Dziwny przypadek psa nocną porą

Sięgałam po tą książkę z trochę mylnym przeświadczeniem, że jest to bardziej powieść kryminalna niż obyczajowa, a według mnie kryminału są tam śladowe ilości. Powieść opowiada o sposobie spostrzegania świata przez dziecko z zespołem aspergera oraz o tym, jak reagują ludzie z bliższego oraz dalszego otoczenia takiej osoby, natomiast zabicie psa i prowadzone w związku z tym śledztwo chłopaka jest raczej prowodorem do opisania tego wszystkiego. Książka miejscami bardzo męcząca, szczególnie w opisach rzeczy, które interesują narratora takich jak matematyka, fizyka itp., jednak jest to zabieg celowy i potrzebny, a nawet niezbędny w mojej ocenie. Czytelnik ma okazje chociaz w ułamku poczuć się jak w towarzystwie osoby z zespołem aspergera, poczuć czasem irytację, czasem strach, przetrawić swoje emocje i przemyśleć odczucia. Mnie bardzo wiele rzeczy wyjaśniła, na wiele otwarła oczy. Gdybym oceniała moj stopień rozrywki w trakcie lektury, oceniłabym ją na 6 gwiazdek, ale właśnie ze względu na ten walor edukacyjny jestem gotowa dać 7.

Sięgałam po tą książkę z trochę mylnym przeświadczeniem, że jest to bardziej powieść kryminalna niż obyczajowa, a według mnie kryminału są tam śladowe ilości. Powieść opowiada o sposobie spostrzegania świata przez dziecko z zespołem aspergera oraz o tym, jak reagują ludzie z bliższego oraz dalszego otoczenia takiej osoby, natomiast zabicie psa i prowadzone w związku z tym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Muszę przyznać,że interesuje mnie temat choroby Aspergera,myślę że mogę mieć tego jakąś łagodną formę.Od zawsze przejawiam wiele cech aspołecznych,nie potrafię się dopasować do ogólnych norm,lubię mieć wszystko zaplanowane,rutyna daje mi poczucie bezpieczeństwa.Natomiast główny bohater i narrator powieści miał chorobę Aspergera z wszystkimi jej aspektami.Ta powieść była niezwykle oryginalna i wciągnęła mnie od samego początku.Nastolatek mieszkający w małym,angelskim miasteczku Swindon zaczyna pisać książkę,w której prowadzi śledztwo dotyczące zabicia psa sąsiadki.Okazuje się,że to wszystko wywróci świat jego i jego rodziców do góry nogami,udało mu się otworzyć puszkę Pandory.Mamy tu świat przedstawiony oczami autystycznego dziecka.Przejawia ono niezwykłe zdolności matematyczne,"myśli liczbami",ma fotograficzną pamięć,myśli w sposób niezwykle logiczny i usystematyzowany.Z drugiej strony boi się ludzi,jest wyobcowany,potrafi całymi dniami do nikogo się nie odzywać,wymusza krzykiem i jęczeniem swoje potrzeby,nie rozumie żartów i ironii,ma więcej sympatii do swojego szczura niż rodziców.Jednym słowem nie jest łatwo żyć z taką osobą,często doprowadza do kłótni,złości,w oczach innych ludzi jest jak kosmita.Ta powieść była krótka,ale niezwykle dopracowana psychologicznie.Jak wspomniałem na wstępie:pod względem oryginalności przebija całe mnóstwo innych pozycji.Nie był to ani kryminał,ani komedia,raczej ta powieść daje do myślenia i zarazem pokazuje jakie indywidua potrafią chodzić po naszej Planecie i funkcjonować w jednej przestrzeni z szarymi masami,które są do siebie niezwykle podobne i panicznie się boją żeby niczym się nie wyróżniać.Polecam.

Muszę przyznać,że interesuje mnie temat choroby Aspergera,myślę że mogę mieć tego jakąś łagodną formę.Od zawsze przejawiam wiele cech aspołecznych,nie potrafię się dopasować do ogólnych norm,lubię mieć wszystko zaplanowane,rutyna daje mi poczucie bezpieczeństwa.Natomiast główny bohater i narrator powieści miał chorobę Aspergera z wszystkimi jej aspektami.Ta powieść była...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka pokazująca świat z zupełnie innej perspektywy. Wyzuty z emocji łownego bohatera, bardzo logiczny a zarazm takie nie "nasz".

Książka pokazująca świat z zupełnie innej perspektywy. Wyzuty z emocji łownego bohatera, bardzo logiczny a zarazm takie nie "nasz".

Pokaż mimo to

Wielce osobliwa i urzekająca książka „Dziwny przypadek psa nocną” szybko podbiła serca czytelników, zarówno dorosłych, jak i dzieci. Głównym bohaterem powieści jest 15 – letni Christopher Boonie, który cierpi na syndrom Aspergera, łagodną odmianę autyzmu, która ogranicza umiejętność emocjonalnego rozumienia otaczającego go świata, lecz nie wpływa ujemnie na jego wrodzoną inteligencję.
Zostajemy wprowadzeni w dziwny świat, gdzie nie wolno mieszać kolorów, jedzenia na talerzu, gdzie wszystko jest brane dosłownie, gdzie rzeczy czerwone są dobre, a żółte i brązowe – złe, gdzie ludzie nigdy nie powinni kłamać. Bohater, który mieszka z owdowiałym ojcem w Swindom, prowincjonalnym angielskim miasteczku, chce wyjaśnić zagadkę śmierci psa zadanej widłami, znaleźć sprawcę tego bestialskiego czynu. Przy okazji prezentuje nam ojca, ulubionego szczura, nauczyciela, sąsiadów i wszystkie dziwaczne i niezwykłe fakty, które wypełniają jego głowę. Mark Haddon w swojej powieści kreśli niepokojący obraz świata chłopca, w którym hałas wywołuje strach, kontakt fizyczny z ludźmi jest utrudniony, a odczytanie ich twarzy i emocji – niemożliwe. Christopher spotyka się z oporem ze strony dorosłych, kiedy chce wyjaśnić śmierć psa. Szczęśliwy przypadek sprawia, że śledztwo przeradza się w próbę poznania historii jego zmarłej matki.
Jednak niezwykłości tej książki nie wyznacza wątek detektywistyczny. Powieść ta jest sama w sobie wystarczająco słodko – gorzka. Zachwyca sposobem ukazania chłopca, żyjącego w świecie poza granicami normalności, w którym przekleństwem są inne zasady, a współczesne społeczeństwo, wraz ze wszystkimi jego słabostkami i dziwactwami, zostanie zanegowane przez uczciwość i niewinność.
„Zawsze wiadomo, co myśli pies. Są cztery możliwości. Pies może być wesoły, smutny, zły albo czujny. Poza tym psy są wierne i nie kłamią, bo nie mogą mówić.”

Wielce osobliwa i urzekająca książka „Dziwny przypadek psa nocną” szybko podbiła serca czytelników, zarówno dorosłych, jak i dzieci. Głównym bohaterem powieści jest 15 – letni Christopher Boonie, który cierpi na syndrom Aspergera, łagodną odmianę autyzmu, która ogranicza umiejętność emocjonalnego rozumienia otaczającego go świata, lecz nie wpływa ujemnie na jego wrodzoną...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niezwykła. Nie czytałam jeszcze książki w tak zaskakującej formie. Tragikomiczna i poruszająca.
PS. Siobhan miała rację, nie chciało mi się czytać rozwiązań zadań matematycznych, dlatego nie przeczytałam dodatku ;-) Mimo to książkę polecam.

Niezwykła. Nie czytałam jeszcze książki w tak zaskakującej formie. Tragikomiczna i poruszająca.
PS. Siobhan miała rację, nie chciało mi się czytać rozwiązań zadań matematycznych, dlatego nie przeczytałam dodatku ;-) Mimo to książkę polecam.

Pokaż mimo to

Bardzo ciekawe, ale ze zmarnowanym potencjałem. Przedstawienie akcji z perspektywy autystycznego chłopca jest od początku porywające. Udaje się autorowi kreować go tak, że jego zachowania są dla czytelnika zaskakujące, bo są sprzeczne z przyjętymi społecznie normami. I gdyby cała opowieść poszła w tę stronę, czyli coś kompletnie zwykłego i banalnego dla dorosłego człowieka, przedstawione jako niesamowita przygoda dla chorego, małego chłopca, byłoby super.
Niestety, okazuje się że intryga ma "realne" oblicze, całość pod koniec zmierza w kierunku obyczajowej powieści z banalnym morałem wepchniętym na siłę, no i przez to wrażenie obcowania z czymś pomysłowym i nietypowym, wyraźnie słabnie.

Bardzo ciekawe, ale ze zmarnowanym potencjałem. Przedstawienie akcji z perspektywy autystycznego chłopca jest od początku porywające. Udaje się autorowi kreować go tak, że jego zachowania są dla czytelnika zaskakujące, bo są sprzeczne z przyjętymi społecznie normami. I gdyby cała opowieść poszła w tę stronę, czyli coś kompletnie zwykłego i banalnego dla dorosłego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Sięgnęłam po tę książkę ponieważ zainteresował mnie jej opis. Okazało się jednak, że jest on wyjątkowo błędny. To nie jest kryminał, nawet, jak jest w recenzji, specyficzny kryminał. Więcej, ta książka nie ma nic wspólnego z kryminałem. Już po kilku zdaniach zorientowałam się, że to jest książka, która dotyczy spraw wyjątkowo mnie interesujących.
Pracuję z dziećmi z autyzmem ( nie cierpiącymi na autyzm, bo takiego sformułowania nie lubi nikt, kto się tym zajmuje). Ta książka to dokładny opis dostrzegania i funkcjonowania osoby z autyzmem wysokofunkcjonującym (a nie, jak sugerują z zespołem Aspergera). Autor bardzo dokładnie opisuje specyfikę myślenia, planowania, nadwrażliwości lęki trapiące autyków. Kładzie nacisk na to, że są to dzieci, które są szczere do bólu, nie potrafią kłamać i najlepiej czują się wtedy, gdy znają plan tego, co ma się zdarzyć.Dzieci, które przyjmują świat taki, jaki jest, z mnóstwem szczegółów, które zapisują w swoich niezwykłych głowach, szczegółów, których człowiek neurotypowych nie dostrzega.
Co my możemy dla nich zrobić? Bardzo mało, chociaż wielu ludzi to przerasta, musimy zaakceptować ich inność i nie przerabiać ich na swoją modłę.
Książka powinna być obowiązkową lekturą dla rodziców, nauczycieli i studentów psychologii. Może rozwiąże wiele dotychczasowych problemów.
Polecam.

Sięgnęłam po tę książkę ponieważ zainteresował mnie jej opis. Okazało się jednak, że jest on wyjątkowo błędny. To nie jest kryminał, nawet, jak jest w recenzji, specyficzny kryminał. Więcej, ta książka nie ma nic wspólnego z kryminałem. Już po kilku zdaniach zorientowałam się, że to jest książka, która dotyczy spraw wyjątkowo mnie interesujących.
Pracuję z dziećmi z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciekawa, aczkolwiek w pewnym momencie irytująca mnie książka. Pewne elementy wydają się nieprawdopodobne, że czytelnik mógłby zacząć się zastanawiać, czy autor odpowiednio głęboko przestudiował problem autyzmu przed napisaniem książki.

Ciekawa, aczkolwiek w pewnym momencie irytująca mnie książka. Pewne elementy wydają się nieprawdopodobne, że czytelnik mógłby zacząć się zastanawiać, czy autor odpowiednio głęboko przestudiował problem autyzmu przed napisaniem książki.

Pokaż mimo to

Taka... nawet. Dość zabawna, szczera, niekiedy i obrzydliwa. Mam mieszane uczucia, gdyż główny bohater jest chory i nie zachowuje się normalnie, przez co jest irytujący i irracjonalny. Nie dziwię się jego matce, że uciekła.

Taka... nawet. Dość zabawna, szczera, niekiedy i obrzydliwa. Mam mieszane uczucia, gdyż główny bohater jest chory i nie zachowuje się normalnie, przez co jest irytujący i irracjonalny. Nie dziwię się jego matce, że uciekła.

Pokaż mimo to

Nieco dziwna powieść o chłopcu z zespołem Aspergera, który postanowił rozwiązać zagadkę kryminalną.

Nieco dziwna powieść o chłopcu z zespołem Aspergera, który postanowił rozwiązać zagadkę kryminalną.

Pokaż mimo to