Książka „Lepszy gatunek. Psio-ludzkie historie” Marcina Wilka zabiera nas do świetnego reportażu o relacji psów i ludzi jaka ewoluowała przez wiele lat.
Autor wykonał kawał dobrej pracy sięgając po mnóstwo ciekawostek oraz badań o relacjach międzygatunkowych, historii zwierząt nie tylko w Polsce jak również za granicą.
Autor nie wybiela czynów człowieka, przedstawia fakty, które czasami szokują. To książka w większości o psach, jednak mnóstwo w niej o sprawach moralnych i etycznych dotyczących ważnej sprawy jak ludzie traktują zwierzęta. Tresura zwierząt w cyrku czy problem bezdomności zasmucą nie jednego czytelnika. Dodatkowo problem zmian genetycznych wielu ras jakie człowiek uzurpuje sobie przyprawia o ból głowy. Ludzie są pełni skrajności i sprzeczności w stosunku do zwierząt nie tylko psów.
Książka godna uwagi.

Książka „Lepszy gatunek. Psio-ludzkie historie” Marcina Wilka zabiera nas do świetnego reportażu o relacji psów i ludzi jaka ewoluowała przez wiele lat.
Autor wykonał kawał dobrej pracy sięgając po mnóstwo ciekawostek oraz badań o relacjach międzygatunkowych, historii zwierząt nie tylko w Polsce jak również za granicą.
Autor nie wybiela czynów człowieka, przedstawia...

Najnowsze książka Marcina Wilka jest to opowieść o niezwykłej relacji psów i ludzi, o wzajemnych zależnościach, odpowiedzialności i przywiązania.
Pisarz przygląda się tematowi od samego początku - Rozporządzenie z 1928 r o ochronie zwierząt wyznaczyło początek wciąż trwającego procesu polepszania dobrostanu zwierząt. Dla autora najciekawszy jest przełom XIX i XX wieku, wtedy właśnie znacznie poszerzyła się wiedza weterynaryjna a człowiek podjął na dużą skalę eksperymenty z rasami psów, których różnorodne konsekwencje widzimy do dzisiaj.
Według agencji kynologicznych na świecie jest ponad trzysta czterdzieści ras psów miniaturowych, malych, średnich dużych i olbrzymich 🐩🐾🐕

Pies to nie jest już teraz wyłącznie traktowany jako groźny obrońca domu, jest to pełnoprawny członek rodziny, towarzysz dla którego szukamy najlepszego weterynarza, najlepiej dobranej karmy by go nie uczulała, zabawek, ubrań, kolegów na spacerach czy opiekunów jeśli na wakacje niestety pies nie może z nami wyjechać. Ludzie wydają na swoich pupili ogromne pieniądze i z badań wynika że do 2027 roku wartość rynku wzrośnie do 350 miliardów dolarów.
Coraz częściej też możemy z psami wyjść do miejsc publicznych, kawiarni, księgarni, komunikacji miejskiej.

"Obiegowa anegdota głosi, że ludzie dzielą się na tych, którzy otwarcie pozwalają psom wchodzić na łóżko i z nimi śpią, oraz na tych, którzy oficjalnie tego zakazują, ale i tak śpią z pasami." 😁
Ja idealnie wpisuje się w tą opowiastkę 🙈 nasz pies miał na początku zakaz wchodzenia na sofę i łóżko, później jednak doszliśmy do wniosku że siedzenie z nim na podłodze jest niewygodna, awansował na sofę, łóżko było cały czas zakazane ✋...do czasu, gdy jeden raz go do niego wzięliśmy bo się bał czegoś w nocy... I tak już zostało 😅 okazało się że on dużo dłużej wtedy śpi i wcale tak szybko nie potrzebuje wychodzić na spacer, więc w weekendy możemy sobie wszyscy czasami pospać nawet do 9-10, co jest luksusem gdy wcześniej była to godzina 5 😎

Jako właścicielka psa polecam książkę z całego serca ♥️ a wydawnictwu @wydawnictwo_wab dziękuję za możliwość jej przeczytania.

Najnowsze książka Marcina Wilka jest to opowieść o niezwykłej relacji psów i ludzi, o wzajemnych zależnościach, odpowiedzialności i przywiązania.
Pisarz przygląda się tematowi od samego początku - Rozporządzenie z 1928 r o ochronie zwierząt wyznaczyło początek wciąż trwającego procesu polepszania dobrostanu zwierząt. Dla autora najciekawszy jest przełom XIX i XX wieku,...

"Lepszy gatunek. Psio-ludzkie historie" to wspaniała i wyjątkowa książka. Pokazuje jak na przestrzeni lat zmieniał się nasz stosunek do psów i w jakiś sposób do zwierząt ogólnie. Autor w jasny i barwny sposób przywołuje nam istotne artykuły, zapisy oraz wspomnienia innych osób. Skupia się na XIX i XX wieku, bo to właśnie wtedy zaczęliśmy inaczej postrzegać psy. To nie była łatwa droga. Nie tak szybko zaczęto widzieć w psach przyjaciół. Niektóre przytaczane w publikacji wydarzenia wstrząsają, np. sposób w jaki radzono sobie z psami chorymi na wściekliznę.

Nie wiem, czy zwróciliście uwagę na pewien paradoks. Obecnie psy lubimy, dbamy o nie, mówimy, że są naszymi przyjaciółmuli. Ale spójrzmy na powiedzenia: łże jak pies, pod psem. W takich wypadkach słowo to ma negatywną konotację. Zastanawialiście się kiedyś nad tym? 🤔

Autor pokazuje nam również rzeczy zależne od etapów życia: od narodzin aż po śmierć. O tym pstatnim etapie czytało mi się pod kątem emocjonalnym najciężej. W książkach, czy filmach śmierć zwierzęcego przyjaciela zawsze mnie wzrusza.

W książce znajdziecie dużo zdjęć. To taki miły dodatek do książki.

Uważam, że autor wykonał kawał dobrej roboty przy tej książce 👏

"Lepszy gatunek. Psio-ludzkie historie" to wspaniała i wyjątkowa książka. Pokazuje jak na przestrzeni lat zmieniał się nasz stosunek do psów i w jakiś sposób do zwierząt ogólnie. Autor w jasny i barwny sposób przywołuje nam istotne artykuły, zapisy oraz wspomnienia innych osób. Skupia się na XIX i XX wieku, bo to właśnie wtedy zaczęliśmy inaczej postrzegać psy. To nie była...

Profesor Koziołek na temat relacji człowieka i psa powiedział: „Nie znam takiego człowieka, którego lizanie mojej twarzy sprawiałoby mi radość, tymczasem kiedy robi to pies, czuje się szczęśliwy”.
Lektura tej książki uczyni może nie tyle szczęśliwszymi, ile mądrzejszymi wielu właścicieli psów. Bardzo rzetelnie potraktowany temat relacji człowieka z psem i ogrom wiedzy Autora zasługują na uznanie i dużo dużo**
Nie jest to - niestety z powodu rodzaju ludzkiego - lektura łatwa i przyjemna, ponieważ Marcin Wilk opisuje wiele zła, zwłaszcza w hodowlach psów, jakie działy się kiedyś i dzieją nadal za naszą przyczyną. Choć we współczesnym świecie wiele mówi się o prawach zwierząt, a nawet zakłada ogrody zoologiczne, aby je chronić, to psom tej ochrony odmówiono w imię czystości rasy!
Psy rasowe, przede wszystkim myśliwskie, podlegały straszliwej selekcji w imię zapewnienia właścicielom ich „użyteczności”.
W Polsce pierwszy Związek Kynologiczny powstał w 1938 roku, jednak nie o dobro psów w nim dbano, lecz o hodowców oraz producentów wszelkich akcesoriów dla naszych braci mniejszych.
Chociaż dzisiaj psy są naszymi domownikami i przyjaciółmi, z którymi regularnie odwiedzany weterynarza, to w latach epidemii wścieklizny właściciele pozbywali się ich, jako źródła zagrożenia bez sentymentów.
Niewiedza właścicieli na temat psów, ich zachowań, a nawet diety, powoduje, ze zapadają one na choroby nie tylko ciała, ale i psychiki, tymczasem każdy może kupić psa. Pytanie retoryczne: czy każdy powinien mieć taką możliwość? Przepełnione schroniska dla zwierząt świadczą o tym, że nie.
Dla większości właścicieli psów stanowią one źródło szczęścia i radości, psy są przewodnikami i terapeutami, bronią nas i stróżują, a my naprawdę mało o nich wiemy. Wierzę, ze to, czego dzięki Marcinowi Wilkowi dowiedzą się „psiarze”, wprawi ich w zdumienie!
W tej niezwykłej książce o historii relacji człowieka i psa opisano tez wiele pięknych przyjaźni miedzy naszymi gatunkami, których świadectwa można znaleźć w nagrobnych epitafiach, wierszach i piosenkach. Autor pokusił się również o próbę wyjaśnienia symbolu „tęczowego mostu”, przez który nasi pupile przebiegają na niebieskie łąki.

Profesor Koziołek na temat relacji człowieka i psa powiedział: „Nie znam takiego człowieka, którego lizanie mojej twarzy sprawiałoby mi radość, tymczasem kiedy robi to pies, czuje się szczęśliwy”.
Lektura tej książki uczyni może nie tyle szczęśliwszymi, ile mądrzejszymi wielu właścicieli psów. Bardzo rzetelnie potraktowany temat relacji człowieka z psem i ogrom wiedzy...

A oto kolejna kandydatka do listy najlepszych książek przeczytanych przeze mnie w tym roku!
Przyznaję ze skruchą, że nie spodziewałam się aż tak dobrej i wysokojakościowej treści, a jednoczenie tak ciężkiego emocjonalnego kalibru jaki ze sobą niosła. W końcu okładka (która swoją drogą szalenie mi się podoba!) może sugerować lekki, może nawet humorystyczny charakter książki. Tymczasem „Lepszy gatunek” to gorzka opowieść o tym, jakie koszty ponosiły i nadal ponoszą psy z powodu całkowitej zależności od człowieka.

Marcin Wilk pisze bardzo dojrzale. Nie edukuje, nie stara się narzucać swoich poglądów. Powołując się na źródła historyczne opisuje ewolucję psio-ludzkich relacji, głównie w XIX i XX wieku oraz w trakcie międzywojnia. Pisze o wykorzystywaniu psów do pracy i towarzystwa, walce o prawa zwierząt, ludzkiej hipokryzji, a także starości i odchodzeniu naszych przyjaciół.

Nie sądziłam, że ta opowieść pełna będzie tak druzgocących faktów świadczących o ludzkim okrucieństwie wobec zwierząt. Mnóstwo z przytoczonych przez autora historii miało miejsce w Polsce, co jeszcze bardziej wpłynęło na to jak bardzo ta treść się we mnie zakorzeniła.

To prawdziwa i mądra publikacja. Nie liczcie jednak na lekką i przyjemną lekturę, bo to nie tego typu książka. Moim zdaniem jest to jednak pozycja obowiązkowa dla wszystkich psiarzy, która poszerzy ich świadomość bycia lepszym opiekunem. Czegoś tak rzetelnego w psiej tematyce chyba nie było jeszcze na polskim rynku wydawniczym.
I tak - wiem, że wielu czytelników wrażliwych na cierpienie zwierząt będzie bało się po nią sięgnąć i wcale się nie dziwię. Myślę jednak, że warto zmierzyć się z prawdą, aby już nigdy nie powtórzyć błędów naszych przodków. Przeczytajcie ją z szacunku i miłości do Waszych czworonożnych przyjaciół.

PS. To wydanie w twardej oprawie, a wewnątrz jest mnóstwo klimatycznych zdjęć 🫶🏻

A oto kolejna kandydatka do listy najlepszych książek przeczytanych przeze mnie w tym roku!
Przyznaję ze skruchą, że nie spodziewałam się aż tak dobrej i wysokojakościowej treści, a jednoczenie tak ciężkiego emocjonalnego kalibru jaki ze sobą niosła. W końcu okładka (która swoją drogą szalenie mi się podoba!) może sugerować lekki, może nawet humorystyczny charakter...

Przepiękna, mądra książka. Miłośnicy psów i natury w ogóle muszą ją przeczytać.

Przepiękna, mądra książka. Miłośnicy psów i natury w ogóle muszą ją przeczytać.

„Lepszy gatunek. Psio-ludzkie historie” Marcina Wilka to kawał dobrze wykonanej roboty. Czytając o relacjach między psem a człowiekiem na przestrzeni wieków, jest czas na relaks, uśmiech, ale i zastanowienie nad kondycją ludzkiej przyzwoitości, bo są tu takie fragmenty, które dają wszelkie podstawy ku temu, by zwątpić z jakikolwiek ludzki rozsądek i moralność. Autor rozprawia się z wieloma mitami, np. takim, że czworonożni przyjaciele rozumieją ludzką mowę, choć wiem, że tu każdy właściciel psa będzie polemizował :) albo z tym że żółte psy mają lepiej niż czarne, co pokazują statystyki adopcyjne chyba każdego, większego schroniska czy fundacji. „Lepszy gatunek” momentami bardzo pozytywnie zaskakuje. Przypomina choćby różowe legitymacje Młodych Przyjaciół Zwierząt, które pozwalały brać udział w interwencjach obywatelskich, współczesny minister rolnictwa by padł. Niestety jest też ciemna strona medalu. Ludzki gatunek uzurpuje sobie prawo do poprawiania samego Stwórcy, i bezlitośnie, według swoich fanaberii, zmienia genetykę wielu ras, zupełnie nie zwracając uwagi na samą biologię. Bezczelność level hard. Emocjonująca to była lektura, którą Wam serdecznie polecam.

IG @angelkubrick

„Lepszy gatunek. Psio-ludzkie historie” Marcina Wilka to kawał dobrze wykonanej roboty. Czytając o relacjach między psem a człowiekiem na przestrzeni wieków, jest czas na relaks, uśmiech, ale i zastanowienie nad kondycją ludzkiej przyzwoitości, bo są tu takie fragmenty, które dają wszelkie podstawy ku temu, by zwątpić z jakikolwiek ludzki rozsądek i moralność. Autor...

Przeczytałem ostatnio zaskakujący artykuł. Jak podaje telewizja Atlantica, zgodnie z najnowszymi danym regionalnych władz, w hiszpańskim mieście Vigo, liczba zwierząt domowych przewyższyła liczbę dzieci i młodzieży. Największą część czworonogów stanowią psy. Dlaczego tak bardzo je kochamy, czemu to psom ścielimy łóżko, a świnie zjadamy? Jak układa się relacja między człowiekiem, a psem?

Na te pytania w swój sposób próbuje odpowiedzieć Marcin Wilk. Robi to dość nietypowo, skupiając się na tekstach historycznych z początku ubiegłego wieku. Pozwala zobaczyć, jak relacja zmienia się w czasie. Jak podchodzimy do śmierci zwierzęcia, czego kiedyś nie traktowano jako tortury, jakie funkcje spełniały psy w społeczeństwie.

Mam poczucie, że jesteśmy pełni sprzeczności i skrajności w stosunku do tych istot. Z jednej strony psie życie nie kojarzy się z niczym dobrym, tak samo jako psia pogoda, a z drugiej strony wznosimy ich gatunek na piedestał. Często zapominamy o bardzo istotnej kwestii, abyśmy robili to co dobre dla zwierzęcia, a nie dla nas samych udając, że one tego chcą.

W psim środowisku jest makabrycznie dużo mitów, a świadomość właścicieli jest niska. Całe szczęście Marcin Wilk jest ostrożny i nie rzuca bezpodstawnymi twierdzeniami z zakresu behawiorystki. Miejscami wraca z historii i skupia się na teraźniejszości, ale jest tego stosunkowo mało.

To książka dobrze napisana, leci się po niej szybko, ma wiele genialnych obrazów. Jest nie tylko dla takich jak ja co posiadają psa, ale dla każdego. Nie jest to też tekst przełomowy, pobudza myślenie nad filozoficzną relacją miedzy gatunkami, ale bez przesady. Pewnie całkiem szybko o niej zapomnę, a jednocześnie brakuje takich książek.

Instagram: Mateusz o książkach

.

Przeczytałem ostatnio zaskakujący artykuł. Jak podaje telewizja Atlantica, zgodnie z najnowszymi danym regionalnych władz, w hiszpańskim mieście Vigo, liczba zwierząt domowych przewyższyła liczbę dzieci i młodzieży. Największą część czworonogów stanowią psy. Dlaczego tak bardzo je kochamy, czemu to psom ścielimy łóżko, a świnie zjadamy? Jak układa się relacja między...

Książka jest znakomitym reportażem opisującym relacje człowieka i psa, ale też zmieniający się dyskurs na temat statusu zwierzęcia. Nie tylko dla psiarzy, a raczej dla wszystkich, których interesują przemiany społeczne. Może zabrzmiało to zbyt sztywno, ale książka jest napisana bardzo przyjemnym językiem i czyta się ją szybko. Duża dawka wiedzy i ciekawostek, autor się bardzo postarał i to widać na każdej stronie.
Zastanawia mnie skąd ta jedynka w ocenach, którą widziałem tuż po ogłoszeniu daty premiery reportażu. Jak można być takim chamem, żeby oceniać, nie mając książki w ręku? Czemu portal na to pozwala? I nie, nie jestem autorem, zbieżność imion przypadkowa.

Książka jest znakomitym reportażem opisującym relacje człowieka i psa, ale też zmieniający się dyskurs na temat statusu zwierzęcia. Nie tylko dla psiarzy, a raczej dla wszystkich, których interesują przemiany społeczne. Może zabrzmiało to zbyt sztywno, ale książka jest napisana bardzo przyjemnym językiem i czyta się ją szybko. Duża dawka wiedzy i ciekawostek, autor się...

Pies jest najlepszym przyjacielem człowieka, ale czy człowiek jest najlepszym przyjacielem psa... 🤔 Niech każdy sam sobie odpowie przed samym sobą.
„Na przykład nie ma sensu przytulanie psów. To w większości przypadków przyjemność dla nas, nie dla nich. Niektóre mogą się czuć jak w pułapce. To trochę tak, jakby ktoś nas przyduszał albo obejmował na siłę, mówiąc, że to z miłości”.
To cytat z dzisiejszej premiery: "Lepszy gatunek" [współpraca recenzencka barterowa @wab] Zastanów się proszę przed kolejnym kontaktem z obcym psem na ulicy czy to przyjemność dla psa czy dla Ciebie. Jeśli to drugie, to dlaczego traktujesz psa jak przedmiot?
Widząc zapowiedź książki Marcina Wilka wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Jednak z tyłu głowy tliła mi się obawa czy to nie będzie nudna książka historyczna? Nie jest! To próba przyjrzenia się w obiektywny sposób relacji psio-ludzkiej na przestrzeni ostatnich 100-150 lat z krótkimi wzmiankami sięgającymi jeszcze bardziej wstecz.
Uśmiechnęłam się pod nosem czytając, że dawniej psiarze mieli podobne problemy do naszych współczesnych: czy można w tym parku spuścić psa ze smyczy, czy można wejść z psem do sklepu lub cukierni, czy to już czas na pożegnanie.
Minusem książki jest na pewno to, że za szybko się ją czyta i człowiek chce więcej.
W "Lepszym gatunku" autor nie próbuje wybielać człowieka i jego niechlubnych czynów wobec zwierząt. Tak, zwierząt. To książka głównie o psach, ale zahacza ogólnie o etyczne, moralne i społeczne problemy dotyczące traktowania zwierząt przez człowieka. To książka o prawach zwierząt, autor podobnie jak ja jest zwolennikiem nadania im podmiotowości.
Co wrażliwsi czytelnicy mogą uronić łzę na fragmentach dotyczących tresury w cyrku lub rozwiązywania problemu bezdomności psów przez rakarzy.

Relacje psów z człowiekiem i człowieka z psami na przestrzeni wieków ulegają zmianą. Mimo ciągłego wzrostu rynku zabawek i akcesoriów dla psów można poddać w wątpliwość czy to są zmiany lepsze dla psów. Śmieszne filmiki w SM kryją w sobie drugie dno, przemoc, brak szacunku dla komunikatów wysyłanych przez psy, zrobienie z nich gadżetu, tła dla osoby będącej jego właścicielem.

Gorąco polecam książkę każdemu zwierzolubowi, a pisarzom zwłaszcza 😊

Pies jest najlepszym przyjacielem człowieka, ale czy człowiek jest najlepszym przyjacielem psa... 🤔 Niech każdy sam sobie odpowie przed samym sobą.
„Na przykład nie ma sensu przytulanie psów. To w większości przypadków przyjemność dla nas, nie dla nich. Niektóre mogą się czuć jak w pułapce. To trochę tak, jakby ktoś nas przyduszał albo obejmował na siłę, mówiąc, że to z...