Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Doprawdy, rzadko się zdarza, by tytuł powieści tak prezycyjnie zapowiadał jej treść, tudzież czas i miejsce akcji. Czytelnik otrzymuje bowiem relację ze stolicy w okresie bezpośrednio poprzedzającym Powstanie Kościuszkowskie, w jego trakcie oraz kilka miesięcy po upadku i faktycznie jest to niemal dokładnie rok. Mamy tu dość pretekstową fabułkę i ledwie zarysowane tło polityczne, choć znalazło się i miejsce na ukazanie podziałów w łonie rewolucji (słowo współcześnie rzadko używane na określenie polskich zrywów, ale pamiętajmy, że nad ówczesną Europą wciąż unosiło się widmo 1789 roku i gilotyn). Zapewne największa wartość książki to ukazanie wydarzeń i życia w mieście tamtych dni. Widzimy narastające wrzenie i podniecenie, gdy dochodzą wieści o kolejnych zwycięstwach wojsk polskich, dostajemy szczegółowy opis kwietniowych walk wyzwoleńczych w Warszawie zakończonych wyparciem garnizonu rosyjskiego, śledzimy późniejsze niepokoje i rozruchy pospólstwa skutkujące samosądami na "zdrajcach", mamy udział w radości po zwycięskim odparciu szturmu prusko-rosyjskiego, by zaraz potem ze ściśniętym sercem obserwować powolny upadek ducha w miarę jak insurekcja zaczynała ulegać pod przeważającymi siłami wrogów. Kulminacja historii to oczywiście kolejny szturm i zdobycie stolicy z pamiętną rzezią mieszkańców Pragi. Obraz splądrowanej dzielnicy kreślony przez Kraszewskiego po ostatecznej bitwie to zdecydowanie najbardziej zapadająca w pamięć scena.

Książkę polecam. Choć niewielka objętościowo to stanowi bardzo ciekawy rzut okiem na "upadającą tysiącletnią przeszłość", jak kwituje wydarzenia jeden z bohaterów.

Doprawdy, rzadko się zdarza, by tytuł powieści tak prezycyjnie zapowiadał jej treść, tudzież czas i miejsce akcji. Czytelnik otrzymuje bowiem relację ze stolicy w okresie bezpośrednio poprzedzającym Powstanie Kościuszkowskie, w jego trakcie oraz kilka miesięcy po upadku i faktycznie jest to niemal dokładnie rok. Mamy tu dość pretekstową fabułkę i ledwie zarysowane tło...

Ciekawa historia z zaskakującym zakończeniem. Gdyby książkę napisał Radek Rak albo Anna Brzezińska, to byłby sztos. Mam w zasadzie tylko problem ze stylem, który jest bardzo nierówny. Są tu zdania czy akapity znakomite, dużo więcej niestety jest nijakich i bezbarwnych, momentami aż do tego stopnia, że trudno oprzeć się wrażeniu, że czyta się konspekt a nie gotową, wycezylowaną powieść. Mimo to czasu spędzonego na lekturze nie uznaję za stracony. Ode mnie 6/10, choć w kategorii debiutów zasługuje co najmniej na 7.

Ciekawa historia z zaskakującym zakończeniem. Gdyby książkę napisał Radek Rak albo Anna Brzezińska, to byłby sztos. Mam w zasadzie tylko problem ze stylem, który jest bardzo nierówny. Są tu zdania czy akapity znakomite, dużo więcej niestety jest nijakich i bezbarwnych, momentami aż do tego stopnia, że trudno oprzeć się wrażeniu, że czyta się konspekt a nie gotową,...

To bardzo dobra książka i bez zastrzeżeń wystawiłem ocenę 7/10. Czyta się znakomicie, zaskakująco wręcz płynnie, jak na SF. Styl jest bardzo przezroczysty, autor nie próbuje być pretensjonalnie poetycki. Unikając banału, ponad wyszukane metafory przedkłada klarowność (czasem nawet dosadność!) przekazu.

Pod względem samych pomysłów i ich poprowadzenia również nie mam nic do zarzucenia. Jest tu wprawdzie całe mnóstwo ekspozycji, ale widać też trud włożony w ich zamaskowanie, uzasadnienie, wplecenie w narrację. Zbyt mało opowiadań w tym gatunku czytam, by rozsądzić, czy to kwestia warsztatu autora czy zwyczajnie ograniczenie przyjętej formy. Ze względu na odniesienia do współczesności nie sposób powstrzymać się od skojarzeń z "Black Mirror", ale nie jest to zarzut ani wada - tylko cecha.

Polecam czytelnikom, których nie odrzuca forma zbioru opowiadań i tematyka z pogranicza nauk społecznych, psychologii i technologii. Szukający "kosmicznego" SF, podróży międzygwiezdnych albo koncepcji kontaktu z obcymi cywilizacjami nie znajdą tu nic dla siebie.

To bardzo dobra książka i bez zastrzeżeń wystawiłem ocenę 7/10. Czyta się znakomicie, zaskakująco wręcz płynnie, jak na SF. Styl jest bardzo przezroczysty, autor nie próbuje być pretensjonalnie poetycki. Unikając banału, ponad wyszukane metafory przedkłada klarowność (czasem nawet dosadność!) przekazu.

Pod względem samych pomysłów i ich poprowadzenia również nie mam nic do...