Joanna Nowak

Dziś przyszedł czas na piąty a zarazem ostatni tom. Bardzo byłam ciekawa jak zakończą się losy członków rodziny Stawińskich, które wpisują się w ważne wydarzenia historyczne dwudziestego wieku. Koniec lat sześćdziesiątych, bo ta część przenosi nas w ten trudny czas, to głęboki komunizm, gdzie dygnitarze i wysoko postawieni urzędnicy mogli decydować o ludzkim losie. Nawet tu nie jest dane spokojnie żyć bohaterom tej książki, na których spadają problemy często nie do udźwignięcia. Jednak od czego jest rodzina i dobrzy ludzie oraz nadzieja, która umiera ostatnia. Zakończenie książki jest bardzo emocjonalne a trudny powrót w rodzinne strony wyciska łzę w oku. Ta seria jest bardzo ważna. Pokazuje to co przez lata było pomijane zarówno w szkole na nauce historii, jak również w mediach. Przed wojną, na Wołyniu nie liczyło się pochodzenie. Ludzie żyli z sobą w zgodzie w pomagali sobie nawzajem. Ideologia odmieniła tę szczęśliwą krainę. Pojawiła się nienawiść, która doprowadziła do okrutnych zbrodni Ukraińców na Polakach. W bestialski sposób wymordowano tysiące ludzi, niszcząc na zawsze przyjaźń tych narodów. Najgorsze jest to, że Ukraińcy nie proszą o wybaczenie, nadal uważając Banderę za bohatera. Niezmiennie będę polecać tę sagę a jeśli jeszcze jej nie znacie, bardzo zachęcam do lektury.