W przyszłym roku w Jerozolimie

Bardzo ciekawie przedstawia problemy Palestyny, konflikt między Żydami a rdzennymi Palestyńczykami nie opowiadając się po żadnej ze stron. Na samym końcu ciekawa klamra. Do ostatniej strony wciągająca.

Bardzo ciekawie przedstawia problemy Palestyny, konflikt między Żydami a rdzennymi Palestyńczykami nie opowiadając się po żadnej ze stron. Na samym końcu ciekawa klamra. Do ostatniej strony wciągająca.

Pokaż mimo to

Ciekawe wątki historyczne, ale książka jest przegadana, dialogi nieciekawe, bohaterowie jakby prosto ze szkolnego wypracowania. No i niepotrzebna pewna melodramatyczna scena. To wszystko nie przeszkadza, żeby bardziej zrozumieć konflikt żydowsko-arabski na Bliskim Wschodzie.

Ciekawe wątki historyczne, ale książka jest przegadana, dialogi nieciekawe, bohaterowie jakby prosto ze szkolnego wypracowania. No i niepotrzebna pewna melodramatyczna scena. To wszystko nie przeszkadza, żeby bardziej zrozumieć konflikt żydowsko-arabski na Bliskim Wschodzie.

Pokaż mimo to

Opowieść o przyjaźni ponad podziałami. Piękna i wzruszająca historia rodzin.

Opowieść o przyjaźni ponad podziałami. Piękna i wzruszająca historia rodzin.

Pokaż mimo to

Powieść rzeczywiście bardzo dobra dla tych wszystkich, którzy poszukują odpowiedzi na pytania dotyczące historii , czy obyczajowości narzuconej miejscem zamieszkania, religii , tradycji. Dowiedziałam się z "W przyszłym roku w Jerozolimie" dużo, książka rozbudziła ciekawość, a więc będę szukać
wątków żydowsko-palestyńskich w innych pozycjach. Uważam jednak, że powieść ma sporo niedostatków natury literackiej, jest zbyt poprawna językowo, nie ma w niej miejsca na czytanie między wierszami, nie ma lekkości pióra, styl jest przeciętny, dialogi ciężkie. Główny bohater - za jakiego wybieram Samuela - narysowany jest w porządku, ale szereg innych postaci jest schematyczna i nie pogłębiona. Książkę jednak przeczytać warto.

Powieść rzeczywiście bardzo dobra dla tych wszystkich, którzy poszukują odpowiedzi na pytania dotyczące historii , czy obyczajowości narzuconej miejscem zamieszkania, religii , tradycji. Dowiedziałam się z "W przyszłym roku w Jerozolimie" dużo, książka rozbudziła ciekawość, a więc będę szukać
wątków żydowsko-palestyńskich w innych pozycjach. Uważam jednak, że...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka cudowna, emocjonująca i wartościowa pod każdym względem. Uczy powojennego układu świata. Poznałam genezę powstania państwa Izraelskiego. Przygody bohaterów wiodą z Rosji przez Paryż do Jerozolimy. Znajdujemy ich w różnych miejscach Europy , w Londynie ,w Toledo i w wyzwolonym obozie Auschwitz. Zrozumiałam że słowo Ojczyzna może być pierwsze przed słowem przyjaciel.

Książka cudowna, emocjonująca i wartościowa pod każdym względem. Uczy powojennego układu świata. Poznałam genezę powstania państwa Izraelskiego. Przygody bohaterów wiodą z Rosji przez Paryż do Jerozolimy. Znajdujemy ich w różnych miejscach Europy , w Londynie ,w Toledo i w wyzwolonym obozie Auschwitz. Zrozumiałam że słowo Ojczyzna może być pierwsze przed słowem przyjaciel.

Pokaż mimo to

Ambitna lektura, mądra, rozwijająca i przemyślana, budząca emocje i empatię, pozwalająca zrozumieć jakiś wycinek współczesnego świata. Do tej pory coś tam wiedziałam o konflikcie izraelsko - palestyńskim w kontekście politycznym, historycznych faktów, doniesień o ciągłych niepokojach i wojnie nękającej tę część świata, gdzie po obu stronach konfliktu giną ludzie, a szanse na pokój są niewielkie. Ale dlaczego tak się dzieje? Tak po ludzku, prostymi słowami : jaka jest geneza konfliktu i tak silnej nienawiści? Co czują mieszkańcy tej strefy? Dlaczego tak zapalczywie walczą? Na te pytania odpowiada autorka książki. A robi to po mistrzowsku. Ustami dwóch przyjaciół: Żyda Ezekiela Zuckera i Palestyńczyka Wadiego Ziada snuje opowieść o historii dwóch rodzin, których losy splotły się , wydawałoby się, nierozerwalnie. Są nie tylko sąsiadami i przyjaciółmi, ale wręcz rodziną. Przez pokolenia. Deklarują, że mimo różnic dotyczących wyznawanej wiary i poglądów politycznych, nic ich nigdy nie poróżni. I zaskakuje ich nieprzewidywalny los, zdarzenia zależne od osób trzecich, rzeczywistość się zmienia. Czy pokonają przeszkody, czy przyjaźń zwycięży? Czy ważniejszy będzie wieloletni związek, czy poczucie więzi z własnym narodem i narodowa duma? Przeświadczenie, że ma się swoje miejsce na ziemi, jedyne i wyjątkowe. Czy w ogóle jest możliwe, by w obliczu szalejące wokół wojny i zapiekłej nienawiści nie stać się zajadłymi wrogami? I najważniejsze - kto w konflikcie ma rację? Ale na to pytanie autorka nie daje odpowiedzi, a ja też nie umiem jednoznacznie odpowiedzieć. Rozumiem trochę i jedną, i drugą stronę (wprawdzie jedną trochę bardziej), czuję do obu sympatię i współczuję, że przyszło im żyć w tak trudnych czasach, miejscu i okolicznościach.

Powieść jest przede wszystkim wciągająca, rozgrywa się od końca XIX wieku do czasów obecnych. Nie tylko w Jerozolimie i Palestynie, ale i w Rosji, Polsce, Paryżu, Londynie, Berlinie, Hiszpanii. Losy rodzin i poszczególnych jej członków opisane są trochę pobieżnie i wyrywkowo, ale taka widać była koncepcja. Od strony realiów bardzo dużo w niej faktów i postaci historycznych, a w strefie fikcji literackiej wręcz ogrom postaci i wątków. Momentami można się pogubić. Przydałoby się drzewo genealogiczne, które w połowie lektury zrobiłam na własny użytek i czytało mi się dużo łatwiej.
Nużyło mnie też ciągłe powtarzanie tych samych prawd, poglądów i idei, ale po lekturze całej powieści sądzę, że był to zabieg przemyślny przez autorkę.

Jedna z wartościowszych książek, które przeczytałam. Żałuję, że nie natknęłam się na nią przed wycieczką do Izraela. Bardzo polecam.

Ambitna lektura, mądra, rozwijająca i przemyślana, budząca emocje i empatię, pozwalająca zrozumieć jakiś wycinek współczesnego świata. Do tej pory coś tam wiedziałam o konflikcie izraelsko - palestyńskim w kontekście politycznym, historycznych faktów, doniesień o ciągłych niepokojach i wojnie nękającej tę część świata, gdzie po obu stronach konfliktu giną ludzie, a szanse...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

https://portafortunas.pl/recenzja-w-przyszlym-roku-w-jerozolimie-julia-navarro/

Nie ukrywam, że książka ze względu na poruszaną tematykę bardzo szybko podbiła moje serce. Dawno nie czytałam tak dobrej powieści obyczajowo-historycznej, w której to zamiast oskarżeń i powierzchownej oceny moralnej, często podkreśla się ból i tragizm sytuacji, w jakiej znalazł się niemal każdy bohater W przyszłym roku w Jerozolimie. Ta literacka epopeja jest bardzo intymna, dotykająca istotę i sens człowieczeństwa i postawy wobec bliźniego.

https://portafortunas.pl/recenzja-w-przyszlym-roku-w-jerozolimie-julia-navarro/

Nie ukrywam, że książka ze względu na poruszaną tematykę bardzo szybko podbiła moje serce. Dawno nie czytałam tak dobrej powieści obyczajowo-historycznej, w której to zamiast oskarżeń i powierzchownej oceny moralnej, często podkreśla się ból i tragizm sytuacji, w jakiej znalazł się niemal każdy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Fascynująca. Doskonale się czyta zwłaszcza po wizycie w Ziemi Świętej i wysłuchaniu jej skomplikowanej historii.

Fascynująca. Doskonale się czyta zwłaszcza po wizycie w Ziemi Świętej i wysłuchaniu jej skomplikowanej historii.

Pokaż mimo to

Super powieść...

Super powieść...

Pokaż mimo to

Niesamowita książka. Kawał historii. Losy palestyńskich Arabów i ich żydowskich sąsiadów, także tych, którzy na tamtej ziemi się urodzili i podobnie jak ich ojcowie również nazywali siebie Palestyńczykami. Ich przyjaźń, niespełniona miłość, wiara, nadzieja, obowiązek, tradycja i poświęcenie. A wokół świat, wielkie imperia, ich sojusznicy i wrogowie, ich interesy i ich przywódcy, ich zbrodnie oraz ich dyplomatyczne i wojenne gry. Bezsilność ludzi, którzy byli i są pionkami w tych grach.

I pomyśleć, że prawie bym się poddała i zrezygnowała z lektury książki, a to z powodu języka, stylu narracji przywodzącego na myśl wypracowanie szkolnego prymusa. Raziła mnie sztuczność okrągłych, współrzędnie i podrzędnie złożonych zdań, naszpikowanych wymyślnymi konstrukcjami imiesłowowymi, i to zarówno w opisach sytuacji, jak i w dialogach. Nie znam hiszpańskiego oryginału, ale nie sądzę, by taka niemal konferencyjna maniera była przekłamaniem tłumaczenia. Ważne jednak, że bardzo szybko tematyka tak mnie wciągnęła, że po prostu przestałam zwracać uwagę na tę irytującą elegancję pisarstwa Julii Navarro i pochłonęłam ponad osiemset stron jej dzieła w dwa dni.

Ramą powieści są wizyty Marian Miller, działaczki organizacji pozarządowej, przygotowującej raport o osiedlach żydowskich na terenach okupowanych, u Ezekiela Zuckera, leciwego Żyda, mieszkańca Jerozolimy. Ona nie ukrywa swojego oburzenia na politykę Izraela w stosunku do wysiedlanych Palestyńczyków, ale czuje się w obowiązku wysłuchania drugiej strony. Przyznaje, że przeprowadziła już szereg rozmów z przywódcami i palestyńskimi uchodźcami. On świadom, że obiegowe wyjaśnienia serwowane przez polityków nie wystarczą, proponuje swoją opowieść o żydowskich imigrantach i ich relacjach z arabskimi sąsiadami, którą ona uzupełniałaby punktem widzenia tych ostatnich.

Samuel, ojciec Ezekiela, uciekając przed carską Ochraną przybywa do Palestyny w 1899 roku, kiedy jest ona częścią imperium osmańskiego. Od bogatego Turka kupuje ziemię uprawianą przez arabskiego dzierżawcę, Ahmeda Ziada. Wraz z Żydami mieszkającymi w Jerozolimie od pokoleń oraz przyjeżdżającymi z Europy później zakładają gospodarstwo rolne, które nazywają Ogrodem Nadziei. Ale Arabom dzierżawy nie wypowiadają. Powiedzieć, że stosunki ze Ziadami są dobrosąsiedzkie, to mało. Zawiązują się gorące przyjaźnie, są sobie potrzebni, wspólnie pracując, odpoczywając i dyskutując, choć pewnych barier narzuconych przez tradycje i religie przekroczyć nie są w stanie. Zaczyna się psuć, kiedy wraz z upadkiem Konstantynopola po pierwszej wojnie światowej, Palestyna staje się mandatem brytyjskim, a z Europy po dojściu nazistów do władzy nasila się napływ imigrantów żydowskich.

Wszystkie etapy narastających konfliktów, towarzyszące im tragedie rodzinne, środowiskowe, narodowe i ogólnoświatowe nie sprzyjają dobrym decyzjom osobistym. Czy takie w ogóle były i są możliwe? Podziwiam umiejętność autorki łączenia wielu wątków indywidualnych ze szczegółowo sportretowanym tłem historycznym. Przy czym ani przez chwilę nie opada temperatura emocji rządzących postępowaniem bohaterów. Łącznie z niespodziewanym i trochę efekciarskim zakończeniem.

Niesamowita książka. Kawał historii. Losy palestyńskich Arabów i ich żydowskich sąsiadów, także tych, którzy na tamtej ziemi się urodzili i podobnie jak ich ojcowie również nazywali siebie Palestyńczykami. Ich przyjaźń, niespełniona miłość, wiara, nadzieja, obowiązek, tradycja i poświęcenie. A wokół świat, wielkie imperia, ich sojusznicy i wrogowie, ich interesy i ich...

więcej

mniej

Pokaż mimo to