Niewybaczalne

Świetna, trzymająca w napięciu, bardzo emocjonalna książka. Brawo!!!

Świetna, trzymająca w napięciu, bardzo emocjonalna książka. Brawo!!!

"𝑮𝒅𝒚 𝒏𝒊𝒆 𝒘𝒊𝒆𝒔𝒛, 𝒃𝒐𝒍𝒊 𝒎𝒏𝒊𝒆𝒋. 𝑨 𝒎𝒐𝒛̇𝒆 𝒕𝒚𝒍𝒌𝒐 𝒊𝒏𝒂𝒄𝒛𝒆𝒋?"

Jak napisać o książce, która została napisana totalnie pod Ciebie? Do tego stopnia, że nie masz ochoty jej kończyć. Chcesz ciągle przeżywać tę historię, a jednocześnie jesteś ciekaw zakończenia.

Nic tu nie było łatwe, ani historia ani polubienie bohaterów. Każdy z nich tak charakterystyczny, momentami irytujący ale też sprawiający że zaczynasz im współczuć. Przecież sam nie wiesz jak byś postąpił na ich miejscu. Życie pisze różne scenariusze, ale w tej historii przeplatają się one jak słuchawki schowane w kieszeni.

Wszystko tak dokładnie przemyślane, opracowane i pięknie napisane. Może akcja nie pędzi jakoś mega szybko, ale jest cholernie intrygująca. Do tego jeden z moich ulubionych zabiegów – podróże w czasie. Uwielbiam je w thrillerach, ale właśnie w ten sposób napisanych. Wszystko ze sobą współgra, nadaje naszym myślom ton – przecież nasz czas też przemija. Zmieniamy miejsca zamieszkania, ale co czujemy wracając po x latach w miejsce urodzenia lub dorastania? Jak przyjemnie było żyć w nieświadomości tego, co nas czeka w dorosłym życiu i jakie piętno odciśnie na nas to, co przeżywaliśmy już jako kilkulatek. Jakieś przebłyski, migawki lub sceny nadają oblicze naszemu życiu. Jak jednak zachowywalibyśmy się, gdyby naszą lokalną społeczność dotknęło to co tutaj bohaterów?

Są kwestie, których lepiej sobie nie wyobrażać, a z drugiej strony jak wiele spraw zostaje nadal niewyjaśnionych? Czy w Niewybaczalnym się udało? Przekonajcie się sami.

"𝑮𝒅𝒚 𝒏𝒊𝒆 𝒘𝒊𝒆𝒔𝒛, 𝒃𝒐𝒍𝒊 𝒎𝒏𝒊𝒆𝒋. 𝑨 𝒎𝒐𝒛̇𝒆 𝒕𝒚𝒍𝒌𝒐 𝒊𝒏𝒂𝒄𝒛𝒆𝒋?"

Jak napisać o książce, która została napisana totalnie pod Ciebie? Do tego stopnia, że nie masz ochoty jej kończyć. Chcesz ciągle przeżywać tę historię, a jednocześnie jesteś ciekaw zakończenia.

Nic tu nie było łatwe, ani historia ani polubienie bohaterów. Każdy z nich tak charakterystyczny, momentami irytujący ale też...

„W życiu najtrudniej jest wybaczyć samemu sobie [...]”.

„Niewybaczalne” Izabeli Janiszewskiej to znakomity thriller, który w idealnym tempie ujawnia sekrety, kryjące się pod warstwą kłamstw i niedomówień. Przeskoki czasowe zapewniają stałe zaangażowanie, przeplatając między sobą domysły, urywane w chwytliwych momentach. Krocząc śladami, prowadzącymi do makabrycznej prawdy, czułam przytłaczający ciężar świadomości, że to nie tylko literacka fikcja, a podobne koszmary mogą przytrafić się w najmniej spodziewanym czasie.

Powieść uzmysławia, jak ważne jest zwracanie uwagi na otoczenie, reagowanie na niepokojące zachowania, aby później strach przed działaniem i obojętność nie przemieniły się w niewyobrażalną tragedię. Kieruje w stronę przemyśleń o ludzkiej naturze, przebaczeniu, ignorancji i pochodzeniu zła. Systematycznie podsuwa tropy, które kreślą w wyobraźni obraz dramatycznych zdarzeń. I choć znajomość pewnych szokujących spraw naprowadziła mnie na fragment rozwiązania, nie umniejszyło to miejsca towarzyszącemu bólowi. Wszelkie podejrzenia nie brały się znikąd, jednak nie potrafiłam złożyć ich w jedną, logiczną całość. Autorka zrobiła to genialnie. Połączyła pojedyncze puzzle w czytelną, przemyślaną wizję.

Niejednokrotnie byłam też pod wrażeniem kunsztu pisarskiego, który sprawiał, że nie potrafiłam oderwać się od historii. Nawet najlepszy pomysł na fabułę może stracić swój potencjał, kiedy warsztat pozostawia wiele do życzenia. W tym przypadku jednak każdy element powieści przywodził na myśl przekonanie, że trzymam w dłoniach fenomenalną powieść. Taką, do której często będę powracać w swoich rozważaniach. Taką, która nie pozostawia czytelnika obojętnym. Taką, która wśród brutalności i strachu wytyka ludzką znieczulicę, nieuważność na otoczenie, obdarzając nas większą czujnością i empatią.

„Niewybaczalne” szturmem zajęło miejsce wśród najlepszych książek, przeczytanych w 2022 roku.

„W życiu najtrudniej jest wybaczyć samemu sobie [...]”.

„Niewybaczalne” Izabeli Janiszewskiej to znakomity thriller, który w idealnym tempie ujawnia sekrety, kryjące się pod warstwą kłamstw i niedomówień. Przeskoki czasowe zapewniają stałe zaangażowanie, przeplatając między sobą domysły, urywane w chwytliwych momentach. Krocząc śladami, prowadzącymi do makabrycznej prawdy,...

Dobry, wciągający kryminał.
Akcja toczy się w teraźniejszości i przeszłości.
Polecam

Dobry, wciągający kryminał.
Akcja toczy się w teraźniejszości i przeszłości.
Polecam

Po pierwsze, to cieszę się, że jest to jedna książka, a nie seria, ponieważ z czytania cyklu o komisarzu Wilczyńskim nie mam dobrych wspomnień. Chociaż sama autorka chyba ma sentyment do postaci komisarza, ponieważ w tej książce też jest przywołany. Tak niechcący, mimochodem i tylko przez chwile, ale jest.

Po drugie, okładka jest trochę myląca, sugeruje, że dziecko zaginęło w jakimś lesie, a przecież, jak wynika z opisu, zniknęło w domu towarowym. Jednak ogólnie, oceniam tę pozycję pozytywnie.

Na pewno jest to intrygujący, chociaż niekoniecznie nowatorski pomysł. Bo co byście powiedzieli, gdyby nagle się okazało, że wasza matka nie umarła, kiedy byliście mali, a całe wasze misterne dzieciństwo, to jedna wielka blaga.?

Właśnie to się dzieje w tej książce. Zamierzchłe tajemnice, duszna mała miejscowość, gdzie większość ludzi to jakaś rodzina, wiecie, brata, szwagra, kuzyna żony siostra. A cała reszta i tak o sobie nawzajem wszystko wie i bardzo nie lubi obcych...

Dobrze mi się czytało tę książkę, mimo tego, że trzeba było się pilnować, bo mamy sporo postaci i dwa plany czasowe i łatwo o pogubienie się w tym natłoku. Przy charakterystyce autorki widnieje zdanie: "W swojej twórczości inspiruje się psychologią..." i to widać, że czasami za bardzo chce wciskać tę "psychologię" w treść. Co prowadzi ją na granicę zwyczajnego, nudnego, ględzenia, rozmieniania na drobne, tego co zupełnie niepotrzebne. Na szczęście tym razem, na tej granicy się zatrzymała, wycofała i zajęła właściwą opowieścią. Ode mnie ocena na poziomie siedmiu gwiazdek.

Po pierwsze, to cieszę się, że jest to jedna książka, a nie seria, ponieważ z czytania cyklu o komisarzu Wilczyńskim nie mam dobrych wspomnień. Chociaż sama autorka chyba ma sentyment do postaci komisarza, ponieważ w tej książce też jest przywołany. Tak niechcący, mimochodem i tylko przez chwile, ale jest.

Po drugie, okładka jest trochę myląca, sugeruje, że dziecko...

Dobry kryminał, podzielony na dwa przedziały czasowe. Może nie jest to intryga, która trzyma w napięciu, a zakończenie może trochę zawieźć, ale czytało mi się ją bardzo dobrze.

Dobry kryminał, podzielony na dwa przedziały czasowe. Może nie jest to intryga, która trzyma w napięciu, a zakończenie może trochę zawieźć, ale czytało mi się ją bardzo dobrze.

Połowa książki to historia tragedii jaką przeżywają rodzice zaginionego dziecka, dopiero pod koniec akcja się trochę rozkręca chociaż i tak intryga dość oczywista. Kupiłam tą książkę zachęcona świetną serią o Brunonie Wilczyńskim, tutaj trochę się zawiodłam.

Połowa książki to historia tragedii jaką przeżywają rodzice zaginionego dziecka, dopiero pod koniec akcja się trochę rozkręca chociaż i tak intryga dość oczywista. Kupiłam tą książkę zachęcona świetną serią o Brunonie Wilczyńskim, tutaj trochę się zawiodłam.

ZNAKOMITA!

Ciężko pisać o książce, w której występuje krzywda dzieci, że jest znakomita, ale pomijając tematykę ta powieść właśnie taka była.
Imponująca sieć kłamstw i tajemnic, gęsta atmosfera, zagmatwana zagadka i mnóstwo emocji (z naciskiem na te trudne i uwierające). Ach... no i zaskakujące zakończenie!
Gdy byłam niemal pewna, jak ta powieść się zakończy, Izabela Janiszewska dała mi pstryczka w nos i zaserwowała totalnie zaskakujące zwieńczenie tej historii.

ZNAKOMITA!

Ciężko pisać o książce, w której występuje krzywda dzieci, że jest znakomita, ale pomijając tematykę ta powieść właśnie taka była.
Imponująca sieć kłamstw i tajemnic, gęsta atmosfera, zagmatwana zagadka i mnóstwo emocji (z naciskiem na te trudne i uwierające). Ach... no i zaskakujące zakończenie!
Gdy byłam niemal pewna, jak ta powieść się zakończy, Izabela...

Nie uwierzysz!
Nieprawdopodobne jak jedno kłamstwo może sprawić, że zwątpisz we wszystkie dotychczasowe prawdy, a przeszłość okaże się jedną, wielką mistyfikacją…

O ile wcześniejsze książki były naprawdę dobre to ta była wyśmienita
Ubolewam jedynie nad faktem ze czytałam ją w dość niesprzyjających okolicznościach, wieczorami, kiedy dopadało mnie zmęczenie, a mój umysł odpływał w objęcia Morfeusza.
Na szczęście udało się dopaść do niej w niedzielne przedpołudnie, pogrążyć w fabule, i razem z Zuzą, rozwikłać tajemnice jej dzieciństwa i poznać prawdziwy przebieg tragicznych wydarzenia sprzed lat.

Jeśli jeszcze nie czytaliście, a lubicie mroczne tajemnice ubrane w klasykę kryminału, to nie możecie przejść obojętnie obok tej książki.

Nie uwierzysz!
Nieprawdopodobne jak jedno kłamstwo może sprawić, że zwątpisz we wszystkie dotychczasowe prawdy, a przeszłość okaże się jedną, wielką mistyfikacją…

O ile wcześniejsze książki były naprawdę dobre to ta była wyśmienita
Ubolewam jedynie nad faktem ze czytałam ją w dość niesprzyjających okolicznościach, wieczorami, kiedy dopadało mnie zmęczenie, a mój umysł...

To jest dobra książka. Znałam wcześniej historię, jaką była inspirowana i przez to nie zrobiła na mnie wrażenia, jakie mogłaby, gdybym nie wiedziała, czego się spodziewać.

To jest dobra książka. Znałam wcześniej historię, jaką była inspirowana i przez to nie zrobiła na mnie wrażenia, jakie mogłaby, gdybym nie wiedziała, czego się spodziewać.