To mroczny i intensywny thriller, który koncentruje się na tajemniczych wydarzeniach związanych z niewielką społecznością. Szczygielski buduje atmosferę pełną napięcia i niepokoju, jednocześnie wprowadzając nas w intrygujący świat, gdzie granice między dobrem a złem są niezwykle cienkie. Fabuła skupia się na zbrodni, która wstrząsa lokalną społecznością. W miarę postępu akcji odkrywamy, że każdy ma swoje sekrety i każdy może być podejrzany. To, co początkowo wydaje się być prostym przypadkiem, szybko zamienia się w skomplikowaną sieć oszustw i zdrady.

To mroczny i intensywny thriller, który koncentruje się na tajemniczych wydarzeniach związanych z niewielką społecznością. Szczygielski buduje atmosferę pełną napięcia i niepokoju, jednocześnie wprowadzając nas w intrygujący świat, gdzie granice między dobrem a złem są niezwykle cienkie. Fabuła skupia się na zbrodni, która wstrząsa lokalną społecznością. W miarę postępu...

W piątkowe popołudnie to ludzie już myślą o weekendzie co tu zrobić, gdzie wyskoczyć. Jednak Konrad Łazar ma inny problem, gdyż na jego oczach wykrwawia się kochanka i jak do tego doszło. Tym bardziej, że zajmuje się zbieraniem danych. Jednak tego nie był w stanie przewidzieć. Jedna koleżanka ląduje na wózku druga pół roku później popełnia samobójstwo. Ojciec dziewczyny nie wierzy w to i prosi Konrada, aby dowiedział się jak do tego doszło. W dochodzeniu pomaga mu policjantka, która też do końca nie wierzy w samobójstwo.

Jakoś do tej pory nie miałam okazji i to moje pierwsze spotkanie z autorem ale się nie zawiodłam i na pewno sięgnę po kolejne książki. Książkę czytało mi się z wielką przyjemnością, wciągnęła mnie już od samego początku. W dodatku rozdziały to kolejne godziny dnia także wszystko dzieje się w krótkim odcinku czasu. Do tego najpierw mamy opowieść Konrada, a potem Izy i łączy się w jedną spójną całość. Nie brakuje tutaj też zaskakujących zwrotów akcji. Bohaterowie super wykreowani, niby zwykły człowiek z korpo i policjantka, a jednak mają swój charakter. Rozmowy między nim potrafią bawić, ale również dają do myślenia, ale jest zarówno sarkazm jak i ironia. Do tego autor porusza bardzo trudną kwestia wykorzystywania dzieci, a to zawsze pozostawia jakiś ślad w dziecku i rzutuje na jego dorosłym życiu.

Zakończenie totalne zaskoczenie, nie odgadłabym.

W piątkowe popołudnie to ludzie już myślą o weekendzie co tu zrobić, gdzie wyskoczyć. Jednak Konrad Łazar ma inny problem, gdyż na jego oczach wykrwawia się kochanka i jak do tego doszło. Tym bardziej, że zajmuje się zbieraniem danych. Jednak tego nie był w stanie przewidzieć. Jedna koleżanka ląduje na wózku druga pół roku później popełnia samobójstwo. Ojciec dziewczyny nie...

Mocny początek, ciekawy motyw, charakterny główny bohater i fabuła pełna intryg to najważniejsze atuty tego tytułu. Książkę czyta się naprawdę dobrze. Autor umiejętnie odkrywa karty by stopniowo wzbudzać zainteresowanie czytelnika i móc pochwalić się zakończeniem, które zmiata z nóg. Wprawdzie dla mnie na koniec wszystko potoczyło się nieco za szybko w porównaniu do budowanego napięcia, ale zaskoczenie było. Lektura okazała się niesamowicie emocjonująca, prawdziwa jazda bez trzymanki. Porządnie skonstruowany kryminał. Oby tak dalej.

Mocny początek, ciekawy motyw, charakterny główny bohater i fabuła pełna intryg to najważniejsze atuty tego tytułu. Książkę czyta się naprawdę dobrze. Autor umiejętnie odkrywa karty by stopniowo wzbudzać zainteresowanie czytelnika i móc pochwalić się zakończeniem, które zmiata z nóg. Wprawdzie dla mnie na koniec wszystko potoczyło się nieco za szybko w porównaniu do...

Książka, którą najlepiej mi się czytało jeżeli chodzi o tego autora. Być może robotę zrobił lektor w postaci pana Filipa Kosiora. Nie mniej jednak nie porywa.

Książka, którą najlepiej mi się czytało jeżeli chodzi o tego autora. Być może robotę zrobił lektor w postaci pana Filipa Kosiora. Nie mniej jednak nie porywa.

.upy nie urywa, szału nie ma. Dobra na lekkie i szybkie poczytanki. Taka książka do pociągu

.upy nie urywa, szału nie ma. Dobra na lekkie i szybkie poczytanki. Taka książka do pociągu

Książkę czyta się lekko i szybko. Kupiłam ją w fajnym pocket formacie. Niestety niczym mnie specjalnie nie zaskoczyła, ale nadaje się na zimowe wieczory dla zabicia czasu.

Książkę czyta się lekko i szybko. Kupiłam ją w fajnym pocket formacie. Niestety niczym mnie specjalnie nie zaskoczyła, ale nadaje się na zimowe wieczory dla zabicia czasu.

Dobrze się tego słuchało, ale trochę denerwujący główny bohater - sam przeciwko wszystkiemu a pracował w korpo. Do posłuchania w tle spoko, ale nie zostanie mi długo w głowie ta historia.

Dobrze się tego słuchało, ale trochę denerwujący główny bohater - sam przeciwko wszystkiemu a pracował w korpo. Do posłuchania w tle spoko, ale nie zostanie mi długo w głowie ta historia.

Książka "Winni jesteśmy wszyscy" to moje pierwsze spotkanie z autorem. Pozycja stała ze trzy lata u mnie na półce i przykrywał ją kurz. Czy żałuje, że zabrałam się za nią dopiero teraz? Niekoniecznie.

Zacznijmy od tego o czym jest. Konrad Łazar to pracownik korporacji. Wiedzie spokojne poukładane życie i codziennie pojawia się w eleganckim biurowcu do momentu, aż jeden ze współpracowników zaczyna strzelać do kolegów z pracy a następnie sam popełnia samobójstwo. Ginie jego koleżanka Ewelina a współpracownica Agnieszka zostaje sparaliżowana do końca życia. Gdzie w tym wszystkim jest sens? Nasz główny bohater spróbuje się tego dowiedzieć.

Książka mnie nie porwała. Główny bohater uważa się za najbardziej błyskotliwy umysł analityczny a daje się oszukiwać każdemu kogo spotka. Prowadzone przez niego śledztwo jest pełne niedociągnięć a on sam podejmuje nad wyraz nieprzemyślane decyzje. Fabuła przypomina mi trochę takie mission - impossible, gdzie pewien gość niby bystrzak, ale jednak bardziej mięśniak rozpoczyna śledztwo na swoich zasadach. Używa wszystkiego co wpadnie mu w ręce a po każdej bojce wstaje i z uśmiechem na ustach idzie dalej. Ogólnie w tej książce jest wszystkiego za dużo. Możemy poczytać o mafii, handlu narkotykami, bójkach, skorumpowanych funkcjonariuszach czy morderstwach. To wszystko dzieje się z widoku spłukanego głównego bohatera, który nie do końca wie gdzie jest, co robi i najważniejsze po co to robi? Punkt kulminacyjny nie zrobił na mnie jakiegokolwiek wrażenia a zakończenie było do przewidzenia. Niemniej jednak najlepiej przekonajcie się osobiście.

Książka "Winni jesteśmy wszyscy" to moje pierwsze spotkanie z autorem. Pozycja stała ze trzy lata u mnie na półce i przykrywał ją kurz. Czy żałuje, że zabrałam się za nią dopiero teraz? Niekoniecznie.

Zacznijmy od tego o czym jest. Konrad Łazar to pracownik korporacji. Wiedzie spokojne poukładane życie i codziennie pojawia się w eleganckim biurowcu do momentu, aż jeden ze...

Muszę szczerze przyznać, że ciężko było mi ocenić tę książkę Bartosza Szczygielskiego. Ogółem pomysł na fabułę ciekawy, ale chyba za dużo plątaniny...Sytuacje, które w normalnym życiu raczej nie miałyby miejsca. Trochę takiego naciągania.

Muszę szczerze przyznać, że ciężko było mi ocenić tę książkę Bartosza Szczygielskiego. Ogółem pomysł na fabułę ciekawy, ale chyba za dużo plątaniny...Sytuacje, które w normalnym życiu raczej nie miałyby miejsca. Trochę takiego naciągania.

W końcu mogę mówić, że znam w pełni twórczość Bartosza Szczygielskiego, a tym samym marudzić, że nigdy nie czułam się po lekturze w pełni usatysfakcjonowiana. Oczywiście doceniam jego styl, pomysłowość i oryginalność, zawsze wspieram podążanie własną pisarską drogą, nie znaczy to jednak, że wszystko musi się mi podobać. Ale to spotkanie przebiegło naprawdę dobrze.
"Winni jesteśmy wszyscy" nie jest powieścią typową, nie da się jej zamknąć w gatunkowych ramach, co jest dość oczywiste skoro napisał ją Bartosz Szczygielski, ale mam wrażenie, że nawet jak na niego jest wyjątkowa. Mamy tutaj proces dochodzenia do prawdy osnuty nieco onirycznym klimatem pełnym egzystencjalnych rozważań. To ten typ książki, który można czytać wielokrotnie, bo za każdy razem coś się w niej odkryje.
Już na samym początku mamy ciekawie zaburzoną perspektywę czasową, a im dalej w fabułę, tym więcej niewiadomych. Nic nie jest takie, jakie się wydaje, a przyczyn obecnego stanu rzeczy należy uporczywie szukać po niewyraźnych śladach prowadzących w niespodziewanym kierunku. A najlepsze jest to, że nie było to wcale tak, że przy zakończeniu nagle zrzucona została bomba, ta powieść to swoiste pole minowe, na którym nie ma niewypałów. Każdy wybuch jest inny, mniej lub bardziej spektakularny, ale żaden nie pozostaje bez echa.
Główny bohater jest nieco irytujący, jednocześnie zadufany w sobie i kompletnie nieporadny, wręcz chciałoby się nic potrząsnąć i nakazać choć minimalne ogarnięcie się. Nie brakuje mu jednak zaangażowania i determinacji, dzięki temu mozolnie brnie w kierunku prawdy, którą czytelnik odkrywa wraz z nim, niczego nie wiemy wcześniej, więc i w nas wszystko uderza, przez co możemy konfrontować własne odczucia z tym, co przeżywa Konrad. Zabrakło mi jedynie jego reakcji na to, co zostało ujawnione w zakończeniu, bo dla mnie było naprawdę druzgocące.
"Winni jesteśmy wszyscy" to książka, którą trzeba poczuć, więc jeśli od pierwszych stron nie zaiskrzy, warto odłożyć lekturę w czasie i wrócić do niej w innym nastroju, by docenić to, co Bartosz Szczygielski przemycił między wierszami. Nie jest to tak doskonała powieść jak "Krok trzeci", ale było blisko.
Moje 8/10.

W końcu mogę mówić, że znam w pełni twórczość Bartosza Szczygielskiego, a tym samym marudzić, że nigdy nie czułam się po lekturze w pełni usatysfakcjonowiana. Oczywiście doceniam jego styl, pomysłowość i oryginalność, zawsze wspieram podążanie własną pisarską drogą, nie znaczy to jednak, że wszystko musi się mi podobać. Ale to spotkanie przebiegło naprawdę dobrze.
"Winni...