To mogło się tak dobrze skończyć, a wyszło, jak wyszło..

To mogło się tak dobrze skończyć, a wyszło, jak wyszło..

"Jedyne Ocalałe" to książka, od której zaczęła się moja przygoda z twórczością Rileya Sagera. Czytałam pierwsze wydanie tej książki i na tamten moment nie zrobiła ona na mnie dużego wrażenia. Aczkolwiek już wtedy poczułam ten specyficzny klimat, który jest charakterystyczny dla twórczości autora. To on pchał mnie w ramiona kolejnych historii pióra Sagera.
"Ocalałe" to nie tylko nietuzinkowy klimat, ale interesująca fabuła, która nie pozwala na odłożenie książki. I choć akcja nie jest wyjątkowo dynamiczna, to mimo wszystko przyciąga uwagę. Jak zawsze autor dodaje więcej mocy pod koniec książki, wtedy akcja przyspiesza. I co ważne, Sager lubi dodać odrobinę niemożliwego i zaskakiwać swoich odbiorców. Jest w tej historii dużo mroku, tajemnic i niedopowiedzeń, które mają zmylić czytelnika. Cieszę się, że sięgnęłam po tę książkę jeszcze raz, był to satysfakcjonujący powrót.
.
Ocalałe, te, które przetrwały. Lisa, Samantha i Quincy, łączy je fakt, że przeżyły, gdy inni umierali na ich oczach. Tragedie, których doświadczyły, na zawsze odcisnęły piętno.
Po latach od tragedii w Pine Cottage, Quincy znów będzie musiała zmierzyć się z przeszłością. Dziewczyna nie pamięta, co dokładnie wydarzyło się w tę tragiczną noc, obrazy są zatarte. Jednak przybycie jednej z ocalałych spowoduje, że świat Quincy zatrzęsie się w posadach. A to, co było ukryte głęboko, ujrzy światło dzienne.

"Jedyne Ocalałe" to książka, od której zaczęła się moja przygoda z twórczością Rileya Sagera. Czytałam pierwsze wydanie tej książki i na tamten moment nie zrobiła ona na mnie dużego wrażenia. Aczkolwiek już wtedy poczułam ten specyficzny klimat, który jest charakterystyczny dla twórczości autora. To on pchał mnie w ramiona kolejnych historii pióra Sagera.
"Ocalałe" to nie...

Po listopadowej udanej premierze „Tylko ona została” Wydawnictwo: Mova postanowiło wznowić starszą pozycję Sagera. Oczywiście z ciekawością przyjrzałem się tej pozycji w nowym wydaniu i z taką dozą rozczarowania muszę przyznać, że to Sager, który znacznie odbiega od tego, którego znam z ostatnich trzech książek. Brakowało tutaj tego tak trudnego do zidentyfikowania elementu zaskoczenia, akcja samej powieści też nie zaskakuje tempem, do którego przyzwyczaił mnie autor. A ciągle powtarzający się w tekście slogan „Jedyna ocalała” z czasem po prostu denerwował. Jestem też przekonany, że przyszło mi czytać najsłabszą pozycję tego autora.
To koncentrowanie się autora na jednej z trzech ocalałych z masakry kobiet jest mocno wyraziste i aż nazbyt podejrzane aby nie zauważyć tego, że coś tu się po prostu nie klei, nie trzyma kupy jak mam to w zwyczaju potocznie określać. Dlatego wyraźnie widziałem przewidywalność opowiedzianej historii. Gdzie ten Riley Sager, który tak umiejętnie potrafił podrzucać fałszywe tropy? Bardzo możliwe, że to była debiutancka powieść autora, aż tak bardzo nie zgłębiałem tego tematu, ale świadczyć o tym może poziom, który funduje nam autor. Ciągle czegoś mi tu brakowało, jakiegoś zapalnika, który w najmniej oczekiwanym momencie mógłby spowodować wielkie bum!

Po listopadowej udanej premierze „Tylko ona została” Wydawnictwo: Mova postanowiło wznowić starszą pozycję Sagera. Oczywiście z ciekawością przyjrzałem się tej pozycji w nowym wydaniu i z taką dozą rozczarowania muszę przyznać, że to Sager, który znacznie odbiega od tego, którego znam z ostatnich trzech książek. Brakowało tutaj tego tak trudnego do zidentyfikowania elementu...

Chyba najsłabsza pozycja z przeczytanych przeze mnie książek Riley Sager. Przekombinowana i fabuła i zakończenie.

Chyba najsłabsza pozycja z przeczytanych przeze mnie książek Riley Sager. Przekombinowana i fabuła i zakończenie.

Dobra książka, zakończenie naprawdę ciekawe ale trochę za długo rozwijała się akcja.

Dobra książka, zakończenie naprawdę ciekawe ale trochę za długo rozwijała się akcja.

Jak dla mnie najsłabsza książka tego autora. Jakoś nie mogłam przekonać się do bohaterów, Quincy bardzo irytująca. Zakończenie mnie specjalnie nie zaskoczyło, podejrzewałam, że może się to wydarzyć. Czyta się dobrze, ale czegoś mi zabrakło.

Jak dla mnie najsłabsza książka tego autora. Jakoś nie mogłam przekonać się do bohaterów, Quincy bardzo irytująca. Zakończenie mnie specjalnie nie zaskoczyło, podejrzewałam, że może się to wydarzyć. Czyta się dobrze, ale czegoś mi zabrakło.

Jedyne ocalałe to pierwsza książka w dorobku Sagera. I już na wstępie mogę powiedzieć, że gdyby to rzeczywiście była pierwsza przeczytana przeze mnie książka autora, prawdopodobnie oceniłabym ją na 5. Jednak wiem, że stać go na więcej i nieświadomie porównuję tę pozycję do innych, przez co czuję malutki niedosyt i ostatecznie daję książce 4.

Historia od samego początku wciąga – główna bohaterka jest jedyną ocalałą z masakry. Podobnie jak Sam i Lisa – dziewczyny, które również przetrwały zamachy morderców. Przeszłość nie daje o sobie zapomnieć i powraca w momencie, kiedy Quincy wydaje się, że już uporządkowała sobie życie.

Bardzo lubię przeplatanie teraźniejszości z minionymi wydarzeniami. Podsyca to moją ciekawość i nie pozwala odłożyć książki aż do momentu poznania odpowiedzi na nurtujące pytania. Od początku miałam pewne podejrzenia, które po części okazały się słuszne, ale pewnymi faktami autor mocno mnie zaskoczył i ostatecznie czuję się usatysfakcjonowana zakończeniem, jakie zaproponował.

Nie jest to thriller idealny, zapierający dech w piersiach, ale jest poprawny, przyjemnie mi się go czytało, a na koniec poczułam zdziwienie, co również ma dla mnie duże znaczenie. Motyw jedynych ocalałych też zasługuje na uwagę i jednocześnie skłania do refleksji, czy przetrwana w masakrze, w której wszyscy inni giną, rzeczywiście jest powodem do radości czy jedynie zapowiedzią życia z nieusuwalnym piętnem?

Jedyne ocalałe to pierwsza książka w dorobku Sagera. I już na wstępie mogę powiedzieć, że gdyby to rzeczywiście była pierwsza przeczytana przeze mnie książka autora, prawdopodobnie oceniłabym ją na 5. Jednak wiem, że stać go na więcej i nieświadomie porównuję tę pozycję do innych, przez co czuję malutki niedosyt i ostatecznie daję książce 4.

Historia od samego początku...

Quincy jako jedyna przeżyła tragedię w Pine Cottage, z tamtego momentu nie pamięta zbyt wiele. Wie, że pojechała ze znajomymi do domku w lesie by świętować urodziny przyjaciółki, pamięta również jak uciekała boso przez las w zakrwawionej sukience i napotkała policjanta Coopa. To on ją uratował i strzelił do tego, co zabił wszystkich jej przyjaciół. Od tamtej chwili ma z Coopem bliski kontakt, spotykają się od czasu do czasu, on się nią opiekuje i dba o jej bezpieczeństwo.

Quincy ułożyła sobie życie na nowo, zajęła się pieczeniem i właśnie o tej tematyce prowadzi bloga. Mieszka razem ze swoim chłopakiem, który jest prawnikiem. Kobieta stara się jakoś funkcjonować, bo nie sposób jest zapomnieć o tym co ją spotkało.

Po tym co się stało w Pine Cottage dziennikarze okrzyknęli ją jako „Jedyna ocalała”. Do tego grona należą równie Samantha Boyd, oraz Lisa Milner . Pewnego dnia policjant Coop chce się spotkać z Quincy by przekazać jej wiadomość, otóż jedna z ocalałych, Lisa Milner nie żyje.

Czy jedyna ocalała popełniła samobójstwo? Kto stoi za morderstwami w Pine Cottage? Oraz czy Quincy ma szansę przypomnieć sobie, to co się tam wydarzyło?

Po książki autora sięgam już w ciemno. Mam już kilka jego powieści za sobą i wiem, że się nie zawiodę. W tym przypadku również jest oczarowana tą historią.

Każda postać jest dopracowana w każdym najmniejszym szczególe. Bardzo polubiłam główną bohaterkę, jedyne co mnie w niej denerwowało to, że pozwala sobą tak manipulować. To jak zaprzyjaźniła się z Samanthą muszę przyznać, że na wiele jej pomysłów, aż zaciskałam zęby z nerwów. Z drugiej jednak strony domyślam się, co mogła czuć Quincy. W ciągu kilku godzin straciła wszystkich przyjaciół, zwyczajnie mogła potrzebować kogoś, kto będzie jej towarzyszył i przede wszystkim będzie w stanie ją zrozumieć, bo sam przeszedł coś podobnego. Główna bohaterka też chciała sama być oparciem dla Samanthy, chciała by miała kogoś na kim może polecać i komu może ufać.

W tej historii na czytelnika czeka ogrom tajemnic i sekretów do odkrycia, co tylko potęguje chęć dalszego czytania, by wreszcie dowiedzieć się jak to się wszystko zakończy.

Ogromne brawa dla autora za stworzenie tak nieprzewidywalnej fabuły. Powiedzieć, że nie spodziewałam się takiego zakończenia, to za mało. Nawet mi do głowy nie przyszła taka opcja. Całą książkę przeczytałam z zapartym tchem i dosłownie chłonęłam tę historię.

Jeżeli wśród was są osoby, które nie znają twórczości Rileya Sagera, a lubią czytać kryminały to koniecznie musicie sięgnąć po jego książki. To jak potrafi wywieść czytelnika w pole, to nie wielu autorów tak potrafi (przynajmniej pośród tych, których ja czytałam). Ta historia była wyśmienita i ja już wiem, że po kolejną książkę również sięgnę bez zastanowienia.

Quincy jako jedyna przeżyła tragedię w Pine Cottage, z tamtego momentu nie pamięta zbyt wiele. Wie, że pojechała ze znajomymi do domku w lesie by świętować urodziny przyjaciółki, pamięta również jak uciekała boso przez las w zakrwawionej sukience i napotkała policjanta Coopa. To on ją uratował i strzelił do tego, co zabił wszystkich jej przyjaciół. Od tamtej chwili ma z...

To jeden z niewielu autorów thrillerów, z którymi jestem na bierząco jak tylko pojawia się nowa książka. Wiecie widzę zapowiedź nowego Sagera i mam oczy jak pięć złoty bo te książki są naprawdę, naprawdę rewelacyjne.

Tym razem - historia trzech kobiet, które się nie znają, totalnie różnią, ale łączy je jedno - przetrwały masakry. Jako jedyne ocalały, a ich przetrwania wzbudzają sensację.

„Jedyne ocalałe” to debiut autora. Jest to świetna książka, z genialnym klimatem jak to Sager ma w zwyczaju, trzymająca w napięciu i plot twistem, po którym zbiera się szczękę z podłogi.

Miałam lekkie obawy co do tej książki bo jednak poznałam w pierwszej kolejności późniejsze książki autora. Na szczęście okazały się one tylko zbędnymi obawami. Cóż Sager najwidoczniej był mistrzem od samego początku.

Czy powiedziałabym, że to debiut? Totalnie nie, choć wyjątkowo uważam, że jest ODROBINKĘ słabsza, niż te które czytałam do tej pory. Jakby wiecie to jest wciąż kawał dobrej historii, ale jednak te pozostałe zrobiły na mnie ciut lepsze wrażenie. Tutaj po prostu miałam kilka momentów, w których odniosłam wrażenie, że były takim hmmm… niepotrzebnym przedłużeniem historii?

Co nie zmienia faktu, że klimat jest genialny, napięcie które buduje autor wbija w fotel i po raz kolejny zostałam zmuszona do tworzenia własnych teorii, które jak zwykle okazały się mało trafne. Chyba nigdy, nie przejrzę pomysłów Riley’a Sagera przed czasem.

Polecam!

To jeden z niewielu autorów thrillerów, z którymi jestem na bierząco jak tylko pojawia się nowa książka. Wiecie widzę zapowiedź nowego Sagera i mam oczy jak pięć złoty bo te książki są naprawdę, naprawdę rewelacyjne.

Tym razem - historia trzech kobiet, które się nie znają, totalnie różnią, ale łączy je jedno - przetrwały masakry. Jako jedyne ocalały, a ich przetrwania...

Riley Sager to autor, który zyskuje skrajne opinie. A Ty jakie masz stanowisko w tej sprawie? Znasz, lubisz, jesteś gdzieś po środku, może trwasz w tym obozie, który jest na nie, albo jeszcze nie wiesz po której stronie staniesz?

@wydawnictwomova zdecydowało się na wznowienie debiutu autora. Już sama okładka wprowadza nastrój niepokoju, strachu. Mocna czerwień idealnie zgrywa się z czernią konarów drzew, a pośrodku ona, jakby zagubiona. Czy tylko jak tu widzę lekko podniesione ramiona, które sugerują przerażenie? 🤔

Ale przejdźmy do fabuły. Jedyne ocalałe, trzy kobiety, które uniknęły śmierci i walczą z codziennością, aby zapomnieć o tym co było, o traumie.
Wzrok czytelnika skierowany jest głównie na jedną z nich, Quincy. Ta każdego dnia próbuje poukładać sobie wszystko na nowo i można powiedzieć, że dobrze jej to wychodzi, ale…. no właśnie. O przeszłości trudno zapomnieć, zwłaszcza wtedy, kiedy jej demony powracają, a kiedy jedna z kobiet ginie, losy dwóch pozostałych łączą się.

„Weź wdech. Otwórz oczy. Przeżyj swój koszmar na nowo”.

Sprawdziłam i znowu to się stało, opinie są bardzo podzielone. A ja? No cóż, przepadłam.
„Las miał kły i pazury” to pierwsze zdanie wprowadzające do tej mrocznej historii. I już ono przykuło moją uwagę. Potem było tylko coraz bardziej niebezpiecznie, ponuro i zawile.
Jeden fałsz splata się z drugim. Każda napotkana postać ma w sobie ciemność. Tu nic nie można brać za pewnik. Wątpliwości… te cały czas wypływają i mieszają w głowach, zwłaszcza w głowie Quincy. Pełna obaw podążałam w coraz gęstszy las, który spowity był kłamstwami, a wszędzie dookoła panowała duszna atmosfera. Tuż przy końcu grunt usunął mi się spod nóg, znowu zostałam zaskoczona i złapana w pułapkę… nie tylko ja…

Co tu dużo mówić jeśli lubisz, kiedy wodzi się Ciebie za nos, oszukuje i mąci to wiesz co masz robić 😉

Riley Sager to autor, który zyskuje skrajne opinie. A Ty jakie masz stanowisko w tej sprawie? Znasz, lubisz, jesteś gdzieś po środku, może trwasz w tym obozie, który jest na nie, albo jeszcze nie wiesz po której stronie staniesz?

@wydawnictwomova zdecydowało się na wznowienie debiutu autora. Już sama okładka wprowadza nastrój niepokoju, strachu. Mocna czerwień idealnie...