Chciałabym się tylko dowiedzieć ilu potomków tych siepaczy z Wołynia jest teraz w Polsce i dlaczego teraz nie bronią tej wolnej Ukrainy,w Polsce powinno być miejsce dla starców i kobiet z dziećmi a oni nie h wreszcie dadzą dowód prawdziwego bohaterstwa w czynach a nie słowach, wyjątkowo nacjonalistyczny naród

Chciałabym się tylko dowiedzieć ilu potomków tych siepaczy z Wołynia jest teraz w Polsce i dlaczego teraz nie bronią tej wolnej Ukrainy,w Polsce powinno być miejsce dla starców i kobiet z dziećmi a oni nie h wreszcie dadzą dowód prawdziwego bohaterstwa w czynach a nie słowach, wyjątkowo nacjonalistyczny naród

Podobała mi się

Podobała mi się

Mega wciągająca!

Mega wciągająca!

To pierwszy tom serii nazwanej "Podróż wołyńska". Przed chwilą skończyłam, od razu pobrałam drugi. I choć znam historię tego okresu, pamiętam, jak wstrząsnął mną film o Wołyniu, to ta powieść wciągnęła mnie bez reszty.

*chociaż moje korektorskie oko cierpiało w wielu miejscach

To pierwszy tom serii nazwanej "Podróż wołyńska". Przed chwilą skończyłam, od razu pobrałam drugi. I choć znam historię tego okresu, pamiętam, jak wstrząsnął mną film o Wołyniu, to ta powieść wciągnęła mnie bez reszty.

*chociaż moje korektorskie oko cierpiało w wielu miejscach

Świetnie napisana opowieść. Wciąga od pierwszych stron. Bardzo ciekawe losy rodziny Stawińskich przedstawione na tle Polski w przededniu II WŚ i Rzezi Wołyńskiej. Od razu sięgam po tom nr 2 i polecam każdemu tę książkę.

Świetnie napisana opowieść. Wciąga od pierwszych stron. Bardzo ciekawe losy rodziny Stawińskich przedstawione na tle Polski w przededniu II WŚ i Rzezi Wołyńskiej. Od razu sięgam po tom nr 2 i polecam każdemu tę książkę.

Rodzina Stawińskich mieszka w dawnym powiecie wołyńskim niedaleko Łucka. Prowadzą dobrze prosperujące gospodarstwo i zatrudniają wielu Ukraińców. Pracownicy są dobrze traktowani, a oprócz uczciwej zapłaty mają zapewniony dach nad głową, ciepły kąt i jedzenie.
Wszystko zmienia się wraz z nadejściem wojny. Ukraińcy w napaści Hitlera widzą szansę dla siebie, chcą stworzyć własne państwo. W okolicznych wioskach coraz częściej słychać o brutalnych napaściach na Polaków, bestialstwo i brutalność nacjonalistów ukraińskich jest przerażająca. Ludzie, którzy niegdyś ramię w ramię dorastali, pracowali i odpoczywali, dzisiaj stają się dla siebie wrogami.
Losy Polaków i Ukraińców splatają się, łączą i przecinają gwałtownie. Wojenna sceneria staje się tłem dla historii każdego z członków rodziny Stawińskich. Komu można zaufać? Kto jest wrogiem, a kto przyjacielem? Gdzie szukać pomocy, gdy zło czai się za drzwiami? 
Autorka z lekkością tworzy obraz malowniczej wsi. Dbając o szczegóły, przekazuje relacje, które łączyły ludzi. Opisując ich historię, nie oszczędzi im trosk i rozterek. Na koniec przychodzi z tym co nieuniknione. Wraz z nadejściem wojny dochodzi do rozłamu w społeczeństwie, a jego konsekwencje dotkną każdego z bohaterów. Nie raz będzie nam towarzyszyć strach i niedowierzanie czytając o dramacie, którego musieli doświadczyć ludzie w tamtym okresie. 
„Echa przeszłych dni” to książka obok, której nie da się przejść obojętnie. Pełna emocji, zmuszająca do refleksji i przemyśleń. Historia, która nawet kilka dni po przeczytaniu żyje we mnie. Wracają do mnie obrazy i sytuacje opisane na kartkach stron, oraz zachowania bohaterów. Niektóre z nich rozumiem, innych nie jestem w stanie wytłumaczyć i budzą mój sprzeciw. Mimo to bardzo ciekawił mnie los każdego. Całe szczęście nie muszę zastanawiać się co, będzie dalej, wystarczy sięgnąć po kolejny tom!
Polecam z całego serca. 

Rodzina Stawińskich mieszka w dawnym powiecie wołyńskim niedaleko Łucka. Prowadzą dobrze prosperujące gospodarstwo i zatrudniają wielu Ukraińców. Pracownicy są dobrze traktowani, a oprócz uczciwej zapłaty mają zapewniony dach nad głową, ciepły kąt i jedzenie.
Wszystko zmienia się wraz z nadejściem wojny. Ukraińcy w napaści Hitlera widzą szansę dla siebie, chcą stworzyć...

Książka stanowi pierwszą część cyklu „Podróż wołyńska” Joanny Nowak. Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką, a zostałam zachęcona przez dobre opinie zamieszczone na portalu.
Jest to rozpoczynająca się w 1933 r. opowieść o polskiej rodzinie zamieszkałej na Wołyniu niedaleko Łucka. Helena i Zygmunt Stawińscy mają trzy córki i syna, jednak Helena bardzo marzy o kolejnym synu. Niestety kolejne ciąże kończą się poronieniem, więc akuszerka odradza dalsze staranie się o dziecko. Helena jest jednak uparta i zachodzi w kolejną ciążę, lecz rodzi martwe dziecko. Zygmunt obawiając się o psychikę żony wyrzuca akuszerkę na mróz, sam zaś z martwym niemowlakiem udaje się do księdza. Jeszcze tej samej nocy przynosi do domu niemowlę, które zostało powite w biednej ukraińskiej rodzinie. Helena o niczym nie wie, natomiast Zygmunt liczy na to, że tajemnica nigdy nie ujrzy światła dziennego. Mijają następne lata a sytuacja na Wołyniu zaczyna się zaogniać i od strony Ukraińców dochodzi do kolejnych aktów agresji. Jak w tych warunkach przetrwają członkowie rodziny Stawińskich?

Przyniosłam książkę do domu i jeszcze tego samego dnia zaczęłam ją czytać mimo, iż na półeczce posiadałam inne pozycje. Opowieść Joanny Nowak wciąga od pierwszej strony. Książki o Wołyniu w ostatnich latach stały się modne i trochę ich wydano, tym niemniej czytałam ją z prawdziwą przyjemnością. Odpowiada mi styl autorki i sposób prowadzenia opowieści. Poszczególni bohaterowie są wyraziści. Można ich lubić bądź nie, jednak i tak nikt z nas nie chciałby żyć w tamtych czasach. Nie sposób zrozumieć ogromu nienawiści, która płynęła od strony Ukraińców względem Polaków. Sprawdza się w tym przypadku powiedzenie, że człowiek, człowiekowi wilkiem.
Książkę oceniam na 7,5 pkt.

Książka stanowi pierwszą część cyklu „Podróż wołyńska” Joanny Nowak. Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką, a zostałam zachęcona przez dobre opinie zamieszczone na portalu.
Jest to rozpoczynająca się w 1933 r. opowieść o polskiej rodzinie zamieszkałej na Wołyniu niedaleko Łucka. Helena i Zygmunt Stawińscy mają trzy córki i syna, jednak Helena bardzo marzy o kolejnym...

Wydawać by się mogło, że nic nie zakłóci dobrego, spokojnego zycia rodziny Stawińskich. Niestety gdy Helena rodzi martwe dziecko, los postanawia zakpić z nich, a zrozpaczony Zygmunt podmienia syna , by w ten sposób uchronić żonę przed utratą sensu życia.
To niestety dopiero pczątek czarnych chwil nie tylko dla rodziny , ale w ogóle dla kraju.
Wybuch II wojny światowej zapoczątkował rzeź na Wołyniu,a sasiad stał się wrogiem.
Poczatkowe strony powieści były niczym sielanka, choć dramat rodzinny mocno wpłynął na relacje małżonków. Następne karty, to już trudna historia dwóch narodów, ktore do tej pory traktowały siebie z szacunkiem i życzliwoscią.
Autorka w bardzo ciekawy sposób wplotła w powieść postać księdza, który jest znany z kart historii i stał się symbolem oddania życia za wiarę.
Bohaterowie są żywi, pełni pasji, oddania, ale tez nie brakuje im poczucia humoru czy też romantyzmu. Już nie mogę sie doczekac aby poznac dalsze losy rodziny tak okrutnie naznaczonej przez los.

Wydawać by się mogło, że nic nie zakłóci dobrego, spokojnego zycia rodziny Stawińskich. Niestety gdy Helena rodzi martwe dziecko, los postanawia zakpić z nich, a zrozpaczony Zygmunt podmienia syna , by w ten sposób uchronić żonę przed utratą sensu życia.
To niestety dopiero pczątek czarnych chwil nie tylko dla rodziny , ale w ogóle dla kraju.
Wybuch II wojny światowej...

Książka bardzo wciągająca, czyta się szybko. Ani chwili się nie nudziłam. Koniecznie przeczytam kolejną część opisującą dalsze losy bohaterów.

Książka bardzo wciągająca, czyta się szybko. Ani chwili się nie nudziłam. Koniecznie przeczytam kolejną część opisującą dalsze losy bohaterów.

Opracowania naukowo-historyczne i próby zrozumienia, skąd bierze się nienawiść. Do tej pory głównie takie powstawały książki na temat Wołynia i przerażających wydarzeń lat 40. XX wieku. Jednak Joanna Nowak postanowiła napisać powieść obyczajową i ukazać traumatyczną przeszłość z perspektywy pewnej rodziny Polaków. Jej „Podróż Wołyńska” przez dwa tomy jest niczym wiosenny spacer po ukwieconych łąkach, który za chwilę zamienia się w walkę o przetrwanie, godność i lepsze jutro.

„Podróż Wołyńska” trochę przypomina „Bożą Podszewkę” dziejącą się na Wileńszczyznie. Może nie pod względem pióra, gdyż Teresa Lubkiewicz-Urbanowicz posługiwała się nim sprawniej. I też nie, jeżeli chodzi o budowanie ciągu przyczonowo-skutkowego (momentami ma się wrażenie przypadkowości i pewnych skrótów narracyjno-fabularnych). Lecz trzeba przyznać, że Joanna Nowak – księgowa z zawodu, wie, co to pasja do snucia intrygujących opowieści złożonej z literek. Potrafi zagęścić atmosferę, spowodować, że „Echa przyszłych dni” (tytuł pierwszego tomu) będą odczuwalne już po kilkunastu stronach. W jej bohaterach z krwi i kości nie zakochamy się jednak na tyle, co w samej krainie, jaką jest Wołyń – z wyjątkowymi zapachami, barwną roślinnością, hodowlanymi zwierzętami, drewnianymi izbami i wreszcie uśmiechniętymi mieszkańcami. Dlatego jej „zburzenie” boli. Dom mały i duży przeobraża się przecież w piekło. Piękny świat płonie.

Cała recenzja na: https://altao.pl/podroz-wolynska-zycie-milosc-i-smierc-czyli-rodzinne-losy-w-pieknej-krainie-zla!.htm

Opracowania naukowo-historyczne i próby zrozumienia, skąd bierze się nienawiść. Do tej pory głównie takie powstawały książki na temat Wołynia i przerażających wydarzeń lat 40. XX wieku. Jednak Joanna Nowak postanowiła napisać powieść obyczajową i ukazać traumatyczną przeszłość z perspektywy pewnej rodziny Polaków. Jej „Podróż Wołyńska” przez dwa tomy jest niczym wiosenny...