Książka mówi o trudnych tematach : demencji osoby starszej, depresji jej córki po jej śmierci i pięknej przyjaźni trojga młodych ludzi oraz odkrywaniu swoich korzeni wyjeżdżając do Prowansji i rodzącym się pięknym uczuciu i co najważniejsze odnalezieniu siebie i sensu życia.

Książka mówi o trudnych tematach : demencji osoby starszej, depresji jej córki po jej śmierci i pięknej przyjaźni trojga młodych ludzi oraz odkrywaniu swoich korzeni wyjeżdżając do Prowansji i rodzącym się pięknym uczuciu i co najważniejsze odnalezieniu siebie i sensu życia.

Spotykają się po latach . On mężczyzna po przejściach sam wychowuje syna. Ona samotna kobieta opiekuje się chorą matką. Co z tego wyniknie , przeczytajcie ?

Spotykają się po latach . On mężczyzna po przejściach sam wychowuje syna. Ona samotna kobieta opiekuje się chorą matką. Co z tego wyniknie , przeczytajcie ?

Bardzo lubię powieści Pani Agnieszki Olejnik, choć tym razem do pewnego momentu myślałam, że nie trafiłam z wyborem. Na szczęście książka "się rozkręciła", choć nie wiem dlaczego, ale wciąż wydawało mi się, że czytam o ludziach starszych, niż byli w rzeczywistości. Może po prostu byli bardziej dojrzali.
Jest to historia miłości rozkwitającej niczym delikatny kwiat - dość nierzeczywistej jak na współczesne czasy. Są w niej tajemnice, konflikty międzypokoleniowe, a co najważniejsze autorka zabiera nas w podróż do lawendowej Prowansji. Taka mała odskocznia od naszej rzeczywistości.

Bardzo lubię powieści Pani Agnieszki Olejnik, choć tym razem do pewnego momentu myślałam, że nie trafiłam z wyborem. Na szczęście książka "się rozkręciła", choć nie wiem dlaczego, ale wciąż wydawało mi się, że czytam o ludziach starszych, niż byli w rzeczywistości. Może po prostu byli bardziej dojrzali.
Jest to historia miłości rozkwitającej niczym delikatny kwiat - dość...

Lekka, miła i przyjemna. Bardzo fajnie się czyta.

Lekka, miła i przyjemna. Bardzo fajnie się czyta.

Ciepła powieść o odkrywaniu swoich korzeni, składaniu swojej historii krok po kroku jak puzzli. Rozwikłanie tajemnicy rodzinnej, otwieranie się na nowe, wyjazd do pachnącej lawendą Francji w poszukiwaniu ojca, przyjaźń korespondencyjna, pisanie listów pięknym językiem, wszystko to mnie ujęło w tej pięknej książce. A przyciągnęła mnie okładka. Nie żałuję, że po nią sięgnęłam.

Ciepła powieść o odkrywaniu swoich korzeni, składaniu swojej historii krok po kroku jak puzzli. Rozwikłanie tajemnicy rodzinnej, otwieranie się na nowe, wyjazd do pachnącej lawendą Francji w poszukiwaniu ojca, przyjaźń korespondencyjna, pisanie listów pięknym językiem, wszystko to mnie ujęło w tej pięknej książce. A przyciągnęła mnie okładka. Nie żałuję, że po nią sięgnęłam.

Polecam.

Polecam.

Poprawna, ale nie jest to lektura wysokich lotów.

Poprawna, ale nie jest to lektura wysokich lotów.

Bardzo dobra powieść, przyjemnie się ją czyta. Mówi o odkrywaniu znaczenia przyjaźni i o tym, że z niej potrafią się zrodzić najpiękniejsze więzy miłości. Polecam!

Bardzo dobra powieść, przyjemnie się ją czyta. Mówi o odkrywaniu znaczenia przyjaźni i o tym, że z niej potrafią się zrodzić najpiękniejsze więzy miłości. Polecam!

Nie będę ukrywać tego, że do sięgnięcia po tę powieść zachęciła mnie okładka. Jako, że lawenda jest moim ulubionym kwiatem, nie mogłam przejść obojętnie obok tej pozycji.
I nie zawiodłam się.
Dostajemy tutaj ciekawą (może nie jakąś nowatorską) historię. Bije od niej taka nutka nostalgii, bo w końcu głównymi bohaterami są przyjaciele ze szkolnej ławki. Ale to za co cenię sobie tą powieść, to rozważania o samotności oraz o tym, czy to my sami jesteśmy kowalami własnego losu czy może jednak dajemy się ponieść życiu - fajne i cenne przemyślenia. I znowu - może nie są to nie wiadomo jakie odkrycia. Jednakże sprawiają, że to nie jest przeciętna powieść obyczajowa. Nie brzmią też zbyt moralizatorsko i sztucznie, a bardzo łatwo z takimi fragmentami przesadzić.
Z drobniutkich minusików:
- jak dla mnie trochę za mało tej Prowansji
- zbyt lukrowane zakończenie w porównaniu do całości książki
Warto przeczytać!

Nie będę ukrywać tego, że do sięgnięcia po tę powieść zachęciła mnie okładka. Jako, że lawenda jest moim ulubionym kwiatem, nie mogłam przejść obojętnie obok tej pozycji.
I nie zawiodłam się.
Dostajemy tutaj ciekawą (może nie jakąś nowatorską) historię. Bije od niej taka nutka nostalgii, bo w końcu głównymi bohaterami są przyjaciele ze szkolnej ławki. Ale to za co cenię...

Najpierw urzekła mnie mnie okładka. Poczułam zapach lawendy i już wiedziałam, że zarwę wieczór i noc, żeby ją przeczytać. Nie zawiodłam się. "Wianek z lawendy" to super lektura przenosząca klimatem w letni czas.
Nika, Inka i Jakub. Ich spotkanie. Przyjaźń a może coś więcej. Życiowe zawirowania, próby. Czy je przetrwają? Czy będą dla siebie wsparciem? Czego Nika dowie się o swojej przeszłości? Czy podróż do Prowansji spełni jej oczekiwania? Czy przyniesie odpowiedź na nurtujące ją pytania?
Czy Inka znajdzie tego jedynego?
A Jakub? Rozezna się w swoich uczuciach?

Najpierw urzekła mnie mnie okładka. Poczułam zapach lawendy i już wiedziałam, że zarwę wieczór i noc, żeby ją przeczytać. Nie zawiodłam się. "Wianek z lawendy" to super lektura przenosząca klimatem w letni czas.
Nika, Inka i Jakub. Ich spotkanie. Przyjaźń a może coś więcej. Życiowe zawirowania, próby. Czy je przetrwają? Czy będą dla siebie wsparciem? Czego Nika dowie się o...