Amok

"Takim Cię wymyśliłam" 😭😭😭
Kolejna trylogia.. kolejny polski autor.. kolejna historia, koło której nie da się przejść obojętnie..
Bruno i Larysa to duet idealny i nieoczywisty. Piękny w swym skomplikowaniu.
W tym tomie zagadki bieżące mocno zahaczają o historię bohaterów i nie dają im spokoju. Brniesz razem z nimi i wierzysz im.
Szkoda, że to tylko trylogia...

"Takim Cię wymyśliłam" 😭😭😭
Kolejna trylogia.. kolejny polski autor.. kolejna historia, koło której nie da się przejść obojętnie..
Bruno i Larysa to duet idealny i nieoczywisty. Piękny w swym skomplikowaniu.
W tym tomie zagadki bieżące mocno zahaczają o historię bohaterów i nie dają im spokoju. Brniesz razem z nimi i wierzysz im.
Szkoda, że to tylko trylogia...

czyta się jak w amoku ... coraz szybciej, więcej, wątki pędzą, rozwiązują się, zazębiają , konsekwencje czynów bohaterów są nieuniknione.. pojawia się drugie dno ...az w końcu koniec i pytanie dlaczego?..... takiego zakończenia mało kto się spodziewa dopóki nie pomyśli jeszcze raz o całej trylogii

czyta się jak w amoku ... coraz szybciej, więcej, wątki pędzą, rozwiązują się, zazębiają , konsekwencje czynów bohaterów są nieuniknione.. pojawia się drugie dno ...az w końcu koniec i pytanie dlaczego?..... takiego zakończenia mało kto się spodziewa dopóki nie pomyśli jeszcze raz o całej trylogii

Skończyłam ostatnią część serii z Brunem i Larysą 😢 Drugi o trzeci tom podobały mi się najbardziej, we „Wrzasku” Larysa trochę mnie irytowała 😉 Jednak z czasem bardzo polubiłam tą bohaterkę, im bliżej ja poznaliśmy tym bardziej rozumiałam jej zachowanie. Zakończenie.. oh smutne.. nie spodziewałam się, ale oczywiście nie zdradzam szczegółów, bo jeśli są tu fani kryminałów, a nie mieli okazji przeczytać tej serii to zdecydowanie czas to nadrobić.

„Jeśli ktoś zdołał cię oszukać, to dlatego, że obdarzyłeś go większym zaufaniem, niż był wart”.

Skończyłam ostatnią część serii z Brunem i Larysą 😢 Drugi o trzeci tom podobały mi się najbardziej, we „Wrzasku” Larysa trochę mnie irytowała 😉 Jednak z czasem bardzo polubiłam tą bohaterkę, im bliżej ja poznaliśmy tym bardziej rozumiałam jej zachowanie. Zakończenie.. oh smutne.. nie spodziewałam się, ale oczywiście nie zdradzam szczegółów, bo jeśli są tu fani kryminałów, a...

Ciekawość wygrała, ale strasznie zgrzytało, Bruno, facet niepokorny, a słucha i ogląda jakieś takie dziwne rzeczy. Za mało tego czegoś, no ale da się czytać.

Ciekawość wygrała, ale strasznie zgrzytało, Bruno, facet niepokorny, a słucha i ogląda jakieś takie dziwne rzeczy. Za mało tego czegoś, no ale da się czytać.

W końcu wszystkie wątki zostały rozwiązane. Zostaje pytanie "Dlaczego musiało skończyć się w ten sposób?". Tylko, że to dobry sposób, aby zakończyć tę trylogię.

W końcu wszystkie wątki zostały rozwiązane. Zostaje pytanie "Dlaczego musiało skończyć się w ten sposób?". Tylko, że to dobry sposób, aby zakończyć tę trylogię.

Ale historia! Zakończenie petarda! Cała seria napisana perfekcyjnie, akcja, bohaterowie dialogi. Żal mi ze to już koniec. Nie będziecie żałować, czytać.
Janiszewska wskakuje na najwyższą półkę w mojej bibliotece!!!

Ale historia! Zakończenie petarda! Cała seria napisana perfekcyjnie, akcja, bohaterowie dialogi. Żal mi ze to już koniec. Nie będziecie żałować, czytać.
Janiszewska wskakuje na najwyższą półkę w mojej bibliotece!!!

Trochę się zawiodłam kierując się opisem . Po prostu nie mój klimat🤔

Trochę się zawiodłam kierując się opisem . Po prostu nie mój klimat🤔

Pani Izabeli udała się trudna sztuka.
W trzech relatywnie niedługich tomach stworzyła:
- wciągająca historię bez głupich zwrotów akcji albo dziur w logice;
- ciekawych, nietuzinkowych bohaterów, którzy mają swoje bolączki, trudne cechy charakteru, ale się im przeciwstawiaja dzięki czemu łatwo ich polubić i zapadają w pamięć;
- mroczne i przerażające postacie antagonistów, którzy te słabości bohaterów wykorzystują;
Do tego okraszyla to porcją ważnych społecznych tematów oraz zaserwowała z wyciskającym emocje zakończeniem.

Coś takiego nie zdarza się często i każdy wielbiciel kryminałów/thrillerów powinien zapoznać się z tą trylogią.

Pani Izabeli udała się trudna sztuka.
W trzech relatywnie niedługich tomach stworzyła:
- wciągająca historię bez głupich zwrotów akcji albo dziur w logice;
- ciekawych, nietuzinkowych bohaterów, którzy mają swoje bolączki, trudne cechy charakteru, ale się im przeciwstawiaja dzięki czemu łatwo ich polubić i zapadają w pamięć;
- mroczne i przerażające postacie antagonistów,...

W końcu wracam do świetnej serii i ze smutkiem przyznaję, że to koniec. Historię Bruna i Larysy czytało się rewelacyjnie i ani przez moment nie odczułam żadnego spadku formy u autorki. Najciężej pożegnać się właśnie z takimi książkami…

Tym razem komisarz Wilczyński angażuje się w sprawę zaginięcia koleżanki po fachu. Nie ma już jednak wątpliwości, że to znowu w niego wymierzone są zamiary wyrafinowanego mordercy. W trakcie śledztwa Bruno zostaje uwikłany w sieć, z której coraz ciężej mu się wydostać. Dochodzi do tego, że policjant wchodzi na ścieżkę, z której niełatwo zawrócić. Czy jest to w ogóle możliwe…?

Larysa Luboń również nie spoczywa na laurach. Angażując się w sprawę śmierci bezdomnej, odkrywa, że za tym wszystkim stoi coś więcej, aż w końcu okazuje się, że znajduje się w samym centrum głęboko skrywanych sekretów zamożnej rodziny. Czy ktoś, kto całe życie dba o reputację, pozwoli odkryć swoje karty?

Ta seria to jedne z lepszych polskich kryminałów, które miałam okazję przeczytać. Wciąga, bulwersuje, szokuje i zachwyca. Autorka nie mogła postawić wyraźniejszej kropki nad i.
Tak jak lubię, w książce sprawy zostały wyjaśnione, odpowiedzi na pytania udzielone, a żadne domysły nie snują się po mojej głowie. Wszystko jest jasne i klarowne, co wcale nie oznacza, że łatwiej pogodzić się z zakończeniem… o nie! Autorka wbiła mi nóż w serce, ale tak musiało być. Nie zmieniłabym nic w tej książce ani w całej serii. Jest rewelacyjna i wszystkim polecam ją z czystym sumieniem!

W końcu wracam do świetnej serii i ze smutkiem przyznaję, że to koniec. Historię Bruna i Larysy czytało się rewelacyjnie i ani przez moment nie odczułam żadnego spadku formy u autorki. Najciężej pożegnać się właśnie z takimi książkami…

Tym razem komisarz Wilczyński angażuje się w sprawę zaginięcia koleżanki po fachu. Nie ma już jednak wątpliwości, że to znowu w niego...

Muszę przyznać, że "Amok" Janiszewskiej zdecydowanie lepiej trafił w moje gusta niż poprzednie tomy. Mamy tutaj dynamiczniejszą i bardziej nieprzewidywalną akcję, a do tego fabuła okazała się ekscytująca i emocjonalna. Główni bohaterowie również zyskali nieco w moich oczach, ponieważ coraz częściej pokazywali swoją wrażliwa stronę, stając się mniej irracjonalni i irytujący. Nadal w wielu momentach zachowują się niedorzecznie i absurdalnie, lecz już nie tak często.
Całość ciekawsza, bardziej wciągająca i zaskakująca. No a to zakończenie- mocne i zapadające w pamięć. Mogłoby się wydawać, że wszystko będzie dobrze, a tu nagle BUM! Nie ma radości, bezpieczeństwa i spokoju duszy.
Nie ma już nic, a życie toczy się dalej. Wszelkie mroczne tajemnice w końcu ujrzą światło dzienne, choć tylko nieliczni je poznają, lecz będą musieli ponieść swoje ofiary. Tak to już jest.

Muszę przyznać, że "Amok" Janiszewskiej zdecydowanie lepiej trafił w moje gusta niż poprzednie tomy. Mamy tutaj dynamiczniejszą i bardziej nieprzewidywalną akcję, a do tego fabuła okazała się ekscytująca i emocjonalna. Główni bohaterowie również zyskali nieco w moich oczach, ponieważ coraz częściej pokazywali swoją wrażliwa stronę, stając się mniej irracjonalni i...