Zabrałam się za "Morderstwo..." z wielkim zainteresowaniem, albowiem byłam kiedyś w rzeczonej jesziwie i ciekawość mnie zżerała - co też może się kryć za tym tytułem? Co ma jesziwa wspólnego z morderstwem, co się mogło wydarzyć? Jak nie czytam kryminałów, tak to zapragnęłam przeczytać.
Tymczasem czytam... i czytam... i czytam... a morderstwa nie ma. Główny bohater krąży sobie po Lublinie, spotyka się z ukochaną, rozmawia z ludźmi, sprawdza tropy... i nic. Wszyscy żyją. Ma niedługo nastąpić otwarcie jesziwy, ale nikt nie zginął.
Zachodziłam w głowę: o co chodzi? Gdzie to morderstwo?
Kiedy wreszcie je otrzymałam, byłam rozczarowana, szczerze mówiąc, albowiem zupełnie inaczej sobie wyobrażałam tę scenę i jej następstwa.
***
Cechą wyróżniającą tę powieść jest pomieszanie fabuły z miniwykładami na temat historii Polski bądź lokalnej. Pierwszy raz coś takiego widziałam, nie wiem, czy był to zabieg zamierzony, czy nie. Na dłuższą metę wstawki rodem z podręcznika do historii męczą. Na ogół nie jest to złe, ale mnie osobiście czytanie dłuższych wywodów (jeszcze pisanych językiem podręczników) strasznie rozbijało i wytrącało z fabuły; później zastanawiałam się, dlaczego bohater postępuje w taki a nie inny sposób, ponieważ nie pamiętałam tego, co wydarzyło się iks stron wcześniej.
Autor ma u mnie wielki plus za opis Lublina, za jesziwę i dzielnicę żydowską oraz za odwołania do obecnej sytuacji społeczno-politycznej. Już dawno się tak nie śmiałam, dziękuję :)
Całość oceniam na plus. Czuć, że to debiut, ale mam wrażenie, że całkiem obiecujący. Czekam na inne powieści. :)
Dłuższa recenzja ukazała się tutaj ---> http://czechozydek.wordpress.com/2013/10/07/arkadiusz-moszczynski-morderstwo-pod-jesziwa-medrcow-lublina/

Zabrałam się za "Morderstwo..." z wielkim zainteresowaniem, albowiem byłam kiedyś w rzeczonej jesziwie i ciekawość mnie zżerała - co też może się kryć za tym tytułem? Co ma jesziwa wspólnego z morderstwem, co się mogło wydarzyć? Jak nie czytam kryminałów, tak to zapragnęłam przeczytać.
Tymczasem czytam... i czytam... i czytam... a morderstwa nie ma. Główny bohater krąży...

Przeczytałam tę książkę z prawdziwą przyjemnością.

To opowieść o moim rodzinnym mieście - Lublinie, ale odległym w czasie o ponad osiemdziesiąt lat. To Lublin, w którym jeszcze jeździły dorożki, a szkoły podzielone były na męskie i żeńskie.
Można zarzucić Autorowi, że zasypuje nas wielką ilością szczegółów, dat i detali, przez co akcja chwilami traci tempo, a czytelnik ma wrażenie jakby czytał opracowanie o historii miasta i życiu jego mieszkańców - ale jakże ciekawe są te wszystkie informacje!!!
A spacery z bohaterami książki ulicami Lublina, cytaty z ówczesnych gazet, obserwacje dotyczące codziennego życia mieszkańców i wzajemnych relacji Polaków i Żydów - bezcenne!

Dziękuję Autorowi za tę książkę - pozwoliła mi poczuć się jeszcze bardziej "stąd", odkryła sporo nieznanych informacji i przypomniała o wielu faktach, które gdzieś na przestrzeni lat umykały... Bardzo dziękuję!!!

http://www.inga.wielbo.pl/index.php?page=recenzje

Przeczytałam tę książkę z prawdziwą przyjemnością.

To opowieść o moim rodzinnym mieście - Lublinie, ale odległym w czasie o ponad osiemdziesiąt lat. To Lublin, w którym jeszcze jeździły dorożki, a szkoły podzielone były na męskie i żeńskie.
Można zarzucić Autorowi, że zasypuje nas wielką ilością szczegółów, dat i detali, przez co akcja chwilami traci tempo, a czytelnik...