Serce to samotny myśliwy

Bardzo wnikliwa. Na początku historie wydają się bez celu (mam wrażenie, że dzisiejszy czytelnik pragnący akcji szybko będzie znudzony) by na końcu wszystko stało się jasne. Jak każdy z nas ma skupiony wszechświat w sobie i jak próbuje się przejrzeć w tych, u których nawet pozornie odnajduje zrozumienie. Piękne i smutne. Bardzo uderzająca historia Mick, upadek blasku, od marzeń i talentu do rozbicia o codzienność. Pięknie pokazany głęboki egzystencjonalny (nie taki tam "co to bedzie") niepokój człowieka i jak sobie z nim radzimy. Dzisiaj te drgania serca są całkiem zagłuszone pierdołami.

Bardzo wnikliwa. Na początku historie wydają się bez celu (mam wrażenie, że dzisiejszy czytelnik pragnący akcji szybko będzie znudzony) by na końcu wszystko stało się jasne. Jak każdy z nas ma skupiony wszechświat w sobie i jak próbuje się przejrzeć w tych, u których nawet pozornie odnajduje zrozumienie. Piękne i smutne. Bardzo uderzająca historia Mick, upadek blasku, od...

Myślę, że wielu z nas doświadczyło w życiu jakiejś trudności, a mimo to musieliśmy pomagać innym i towarzyszyć im. Słuchać, podobnie jak John Singer. Do tego niespokojne lata 30 ubiegłego stulecia i wzajemna niechęć czarnych i białych. Trzeba przeczytać.

Myślę, że wielu z nas doświadczyło w życiu jakiejś trudności, a mimo to musieliśmy pomagać innym i towarzyszyć im. Słuchać, podobnie jak John Singer. Do tego niespokojne lata 30 ubiegłego stulecia i wzajemna niechęć czarnych i białych. Trzeba przeczytać.

Ciężko uwierzyć, że można tak pisać w wieku 23 lat.

Ciężko uwierzyć, że można tak pisać w wieku 23 lat.

Wydana w 1940 roku, a mimo wszystko ponadczasowa. Tyle wątków splata się w tej powieści i przenika przez dzieje historii, że czuć ten ciężar po przeczytaniu. Niesamowicie sportretowane postacie - szczególnie Singer i doktor Copeland.

Wydana w 1940 roku, a mimo wszystko ponadczasowa. Tyle wątków splata się w tej powieści i przenika przez dzieje historii, że czuć ten ciężar po przeczytaniu. Niesamowicie sportretowane postacie - szczególnie Singer i doktor Copeland.

O przytłaczającej samotności - tak naprawdę zawsze jesteśmy sami i skazani tylko na siebie, choć nie wszyscy chcą to przyznać. Bohaterowie "Serca..." różnią sie niemal wszystkim poza samotnością, która ich dławi. Jest wśród nich nastolatka z ubogiej rodziny, Janko Muzykant w spodnicy (a raczej w szortach, bo Mick to typowy tomboy),której marzenia o rozwijaniu talentu mają małe szanse na spełnienie. Przyglądający się wszystkim z boku świeżo owdowiały właściciel gospody. Czarnoskóry lekarz, który na tyle poświęcił się pomaganiu innym, że stracił rodzinę. Wędrowny agitator, wielbiciel Karola Marksa i wróg Stalina, alkoholik. Wszyscy ci ludzie rozpaczliwie chcą podzielić się z kimś swoimi myślami, problemami, tajemnicami, marzeniami. Tym kimś staje się dla nich głuchoniemy Singer. Sympatyczny, spokojny i zawsze gotowy ich "wysłuchać". Szukają jego towarzystwa i zwierzają mu się. On nie komentuje, nie doradza, może nawet nie rozumie - ale jest. Zajęci sobą nie zauważają, że to on najbardziej ze wszystkich potrzebuje bratniej duszy.

To zadziwiające, jak wciąż aktualne jest "Serce...". Jesteśmy nie mniej samotni niż Mick czy doktor Copeland, tyle że współcześnie rolę Singera przejęli "znajomi" z Facebooka, instagramowi pseudocoache albo terapeuci, którym trzeba płacić, żeby udawali zainteresowanie naszymi problemami...

Książkę oceniałam na tym portalu na przestrzeni kilkunastu lat trzy razy - dałam jej kolejno jedną gwiazdkę, potem pięć, a teraz edytowałam i dostała sześć. W tej książce niewiele się dzieje, jej bohaterowie są bardzo zwyczajni, a ich problemy banalne. Wydźwięk jest gorzki, a po skończonej lekturze zostajemy z zaledwie odrobiną nadziei. Jednak warto dać jej na spokojnie szansę i się w nią zanurzyć, bo to kawał dobrej literatury poruszającej do głębi. I ma przepiękny tytuł;)

6/10, czytałam ze trzy tygodnie, powoli, sporo rozmyślając. Podziw dla autorki, która napisała tak dojrzałą powieść w wieku zaledwie 23 lat. Tym niemniej wymęczyłam tę lekturę, zabrakło czegoś, by się naprawdę wciągnąć...

O przytłaczającej samotności - tak naprawdę zawsze jesteśmy sami i skazani tylko na siebie, choć nie wszyscy chcą to przyznać. Bohaterowie "Serca..." różnią sie niemal wszystkim poza samotnością, która ich dławi. Jest wśród nich nastolatka z ubogiej rodziny, Janko Muzykant w spodnicy (a raczej w szortach, bo Mick to typowy tomboy),której marzenia o rozwijaniu talentu mają...

Trochę kobieca wersja "Pod wulkanem". Przepiękne studium samotności. Uwaga! nie dla fanów obyczajówek!,

- powieść egzystencjalna / napisana jest prostym językiem LECZ nie jest ani odrobinę banalna.

tak, słowo lecz to klucz

Trochę kobieca wersja "Pod wulkanem". Przepiękne studium samotności. Uwaga! nie dla fanów obyczajówek!,

- powieść egzystencjalna / napisana jest prostym językiem LECZ nie jest ani odrobinę banalna.

tak, słowo lecz to klucz

Przygnębiająca opowieść, czytałem sto lat temu nie pamiętam o czym była, ale pamiętam ogromny smutek po jej przeczytaniu.

Przygnębiająca opowieść, czytałem sto lat temu nie pamiętam o czym była, ale pamiętam ogromny smutek po jej przeczytaniu.

"Pamiętasz tych czworo ludzi, o których opowiadałem, kiedy byłem u Ciebie?
(...) Chciałbym Ci coś o nich powiedzieć, ale nie bardzo umiem ująć to w słowa.
Oni wszyscy są bardzo zajęci. Tak zajęci, że trudno by Ci było wyobrazić ich sobie. Nie znaczy to, że pracują od rana do nocy, ale są tak zawsze pochłonięci swoimi myślami, że to nie daje im spokoju. Przychodza do mnie i mówią, i mówią, aż w końcu już nie jestem w stanie pojąć, jak ktoś może otwierać i zamykać usta tak długo, nie czując zmęczenia.
(...) Tak mówią, kiedy przychodzą do mnie. Te drążące serca słowa nie pozwalają im odpocząć; (...)"
•
Książka, która pozostaje w sercu!
McCullers mistrzowsko ukazała przejmujące
dramaty ludzi samotnych i bezradnych, ludzkie namiętności i emocje. Każda z postaci zmaga się z akceptacją swojego losu lub niezgodą na świat, w którym przyszło jej żyć. Niemal każde zdanie powieści kryje ogromną siłę, lirykę i magię.
To wspaniała i poruszająca opowieść! Bardzo polecam!

@wschod_bug

"Pamiętasz tych czworo ludzi, o których opowiadałem, kiedy byłem u Ciebie?
(...) Chciałbym Ci coś o nich powiedzieć, ale nie bardzo umiem ująć to w słowa.
Oni wszyscy są bardzo zajęci. Tak zajęci, że trudno by Ci było wyobrazić ich sobie. Nie znaczy to, że pracują od rana do nocy, ale są tak zawsze pochłonięci swoimi myślami, że to nie daje im spokoju. Przychodza do mnie i...

Carson poznałam w 2023 najpierw poprzez podziw do jej postaci i biografii w słowach Jenn Shapland wydanej w serii Amerykańskiej Wydawnictwa Czarne. Autorka książki „Serce to samotny myśliwy” była jedynie majaczącym wspomnieniem tego pięknego tytułu, który tkwił gdzieś w pamięci bardziej za pośrednictwem jej ekranizacji niż w postaci samej powieści. Postanowiłam to zmienić, gdy dodatkowo dowiedziałam się, że w serii Opowiadania Amerykańskie zostanie wydany zbiór opowiadań „Komu ukazał się wiatr”. Tym samym McCullers okazała się moja literacką miłością od pierwszych słów.

Szybko poczułam jak człowiek posiadający serce na zawsze pozostanie samotnikiem. Carson swą kultową powieść buduje wokół postaci głuchoniemego i życzliwego dla wszystkich bez wyjątków Johna Singera. McCullers tworzy galerię samotników i konstruuje świat ludzkich emocji nie uciekając od ważnych przemyśleń na temat odmienności. To ten głos oddany „innym”, często odtrącanym przez społeczeństwo, motywy biednego amerykańskiej południa, segregacji rasowej i queerowości składają się na dojrzały literacki głos, który nie skowyczy, a śmiało jest porównywany do klasyki Steinbecka czy Harper Lee.

Carson poznałam w 2023 najpierw poprzez podziw do jej postaci i biografii w słowach Jenn Shapland wydanej w serii Amerykańskiej Wydawnictwa Czarne. Autorka książki „Serce to samotny myśliwy” była jedynie majaczącym wspomnieniem tego pięknego tytułu, który tkwił gdzieś w pamięci bardziej za pośrednictwem jej ekranizacji niż w postaci samej powieści. Postanowiłam to zmienić,...

"Serce to samotny myśliwy" to książka, która porusza aktualne i dzisiaj tematy, a mianowicie samotności, potrzeby akceptacji, miłości i poczucia bliskości, ale też, alienację i uprzedzenia społeczne.

Głównym bohaterem powieści jest John Singer, głuchoniemy mężczyzna, który jest w stanie porozumieć się tylko poprzez pismo. Singer mieszka w małym miasteczku i działa jako "samotny myśliwy" - tzn. jest oddzielony od społeczeństwa i nie ma bliskiej więzi z innymi ludźmi. Jego jedynym przyjacielem jest Spiros Antonapoulos, który również jest głuchoniemy, ale trafia do zakładu psychiatrycznego. Grupa innych bohaterów wpływa na życie Singera podczas powieści, ale żaden z nich nie ma możliwości pełnego porozumienia się z nim. McCullers precyzyjnie ukazuje siedzące w sercu Singera uczucia osamotnienia i bezsilności. Pisze o samotnych duszach i ich trudnościach w porozumiewaniu się z innymi. Wydaje się, że głuchota Singera jest metaforą dla niezdolności ludzi do pełnego porozumiewania się i rozumienia siebie nawzajem.

Mimo swojej depresyjnej tematyki, "Serce to samotny myśliwy" jest napisane w sposób, który może wciągnąć czytelnika, poprzez realizm bohaterów, a także malowania obrazów ich psychicznego stanu. Czytelnik może się wczuć w postaci i zrozumieć ich uczucia i motywacje. "Serce to samotny myśliwy" to powieść, która może zaskoczyć i poruszyć czytelnika. To historia, która bada głębsze warstwy ludzkiej psychiki i zadaje trudne pytania o nasze relacje i potrzebę zrozumienia drugiego człowieka i samego siebie.

"Serce to samotny myśliwy" to książka, która porusza aktualne i dzisiaj tematy, a mianowicie samotności, potrzeby akceptacji, miłości i poczucia bliskości, ale też, alienację i uprzedzenia społeczne.

Głównym bohaterem powieści jest John Singer, głuchoniemy mężczyzna, który jest w stanie porozumieć się tylko poprzez pismo. Singer mieszka w małym miasteczku i działa jako...