Bukowski jesteś śmieszny i dziwny i smieszny

Bukowski jesteś śmieszny i dziwny i smieszny

Rewelacja! I ten sposób włączania świateł w samochodzie (wjeżdżanie w dziury)!

Rewelacja! I ten sposób włączania świateł w samochodzie (wjeżdżanie w dziury)!

Henry Chinaski i jego przygody w kolejnych miejscach pracy. Bardzo nietypowe, pomysłowe, pijane i skandalizujące pisanie. Czyta się bardzo dobrze, lubię styl Bukowskiego. Czasami się śmieję, czasami czuję się pijana jak głowny bohater. Tak działa.

Henry Chinaski i jego przygody w kolejnych miejscach pracy. Bardzo nietypowe, pomysłowe, pijane i skandalizujące pisanie. Czyta się bardzo dobrze, lubię styl Bukowskiego. Czasami się śmieję, czasami czuję się pijana jak głowny bohater. Tak działa.

Śmiejesz się do rozpuku.

Śmiejesz się do rozpuku.

Nie każdy lubi styl pisania Bukowskiego, sam przyznam że powieści moim zdaniem są najsłabsze w dorobku tego twórcy, jednak nie oznacza to, że są złe. Wręcz przeciwnie, pomimo swojej wulgarności, prostactwa pokazują życie ludzi wyklętych w społeczeństwie, ludzi przegranych, alkoholików, narkomanów, uchodźców. Wbrew tej bezpośredniości, niemalże szczerym aż do bólu opisom wszystkich wydarzeń, które niekiedy niepokoją, wzbudzają wstręt, gorycz, można wczuć się w życie takich osób, jakie przedstawia Bukowski, w życie osoby jaką sam był. Czasem kontrowersja istnieje w niektórych dziełach tylko po to, aby przykuwać uwagę, ale nie ma wartości samej w sobie poza kłuciem w oczy. U Bukowskiego ta kontrowersja jest naturalna, nie jest wysilona ani sztuczna. U Bukowskiego ta kontrowersyjność to po prostu jego styl bycia w warunkach, o których każdy marzy, aby nie żyć w nich, aby uciec od nich jak najdalej.

Nie każdy lubi styl pisania Bukowskiego, sam przyznam że powieści moim zdaniem są najsłabsze w dorobku tego twórcy, jednak nie oznacza to, że są złe. Wręcz przeciwnie, pomimo swojej wulgarności, prostactwa pokazują życie ludzi wyklętych w społeczeństwie, ludzi przegranych, alkoholików, narkomanów, uchodźców. Wbrew tej bezpośredniości, niemalże szczerym aż do bólu opisom...

Czy to już uzależnienie? Kilka tygodni bez Bukowskiego i czuję, że czegoś mi brak. Więc wracam. I czuję się jak w strefie komfortu

Tym razem pracowniczy śmiech przez łzy. Po przygodach Chinaskiego człowiek zaczyna szanować swoją robotę, jaka by nie była. Ciekawe, że myślenie pracodawcy wcale się tak bardzo nie zmieniło na przestrzeni tylu lat. Nie wystarczy, że pracujesz. Musisz jeszcze to robić z pasją i entuzjazmem. Tyle dobrego, że Bukowski potrafił pisać i jeszcze szczęśliwie mu za to płacili.

Jasne. Jest szczerze, surowo wręcz naturalistycznie. Chyba zaczynam przesiąkać tym stylem. Już nie peszy, nie szokuje. Niezmiennie zachwyca.

Czy to już uzależnienie? Kilka tygodni bez Bukowskiego i czuję, że czegoś mi brak. Więc wracam. I czuję się jak w strefie komfortu

Tym razem pracowniczy śmiech przez łzy. Po przygodach Chinaskiego człowiek zaczyna szanować swoją robotę, jaka by nie była. Ciekawe, że myślenie pracodawcy wcale się tak bardzo nie zmieniło na przestrzeni tylu lat. Nie wystarczy, że pracujesz....

"Trochę żal mi jego z prostej przyczyny
To sobowtór mój, nikt inny"

"Trochę żal mi jego z prostej przyczyny
To sobowtór mój, nikt inny"

Ta książka naprawdę porywa czytelnika i nie puszcza do ostatniej strony, a jest to podróż przez slumsy, bród, przemoc i absurd, a jednak, zajmujesz miejsce i zostajesz do końca.

Ta książka naprawdę porywa czytelnika i nie puszcza do ostatniej strony, a jest to podróż przez slumsy, bród, przemoc i absurd, a jednak, zajmujesz miejsce i zostajesz do końca.

Brud świata nałogów. Żywot osoby uzależnionej. Ale przyznaję ta książka "płynie" i czyta się dobrze.

Brud świata nałogów. Żywot osoby uzależnionej. Ale przyznaję ta książka "płynie" i czyta się dobrze.

Oceniam i doceniam już tylko za sam styl, klimat i humor. Bo trochę mnie wkurza, że powieści Bukowskiego donikąd nie idą. To jest ciągle chodzenie w kółko i walenie twarzą w ścianę kolejnego ślepego zaułka. Choć może w jego przypadku to nie da się tego lepiej i wierniej napisać.

Oceniam i doceniam już tylko za sam styl, klimat i humor. Bo trochę mnie wkurza, że powieści Bukowskiego donikąd nie idą. To jest ciągle chodzenie w kółko i walenie twarzą w ścianę kolejnego ślepego zaułka. Choć może w jego przypadku to nie da się tego lepiej i wierniej napisać.