Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czwarty tom totalnie uzależniającej i gorącej serii romansu sportowego z gimnastyczką oraz sporo starszym trenerem.

Co ta seria w sobie takiego ma? Nie mam pojęcia, ale obsesyjnie wracam do niej myślami i lektura każdego kolejnego tomu sprawia, że uwielbiam jeszcze bardziej.

Ogrom emocji, uczuć, pasji, erotyki i toksyczności. Świetne i wybuchowe połączenie. A czwarty tom? To totalna jazda bez trzymanki, która łamie serca. W końcu powoli zbliżamy się do finału serii więc im bliżej (a ten tom jest już przedostatni) tym naprawdę dzieje się więcej, bardziej, intensywniej.

Głowni bohaterowie? Irytujący na maksa! A jednak, wciąż i wciąż wracam do nich myślami, do ich historii… Pomimo, że nie raz miałam ochotę mocno potrząsnąć Adrianną i powiedzieć jej: dziewczyno ogarnij się. A zachowania Kovy uruchamiały we mnie rządze mordu. Ale kocham to jak bardzo sprzeczne emocje we mnie wywołują, jak bardzo w ogóle je wywołują!

To również historia, która opowiada o walce z chorobą, która staje na drodze do marzeń. Choć zachowanie bohaterki w tym przypadku jest skrajnie (dodajcie tutaj milion podkreśleń i wykrzykników) nie odpowiedzialne.

Czy ta historia ma wady? A i owszem - i pewnie można by ich wymienić całkiem sporo. Wiele sytuacji jest totalnie abstrakcyjnych. Nie jeden raz łapałam się za głowę. Ale czy mi to przeszkadzało w tym, żeby totalnie zatracić się w tym co stworzyła Lucia Franco? Ani trochę.

Boję się finału, a jednocześnie drżę z ekscytacji, bo jedno jest pewne - będzie to mocny finał.

Czwarty tom totalnie uzależniającej i gorącej serii romansu sportowego z gimnastyczką oraz sporo starszym trenerem.

Co ta seria w sobie takiego ma? Nie mam pojęcia, ale obsesyjnie wracam do niej myślami i lektura każdego kolejnego tomu sprawia, że uwielbiam jeszcze bardziej.

Ogrom emoc...

Rozwiń

Zwiń

Adrianna Szymańska-Zacheja stworzyła wielowątkową powieść YA, która zabierze was w niesamowitą podróż do przeszłości. Analogi? Gadu-gadu? Stare Nokie? Ufo? Kręgi w zbożu? No i nie zapominajmy o rewelacyjnej muzyce. Witajcie w Polsce z 2008 roku!

To jest niesamowite jak wiele można zawrzeć w jednej historii. Jak wiele ważnych tematów można poruszyć i jak wiele emocji może taka powieść z człowieka wycisnąć.

Bo wiecie „Dzwonek na długą przerwę” to bardzo poruszająca i chwytająca za serca historia o życiu w naprawdę pięknych, ale i trudnych czasach. To historia o poszukiwaniu siebie, swojej tożsamości, o pasjach, przyjaźniach, pierwszych miłościach ale również pełna przemocy, homofobi i dręczenia.

Nikt chyba lepiej nie zrozumie koszmaru dzwonka na długą przerwę niż osoby, których dotknęła rówieśnicza przemoc na szkolnych korytarzach. A w tej powieści tak bardzo łatwo wejść w skórę Wagana i jego „Watahy”. Tak łatwo poczuć wszystkie emocje i trudności, z którymi się mierzyli. Tak łatwo się do nich przywiązać…

Autorka napisała całość w taki sposób, że ja… czułam się częścią „Watahy”, czułam jakbym przemierzała te szkolne korytarze razem z bohaterami.

To historia o miłości chłopaka, do kolegi z klasy. W czasach, gdy cóż… istniała „jedna orientacja”, a homoseksualizm to choroba, którą można, a nawet trzeba leczyć. I to jest jednocześnie ta część historii, która mnie osobiście chwytała za serce najbardziej. Bo to co spotyka tych chłopaków… Jest po prostu cholernie niesprawiedliwe. Oni po prostu żyją w świecie, w którym nie mogą być sobą.

Wbrew pozorom tak ciężko wskazać na czym skupia się „Dzwonek na długą przerwę”, bo tu jest poruszone naprawdę sporo problemów, na które warto zwrócić uwagę, a każdy z wątków jest na maksa dopieszczony przez autorkę.

Z tej książki wylewa się rewelacyjny klimat analogowej Polski, genialnej muzyki i szarej codzienności, w której można znaleść też te piękne i radosne momenty.

Do mnie trafiła na maksa, zawróciła mi w głowie, w sercu i na pewno to jest jedna z tych historii, o której nie sposób zapomnieć i obok której nie powinno przechodzić się obojętnie.

Z całego serca - polecam!

Adrianna Szymańska-Zacheja stworzyła wielowątkową powieść YA, która zabierze was w niesamowitą podróż do przeszłości. Analogi? Gadu-gadu? Stare Nokie? Ufo? Kręgi w zbożu? No i nie zapominajmy o rewelacyjnej muzyce. Witajcie w Polsce z 2008 roku!

To jest niesamowite jak wiele można zawrze...

Rozwiń

Zwiń

Keri Lake naprawdę potrafi stworzyć gorące paranormalne romanse, które zapadają w pamięci i intrygują.

Tym razem po raz kolejny zabiera nas do Nocnego Cienia. Świata na pograniczu piekła i nieba, gdzie spotkacie anioły, demony i wiele dusz, które znalazły tam swój dom.

„Infernium” to bezpośrednia kontynuacja „Nocnego Cienia” opowiadająca dalszy ciąg burzliwej relacji Jericha i Farryn. Piękna, pokręcona, mroczna i bardzo spicy historia o miłości w najlepszym wykonaniu.

Tak jak w przypadku poprzedniego tomu, miałam lekki problem żeby wgryźć się w całość, jednak to po chwili minęło. W końcu nie jest to najcieńsza książka, więc po wstępie jak już wpadłam w wir akcji i plot twistów to leciałam jak burza.

Przeszłość tutaj miesza się z teraźniejszością, wyjaśniając wiele wątków, choć również pojawia się miejsce na kolejne pytania. Fabularnie jest tutaj naprawdę… bogato. Ale dzięki temu, cały czas coś się dzieje, cały czas pojawia się coś co intryguje i jeszcze bardziej wciąga w ten pokręcony świat.

Dla mnie książki Keri Lake to wielkie odkrycie. Paranormalne romanse w najlepszym wydaniu! (Swoją drogą paranormalne romanse to też moje ogromne odkrycie, oszalałam na ich punkcie) A jak lubicie tak jak ja nieco grubsze książki, to już w ogóle - macie wszystko. 😎

Keri Lake naprawdę potrafi stworzyć gorące paranormalne romanse, które zapadają w pamięci i intrygują.

Tym razem po raz kolejny zabiera nas do Nocnego Cienia. Świata na pograniczu piekła i nieba, gdzie spotkacie anioły, demony i wiele dusz, które znalazły tam swój dom.

„Infernium” to b...

Rozwiń

Zwiń

Historia o dwóch królowych, które dzieli tysiąc lat, ale łączy jedna przepowiednia.

Dwie królowe, dwie linie czasowe dzielące tysiąc lat, dwie perspektywy, klątwa i magiczny świat.

Usiadłam do tej historii i pochłaniałam ją jak szalona. Nie ukrywam, że z bólem serca kładłam się spać zanim doczytałam końcówkę. Bardzo dobrze mi się ją czytało, choć chwile mi zajęło zanim zaczęłam powoli łączyć ze sobą różne wątki. Na samym początku dostajemy dużo informacji, które ciężko z czymkolwiek posklejać w jakąś większą logiczną całość. Zwłaszcza, że prolog wprowadza nas w odległą część fabuły, który w sumie swojego wyjaśnienia takiego całościowego wciąż nie dostał.

Ta historia ma swoje lepsze i gorsze momenty, ale mi się osobiście podobała. Podoba mi się pomysł na fabułę i kreacje świata. Po „Zrodzonej z furii” czuje niedosyt. Chciałabym wiedzieć co będzie dalej, chciałabym poznać odpowiedzi na wciąż tak wiele pytań które bez nich zostały.

Co do królowych - jedna będzie krwawa, a druga słoneczna. Jednej moc może zniszczyć świat, a drugiej ocalić. Wbrew pozorom już na samym starcie wiemy, która z bohaterek (Rielle) ma tą niszczycielską moc bo prolog o tym mówi. Jednak jak do tego doszło? Cóż myśle, że tego się w końcu dowiemy, ale na pewno będzie to rozciągnięte na kolejny tom, bądź nawet tomy.

Ja osobiście jestem team Eliana i najbardziej wyczekiwałam właśnie rozdziałów z jej perspektywy. Chyba po prostu jej wątek i to jak był prowadzony spodobał mi się bardziej. Ale z kolei to Rielle będzie przechodziła próby żywiołów, które mnie bardzo zaintrygowały (choć myślałam, że będą bardziej spektakularne).

A jeżeli lubicie wątki romantyczne to bez nich też się nie obejdzie. I sama nie wiem, który podobał mi się bardziej, bo wiecie… wątek romantyczny z głosem w głowie? 🙊

Mi osobiście się podobała, dobrze spędziłam z nią czas. Może nie była rewelacyjna bo do tego troszkę jej zabrakło, ale wciąż uważam, że warto było po nią sięgnąć.
No i oczywiście czekam na kolejne tomy i mam nadzieję, że się u nas pojawią. ✨

Historia o dwóch królowych, które dzieli tysiąc lat, ale łączy jedna przepowiednia.

Dwie królowe, dwie linie czasowe dzielące tysiąc lat, dwie perspektywy, klątwa i magiczny świat.

Usiadłam do tej historii i pochłaniałam ją jak szalona. Nie ukrywam, że z bólem serca kładłam się spać z...

Rozwiń

Zwiń

Kolejny tom Tajemniczego miasteczka Bootleg Springs! Uwielbiam tą serie, nieśmiało powiem, że to chyba moja ulubiona od Lucy dodatkowo w duecie z Clarie, ale nieśmiało bo wszystkie, które przeczytałam kocham. 🫣

Tym razem w głównej roli June Tucker i George „GT” Thomson, gwiazda futbolu. W zasadnie to już była bo przez kontuzję przeszedł już na sportową emeryturę i tak się jakoś złożyło, że wpadł do tajemniczego, ale totalnie szalonego Bootleg Springs (gdzie takie znajdę?!).

George miał tam przyjemność wpaść na June Tucker, która od razu zwróciła jego uwagę. June jest wyjątkowa, inna i nie koniecznie tak towarzyska jak inni miasteczkowi mieszkańcy. Ludzie jej nie rozumieją, albo nie próbują zrozumieć. June kocha analizować, kicha statystyki, tabelki, liczby i wyliczenia. To jest po prostu analityczny geniusz. Ale o ile w analizie to myśle, że mało kto może jej dorównać tak z ludźmi bywa gorzej. Ale wiecie co? George chyba dostrzegł w niej to coś, to czego inni nie dostrzegają. On pojął, że ona jest wyjątkowa.

Jak to w tej serii bywa - oczywiście całość jest z humorem, który ja w tej serii uwielbiam. W ogóle ci ludzie w Bootleg Springs… No akcje, które się tam czasami dzieją to padam ze śmiechu.

Mamy romans pomiędzy gwiazdą futbolu i dziewczyną, która nie ogarnia w relacje z ludźmi, a co dopiero w bliskość i miłość. I wiecie to jest przeokrutnie urocze to jaki George jest dla June. To jak uczy ją krok po kroku i dostosowuje się do jej małych dziwactw, które w przeszłości innych odstraszały.

Przypominam o tym przy każdym tomie, ale pomimo, że każdy jest o innych bohaterach i w zasadzie to można by je czytać osobno to jednak w tle cały czas rozgrywa się zagadka kryminalna zaginięcia przed laty młodej mieszkanki. A tutaj następuje niezły plot twist w sprawie! Także jak nie znacie, a planujecie to po kolei proszę, ale gwarantuje, że przepadniecie.

Na samym końcu muszę wspomnieć o iconic bohaterce całej serii, czyli miejscowej kurze Mona Lisie McFilet. Bawi mnie to przeokrutnie i jestem jej ogromną fanką. Nie oceniajcie, boje się kur, ale ta wydaje się sympatycznym drobiem.

Kocham, polecam, niech ta seria się nie kończy.

Kolejny tom Tajemniczego miasteczka Bootleg Springs! Uwielbiam tą serie, nieśmiało powiem, że to chyba moja ulubiona od Lucy dodatkowo w duecie z Clarie, ale nieśmiało bo wszystkie, które przeczytałam kocham. 🫣

Tym razem w głównej roli June Tucker i George „GT” Thomson, gwiazda futbolu. ...

Rozwiń

Zwiń

Mój miętowy patronat i to na dodatek thriller ya, na których punkcie w ostatnim czasie lekko oszalałam.

Trzymająca w napięciu i porywająca już od pierwszej strony. Ma w sobie bardzo dużo toksyczności, wulgaryzmów, a zachowania bohaterów to jedne wielkie red flagi. Ale wiecie co? Właśnie to w tej książce jest takie hipnotyzujące i właśnie to sprawia, że ma ona taki osobliwy klimat.

Pozornie dzieciaki z bogatych rodzin, które w założeniu mają wszystko. Mają świetne możliwości rozwoju - a jednak często wracają do pustych domów, albo domów w których alkohol leje się litrami.

Najważniejsze wydarzenia mają miejsce w szkolnych progach. To tam główna bohaterka, Nastka, wraz z Igorem, którego darzy uczuciem zostanie oskarżona o zabójstwo jednej z nauczycielek. Niewiele chwil później miejsce będzie miał kolejny incydent na szkolnym korytarzu, który pociągnie za sobą kolejny ciąg zdarzeń.

Pełna intryg, tajemnic i knowań powieść, w której nic nie jest takie jak się na pierwszy rzut oka wydaje. A może jest? Cóż… musicie się przekonać sami, ale gwarantuje, że „Bojkot” całkowicie was omami i nie raz zaskoczy.

Skłania do refleksji, zwłaszcza porusza takie cięższe tematy jak: alkoholizm, przemoc w rodzinie i nękania.

Całość napisana jest lekkim i młodzieżowym językiem, ubarwionym gdzieniegdzie wulgaryzmami. Bądź co bądź, czyta się rewelacyjnie.

Na długo ze mną pozostanie i z całego serca polecam! Jest mi mega miło, że mogłam tak świetną książkę objąć patronatem medialnym.

Mój miętowy patronat i to na dodatek thriller ya, na których punkcie w ostatnim czasie lekko oszalałam.

Trzymająca w napięciu i porywająca już od pierwszej strony. Ma w sobie bardzo dużo toksyczności, wulgaryzmów, a zachowania bohaterów to jedne wielkie red flagi. Ale wiecie co? Właśnie ...

Rozwiń

Zwiń

To jeden z niewielu autorów thrillerów, z którymi jestem na bierząco jak tylko pojawia się nowa książka. Wiecie widzę zapowiedź nowego Sagera i mam oczy jak pięć złoty bo te książki są naprawdę, naprawdę rewelacyjne.

Tym razem - historia trzech kobiet, które się nie znają, totalnie różnią, ale łączy je jedno - przetrwały masakry. Jako jedyne ocalały, a ich przetrwania wzbudzają sensację.

„Jedyne ocalałe” to debiut autora. Jest to świetna książka, z genialnym klimatem jak to Sager ma w zwyczaju, trzymająca w napięciu i plot twistem, po którym zbiera się szczękę z podłogi.

Miałam lekkie obawy co do tej książki bo jednak poznałam w pierwszej kolejności późniejsze książki autora. Na szczęście okazały się one tylko zbędnymi obawami. Cóż Sager najwidoczniej był mistrzem od samego początku.

Czy powiedziałabym, że to debiut? Totalnie nie, choć wyjątkowo uważam, że jest ODROBINKĘ słabsza, niż te które czytałam do tej pory. Jakby wiecie to jest wciąż kawał dobrej historii, ale jednak te pozostałe zrobiły na mnie ciut lepsze wrażenie. Tutaj po prostu miałam kilka momentów, w których odniosłam wrażenie, że były takim hmmm… niepotrzebnym przedłużeniem historii?

Co nie zmienia faktu, że klimat jest genialny, napięcie które buduje autor wbija w fotel i po raz kolejny zostałam zmuszona do tworzenia własnych teorii, które jak zwykle okazały się mało trafne. Chyba nigdy, nie przejrzę pomysłów Riley’a Sagera przed czasem.

Polecam!

To jeden z niewielu autorów thrillerów, z którymi jestem na bierząco jak tylko pojawia się nowa książka. Wiecie widzę zapowiedź nowego Sagera i mam oczy jak pięć złoty bo te książki są naprawdę, naprawdę rewelacyjne.

Tym razem - historia trzech kobiet, które się nie znają, totalnie różni...

Rozwiń

Zwiń

Nie wiem jak wam ale mi bardzo trudno trafić na książkę o czarownicach, która autentycznie mi się podobała. Policzę takie na palcach jednej ręki. Ale w końcu jest - „Szkarłatna ćma”! Książka, którą pochłonęłam jak szalona.

Historia o czarownicy, ukrywającej się wśród ludzi i ratująca inne czarownice przed oczyszczeniem. I nie zapomnijmy o łowcy, który obsesyjnie tropi czarownicę podpisująca się znakiem Szkarłatnej Ćmy.

On na nią poluje, ale nie wie, nie jest pewien, że ona to właśnie ta, której tak obsesyjnie szuka. Nie przepadają za sobą, ale oboje mają cel w uwiedzeniu siebie nawzajem.

Dla mnie to była rewelacyjna historia. Świetnie mi się ją czytało, wkręciłam się na maksa i ciężko było mi się od niej oderwać. Poza za motywem zakazanej miłości, enemies to lovers pojawia się taki nieśmiały trójkąt miłosny z braćmi w roli głównej.

A co tam się na końcu zadziało, to ja do tej pory nie ogarniam. Mam złamane serducho. Kirsten Ciccareli ze mną skończyła na maksa. Wielu rzeczy się spodziewałam, ale chyba niw takich zwrotów akcji!

Dla mnie rewelacja. Pokochałam na maksa i błagam o drugi tom na wczoraj.

Nie wiem jak wam ale mi bardzo trudno trafić na książkę o czarownicach, która autentycznie mi się podobała. Policzę takie na palcach jednej ręki. Ale w końcu jest - „Szkarłatna ćma”! Książka, którą pochłonęłam jak szalona.

Historia o czarownicy, ukrywającej się wśród ludzi i ratująca in...

Rozwiń

Zwiń

Drugi tom „Córki dymu i kości”. Kolejna niesamowita przygoda z Serafinami i Chimerami w rolach głównych. I jest nawet Zuzanna przyjaciółka Karou! Wspominam o niej nie bez powodu - po prostu przeogromnie mnie urzekła i totalnie ją uwielbiam. Zwłaszcza w duecie ze swoim chłopakiem. 🤭

Jeżeli chodzi o samą historie to ma lepsze i gorsze momenty. Ja w ogóle zauważyłam, że jeżeli chodzi o historie Laini Taylor to mam tak, że czytam jak opętana, przychodzą momenty znużenia, a później znowu czytam jak szalona. Pomimo, że całość sama w sobie mi się podoba i mnie intryguje.

Zabrakło mi w tym tomie troszkę rozwinięcia wątku romantycznego, który w pierwszym tomie szalenie przypadł mi do gustu. „Dni krwi i światła gwiazd” skupiają się bardziej wokół wojny i konfliktu. Co ma swoje plusy, ale i niekiedy minusy.

Autorka ma naprawdę świetne pomysły i potrafi zaabsorbować myśli czytelnika na dłużej.

Zakończenie było genialne, jestem bardzo ciekawa jak autorka poprowadzi całość dalej bo nie ukrywam, trochę poszalała. 🤭

Polecam, choć ma kilka minusów, które mnie gdzieś tam troszkę uwierały.

Drugi tom „Córki dymu i kości”. Kolejna niesamowita przygoda z Serafinami i Chimerami w rolach głównych. I jest nawet Zuzanna przyjaciółka Karou! Wspominam o niej nie bez powodu - po prostu przeogromnie mnie urzekła i totalnie ją uwielbiam. Zwłaszcza w duecie ze swoim chłopakiem. 🤭

Jeże...

Rozwiń

Zwiń

Po przeczytaniu “Gothikany” bardzo mocno wypatrywałam innej książki Runyx u nas. No i słuchajcie - mamy to!

“Predator” to zupełnie coś innego niż poprzednia książka autorki bo jednak romans mafijny. Ale można go wrzucić do kategorii „z tych ciekawszych” romansów mafijnych. No a jeżeli lubicie styl Runyx to tym bardziej nie będziecie zawiedzeni.

Autorka zaserwowała nam tutaj dark romans z dużą dawką świetnego klimatu i tajemnicami z przeszłości skrywanymi od lat. To miała być tylko szybka akcja odzyskania ważnego pendriva, a okazało się czymś na o wiele większą skalę.

Świetni charakterni bohaterowie - zwłaszcza Morgana! Zadziorna dziewczyna z pazurem, której konikiem są komputery (choć mam nadzieje, że ten komputerowy wątek zostanie bardziej rozwinięty w dalszych tomach), która nie da sobie w kaszę dmuchać nawet własnemu ojcowi. No i oczywiście Cain, który może pochwalić się reputacją bezwzględnego mafiozy od najmłodszych lat. Z jednej strony bohater z Dark Romansów jak ich wielu, ale z drugiej… no ma w sobie to coś - tylko wypatrywałam aż pojawi się go więcej. Popadłam w lekką słabość do tego bohatera.

Mroczny klimacik, ciekawie poprowadzona fabuła, ale przede wszystkim - wciągająca. I to totalnie wciągająca! W ogóle ta historia ma dużo takich fragmentów/przemyśleń bohaterów, które w zestawieniu z cała historią nie raz wywoływały u mnie ciary.

Rodzinne tajemnice, prywatne śledztwo Morgany, przez które wypłynął długo skrywane prawdy i zakończenie, które mnie osobiście wyrwało z kapci.
Kocham dobre cliffhangery na końcu… pod warunkiem, że mam drugi tom pod ręką. Tu jeszcze nie mam i ubolewam strasznie. 😅

No ale po takim zakończeniu nie pozostaje mi nic innego jak wypatrywać kontynuacji z nadzieją, że będzie szybciej niż później.

I pomimo, że Gothikana to jednak wciąż mój numer jeden od Runyx - ta też bardzo mi się podobała i polecam!

Po przeczytaniu “Gothikany” bardzo mocno wypatrywałam innej książki Runyx u nas. No i słuchajcie - mamy to!

“Predator” to zupełnie coś innego niż poprzednia książka autorki bo jednak romans mafijny. Ale można go wrzucić do kategorii „z tych ciekawszych” romansów mafijnych. No a jeżeli lub...

Rozwiń

Zwiń