Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ludzie, chrońcie swoje dzieci przed tak odrażającymi rysunkami. Ten komiks jest perwersyjnie brzydki, bez zachowania zasad perspektywy i anatomii ludzkiej. Dziecko wygląda jak skrzyżowanie grzyba z lamą, tak samo jak jego babcia, więc przynajmniej jest uchwycone pokrewieństwo.
Fabuła jest praktycznie żadna, wydarzenia przyjmuje się bez emocji, przekaz nie niesie ze sobą żadnej wartości.
Naprawdę nie ma żadnego powodu, żeby jakiekolwiek dziecko to czytało, skoro rynek komiksów pęka w szwach od publikacji mądrych i ładnie narysowanych.

Ludzie, chrońcie swoje dzieci przed tak odrażającymi rysunkami. Ten komiks jest perwersyjnie brzydki, bez zachowania zasad perspektywy i anatomii ludzkiej. Dziecko wygląda jak skrzyżowanie grzyba z lamą, tak samo jak jego babcia, więc przynajmniej jest uchwycone pokrewieństwo.
Fabuła jest praktycznie żadna, wydarzenia przyjmuje się bez emocji, przekaz nie niesie ze sobą...

Dno dna, Moda na sukces, każdy z każdym. Scenariusz napisał człowiek głupi i bez wyczucia. Narysowane brzydko, ale to już norma.
A za to, co zrobili ze Slivią w tym albumie niech ich Nidgogg udusi!

Dno dna, Moda na sukces, każdy z każdym. Scenariusz napisał człowiek głupi i bez wyczucia. Narysowane brzydko, ale to już norma.
A za to, co zrobili ze Slivią w tym albumie niech ich Nidgogg udusi!

Biedny Pan Juliusz, oprócz wielu ciekawych opracowań, napisanych przez wybitne osobistości, powstało o nim także owo dzieło, obudowane w brzydkie ramki, zawierające więcej koszmarnych rysuneczków niż treści. A treść mizerna, wtórna i tendencyjna. Najlepsze w argumentacji autora jest to, że sądząc po opisach, jak przedmiotowy i lekceważący stosunek Słowacki miał do kobiet, rysuje się śliczny obrazek typowego, sfrustrowanego kryptogeja. Ale najważniejsze, że z Chrystusem w sercu. Adama Mickiewicza odsądza autor od czci i wiary za sprzymierzanie się z Moskalem Towiańskim, ale u Słowackiego jego przelotny flirt z tą samą osobą już mu nie wadzi. Raz z Moskalem się nie liczy... Waldemar Łysiak, niemodny, przebrzmiały prawicowy literat, który swój niekłamany beletrystyczny talent rozmienił na drobne, plując jadem wokół w broszurkach tego rodzaju. Może warto już zakończyć karierę, gdy nie ma się nic do o-powiedzenia.

Biedny Pan Juliusz, oprócz wielu ciekawych opracowań, napisanych przez wybitne osobistości, powstało o nim także owo dzieło, obudowane w brzydkie ramki, zawierające więcej koszmarnych rysuneczków niż treści. A treść mizerna, wtórna i tendencyjna. Najlepsze w argumentacji autora jest to, że sądząc po opisach, jak przedmiotowy i lekceważący stosunek Słowacki miał do kobiet,...