Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Duże dziewczyny nie płaczą” to historia opowiadająca o czterech kobietach, które w dzieciństwie były sobie bardzo bliskie. Teraz piętnaście lat później każda z nich poszła w swoją stronę. Mają inne potrzeby, zobowiązania, przeżycia, a także rozterki. Mimo to wiążą je więzy krwi i ogromną przyjaźń. Kuzynki spotykają się regularnie, są dla siebie wsparciem. Dzieła ze sobą radości i smutki.
Poza Marisol ona zniknęła z ich życia. Czy kiedyś wróci? Czy będzie częścią rodziny?

Autorka stworzyła przepiękną historię o przyjaźni i rodzinie. O tym jak trudno jest kogoś stracić i jak ważne jest wsparcie najbliższych w trudnych chwilach. O tym jak łatwo jest się zatracić w imię fałszywej miłości, o potrzebie spełniania własnych marzeń i celów, o poszukiwaniu siebie. A także o miłości. Tej wielkiej, angażującej wszystkie cząstki naszego ciała i duży do drugiego człowieka, a także o tej nierozerwalnej i bezgranicznej miłości połączonej więzami krwi.

Z wielką przyjemnością przewracałam kolejne strony książki, żeby poznać losy każdej z kobiet. Przeżywałam każdą historię razem z nimi, kibicowałam i wspierałam je, nie raz śmiejąc się głośno, albo roniąc łzy. Ogromny atut tej historii to pokazanie wszystkich czterech perspektyw, każdej innej, a jednak składającej się w jeden, piękny i wielobarwny obraz.

Słodko-gorzka, autentyczna, piękna i wzruszająca historia o miłości, przyjaźni i życiu.

Gorąco polecam! ❤️

„Duże dziewczyny nie płaczą” to historia opowiadająca o czterech kobietach, które w dzieciństwie były sobie bardzo bliskie. Teraz piętnaście lat później każda z nich poszła w swoją stronę. Mają inne potrzeby, zobowiązania, przeżycia, a także rozterki. Mimo to wiążą je więzy krwi i ogromną ...

Rozwiń

Zwiń

Violet Sorrengail przygotowywała nauki w Kwadrancie Skrybów. Jej życie miało być spokojne i wypełnione książkami, które bardzo kochała. Miała spisywać historię, dla kolejnych pokoleń. Jej matka miała inne plany co do jej przyszłości, dwudziestolatka nie miała możliwości sprzeciwić się matce.
Kobieta stała się jedną z kandydatów na jeźdźców smoków. Niska, delikatna i krucha dziewczyna musi się wykazać sprytem i inteligencja, żeby przetrwać wśród ludzi, którzy mają ją za swoje wroga, czy najsłabsze ogniwo w zespole. Jako córka głównodowodzącej jest na celowniku wielu osób, w dodatku smoków chętnych do nawiązania więzi jest mniej, niż kandydatów na jeźdźców. Od teraz większość dni Violet to walka o przetrwanie.
Smok bez swoje jeźdźca cierpi.Jeździec bez swojego smoka ginie.

Wciągająca i bezkompromisowa historia. Jeśli już raz zaczniesz czytać, nie będziesz mógł się oderwać!
Bardzo ciekawy pomysł na historię, oraz doskonałe wykorzystanie jej potencjału. Czasami bywa tak, że pomysł był super, ale reszta już nie poszła zgodnie z planem. Tutaj jest zupełnie inaczej! Mam wrażenie, że autorka wycisnęła z tej historii wszystko, co się dało, a przecież to dopiero pierwszy tom! Fabuła trzyma tempo, nie zwalnia, nie ma przestojów. Zagadki, intrygi, nutka romansu, to wszystko układa się w jedną spójną całość. Dla mnie jednak największym atutem książki są bohaterowie! To oni spajają powieść, sprawiają, że chce się do nich wracać. Przede wszystkim nie chce się z nimi rozstać! Barwni, zróżnicowani, z silnymi charakterami.
Rewelacyjna, fenomenalna i wciągająca.
Ode mnie wielką polecajka!

Violet Sorrengail przygotowywała nauki w Kwadrancie Skrybów. Jej życie miało być spokojne i wypełnione książkami, które bardzo kochała. Miała spisywać historię, dla kolejnych pokoleń. Jej matka miała inne plany co do jej przyszłości, dwudziestolatka nie miała możliwości sprzeciwić się matc...

Rozwiń

Zwiń

Dorothy Ann zdecydowanie woli jak mówi się do niej Dani. Od dziś staje się częścią rodziny, w której liczą się pieniądze, władza i opinia. Hermetyczne środowisko nie jest tak otwarte na "nową". Prywatna szkoła, wyszukane przyjęcia i rodzina, która ma nie jeden sekret. Dla niej to szansa na nowy początek, lepszy start. 
Gage, Micah i Conner to teraz jej rodzina. Na początku ich stosunki nie są najlepsze, wręcz fatalne i wrogie. Mimo to udaje jej się znaleźć z nimi nić porozumienia, następnie zbliżyć się do siebie. Kto się czubi, ten się lubi, prawda? Jeden z nich stał się nawet jej bratnia dusza, kimś z kim chciała dzielić swoje życie. Gage zniknął, zostawił ich, porzucił. Teraz wraca, po ośmiu latach.

Szczerze mówiąc, po opisie książki nie wiadomo czego do końca się spodziewać. Czy to będzie kolejne romansidło? Grupa docelowa to młodzież? Czy mi się to spodoba?
Odmieńcy z West Emerald to naprawdę wciągająca historia młodych ludzi, którzy mimo życia jak z bajki mają swoje problemy i muszą się z nimi zmierzyć. Maja swoje pierwsze razy, uczą się swoich uczuć, mierzą się z krytyką, walczą ze swoimi demonami.
Z przyjemnością zatopiłam się w historii Gage'a. Naprawdę kibicowałam jego rozwijającej się znajomości z Dani i cierpiałam, gdy musiał podjąć jedyna słuszną decyzję. Dreszczyku emocji dodają tajemnice i powiązania rodzinne.
Bardzo podobała mi się kreacja bohaterów. Kuzyni Silvestro, którzy zawsze się wspierali. Każdy z nich był inny, musieli się zmierzyć z innymi problemami, ale równocześnie byli dla siebie ogromnym wsparciem. Nie mogę pominąć Dani, która umie walczyć o swoje, nie poddaje się i nie grała słodkiej, naiwnej idiotki.
Dla mnie jednak największym atutem była zbrodnia, zawiłe śledztwo, ślepe zaułki i tropienie sprawcy. Jako fanka kryminałów i thrillerów dostałam tort z wisienką na torcie.
Polecam i czekam ciąg dalszy!

Dorothy Ann zdecydowanie woli jak mówi się do niej Dani. Od dziś staje się częścią rodziny, w której liczą się pieniądze, władza i opinia. Hermetyczne środowisko nie jest tak otwarte na "nową". Prywatna szkoła, wyszukane przyjęcia i rodzina, która ma nie jeden sekret. Dla niej to...

Rozwiń

Zwiń

Mela mimo wszelkich przeciwności i ciężkiego startu ułożyła sobie życie. Ma męża, dwójkę dzieci i pracę. Czy jest spokojnie? Absolutnie nie! Nie da się żyć spokojnie gdy pracuje się w gastronomii i ma się dziecko w okresie nastoletniego buntu.
Mela ma również matkę, która właśnie jedzie odebrać z zakładu karnego. Wania siedziała dwie dekady. Czy odnajdzie się w codziennym życiu po latach spędzonych w izolacji? Czy uda się jej stworzyć dobre relacje z córką?
"Powrót matki" opowiada o relacjach w rodzinie. Rodzicielska miłość kontra traumatyczne dzieciństwo, kryzys małżeński, problemy w pracy, której poświęca się zbyt wiele czasu i dorastające dzieci, które potrzebują wiele uwagi. A to jedynie niektóre sytuacje, z którymi przyjdzie się zmierzyć bohaterkom tej książki.
W książce przeplatają się teraźniejszość i przeszłość. Dzięki temu możemy poznać bohaterki. Przekonania, którymi kierowały się w życiu, ale również sekrety. Historia niesie ze sobą ogromny ładunek emocjonalny, a budujące się napięcie nie pozwala oderwać się od niej.
Nie raz zastanawiałam się, czy byłabym w stanie zmierzyć się z ich sytuacją. Mela niosąca pomoc i dobroć każdemu. Mocno zaangażowana. Czasami zbyt dobra, przez co wiele osób wykorzystywało ją. Zawsze musiała sobie radzić. Podziwiałam jej silna osobowość.Nie zostawiła Wandy samej sobie. Dała szansę i możliwości, aby matka mogła ułożyć sobie życie na nowo. Inna sprawa, że Wanda nie umiała wykorzystać tego w odpowiedni sposób i nie raz przysporzyła wielu kłopotów. Z początku bardzo mnie irytowała i rozumiałam niechęć córki do matki. Aby za chwilę zrozumieć, że nikt Wandy nie przygotował na powrót do normalnego życia.
Czytając, nie będziecie się nudzić. Nie zabraknie również emocji, gdy wybryki i tajemnice zaczną wypływać na kartkach książki.Trudne tematy nie będą czekać, po prostu trzeba się z nimi zmierzyć. 
Polecam!

Mela mimo wszelkich przeciwności i ciężkiego startu ułożyła sobie życie. Ma męża, dwójkę dzieci i pracę. Czy jest spokojnie? Absolutnie nie! Nie da się żyć spokojnie gdy pracuje się w gastronomii i ma się dziecko w okresie nastoletniego buntu.
Mela ma również matkę, która właśnie jedzie od...

Rozwiń

Zwiń

„Pocałunki w ciemności” to historia Austina, niewidomego dwudziestolatka. Austin mieszka z nadopiekuńczą matką i babcia, obie dbają i troszczą się o niego, każda na swój sposób. Młody mężczyzna jest zamknięty w złotej klatce, a całe dnie wypełniają mu dźwięki słuchanych audiobooków, czy muzyki, którą gra na fortepianie.

Nic więc dziwnego, że chce się wyrwać gdy poznaje tajemniczego Tima. Dzięki niemu poznaje życie, doświadcza to co było dla niego obce. Dotyka, czuję, smakuje, słyszy to czego nie może zobaczyć, dzięki niemu. To Tim otworzył dla niego świat.

Książka jest przepiękna. Cudowna, wzruszająca, determinującą do działania. Historia opisana z perspektywy niewidomego Austina nadaje jej innego wymiaru. Determinacja chłopaka, jego dążenie uparcie do celu i pokonywanie słabości jest godne podziwu. W jego świecie nie wystarczy mieć talentu, trzeba wykazać się również umiejętnościami radzenia sobie z tym, co dla większości ludzi jest normalnością.

Autorka świetnie poradziła sobie z przedstawieniem świata, z jakim musiał się zmierzyć Austin. Pokazała go, nie opisując kolorów, nie tłumacząc jak mógłby wyglądać gdyby chłopak go widział, a opisując jego kształty, zapachy i dźwięki. Wielkie brawa!

Lekkie pióro i urocza historia, w dodatku bardzo autentyczna to właśnie ta książka. Nie zaszkodziło jej nawet trochę za szybkie tempo, jakby ktoś poganiał autorkę, żeby już przeszła do sedna i kończyła. Może było trochę cukierkowo i naciąganie, ale mi to ani trochę nie przeszkadzało. Życie czasami pisze też takie historie. Tutaj pierwsze skrzypce grały emocje, a ich tutaj nie brakuje!

Świetny debiut, który polecam wam z całego serducha! ❤️

„Pocałunki w ciemności” to historia Austina, niewidomego dwudziestolatka. Austin mieszka z nadopiekuńczą matką i babcia, obie dbają i troszczą się o niego, każda na swój sposób. Młody mężczyzna jest zamknięty w złotej klatce, a całe dnie wypełniają mu dźwięki słuchanych audiobooków, czy mu...

Rozwiń

Zwiń

Mężczyzna zgłasza zaginięcie żony. Izaura wyszła na spacer do lasu. Zdecydowanie zbyt lekko ubrana. W domu pozostawiła dwie córeczki. Podkomisarz Konrad Lis przyjmując zeznania czuje pod skórą, że świadek nie mówi mu wszystkiego. Przyjdzie mu się zmierzyć z naciskami z góry, ślepymi zaułkami i sekretami, które nigdy nie miały ujrzeć światła dziennego. Tacy ludzie jak oni nie lubią się nimi dzielić.

Na trop zaginionej kobiety trafia również Ania. Kobieta pracuje dla jednego z plotkarskich serwisów. Na balu dla sportowców w damskiej toalecie podsłuchuje strzępki rozmowy, która nie pozwala jej przejść obojętnie. W Ani budzi się dziennikarka śledcza, którą kiedyś pragnęła zostać. Rzuca się w wir poszlak szukając rozwiązania sprawy.

"Szantażystka" to debiutancka powieść Marty Ryczko i przyznaje się, że po przeczytaniu książki sprawdzałam czy na pewno nic mi nie umknęło!

Dynamiczna i wciągająca historia zaginięcia młodej kobiety prowadzi nas przez dwa światy. Wielki świat celebrytów, czerwonych dywanów i błysku fleszy oraz małego zapomnianego miasteczka, gdzie wszyscy się znają, a swoje sekrety chowają w ciemnych kątach. To zestawienie nadaje realizmu powieści, pozwala zajrzeć w głąb i zrozumieć z czym muszą się zmierzyć ludzie po obu stronach.

Autorka prowadzi nas przez śledztwo dwutorowo. Stawia przed nami wiele pytań. Pozwala na błądzenie po zaułkach i samodzielne tropienie sprawcy. Pokazuje bohaterów, ich wady i słabe punkty, obnaża ich przed czytelnikiem. A mimo to nie udało mi się. Gdy już wszystko składa się w całość, a rozwiązanie wydaje się być na wyciągnięcie ręki następuje zwrot akcji.

Książka wciągnęła mnie na długie godziny (mimo spadków w tempie akcji). To świetna pozycja łącząca ze sobą wiele gatunków w naturalny i autentyczny sposób. To pełna napięcia i emocji pozycja, która zmusza do refleksji.

Czekam na kolejne książki! ❤️

Mężczyzna zgłasza zaginięcie żony. Izaura wyszła na spacer do lasu. Zdecydowanie zbyt lekko ubrana. W domu pozostawiła dwie córeczki. Podkomisarz Konrad Lis przyjmując zeznania czuje pod skórą, że świadek nie mówi mu wszystkiego. Przyjdzie mu się zmierzyć z naciskami z góry, ślepymi zaułka...

Rozwiń

Zwiń

Rodzina Stawińskich mieszka w dawnym powiecie wołyńskim niedaleko Łucka. Prowadzą dobrze prosperujące gospodarstwo i zatrudniają wielu Ukraińców. Pracownicy są dobrze traktowani, a oprócz uczciwej zapłaty mają zapewniony dach nad głową, ciepły kąt i jedzenie.
Wszystko zmienia się wraz z nadejściem wojny. Ukraińcy w napaści Hitlera widzą szansę dla siebie, chcą stworzyć własne państwo. W okolicznych wioskach coraz częściej słychać o brutalnych napaściach na Polaków, bestialstwo i brutalność nacjonalistów ukraińskich jest przerażająca. Ludzie, którzy niegdyś ramię w ramię dorastali, pracowali i odpoczywali, dzisiaj stają się dla siebie wrogami.
Losy Polaków i Ukraińców splatają się, łączą i przecinają gwałtownie. Wojenna sceneria staje się tłem dla historii każdego z członków rodziny Stawińskich. Komu można zaufać? Kto jest wrogiem, a kto przyjacielem? Gdzie szukać pomocy, gdy zło czai się za drzwiami? 
Autorka z lekkością tworzy obraz malowniczej wsi. Dbając o szczegóły, przekazuje relacje, które łączyły ludzi. Opisując ich historię, nie oszczędzi im trosk i rozterek. Na koniec przychodzi z tym co nieuniknione. Wraz z nadejściem wojny dochodzi do rozłamu w społeczeństwie, a jego konsekwencje dotkną każdego z bohaterów. Nie raz będzie nam towarzyszyć strach i niedowierzanie czytając o dramacie, którego musieli doświadczyć ludzie w tamtym okresie. 
„Echa przeszłych dni” to książka obok, której nie da się przejść obojętnie. Pełna emocji, zmuszająca do refleksji i przemyśleń. Historia, która nawet kilka dni po przeczytaniu żyje we mnie. Wracają do mnie obrazy i sytuacje opisane na kartkach stron, oraz zachowania bohaterów. Niektóre z nich rozumiem, innych nie jestem w stanie wytłumaczyć i budzą mój sprzeciw. Mimo to bardzo ciekawił mnie los każdego. Całe szczęście nie muszę zastanawiać się co, będzie dalej, wystarczy sięgnąć po kolejny tom!
Polecam z całego serca. 

Rodzina Stawińskich mieszka w dawnym powiecie wołyńskim niedaleko Łucka. Prowadzą dobrze prosperujące gospodarstwo i zatrudniają wielu Ukraińców. Pracownicy są dobrze traktowani, a oprócz uczciwej zapłaty mają zapewniony dach nad głową, ciepły kąt i jedzenie.
Wszystko zmienia się wraz z na...

Rozwiń

Zwiń

Tommy żyje szczęśliwie w pełnej rodzinie do dnia swoich pierwszych urodzin. Właśnie tego dnia znika z pamięci wszystkich. Jego rodzina i sąsiedzi nie wiedzą, kim on jest, wszystkie jego rzeczy znikają, zupełnie tak jakby nigdy nie istniał. Ta sytuacja powtarza się co roku. Gdziekolwiek chłopak się znajduje w dniu swoich urodzin, świat zapomina o jego istnieniu.

Jest jak nowa kartka, nowy początek. Ale niekoniecznie szczęśliwy. To bardzo trudne zrozumieć całą sytuację. Odnaleźć się na nowo w świecie, który dla ciebie już istniał. Odnaleźć się w relacjach z przyjaciółmi, którzy ciebie nie znają. Zachować miłość, która skończyła się wraz z kolejnymi urodzinami.

Reset, bo tak nazywa ten dzień Tommy gdy świat o nim zapomina, jest nieodwracalny i nie do zatrzymania. Chłopiec, później nastolatek, a następnie mężczyzna próbuje zrobić coś, dzięki czemu świat o nim nie zapomni.

To fascynująca książka! Wzruszająca opowieść o chłopcu, który próbuje zrozumieć magiczny mechanizm. Odnaleźć siebie, swoich bliskich, przyjaciół. Siła i determinacja, z jaką zaczyna walczyć o siebie, swoją tożsamość i przyszłość jest niepowtarzalna.

Z ogromną ciekawością śledziłam losy bohatera, współczułam mu z całego serca gdy jego ówczesny świat zmieniał się i kibicowałam gdy zaczynał walkę o swoją tożsamość. To książka, która pod zasłoną magicznego zjawiska przypomina o tym co jest najważniejsze w naszym życiu, o co należy walczyć za wszelką cenę.

Fenomenalny pomysł na fabułę. Styl autora sprawia, że książkę czyta się płynnie, bez zastojów i przerw, pomimo dużych ram czasowych całej historii. Nie mogę zapomnieć o bohaterach, których nie sposób nie lubić, a tym bardziej zapomnieć!

Świetna pozycja, przy której nie sposób się nudzić. Niepozorna, zaskakująca i mocno zapadająca w pamięć. Historia, która z największą przyjemnością obejrzałabym na dużym ekranie. ❤️

Tommy żyje szczęśliwie w pełnej rodzinie do dnia swoich pierwszych urodzin. Właśnie tego dnia znika z pamięci wszystkich. Jego rodzina i sąsiedzi nie wiedzą, kim on jest, wszystkie jego rzeczy znikają, zupełnie tak jakby nigdy nie istniał. Ta sytuacja powtarza się co roku. Gdziekolwiek chł...

Rozwiń

Zwiń

Tego roku zima nie oszczędziła kraju. Śnieg i mróz sparaliżował dosłownie wszystko. Tymczasem w małej wsi u stóp Karkonoszy mieszkańcy szykują się do świąt Bożego Narodzenia. Jedni witają dawno niewidzianego krewnego, inni szykują się do zaręczyn, jeszcze inni planują przyszłość u boku ukochanego daleko stąd.
Atak zimy odcina osadę od świata, jest to maleńka wioska, więc schodzi na dalszy plan. Pierwszeństwo mają strategiczne miejsca. Mieszkańcy muszą sobie radzić sami. Jednak gdy dochodzi do morderstwa, bo co do tego nikt nie ma wątpliwości, a mieszkańcach wioski budzą się dawne leki. Kto zabił i dlaczego to zrobił? A może to Mars? Obudziła się i zbiera krwawe żniwo, wyjąc nocami. 
Od tamtych wydarzeń minęło czterdzieści lat. Policjanci z Archiwum X chcą się przyjrzeć dawnej sprawie. Szukają poszlak, rozpytując świadków. Na przesłuchanie wezwali Jana Rysia. Emerytowany milicjant był tamtej zimy w wiosce, odwiedzał bliskich i to on podjął się pierwszego śledztwa na miejscu, gdy świat pogrążony w śniegu zapomniał o wsi. 
"Osada" okazała się fascynującą i wciągająca historią. Opisana z perspektywy dwóch bohaterów i na dwóch przestrzeniach czasowych pozwala na szerokie spojrzenie na sprawę i zajrzenie w ludzką duszę, poznanie myśli drugiego człowieka. Autor bezbłędnie przekazuje klimat i atmosferę maleńkiej wsi, gdzie pokłosie zbrodni ciąży i przydusza.Bardzo podobała mi się kreacja bohaterów, byli dopracowani, autentyczni i nieprzerysowani. Bieg wydarzeń niewymuszony, gęstniejącą atmosfera, ale bez zbędnych pauz.Czytając "Osadę" ciężko było mi przerwać, odłożyć na chwilę książkę. Była uzależniająca! 
To, co najbardziej lubię w takich książkach, na koniec wszystkie tropy zostają wyjaśnione. Nie lubię niedomówień i otwartych furtek.
Zakończenie, na które decyduje się niewielu autorów. Ono sprawia, że moje wewnętrzne ja się buntuje. Nic wam więcej nie powiem!
Świetna pozycja.

Tego roku zima nie oszczędziła kraju. Śnieg i mróz sparaliżował dosłownie wszystko. Tymczasem w małej wsi u stóp Karkonoszy mieszkańcy szykują się do świąt Bożego Narodzenia. Jedni witają dawno niewidzianego krewnego, inni szykują się do zaręczyn, jeszcze inni planują przyszłość u boku uko...

Rozwiń

Zwiń

"Kiedy zakwitną brzoskwinie" to nostalgiczna powieść, opowiadająca o rodzinie żyjącej w cieniu wojny. Trzy pokolenia noszące na barkach to ciężkie brzemię. Piękna i przejmująca historia opowiada, jak ważne jest znaleźć dom, swoje miejsce na ziemi, schronienie i spokój. Jak trudno jest żyć bez wiedzy, skąd się pochodzi i jakie są nasze korzenie.
Meilin pod odsłoną nocy ucieka. Chiny zostają zaatakowane przez japońskie wojska. Musi zostawić za sobą dom bogaty w tradycję i wartościowe antyki. Teraz liczy się tylko to żeby zapewnić bezpieczeństwo synowi. Jej wieloletnia tułaczka jest pełna strachu, nieraz doświadcza bólu i cierpienia. Chwilę ukojenia znajduje w najcenniejszym przedmiocie, który kiedyś dostała od swojego męża. Start jedwabny zwój, starannie zapisane historie i wyjątkowe rysunki. Renshu wpatruje się w rysunki i słucha spokojnego głosu matki.
Renshu nie chcę pamiętać wojny. Wymazał ją ze swoje życia, odciął się od tego świata. Teraz jest innym człowiekiem. Wyjechał do Ameryki, został naukowcem. Ma kochająca żonę i córeczkę. Nie spogląda w niebo ze strachem, że dostrzeże na nim samolot wroga, mimo to, nie żyje spokojnie. Jego lek jest paraliżujący i niszczycielski, mężczyzna zamyka się w sobie.Jego córka nie rozumie tego wszystkiego. Brak szczerej rozmowy, ucieczka w milczenie i słowa, że tak będzie lepiej, oddalają ja od ojca. Chce odnaleźć swoje korzenie, poznać historię swojej rodziny, być jej częścią.
"Kiedy zakwitną brzoskwinie" to piękną powieść o miłości, poświęceniu i trosce. Przejmująca, niekiedy rozdzierająca serce, a jednocześnie dodająca siły i odwagi do działania. Autorka w niesamowity sposób opisała relacje, które łączą rodzinę. Ich doświadczenia, lęki i determinację.
To inne, spojrzenie na wojnę i jej skutki, na rodzinę i jej relacje w odniesieniu do tego co przeżyli.
Gorąco polecam! 

"Kiedy zakwitną brzoskwinie" to nostalgiczna powieść, opowiadająca o rodzinie żyjącej w cieniu wojny. Trzy pokolenia noszące na barkach to ciężkie brzemię. Piękna i przejmująca historia opowiada, jak ważne jest znaleźć dom, swoje miejsce na ziemi, schronienie i spokój. Jak trudno...

Rozwiń

Zwiń