Amok

"Amok" jest wisienką na torcie - kapitalne zwieńczenie trylogii, w której zachwyciłam się "Wrzaskiem", mniej upodobałam sobie "Histerię", by w końcu porozkoszować się na nowo przyjemnością, jakiej doznałam przy części pierwszej. Tutaj autorka dopieściła zachowanie Brunona, oszczędziła pokazu jego butnej, trudnej natury względem kobiet, a w szczególności względem swojej współpracownicy, co - przypominam - mocno mnie zawiodło w "Histerii".

"Spokój, cisza i ciemność", a w końcu szum wody - to, co gwarantuje przeżycie, może wkrótce stać się śmiertelnym niebezpieczeństwem. Bruno prowadzi kolejne śledztwo, tym razem jednak motywy, jakie nim kierują są zgoła inne. Bliska osoba, ktoś znajomy sprawia, że bohater daje z siebie jeszcze więcej, by rozwikłać zagadkę. Autorka natomiast zdecydowanie nie ułatwi bohaterowi śledztwa, a wręcz skutecznie rękoma czarnego charakteru je utrudni. Co stanie się, gdy układ sił się zmieni, a łowczy stanie się ofiarą? Jak na pozór odrębne sprawy mogą uzyskać wspólny mianownik? To trzeba sprawdzić we wspaniałym zakończeniu świetnej trylogii!

Trochę mi szkoda, że to już koniec przygód Brunona i Larysy. Bohaterowie dali się polubić, jak i mistrzowsko rozegrana fabuła skutecznie mnie porwała nie pozwalając oderwać się od książki. Odpowiada mi nienachalny, lekki styl autorki, a cała historia, choć porusza ciężkie tematy, absolutnie nie jest ciężkostrawna - wchodzi lekko, przyjemnie i pozostaje na długo.
Przy tej okazji wspomnę również, że to właśnie między innymi dzięki takim autorom i książkom przekonuję się do polskiej literatury.

"Amok" jest wisienką na torcie - kapitalne zwieńczenie trylogii, w której zachwyciłam się "Wrzaskiem", mniej upodobałam sobie "Histerię", by w końcu porozkoszować się na nowo przyjemnością, jakiej doznałam przy części pierwszej. Tutaj autorka dopieściła zachowanie Brunona, oszczędziła pokazu jego butnej, trudnej natury względem kobiet, a w szczególności względem swojej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rewelacyjna końcówka trylogii. Polecam.

Rewelacyjna końcówka trylogii. Polecam.

Pokaż mimo to

Rozwaliło mnie... Ostatnia część trylogii (po Wrzasku i Histerii) to porywająca akcja i burza ogromnych emocji... a finał powala...czekałam na tę książkę z niecierpliwością, przeczytałam jednym tchem i... ciągle jestem w szoku... Po prostu rewelacja 👍📖💛

Rozwaliło mnie... Ostatnia część trylogii (po Wrzasku i Histerii) to porywająca akcja i burza ogromnych emocji... a finał powala...czekałam na tę książkę z niecierpliwością, przeczytałam jednym tchem i... ciągle jestem w szoku... Po prostu rewelacja 👍📖💛

Pokaż mimo to

Rewelacyjna powieść. Janiszewska potrafi namieszać ;)
Polecam

Rewelacyjna powieść. Janiszewska potrafi namieszać ;)
Polecam

Pokaż mimo to

Książkę czyta się jednym tchem, bo to pozycja absolutnie nieodkładalna. „Amok” to prawdziwy rollercoaster emocji. Przez radość, odrobinę wzruszenia do strachu i rozpaczy. Autorka doskonale gra na emocjach czytelnika, wodzi za nos przez blisko 400 stron, żeby co jakiś czas rzucać nam okruszki, które mają nas naprowadzić na rozwiązanie zagadki. To finał jakiego nikt się nie spodziewa! Ale prawda jest taka, że ta historia nie mogą się zakończyć inaczej.
Niesamowita książka, prawdziwa petarda i zdecydowana królowa całej trylogii!
Będę śledzić karierę Pani Izabeli i niecierpliwie wyczekiwać kolejnych książek. #teamjaniszewska
Po tej książce wszyscy będziecie #ogarnięciamokiem
Czytajcie bo warto!

Książkę czyta się jednym tchem, bo to pozycja absolutnie nieodkładalna. „Amok” to prawdziwy rollercoaster emocji. Przez radość, odrobinę wzruszenia do strachu i rozpaczy. Autorka doskonale gra na emocjach czytelnika, wodzi za nos przez blisko 400 stron, żeby co jakiś czas rzucać nam okruszki, które mają nas naprowadzić na rozwiązanie zagadki. To finał jakiego nikt się nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Najlepsza czesc z calej serii

Najlepsza czesc z calej serii

Pokaż mimo to

Larysa Luboń próbuje rozwikłać tajemnicę śmierci bezdomnej kobiety, Diany Darskiej. Prywatne śledztwo doprowadzi ją ponownie do rodziny Hallerów. Bruno Wilczyński z kolei skupiony jest na poszukiwaniu zaginionej Sylwii Konopackiej, koleżanki z pracy, która jak wiadomo z zakończenia „Histerii” spotykała się z … Nie będę spojlerować, bo może ktoś z Was jeszcze nie czytał. Czy śledztwa Larysy i Brunona są ze sobą powiązane? Co z Jackiem Lewickim, największą obsesją Brunona? I wreszcie czy Paweł Wiśniewski żyje? Tego dowiecie się z „Amoku”, najnowszej i zarazem ostatniej części bestsellerowej trylogii Izabeli Janiszewskiej.

To niewątpliwie najbardziej emocjonująca część i to zarówno dla czytelnika, jak i dla samych bohaterów. Bruno, ogarnięty coraz większym obłędem, Larysa, która ostatecznie zrzuca swój ochronny pancerz, otwiera się na uczucia i daje im wyraz. To trzeba przeczytać i przeżyć.

„Amok” jest doskonałym dopełnieniem „Wrzasku” i „Histerii”, sprawia, że świecą one jeszcze większym blaskiem. Cała trylogia jest dokładnie przemyślana, misternie skonstruowana, świetnie napisana i wywołuje wielkie, skrajnie przeciwstawne emocje.

Autorka domyka wszystkie wątki. Daje odpowiedzi na nurtujące czytelnika pytania, jednocześnie nie pozostawia złudzeń i nadziei. Zakończenie stanowi naturalną konsekwencję tego co działo się wcześniej. Nie mogło być inne.

To, co mnie najbardziej ujmuje i zachwyca, a jednocześnie wyróżnia Izabelę Janiszewską spośród innych twórców to niezwykła wrażliwość na problemy społeczne. Szczególnie te dotyczące dzieci i kobiet. Każda z jej powieści pod główną warstwą fabularną kryje dodatkowy sens. „Wrzask” uwrażliwiał na krzywdę najmłodszych. Poruszał problem braku empatii, zrozumienia i wsparcia ze strony rodziców i rodzeństwa. Zwracał uwagę na zjawisko sponsoringu i na przedmiotowe traktowanie kobiet w miejscu pracy. „Histeria” poruszyła temat przemocy emocjonalnej stosowanej wobec dzieci. Przemocy, której nie widać, ale która niszczy tak samo jak ta fizyczna. Pojawił się tutaj również problem emocjonalnego zaniedbywania dzieci zdrowych, jeśli jednocześnie wychowuje się chore. „Amok” także ma drugie dno. Autorka ponownie zwraca uwagę na krzywdę dzieci; niedostateczną uwagę rodziców oraz faworyzowanie jednego z nich. „Amok” to również problemy ludzi chorujących na choroby nowotworowe w zaawansowanym stadium. Cierpienie fizyczne wynikające z bólu, którego środki farmakologiczne nie są w stanie całkowicie uśmierzyć oraz emocjonalne, mające swoje źródło w świadomości nieuchronnej i bliskiej już śmierci.

I wreszcie na koniec nie sposób nie zwrócić uwagi na to, że „Amok” podobnie jak poprzednie tomy wyróżnia doskonały research, który wiadomo, że został wykonany i wymagał ogromnej pracy, ale którego dzięki doskonałemu warsztatowi pisarskiemu Autorki zupełnie nie czuć i nie widać. To wielka sztuka, która udaje się tylko nielicznym.

Jedna wybitna książka w dorobku Autora może być przypadkiem, jednak przy trzeciej z kolei stawiam je na najwyższej półce w biblioteczce, polecam wszystkim znajomym, ale nikomu nie pożyczam. Są dla mnie zbyt cenne.

Larysa Luboń próbuje rozwikłać tajemnicę śmierci bezdomnej kobiety, Diany Darskiej. Prywatne śledztwo doprowadzi ją ponownie do rodziny Hallerów. Bruno Wilczyński z kolei skupiony jest na poszukiwaniu zaginionej Sylwii Konopackiej, koleżanki z pracy, która jak wiadomo z zakończenia „Histerii” spotykała się z … Nie będę spojlerować, bo może ktoś z Was jeszcze nie czytał. Czy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

🐴 Którą część tej trylogii czytaliście? Może wszystkie, a może żadnej? Jestem ciekawa.

🐴 „Amok” to zwieńczenie trylogii i finał bestsellerowej serii, która rozpoczęła się „Wrzaskiem”, a potem rozwinęła genialną „Histerią”. I muszę przyznać, że zakończenie tej historii jest przejmujące, smutne i przenikliwe, ale dla mnie, ta książka zdecydowanie była najsłabsza z całej trylogii. Pojęcia nie mam dlaczego, ale tym razem aż tak się nie wciągnęłam jak poprzednie dwa razy. Jednak to wciąż duże 7.5 ⭐️. Polecam komu tylko mogę, a grono fanów pani Izabeli szeroko się powiększa.

🐴 Jedna z policjantek zostaje uznana za zaginioną. Komisarz Bruno czuje, że musi odnaleźć swoją koleżankę i że grozi jej coś złego. Nie ma wtedy jeszcze pojęcia, że to wszystko to misternie zaplanowana gra porywacza. W podobnym czasie Larysa, próbuje skontaktować się ze swoim przyjacielem i rozwiązać zagadkę śmierci pewnej bezdomnej. Oboje staną przed trudnymi wyborami. I oboje, bardzo głęboko będą grzebać w przeszłości aby dowiedzieć się prawdy. Zdecydowanie nie wyjdzie im to na dobre.

🐴 premiera - 14.04.2021

🐴 Którą część tej trylogii czytaliście? Może wszystkie, a może żadnej? Jestem ciekawa.

🐴 „Amok” to zwieńczenie trylogii i finał bestsellerowej serii, która rozpoczęła się „Wrzaskiem”, a potem rozwinęła genialną „Histerią”. I muszę przyznać, że zakończenie tej historii jest przejmujące, smutne i przenikliwe, ale dla mnie, ta książka zdecydowanie była najsłabsza z całej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

🌿Dziś chciałabym Wam przedstawić ostatnią i finałowa część trylogii @izabelajaniszewska.autorka „Amok”. To co wczoraj zrobiła ze mną ta książka to głowa mała. Cała seria jest świetna. W każdej części cały czas była akcja. To jedna z tych książek z serii „jeszcze tylko jeden rozdział”. Znacie to?

🌿W „Amoku” dziennikarka Larysa Luboń rozwikłuje zagadkę śmierci bezdomnej kobiety Lady Di. W trakcie poszukiwań poznaje coraz więcej tajemnic rodziny Hallerów. Wpada w bardzo poważne tarapaty, z których ratuje ją… Na pewno Was zaskoczy, nie chcę spojlerowac :)

🌿Bruno w tym czasie poszukuje zaginionej koleżanki z pracy - Sylwii Konopackiej. Wszystkie ślady wskazują na to, że za zaginięciem stoi … sam komisarz Wilczyński. Ten wie doskonale dlaczego i kto się na nim mści. Bruno zaczyna szaleć ze złości. Morderca nim bardzo sprawnie manipuluje, przez co komisarz przestaje panować nad emocjami. Żądza zemsty przewyższa nad logicznym myśleniem. Kto porwał Sylwię Konopacką? Jak skończyła się historia obu bohaterów? Zapraszam Was do przeczytania.

🌿Izabela Janiszewska w bardzo mistrzowski sposób wodzi czytelnika za nos. Doskonale skonstruowana trylogia, każda z części jest ze sobą w świetny sposób połączone. Dawno nie czytałam tak dobrych książek. Autorka zafundowała emocjonalny rollercoaster nie tylko mnie jak i bohaterom książki. Po skończeniu „Amoku” wczoraj nie byłam w stanie nic napisać ani nawet się wypowiedzieć. Byłam zaskoczona zakończeniem. Was z wielką przyjemnością odsyłam do trylogii 😊. Dodam jeszcze że to jest pierwsza trylogia Pani Izy i nie mogę się doczekać następnych książek.

🌿Dziś chciałabym Wam przedstawić ostatnią i finałowa część trylogii @izabelajaniszewska.autorka „Amok”. To co wczoraj zrobiła ze mną ta książka to głowa mała. Cała seria jest świetna. W każdej części cały czas była akcja. To jedna z tych książek z serii „jeszcze tylko jeden rozdział”. Znacie to?

🌿W „Amoku” dziennikarka Larysa Luboń rozwikłuje zagadkę śmierci bezdomnej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Na koniec przychodzą spokój, cisza, i ciemność”
Czy wiecie z jaką książką dzisiaj do was przychodzimy ? A mówią wam coś nazwiska Wilczyński i Luboń. Jeżeli tak, to już z pewnością wiecie, że książka, którą dzisiaj dla was zrecenzujemy to finał bestsellerowej trylogii, czyli „Amok” od Wydawnictwa Czwarta Strona oraz Izabeli Janiszewskiej.
Przyznamy się bez bicia, że nie czytałyśmy poprzednich części i trochę głupio tak zaczynać praktycznie od końca, ale przyrzekamy sobie, że lektury z pewnością nadrobimy. Książka ma dzisiaj swoją premierę i to skłoniło nas do wrzucenia opinii na jej temat właśnie dzisiaj. Zaczynajmy więc.
Bruno Wilczyński to policjant, któremu zaginęła koleżanka, również policjantka. Jest to dosyć skomplikowana sprawa, gdyż dziewczyna zapada się pod ziemię. Policjant staje przed nie lada wyzwaniem odnalezienia jej i wplątuje się w grę, która okazuje się mieć wiele przeszkód po drodze. Drugą główną bohaterką jest Larysa Luboń dziennikarka, która próbuje rozwiązać pewną sprawę dotycząca również zaginięcia tym razem innej osoby oraz zabójstwa, jest to także bardzo skomplikowana sprawa.
Książkę czytało nam się bardzo przyjemnie. Jak na prawdziwy kryminał przystało znajdowali się w nim policjanci, ofiary i zagadka, którą główne postacie próbują rozwiązać. Zadowoleni będą z pewnością fanki i fani kryminałów, bo jest to kawał dobrej roboty. Jest to również książka dobrze się czytająca, więc zapewne zwykły Kowalski też chętnie do niej zajrzy.
Fabułę „Amoku” nazwałybyśmy grą pozorów, ponieważ wszystko w niej jest niejasne, oszukane, udawane, a kiedy przychodzi pora wszystko wychodzi na wierzch, pojawia się książkowa ciemność. Treść jest z pewnością zagadkowa, ale rozdająca co stronę po jednej karcie, tak by zaspokoić czytelnika. Co do akcji to tu trochę gorzej i zaraz wam powiemy dlaczego. Działania przedstawione w książce były dla nas poprawne, trochę schematyczne i zabrakło nam jednak jakiejś świeżynki, jakiegoś powiewu, który by nas zwalił na nogi. To była dla nas taka prosta historia, która nie wywołała w nas jakiegoś efektu ogromnego zadowolenia. Była dobra, ale trochę schematyczna i mało zaskakująca. Jednak nie chcemy was tym przestraszyć, bo książka przypadła nam do gustu bardzo. Podobała nam się.
Bohaterowie to postacie bardzo charakterne, które wiedzą do czego dążą i tego się trzymają, no może poza polem miłosnym, ale to już odrębna historia. Są dosyć odważni, jak na policjanta i dziennikarkę przystało, robią to co uważają za słuszne, nie zawsze zgodnie z prawem, ale zawsze w dobrych intencjach. Starają się myśleć niebanalnie, co pozwala im na prowadzenie śledztwa w dobrym kierunku. My uwielbiamy takie postacie i zawsze jesteśmy zadowolone, gdy dostajemy w historii takie postacie.
Przez to, że książkę nam się tak dobrze czytało, nie odczułyśmy mrocznego klimatu powieści, raczej powiedziałybyśmy, że mroczne były zachowania niektórych postaci książki, mroczne było ich myślenie, mroczna była ich przeszłość, ale klimat był przyjemny. Jeśli już wspomniałyśmy o mrocznych umysłach bohaterów, to bardzo podobał nam się przedstawiony balans postaci, raz ukazujący nam ich ciemną i złą stronę, gdzie za drugim razem przedstawianie ich jako na przykład przykładnego ojca. Zauważyliśmy to przy kilku postaciach w tej serii i wydaje nam się, że jest to bardzo fajny zabieg, który pozwala czytelnikowi poznać osobę w całości, a nie tylko jako zły czy dobry charakter.
Historia przedstawiona w książce z pewnością was przyciągnie i sprawi, że zapragniecie przeczytać wszystko co wyszło z rąk pani Izabeli. My wpisujemy sobie poprzednie tomy na listę książek do przeczytania i bez wątpienia do nich zaglądniemy. Polecamy wam tą opowieść

„Na koniec przychodzą spokój, cisza, i ciemność”
Czy wiecie z jaką książką dzisiaj do was przychodzimy ? A mówią wam coś nazwiska Wilczyński i Luboń. Jeżeli tak, to już z pewnością wiecie, że książka, którą dzisiaj dla was zrecenzujemy to finał bestsellerowej trylogii, czyli „Amok” od Wydawnictwa Czwarta Strona oraz Izabeli Janiszewskiej.
Przyznamy się bez bicia, że nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to