Musiałem obniżyć za fatalne zakończenie. Poza tym bardzo dobra.

Musiałem obniżyć za fatalne zakończenie. Poza tym bardzo dobra.

Spodziewałam się lepszej książki. Jednak warto przeczytać.

Spodziewałam się lepszej książki. Jednak warto przeczytać.

Miałem sobie odświeżyć film, ale jak przeczytałem na wstępie, że to jest na podstawie powieści, to wyłączyłem i szybko udałem się do Biblioteki. To było doprawdy wybitne i niesłychanie wciągające i angażujące dzieło. Opowieść o tym, że droga przemocy to bilet w jedną stronę i jak raz się na nią wkroczy, to już zawsze trzeba będzie nią podążać. Mimo tego, że próbuje się innych metod, to stale wraca. Znęcanie się przez ojca, bycie przywódcą młodocianego gangu, wydalenie ze szkoły i podjęcie nauki w prywatnej, nazistowskiej placówce. A tam wychowanie koleżeńskie i znęcanie się nad młodszymi. Erick nie miał łatwego życia, musiał o wiele szybciej dorosnąć i pojąć wszystkie mechanizmy psychologiczne. Dlatego jego bunt był tak świadomy i mimo wszystko skuteczny. A przy tym miał niesamowity talent do sportu i nauki. Powieść wygrywa u mnie w trzech kategoriach:
- najlepsza książka skandynawska
- najlepsza książka ze szkołą w tle
- najlepszy bohater- nastolatek
Tę wybitną powieść trzeba czym prędzej przeczytać.

Miałem sobie odświeżyć film, ale jak przeczytałem na wstępie, że to jest na podstawie powieści, to wyłączyłem i szybko udałem się do Biblioteki. To było doprawdy wybitne i niesłychanie wciągające i angażujące dzieło. Opowieść o tym, że droga przemocy to bilet w jedną stronę i jak raz się na nią wkroczy, to już zawsze trzeba będzie nią podążać. Mimo tego, że próbuje się...

Cyt:
„Młodszy brat miał sześć lat i nigdy nie dostawał bicia.”
Jan Guillou, „Zło”

Jan Guillou, szwedzki dziennikarz i pisarz to postać niezwykle interesująca. Urodzony w Szwecji w roku 1944, syn Francuza i Norweżki. Burzliwa młodość, następnie kariera dziennikarska, w trakcie której za serię artykułów na temat szwedzkiej agencji wywiadowczej IB został skazany na 10 miesięcy więzienia. W 2009 roku zarzucono mu, że na przełomie lat 60/70 ub. wieku współpracował z KGB. Guillou przyznał, że utrzymywał kontakty z KGB, brał od Rosjan pieniądze, lecz współpraca ta miała jedynie na celu zbieranie informacji do jego pracy dziennikarskiej. Mniej więcej od początku lat 80-tych ub. wieku zajął się wyłącznie pisarstwem. Wiele jego powieści odniosło sukces i wiele z nich doczekało się ekranizacji.

W roku 1981 Jan Guillou opublikował powieść „Zło”. Nigdy nie ukrywał, że zawiera ona elementy autobiograficzne. Akcja rozgrywa się w Szwecji połowy lat 50-tych ub. wieku. Opowiada o młodym czternastoletnim chłopaku, katowanym przez ojca w domu, który złość i agresję przenosi do szkoły, zostając szefem gangu wyłudzającego pieniądze od szkolnych kolegów. Wyrzucony ze szkoły w Sztokholmie, zostaje umieszczony w szkole z internatem w Stjansbergu. Szkoła z wieloletnimi tradycjami, szczycąca się tym, iż kształci przyszłe kadry kierownicze Szwecji, kieruje się dość interesującym podejściem do kształcenia i dyscypliny. Nauczyciele pozostawiają starszym uczniom utrzymanie dyscypliny w szkole i po zajęciach, w ramach tzw. koleżeńskiego samowychowania, nie ingerując w procesy wychowawcze podejmowane przez młodzież. System kar fizycznych i poniżanie młodszych wychowanków miały być idealnym systemem wychowawczym. Czy to się może udać? Wychowawcy stają się prześladowcami. Zło eskaluje niemal z godziny na godzinę. Czy można się mu przeciwstawić?

Cyt.:
„Przemoc tkwi w głowach ludzi, a nie w zaciśniętych pięściach.”
Jan Guillou, „Zło”

Książka odniosła w Szwecji ogromny sukces. Przetłumaczona na kilkanaście języków, przeniesiona na deski teatru a w 2003 roku sfilmowana przez Mikaela Hafstroma, stając się szwedzkim kandydatem do Oskara.

Jest powieścią uniwersalną. Akcja umiejscowiona jest w Szwecji w prywatnej szkole z internatem, lecz równie dobrze mogłaby się rozgrywać dosłownie wszędzie: w Polsce, Rosji, Francji czy Anglii, bądź też w jakimkolwiek innym zakątku świata.

Traumatyczne doświadczenia wynoszone z domu, przenoszone do szkoły lub w dorosłe życie. Czy można przerwać ten zaklęty krąg? Czy można pozostać normalnym człowiekiem w świecie pełnym przemocy i brutalności? Czy w każdym z nas drzemią takie pokłady złości i nienawiści, czy też wręcz przeciwnie, nigdy nie będziemy w stanie ich uwolnić ze swojej podświadomości? Od czego jest to uzależnione? Natury ludzkiej? Wychowania? Okoliczności? Pełna pytań i wątpliwości, nie dająca jednoznacznej odpowiedzi.

Świetna powieść, brutalna, szczera. Wywołująca szereg emocji, zmuszająca do głębokiego namysłu.

Polecam.

Cyt:
„Młodszy brat miał sześć lat i nigdy nie dostawał bicia.”
Jan Guillou, „Zło”

Jan Guillou, szwedzki dziennikarz i pisarz to postać niezwykle interesująca. Urodzony w Szwecji w roku 1944, syn Francuza i Norweżki. Burzliwa młodość, następnie kariera dziennikarska, w trakcie której za serię artykułów na temat szwedzkiej agencji wywiadowczej IB został skazany na 10...

"Zło" to jedna z tych książek, które czyta się na w pełni włączonych emocjach. Znakomicie napisana, równie dobrze przemyślana od strony fabularnej, a nade wszystko poruszająca wciąż aktualny temat przemocy i jej następstw. Erik z tej powieści stanowi tego najlepszą wykładnię.

"Zło" to jedna z tych książek, które czyta się na w pełni włączonych emocjach. Znakomicie napisana, równie dobrze przemyślana od strony fabularnej, a nade wszystko poruszająca wciąż aktualny temat przemocy i jej następstw. Erik z tej powieści stanowi tego najlepszą wykładnię.

znalazłam ją na kupce książek promocyjnych w jednym z supermarketów, przypomniałam sobie film o tym samym tytule, który oglądałam kilka lat temu. film był dobry, pomyslalam, że sprawdzę wiec tez książkę. No i się nie zawiodłam, absolutnie jedno z najlepiej wydanych przeze mnie 10zl. Na minus chyba tylko jedynie to, że miejscami bywała przewidywalna- np. watek relacji z dziewczyną ze służby, no i ta okładka, ale to już moje prywatne widzimisię, że nienawidzę zdjęć twarzy na okładkach. W każdym bądź razie, bardzo polecam.

znalazłam ją na kupce książek promocyjnych w jednym z supermarketów, przypomniałam sobie film o tym samym tytule, który oglądałam kilka lat temu. film był dobry, pomyslalam, że sprawdzę wiec tez książkę. No i się nie zawiodłam, absolutnie jedno z najlepiej wydanych przeze mnie 10zl. Na minus chyba tylko jedynie to, że miejscami bywała przewidywalna- np. watek relacji z...

książkę przeczytałam jako nastolatka (czyli już trochę czasu temu),jednak wciąż mocno we mnie siedzi. Pomijam nieco upolitycznienie fabuły, jednak proces tego, jak w człowieku powoli rodzi się gniew i nienawiść został przedstawiony z wysokim kunsztem. Trochę się jej bałam , trochę mnie intrygowała tak samo jak główny bohater.

książkę przeczytałam jako nastolatka (czyli już trochę czasu temu),jednak wciąż mocno we mnie siedzi. Pomijam nieco upolitycznienie fabuły, jednak proces tego, jak w człowieku powoli rodzi się gniew i nienawiść został przedstawiony z wysokim kunsztem. Trochę się jej bałam , trochę mnie intrygowała tak samo jak główny bohater.

Jeżeli ktoś nie lubi nachalnej lewackiej agitki typu wierzący naziści kontra bohaterscy socjaldemokraci to niech omija tę książkę z daleka. Strata czasu

Jeżeli ktoś nie lubi nachalnej lewackiej agitki typu wierzący naziści kontra bohaterscy socjaldemokraci to niech omija tę książkę z daleka. Strata czasu

Książka to studium przemocy. Przemocy rodzinnej - domowej i wśród nastolatków albo dzieci czyli osób między 10 a 17 rokiem życia.
Studium tym okrutniejsze, że przy przyzwoleniu niektórych dorosłych, nauczycieli, dyrektora szkoły.
Książka Jana Guillou dzieje się w latach 60-tych XX wieku
ale myślę, że niewiele zmieniło się w tym względzie w czasach obecnych.
Bicie - przemoc fizyczna czy psychiczna "uzupełniana" jest przemocą w sieci tzw mediach społecznościowych.
Młodzież "wrzuca" do sieci różne treści aby pognębić "ofiarę".
Różni się to tylko tym, że nie "tykają" fizycznie swojej ofiary.
Coraz większa jest świadomość na temat przemocy, coraz więcej na temat skutków bicia czy znęcania się mówi się, pisze ale i tak są ludzie, którzy uważają, że to nieszkodliwe, że skoro oni to przeszli to inni też przeżyją.

Książka to studium przemocy. Przemocy rodzinnej - domowej i wśród nastolatków albo dzieci czyli osób między 10 a 17 rokiem życia.
Studium tym okrutniejsze, że przy przyzwoleniu niektórych dorosłych, nauczycieli, dyrektora szkoły.
Książka Jana Guillou dzieje się w latach 60-tych XX wieku
ale myślę, że niewiele zmieniło się w tym względzie w czasach obecnych.
Bicie -...

Guillou zaintrygował mnie cyklem „Krzyżowcy”, przygody rycerza Arna mnie wciągnęły. Postanowiłem przeczytać inne jego książki.
I jestem pod wrażeniem, a nawet w lekkim szoku.
Plusy:
- ciekawa fabuła, próba poznania istoty zła;
- szkolne prześladowania i walki pomiędzy dziećmi;
- pokazanie spirali przemocy i strachu oraz władzy na niej opartej;
- oryginalne przemyślenia autora na temat ZŁA;
- czy jesteśmy skazani na bycie złym, bo tak nas wychowano i ukształtowano w młodości;
- czy można przeciwstawić się okrucieństwu, wyrwać się z zamkniętego kręgu;
- czy da się przezwyciężyć zło dobrem;
- czy cel uświęca środki i przemoc należy zwalczać przemocą;
- jak daleko można się posunąć gdy jest przyzwolenie na przemoc;
- zmusza do wielu refleksji i przemyśleń;
- realistyczny opis aktów przemocy (miejscami może zbyt okrutny);
- czasy się zmieniły, ale aktualność przesłania nie – „Trzeba reagować na zło, brak reakcji to przyzwolenie na przemoc”;
- jeśli książka jest faktycznie częściowo autobiografią, to tylko współczuć autorowi.
Minus - miejscami może za dużo moralizatorstwa.
Ogółem książka bardzo dobra.

Guillou zaintrygował mnie cyklem „Krzyżowcy”, przygody rycerza Arna mnie wciągnęły. Postanowiłem przeczytać inne jego książki.
I jestem pod wrażeniem, a nawet w lekkim szoku.
Plusy:
- ciekawa fabuła, próba poznania istoty zła;
- szkolne prześladowania i walki pomiędzy dziećmi;
- pokazanie spirali przemocy i strachu oraz władzy na niej opartej;
- oryginalne przemyślenia...