Jesteśmy społecznością, która kocha książki

-Czasami powinnaś spróbować i mieć jednak wszystko w dupie. Powiadam ci, to wyzwala...

...Miłość i nienawiść to lustrzane wersje jednej i tej samej gry...

Jak ja bym chciała powiedzieć, że jest brzydki. Że jest kurduplowatym, tłustym trollem z zajęczą wargą i wiecznie załzawionymi oczami. Kulejącym garbusem. Obsypanym kurzajkami i pryszczami. Który ma zęby w odcieniu ementalera, który jak się spoci, to wali od niego cebulą. Niestety. Josh jest zupełnie inny. Kolejny dowód, że nie ma sprawiedliwości na tym świecie.

Kiedy drzwi sypialni się otwierają i wreszcie znowu go widzę, jestem dojrzałą, młodą kobietą ze skrzyżowanymi elegancko nogami, która wertuje podręcznik medyczny i popija herbatkę. Przysiada na skraju kanapy; wilgotne włosy sterczą mu we wszystkie strony. Przewracam kartkę i niestety z następnej strony atakuje mnie upiorny rysunek przedstawiający wzwiedzionego penisa.
– Staram się być trochę bardziej normalna.
Patrzy na rysunek.
– I jak ci idzie?
– Cieszę się, że to nie jest książka-rozkładanka.

Już nigdy nie zatrzymamy tego samochodu. Bo jest tak, że gdybyśmy zatrzymali, choćby dla rozprostowania kości, to wtedy dogoniłaby nas rzeczywistość. Jesteśmy przestępcami, którzy obrabowali bank. Jesteśmy dziećmi, które uciekły ze szkoły z internatem. Jesteśmy parą zakochanych w sobie nastolatków, którzy potajemnie się pobrali.