili oraz wyznali to sobie, ale według mnie to zawsze było , bo gdy spotyka się właściwą osobę to po prostu się to wie ) .
Podsumowując to świetny romans według mnie wart przeczytania ( nie tylko dla fanów tego gatunku ) .

,, The hating game '' jest pozycją , po której nie spodziewałam się wiele . Dobry romans i tyle . Jako iż czytam dużo książek z tego gatunku chciałam tylko by była urocza i , żeby była wyczuwalna chemia między głównymi bohaterami . Oprócz tego dostałam książkę o nienawiści i cienkiej lini między nią , a miłością . Dodatkowo dialogi , w których Lucy i Josh się przekomarzali...