Luna

Recenzja "Luna" od @gabrielagargasautorka.

Pani Gabrysia czaruje słowami. Kocham, po prostu kocham to, jak między różnymi scenami wplata życiowe mądrości. O tym, że każdy czasem potrzebuje zatrzymać się, załamać i popłakać. O tym, że życie to suma różnych drobiazgów i chwil, tych szczęśliwych, ale również tych smutnych i przytłaczających. Po burzy jednak zawsze wychodzi słońce, a ból maleje.
Historia Luny bardzo mnie wciągnęła, z wypiekami na twarzy czytałam o akcjach ratowniczych. W książce nie zabraknie miłości, namiętności, ale też prawdziwej przyjaźni.

Brawo Pani Gabrysiu, więcej takich książek 💙

Recenzja "Luna" od @gabrielagargasautorka.

Pani Gabrysia czaruje słowami. Kocham, po prostu kocham to, jak między różnymi scenami wplata życiowe mądrości. O tym, że każdy czasem potrzebuje zatrzymać się, załamać i popłakać. O tym, że życie to suma różnych drobiazgów i chwil, tych szczęśliwych, ale również tych smutnych i przytłaczających. Po burzy jednak zawsze wychodzi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ja czułam, że to będzie książka pełna emocji, że może dotknąć najczulszych strun, wywołać eksplozję wzruszeń...
I zastanawiam się jaką napisać recenzję?
Czy da się wogóle słowami przekazać to co czuję po przeczytaniu książki?
Zbieram myśli jak to podsumować?
Bo kiedy na spokojnie, racjonalnie do tego podjedziemy, możemy powiedzieć, że mamy bohaterów z trudną przeszłością, spotykają się i jest miłość... ale....
Każdy z tych bohaterów Luna, Daniel czy Irek niesie za sobą jażmo przeszłości, które rani, doskwiera, boli i wywołuje falę nieprzyjemnych wspomnień. Ale to one zaczynają ich kształtować, zaczynają pobudzać ukryte pragnienia, ekscytację i rozbudzają to co dawno zostało zapomniane. Zaczynają zatracać się w swoich relacjach, postępują nieracjonalnie i nieświadomie siebie ranią. Jednak pędzą za pożądaniem, podnieceniem, pasją zawodu, każdy z bohaterów chce przeciągnąć drugą osobe na swoją stronę.
Luna kocha Daniela, który jest żołnierzem Legii Cudzoziemskiej. Żyje w dżungli, w miejscach niedostępnych do budowania miłości.
Luna jest zawodowym pilotem kocha swoją pracę, która jest jej pasją, kocha swojego synka.
Przychodzi pandemia, która jak czołg niszczy wszystko co dobre spotka na drodze. Czy będą walczyć o uczucia, pragnienia? Są  tak zafasynowani sobą, że chwilami nie myślę racjonalnie, wyniszczają siebie na wzajem...
Jest jeszcze Irek, chłopak z przeszłości Luny, który ratował ją, gdy topiła się w morzu.
I wreszcie przychodzi moment, kiedy Luna musi podjąć decyzję o swojej przyszłości....

Kiedy czytałam mocno zakorzeniłam się w ich relację...
Czułam własne tętno, bo fabuła nabierała tempo...
Autorka jak zwykle umiała dobrać tak słowa, ubrać tekst magicznie, że po przeczytaniu nie świadomie czułam jak szybki jest mój oddech.

Może być tak, że po przeczytaniu książki zauważysz jakieś znajome cechy, poczujesz że coś podobnego przeżyłeś, albo przeżywasz, że jesteś w stanie zrozumieć to wszystko co na kartach tej książki się wydarzyło. Bo mimo tego co napisała autorka, że książka jest opowieścią fikcyjną, uczucia w książce są jak najbardziej żywe i prawdziwe.

Fragment z Luny

"Kiedy człowiekowi się wydaje, że jest lepiej, wówczas nadchodzi znienacka fala bólu, że zalewa Cię całego. Przychodzi nagle, kiedy pozornie myślisz: to już za mną, jakoś sobie z tym poradziłem. Nadchodzi tsunami żalu, smutku i niepogodzenia. I rozgrywa to, co do tej pory zbudowałeś.  Twoją ochronną tamę. I albo człowiek padnie i znów będzie leżał, albo spojrzy na tę ruinę i zacznie budować od nowa..."

Ja czułam, że to będzie książka pełna emocji, że może dotknąć najczulszych strun, wywołać eksplozję wzruszeń...
I zastanawiam się jaką napisać recenzję?
Czy da się wogóle słowami przekazać to co czuję po przeczytaniu książki?
Zbieram myśli jak to podsumować?
Bo kiedy na spokojnie, racjonalnie do tego podjedziemy, możemy powiedzieć, że mamy bohaterów z trudną przeszłością,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Luna" książka bardzo mi się spodobała, jest o miłości, pasji, namiętności ale i także o trudnych czasach. Polecam warto przeczytać.

"Luna" książka bardzo mi się spodobała, jest o miłości, pasji, namiętności ale i także o trudnych czasach. Polecam warto przeczytać.

Pokaż mimo to

Bardzo lubię mitologię, dlatego gdy tylko Gabriela Gargaś zdradziła tytuł swojej najnowszej powieści, zaczęłam się zastanawiać, czy będzie miała coś wspólnego z mitami, z rzymską boginią księżyca. Przeczucie mnie zmyliło, chociaż w sumie głównej bohaterce do gwiazd jest czasami bardzo blisko. Mimo tego powieść przeczytałam jednym tchem i odkryłam, że tak jak Luna uwielbiam lody miętowe.
Pandemia dała się we znaki każdemu, pokrzyżowała plany, zmieniła bieg zdarzeń, ale sprawiła też, że na pewne rzeczy spojrzeliśmy z innej perspektywy. Tak było także w przypadku Luny, głównej bohaterki, która jest pilotem śmigłowca ratowniczego. Kobieta ma za sobą ciężkie przejścia z byłym partnerem, ojcem jej synka, lecz jej siła i determinacja, niezbędne w pracy pilota, pozwoliły wrócić do stabilizacji. W czasie urlopu w Paryżu Luna poznaje przystojnego żołnierza Legii Cudzoziemskiej, Daniela. Wybucha między nimi gorący romans. Zakochani rozumieją się bez słów. Jednak po szalonych dniach wolności trzeba wrócić do domu, wyjechać na misję, na nowo odnaleźć się w szarej rzeczywistości, w której powoli, a potem coraz szybciej, zaczyna szerzyć się pandemia. Czy związek na odległość jest możliwy? Jak znieść tęsknotę, gdy władze zamykają granice? Jak dochować wierności, gdy w życiu Luny pojawia się inny mężczyzna?
Wszystkie książki Gabrieli Gargaś wywołują ogromne emocje. Zamyka się je i uspokaja drżenie serca. Podobnie jest z "Luną". Jej nie da się tak po prostu odłożyć. Akcja pochłania nas, uczucia buzują, emocje wrzą, a my znajdujemy się gdzieś w centrum Paryża albo w gujańskiej dżungli i zastanawiamy się, co dalej.
Chociaż Autorka wymyśliła fikcyjne wydarzenia, bardzo wiele czasu poświęciła na rozmowy z osobami, wykonującymi opisywane zawody: Kasią, która jest pilotem śmigłowca, Kacprem - żołnierzem Legii oraz Michałem, który jest trenerem boksu oraz ratownikiem. Dzięki temu przeżycia bohaterów są bardziej autentyczne. Możemy bliżej i dokładniej poznać ich codzienność, problemy i życiowe przeszkody. Dzięki retrospekcji dowiadujemy się także wiele o ich przeszłości, szukamy przesłanek, które popchnęły ich do wykonywania tak niezwykłych zawodów. Czytamy o ich codziennej potyczce ze strachem, o walce między odpowiedzialnością za czyjeś życie, a poczuciem własnego bezpieczeństwa. Czy jest w tej rzeczywistości jeszcze szansa na miłość, na ułożenie sobie życia, na jakąś spontaniczność?
"Luna" to opowieść o miłości silniejszej niż rozsądek, pełnej pasji i namiętności, która wybuchła w trudnym dla nas wszystkich czasie. Bohaterka, mimo wrodzonej siły oraz niezwykłego zawodu, jest wrażliwą, delikatną kobietą jak każda z nas, przeżywa ból rozstania, usycha z tęsknoty, pragnie być adorowana, chce, by ukochany był blisko, a synek bezpieczny. Co przyniesie jej los? Czy jej pragnienia się spełnią? Czy znajdzie swój bezpieczny port?
Autorka podejmuje też temat rozstania, które zawsze boli. Zadaje pytanie, czy można żyć dalej po stracie kogoś bliskiego, po czyimś odejściu, bo ludziom wydaje się, że nie dadzą rady. A jednak jakoś dają... Morze łez... promyk nadziei... "Bo minuty bólu uciekają, bo czas zawsze gna do przodu, nigdy do tyłu. I chociaż na początku myślisz, że nie ogarniesz życia bez tej osoby, która odeszła, potem jakoś zaczynasz pomału ogarniać".
Nie wiem, ile razy od wczoraj czytałam napisane powyżej słowa. Nie wiem, czy słowami da się oddać zachwyt nad książką. Myślę, że nie do końca. Jak zwykle znalazłam w powieści wiele złotych myśli, które ja skrzętnie wypisuję i zachowuję w pamięci. Znalazłam w tej powieści jeszcze coś, za co Gabrysi bardzo dziękuję, ale to pozostanie już moją tajemnicą. A jeśli chcecie odkryć ten mały sekret, zachęcam do lektury :)

Bardzo lubię mitologię, dlatego gdy tylko Gabriela Gargaś zdradziła tytuł swojej najnowszej powieści, zaczęłam się zastanawiać, czy będzie miała coś wspólnego z mitami, z rzymską boginią księżyca. Przeczucie mnie zmyliło, chociaż w sumie głównej bohaterce do gwiazd jest czasami bardzo blisko. Mimo tego powieść przeczytałam jednym tchem i odkryłam, że tak jak Luna uwielbiam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Lubię książki tej autorki, ale to co mi zrobiła ta książka jest trudne do opisania. Niektórzy mówią, że książki poruszają nas, bo dotykają tego, co już mamy, czasami głęboko ukryte. Już dawno nie czytałam książki, w której znalazłabym tyle "siebie". Luna - mama Szymka, po trudnym i burzliwym związku z Krystianem wyjeżdża do Paryża i tam poznaje Daniela, historia z pandemią w tle, czasie trudnym dla wszystkich ze względu na różnego rodzaju ograniczenia. I jeszcze Igor, którego w sumie poznajemy na początku historii. Piękna, emocjonalna historia. Polecam z całego serca!

Lubię książki tej autorki, ale to co mi zrobiła ta książka jest trudne do opisania. Niektórzy mówią, że książki poruszają nas, bo dotykają tego, co już mamy, czasami głęboko ukryte. Już dawno nie czytałam książki, w której znalazłabym tyle "siebie". Luna - mama Szymka, po trudnym i burzliwym związku z Krystianem wyjeżdża do Paryża i tam poznaje Daniela, historia z pandemią...

więcej

mniej

Pokaż mimo to