Od kilku lat zaobserwować możemy prawdziwy wysyp książek o obozach koncentracyjnych. Właściwie wystarczy słowo Auschwitz w tytule oraz obozowa brama i możemy mówić o bestsellerze. Piszą wszyscy, ci co powinni, bo korzystają w wartościowych źródeł oraz ci, którzy z tematyki obozowej uczynili maszynkę do zarabiania pieniędzy. Przeinaczają historię, wręcz projektują ją na nowo, byle tylko mieć dobra sprzedaż. Czy do takiego zjawiska możemy zaliczyć "Dziewczynkę z Sobiboru"?

Hans Frank jest oficerem rezerwy, który nie wspiera polityki Trzeciej Rzeszy. Jednak z obawy przed represjami swoje poglądy skrywa głęboko w sercu. Nie mówi o nich głośno, ani też nie dzieli się nimi z innymi ludźmi. W wyniku pewnych zdarzeń trafia do obozu w Sobiborze. Tam poznaje małą dziewczynkę, która przywołuje ciepłe wspomnienia wprost z rodzinnego domu. Jak zakończy się to spotkanie?

W końcu. W końcu nie Auschwitz. Nie raz miałam poczucie, że autorzy widzą, tylko jeden obóz zagłady. Ignorując inne, tak jakby w ogóle nie istniały. Liczy się tylko Oświęcim i konkretna brama, która przywołuje najgorsze skojarzenia. Co prawda jest to fikcja literacka, nie mamy tutaj wspomnień, czy relacji więźniów, ale najważniejsze fakty i zdarzenia zostały zachowane. Widać okrucieństwo, przemoc i bestialstwo nazistów. Na kartach książki mamy również "Kobyłę z Majdanka", która charakterem, czy metodami gnębienia nie odbiegała od prawdziwej postaci. Nie znajdziemy tu przeinaczania obozowej rzeczywistości, czy wręcz jej łagodzenia. W tym przypadku mamy do czynienia z wiernym odtworzeniem obozowych realiów.

"Dziewczynka z Sobiboru" to historia, która może wzruszać i powodować morze łez. To opowieść, jak w tak strasznym miejscu można zachować resztki człowieczeństwa. To również opowieść o ogromnej sile i nadziei, że kiedyś przyjdą lepsze czasy, spokojniejsze i pełne szczęścia. I choć jest to fikcja, to historia Hansa i Lee na długo zamieszkała w moim sercu. Kto wie, czy ta fikcja nie miała swojego odzwierciedlenia w rzeczywistości?

Od kilku lat zaobserwować możemy prawdziwy wysyp książek o obozach koncentracyjnych. Właściwie wystarczy słowo Auschwitz w tytule oraz obozowa brama i możemy mówić o bestsellerze. Piszą wszyscy, ci co powinni, bo korzystają w wartościowych źródeł oraz ci, którzy z tematyki obozowej uczynili maszynkę do zarabiania pieniędzy. Przeinaczają historię, wręcz projektują ją na...

Piękna książka, ściska za serce.

Piękna książka, ściska za serce.

Książka bardzo poruszająca. Pomimo tego że jest fikcją literacką.
Myślę że warto ją przeczytać.

Książka bardzo poruszająca. Pomimo tego że jest fikcją literacką.
Myślę że warto ją przeczytać.

Gdy skończyłem czytać przez jakiś czas myślałem o tej małej dziewczynce. Mimo że jest to fikcja ale pokazuje jak dobrze jest to napisana książka.
Miłość ojca do dziecka jest równie mocna jak matki. Ale ta powieść ukazuje również że wśród nazistów byli po prostu zwykli ludzie z uczuciami którzy nie zgadzali się z doktryną Hitlera.

Gdy skończyłem czytać przez jakiś czas myślałem o tej małej dziewczynce. Mimo że jest to fikcja ale pokazuje jak dobrze jest to napisana książka.
Miłość ojca do dziecka jest równie mocna jak matki. Ale ta powieść ukazuje również że wśród nazistów byli po prostu zwykli ludzie z uczuciami którzy nie zgadzali się z doktryną Hitlera.

Choć opisana tutaj historia oficera SS i małej Lei jest fikcją literacką ,to chwyta za serce i wzbudza wiele emocji ,a po jej przeczytaniu chce się mieć nadzieję,że rzeczywiście istnieli też dobrzy SS-mani, którzy uratowali nie jedno życie.
Książka jest zarazem piękna ,jak i okrutna i pełna bólu,pokazuje trudne czasy,gdzie ludzkie życie było mało warte.Jest napisana prostym językiem,a to sprawia że czyta się ją błyskawicznie.

Choć opisana tutaj historia oficera SS i małej Lei jest fikcją literacką ,to chwyta za serce i wzbudza wiele emocji ,a po jej przeczytaniu chce się mieć nadzieję,że rzeczywiście istnieli też dobrzy SS-mani, którzy uratowali nie jedno życie.
Książka jest zarazem piękna ,jak i okrutna i pełna bólu,pokazuje trudne czasy,gdzie ludzkie życie było mało warte.Jest napisana...

Inspirowana faktami dramatycznymi, powieść o oficerze SS, który za wszelką cenę chciał uratować żydowską dziewczynkę od śmierci w obozie.

Nie wątpię, że wśród załogi SS byli tacy, którzy pomagali, nie zgadzali się z rozkazami i potajemnie pomagali oraz ocalili od śmierci niektórych więźniów.

W tej historii mam mieszane uczucia co do tego.

Czy Hans Heigel pomógłby Lei, gdyby nie była łudząco podobna do jego niedawno zmarłej córki?

Czy odważyłby się tyle ryzykować, gdyby nie widział w niej utraconej Hanne?

Czy gdyby tak nie wyglądała, odważyłby się wyjść ze swojej tchórzliwej skorupy i również by chronił dziecko?

Postanowił ją uratować za wszelką cenę zarówno w Sobiborze jak i później po jego przenosinach do obozu w Majdanku.

O jego sposobach nie będę mówić, bo to główna fabuła i nie chcę spojlerować.

W tej książce było stosunkowo mało okropności, nie było tak wiele szczegółów odnośnie traktowania więźniów jak w innych tego typu książkach.
Może dlatego, że nie była pisana przez Polaków, których ten temat nadal mocno dotyka i emocjonuje.
Opisane były głównie ogólniki poza jednym czy dwoma przypadkami.

Zakończenie można dwojako rozumieć, z jednej strony był happy end a z drugiej, nie do końca.

Niemniej jednak, polecam przeczytać.
Książka skłania do różnych refleksji
I pokazuje, że nie każdy Niemiec z błyskawicami to potwór.
Chociaż, czy na pewno?

Inspirowana faktami dramatycznymi, powieść o oficerze SS, który za wszelką cenę chciał uratować żydowską dziewczynkę od śmierci w obozie.

Nie wątpię, że wśród załogi SS byli tacy, którzy pomagali, nie zgadzali się z rozkazami i potajemnie pomagali oraz ocalili od śmierci niektórych więźniów.

W tej historii mam mieszane uczucia co do tego.

Czy Hans Heigel pomógłby Lei,...

Bardzo, bardzo ciezka ksiazka, gdzie fikcja miesza sie z realiami II wojny swiatowej. Czytanie o obozach koncentracyjnych jest dla mnie zawsze dosyc traumatycznym doswiadczeniem, a tu dodatkowo chodzi o dzieci. Wstrzasajace opisy zbrodni hitrelowcow, gdzie w tym wszystkim miejsce dla malej, niewinnej dziewczynki? Czy Hans bedzie w stanie uchronic ja przed zlem oraz bestialstwem oprawcow?
Moze Hans jest jednym z nich, kierujacym sie egoistycznymi pobudkami, wilkiem w owczej skorze? Nikt nie jest bez winy.
Smutna lektura, przeczytalem kilka zwiazanych z tematyka obozowa, ale zadna nie zdolowala mnie tak jak wlasnie "Dziewczynka..."
Cytat, moim zdaniem, najbardziej bulwersujacy z calej ksiazki:

"Komory ziejace tlenkiem wegla zabijaly dzieci przez caly dzien. Co dwie tury serwowano piwo zmeczonym ta praca policjantom i zolnierzom."

Bardzo, bardzo ciezka ksiazka, gdzie fikcja miesza sie z realiami II wojny swiatowej. Czytanie o obozach koncentracyjnych jest dla mnie zawsze dosyc traumatycznym doswiadczeniem, a tu dodatkowo chodzi o dzieci. Wstrzasajace opisy zbrodni hitrelowcow, gdzie w tym wszystkim miejsce dla malej, niewinnej dziewczynki? Czy Hans bedzie w stanie uchronic ja przed zlem oraz...

Na wstępie chciałbym zaznaczyć, że historia "Dziewczynki z Sobiboru" czyli Lei jest fikcją.
Obrazuje jednak całą sytuację wojenną, oraz ofiar obozów koncentracyjnych. Autorzy pokazują tutaj, a raczej mają nadzieję na to, że naziści też byli dobrzy i mieli uczucia (Moja babcia opowiadała mi kiedyś ile dobrego dla jej wioski robili niemieccy żołnierze podczas II Wojny Światowej. Żołnierze, którzy siłą zostali wcieleni do armii i musieli grać jak im kazano, gdyż bali się o swoje rodziny i znajomych). Książka ta pokazuje stosunek nazistów do życia, nie tylko rasy "podludzi" ale i swoich, którzy nie byli dla nich nic warci (Friedrich Fromm). Pokazuje siłę miłości i to co dla niej jesteśmy w stanie zrobić. Hans ryzykując życie dla dziewczynki, nawet przeciwstawiając się swoim. Pokazuje również, że nasze wybory i nasze zachowanie przynosi zawsze jakieś skutki, musimy ponosić ich konsekwencje (wybór innych do komory śmierci),oraz, że nasze uczynki zawsze wracają(ostatnie strony książki). Pomógł więc i jemu pomogli. Więcej nie zdradzę.

"Dziewczynkę z Sobiboru" polecam nie tylko dla ludzi, którzy interesują się czasami II Wojny, ale każdemu, kto wierzy w dobro i miłość, w to, że warto kochać i poświęcać się, nawet kosztem siebie.

Na wstępie chciałbym zaznaczyć, że historia "Dziewczynki z Sobiboru" czyli Lei jest fikcją.
Obrazuje jednak całą sytuację wojenną, oraz ofiar obozów koncentracyjnych. Autorzy pokazują tutaj, a raczej mają nadzieję na to, że naziści też byli dobrzy i mieli uczucia (Moja babcia opowiadała mi kiedyś ile dobrego dla jej wioski robili niemieccy żołnierze podczas II Wojny...

Od tej pory ilekroć będę na Majdanku, będę mieć przed oczami małą Leę.

Od tej pory ilekroć będę na Majdanku, będę mieć przed oczami małą Leę.

Jak dla mnie cudownazle prawdopodobnie jest dużo przeciwników literatury obozowej którzy powiedzą , że to chlam, zakończenie rewelacja,chusteczka do otwarcia łez niezbędna

Jak dla mnie cudownazle prawdopodobnie jest dużo przeciwników literatury obozowej którzy powiedzą , że to chlam, zakończenie rewelacja,chusteczka do otwarcia łez niezbędna