Zakończenie mnie męczyło.

Zakończenie mnie męczyło.

Dla zainteresowanych życiem wewnętrznym młodej studentki. Autorka przemyca między wierszami i bardzo prostymi opisami wydarzeń i rzeczywistości ogromne cierpienie, zdezorientowanie, wrażliwość i poczucie beznadziei, z którym chyba wiele młodych osób może się utożsamić. Do tego nie posługuje się patetycznymi lub kiczowatymi środkami, tylko przedstawia to w bardzo mądry sposób.
Niestety tłumaczenie, zwłaszcza na początku książki, wydawało się trochę kuleć.

Dla zainteresowanych życiem wewnętrznym młodej studentki. Autorka przemyca między wierszami i bardzo prostymi opisami wydarzeń i rzeczywistości ogromne cierpienie, zdezorientowanie, wrażliwość i poczucie beznadziei, z którym chyba wiele młodych osób może się utożsamić. Do tego nie posługuje się patetycznymi lub kiczowatymi środkami, tylko przedstawia to w bardzo mądry...

Bohaterka Na oślep studiuje w Nowym Jorku literaturę, jest bez grosza i bez charakteru. Ten drugi brak jest kluczowy dla powieści – Iris wydaje się przeźroczysta, wyrazistości nabiera dopiero pod wpływem kilku poznanych mężczyzn. Łatwo im się poddaje, podejmuje ich grę, pozwala sobą manipulować. Z każdej znajomości wychodzi poturbowana, ale też dowiaduje się czegoś o sobie, na przykład tego, że względnie dobrze czuje się w męskim garniturze, z tożsamością „pożyczoną” od postaci literackiej.

Siri Hustvedt bardzo ciekawie potraktowała kwestię osobowości i sposobów jej wyrażania: umiejętności wychwycenia i tego, co odróżnia nas od innych albo najlepiej opisuje. Drugim ważnym wątkiem w powieści jest patrzenie i widzenie – Iris od czasu do czasu cierpi na dziwne zaburzenia wzroku, kiedy indziej staje się jednym z obiektów dla fotografa, ale też sama podgląda. Z kolei tytuł książki celnie obrazuje styl życia naszej bohaterki, która opornie zmierza do bliżej nieokreślonego celu, potykając się stale o własne błędy. A jednak na tyle ją polubiłam, że z przyjemnością przypomniałam sobie niedawno tę powieść.

P.S. Tłumaczący powieść Krzysztof Obłucki przekładał tekst chyba też na oślep, bo George Eliot była według niego mężczyzną.

http://czytankianki.blogspot.com/2017/08/na-oslep.html

Bohaterka Na oślep studiuje w Nowym Jorku literaturę, jest bez grosza i bez charakteru. Ten drugi brak jest kluczowy dla powieści – Iris wydaje się przeźroczysta, wyrazistości nabiera dopiero pod wpływem kilku poznanych mężczyzn. Łatwo im się poddaje, podejmuje ich grę, pozwala sobą manipulować. Z każdej znajomości wychodzi poturbowana, ale też dowiaduje się czegoś o sobie,...

Ciekawa książka, ale... właśnie. Początek bardzo wciągający, mimo że nie przypadł mi do gustu styl narracji, ale historia intrygująca. I tak czekało się do rozwiązania akcji, poznania, po co temu panu nagrania z opisami rzeczy zmarłej kobiety. A tu nic. Kolejne przeżycia Iris także tak samo - dziwne, a przez to pochłaniające całą uwagę. Może już nie brakowało tak rozwiązania akcji, bo samo czytanie jej było bardzo przyjemne. Świetny motyw z przywołaniem do życia bohatera książki tłumaczonej przez Iris i jej profesora-kochanka Michaela. Pobyt w szpitalu, Klaus, tajemniczy George i dziwaczny Paris... jednym słowem historia z życia studentki Uniwersytetu Columbia, która odkrywa w sobie nowe cechy pod wpływem nowych osób.Raczej nie sięgnę ponownie, ale miło się czytało.

Ciekawa książka, ale... właśnie. Początek bardzo wciągający, mimo że nie przypadł mi do gustu styl narracji, ale historia intrygująca. I tak czekało się do rozwiązania akcji, poznania, po co temu panu nagrania z opisami rzeczy zmarłej kobiety. A tu nic. Kolejne przeżycia Iris także tak samo - dziwne, a przez to pochłaniające całą uwagę. Może już nie brakowało tak...

Przyznam szczerze - przyciągnęła mnie okładka, cena (2,50 zł, przecenione z 5) i brak czasu do wybierania czegoś na podróż w "Tak czytam". Spodziewałam się klapy, zapychacza czasu w pociągu. Na szczęście - miłe rozczarowanie. Duszna, mroczna, niełatwa w czytaniu: dla mnie to zalety, a nie wady. Rzeczywiście, temat kobiecej psychiki podjęty niebanalnie. Nie jest to czytadło, choć czyta się w miarę szybko. Ale bez włączenia myślenia, nie przebrniecie przez tę książkę.

Przyznam szczerze - przyciągnęła mnie okładka, cena (2,50 zł, przecenione z 5) i brak czasu do wybierania czegoś na podróż w "Tak czytam". Spodziewałam się klapy, zapychacza czasu w pociągu. Na szczęście - miłe rozczarowanie. Duszna, mroczna, niełatwa w czytaniu: dla mnie to zalety, a nie wady. Rzeczywiście, temat kobiecej psychiki podjęty niebanalnie. Nie jest to czytadło,...

Mroczna powieść, napisana przez intelektualistkę dla intelektualistek. Bardzo sprawnie napisana i czytanie jej to przyjemność. Hustvedt należy do nurtu młodych pisarek, które piszą o trudach kobiecego życia bez zbędnych czułostek i przesładzania. Reszta to Sylvia Plath, Susanna Kaysen, Melisa Bank, Milena Moser - jak polubi się jedną, pokocha się wszystkie. Bohaterowie zawsze ci sami, zbuntowane, wrażliwe młode kobiety i ich niedoskonali mężczyźni, o których piszą z czułością i z nienawiścią. Problemy, codzienne dylematy i intelektualne rozważania. Świetna przeciwwaga dla papki, którą dziś czytają kobiety, erotyków dla gospodyń domowych i ckliwych romansów. Nie lubisz myśleć - nie czytaj, szkoda Twojego czasu.

Mroczna powieść, napisana przez intelektualistkę dla intelektualistek. Bardzo sprawnie napisana i czytanie jej to przyjemność. Hustvedt należy do nurtu młodych pisarek, które piszą o trudach kobiecego życia bez zbędnych czułostek i przesładzania. Reszta to Sylvia Plath, Susanna Kaysen, Melisa Bank, Milena Moser - jak polubi się jedną, pokocha się wszystkie. Bohaterowie...

Opowieść nie porwala mnie, nie pochłoneła bez reszty. Jedna z wielu. Czytanie nie bolało ale przyjemności nie zaznałam.

Opowieść nie porwala mnie, nie pochłoneła bez reszty. Jedna z wielu. Czytanie nie bolało ale przyjemności nie zaznałam.