Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Może gdybym nie czytała żadnej biografii Amy Winehouse inaczej odebrałabym książkę Nicka Johnstona, ale po lekturze biografii pisanej przez ojca Amy, która łamie serce i nie pozwala o sobie zapomnieć,ta książka jest taka sobie. Autor skupia się bardziej na ścieżce zawodowej Amy Winehouse, być może nie chciał zbyt głęboko wnikać w jej prywatne życie, tym bardziej że biografię napisał jeszcze za życia Amy. Tak czy inaczej książka jest wg mnie przeciętna 😐

Może gdybym nie czytała żadnej biografii Amy Winehouse inaczej odebrałabym książkę Nicka Johnstona, ale po lekturze biografii pisanej przez ojca Amy, która łamie serce i nie pozwala o sobie zapomnieć,ta książka jest taka sobie. Autor skupia się bardziej na ścieżce zawodowej Amy Winehouse, ...

Rozwiń

Zwiń

Wywiad rzeka Ewy Anny Baryłkiewicz z Urszulą Kasprzak. Wokalistka szczerze opowiedziała o swoim życiu zawodowym i prywatnym, ja lubię Urszulę, więc książkę przeczytałam z zainteresowaniem.
Polecam👍

Wywiad rzeka Ewy Anny Baryłkiewicz z Urszulą Kasprzak. Wokalistka szczerze opowiedziała o swoim życiu zawodowym i prywatnym, ja lubię Urszulę, więc książkę przeczytałam z zainteresowaniem.
Polecam👍

,, Wrzos '' Marii Rodziewiczówny pamiętam z ekranizacji ,,W starym kinie ''.Film był typowym melodramatem i podobał mi się. Książka też nie jest zła, choć smutna i tragiczna. Główna bohaterka Kazia wydana za mąż z rozsądku nie zaznała szczęścia u boku Andrzeja. Obydwoje nosili w sercu inne osoby, dziewczyna byłego narzeczonego Stacha, Andrzej mężatkę Celinę. W momencie kiedy powieść mnie wciągnęła wydarzenia bardzo pośpieszyły , mam wrażenie że za bardzo jakby autorka chciała jak najszybciej skończyć książkę. Trochę rozczarowała mnie końcówka i stąd moja umiarkowana ocena.

,, Wrzos '' Marii Rodziewiczówny pamiętam z ekranizacji ,,W starym kinie ''.Film był typowym melodramatem i podobał mi się. Książka też nie jest zła, choć smutna i tragiczna. Główna bohaterka Kazia wydana za mąż z rozsądku nie zaznała szczęścia u boku Andrzeja. Obydwoje nosili w sercu inne...

Rozwiń

Zwiń

Powieść Daphne du Maurier,, Generał i panna '' określiłabym książką spod znaku płaszcza i szpady, choć nazywana jest romansem. Nie lubię współczesnych romansideł, ale te historyczne /kostiumowe owszem. Tym razem autorka przeniosła nas do siedemnastoletniej Anglii nękanej wojną domową pomiędzy rojalistami a zwolennikami parlamentu. W takich okolicznościach nawiązał się romans pomiędzy pułkownikiem w służbie króla -Richardem Grenville'm i Honor Harris.
To smutna książka, główna bohaterka wiele przeżyła, los ciężko ją doświadczył a jej relacje z Richardem były dosyć skomplikowane. Ciekawe,że każda powieść Daphne du Maurier jest inna, ta różnorodność mi się podoba . W przypadku,, Generała i panny'' brakuje mi jednak tej specyficznej u Maurier atmosfery tajemniczości, leku, niepewności, lekkiej grozy. Książka jest w porządku, ale za mało tu Daphne w Daphne.

Powieść Daphne du Maurier,, Generał i panna '' określiłabym książką spod znaku płaszcza i szpady, choć nazywana jest romansem. Nie lubię współczesnych romansideł, ale te historyczne /kostiumowe owszem. Tym razem autorka przeniosła nas do siedemnastoletniej Anglii nękanej wojną domową pomię...

Rozwiń

Zwiń