Gambit

Dla mnie najsłabsza z powieści Pana Siembiedy., zniechęciła mnie apoteozą Brygady świętokrzyskiej.

Dla mnie najsłabsza z powieści Pana Siembiedy., zniechęciła mnie apoteozą Brygady świętokrzyskiej.

Kolejna książka tego autora, która mnie wciągneła, denerwowała mnie troszkę naiwność głównej bohaterki jednak wydaje mi się, że to nadawało autentyczności postaci, bo przecież w rzeczywistości to były dzieci /nastolatki walczące w AK za ideały. Niesamowicie podobało mi się przejście przez prawdziwe fakty historyczne i zbudowanie na nich fabuły, z księżek Pana Siembiedy człowiek uczy się historii w bardzo przystępny sposób.

Kolejna książka tego autora, która mnie wciągneła, denerwowała mnie troszkę naiwność głównej bohaterki jednak wydaje mi się, że to nadawało autentyczności postaci, bo przecież w rzeczywistości to były dzieci /nastolatki walczące w AK za ideały. Niesamowicie podobało mi się przejście przez prawdziwe fakty historyczne i zbudowanie na nich fabuły, z księżek Pana Siembiedy...

Pierwszy raz sięgnęłam po tego, wysoko ocenianego, autora. Nie wiem, ile jest w książce fikcji, a ile faktów, choć z pewnością tych ostatnich jest sporo. Wielbiciele powieści szpiegowskich z wątkiem romantycznym powinni być zadowoleni. Przeczytałam z ciekawością, ale bez większych emocji.

Pierwszy raz sięgnęłam po tego, wysoko ocenianego, autora. Nie wiem, ile jest w książce fikcji, a ile faktów, choć z pewnością tych ostatnich jest sporo. Wielbiciele powieści szpiegowskich z wątkiem romantycznym powinni być zadowoleni. Przeczytałam z ciekawością, ale bez większych emocji.

Dla mnie rewelacja. No i znowu w moich lekturach motyw szachów, czy to przepadek... . Uwielbiam historie pisane przez Macieja Siembiedę. Gambit wciąga, wzrusza i zaciekawia. Polecam

Dla mnie rewelacja. No i znowu w moich lekturach motyw szachów, czy to przepadek... . Uwielbiam historie pisane przez Macieja Siembiedę. Gambit wciąga, wzrusza i zaciekawia. Polecam

Świetna! Nie mogłam sie oderwać! Pan Siembieda ponownie wykonał kawał bardzo dobrej roboty.
Intrygująca historia - fakty i prawdziwe postacie połączone w jedną całość.
Polecam bardzo!

Świetna! Nie mogłam sie oderwać! Pan Siembieda ponownie wykonał kawał bardzo dobrej roboty.
Intrygująca historia - fakty i prawdziwe postacie połączone w jedną całość.
Polecam bardzo!

"Gambit" Maciej Siembieda

Mimo tego, że niezbyt lubię umiejscowienie akcji w czasie II wojny światowej, to książkę tę czytało mi się nadspodziewanie dobrze. Autor jak zwykle połączył prawdziwe wydarzenia z fikcją literacką, co jest już chyba znakiem rozpoznawczym Macieja Siembiedy. Na pewno przypomniał tu o niedawno minionych czasach i postaciach, które zasługują na to by o nich pamiętać. Tytułowy gambit nie jest tu przypadkowy, bo szachowe rozgrywki są metaforą strategicznych manewrów i życiowych decyzji bohaterów.

Zdecydowanie jest to idealna książka dla sympatyków sensacji, konspiracji, spisków i kontrwywiadu.

Akcja powieści rozgrywa się na przestrzeni kilkudziesięciu lat, począwszy od II wojny światowej. Research, jaki zrobił autor, jest imponujący, co widać w szczegółach i autentyczności przedstawionych wydarzeń. Powieść porusza m.in. temat zdrady, lojalności i osobistej zemsty. Znalazłam też wiele osobistych dylematów bohaterów i niebezpiecznych misji.

A bohaterowie są bardzo realistyczni. Najbardziej zapadła mi w pamięć jedna z bohaterek, której życie splata się z losami wielu kluczowych postaci historycznych. Wanda Kuryło, bo o niej mowa, działa w konspiracji, potem w amerykańskim kontrwywiadzie i to ona stanowi oś napędową całej historii. Jest też wątek Jerzego Ostrowskiego, mistrza szachowego i konstruktora samochodów, który oparty jest na prawdziwej historii opowiedzianej samemu autorowi.

Osobiście wolę serię z Jakubem Kanią, ale "Gambit" zasługuje na uznanie. Dla miłośników literatury historycznej i wojennej będzie to prawdziwa uczta.

"Gambit" Maciej Siembieda

Mimo tego, że niezbyt lubię umiejscowienie akcji w czasie II wojny światowej, to książkę tę czytało mi się nadspodziewanie dobrze. Autor jak zwykle połączył prawdziwe wydarzenia z fikcją literacką, co jest już chyba znakiem rozpoznawczym Macieja Siembiedy. Na pewno przypomniał tu o niedawno minionych czasach i postaciach, które zasługują na to by...

Nie pomyślałabym, że taka tematyka tak mnie wciągnie. Autor genialny zbudował postaci, aż chce się z nimi przeżywać te losy, mimo że niejednokrotnie są tragiczne. Wojna, działalność podziemia, AK, z jednej strony Hitler, z drugiej Stalin, nadzieja w Londynie i USA. Tak można w skrócie podsumować opisywane dekady. Tylko, że za tym wszystkim kryli się ludzie. Mający plany, marzenia, bliskich. Nie pozostawiono im jednak wyboru, żeby żyć w miarę normalnie trzeba była ryzykować, walczyć, poświęcać życie dla idei. Dla mnie główna bohaterką jest Wanda, to wokół niej wszystko się dzieje. Mimo że jest to postać wymyślona, jest bardzo żywa i wiarygodna. Z jednej strony czytelnik oczekuje takich postaci naprawdę, z drugiej ma ogromy żal i poczucie niesprawiedliwości wobec ludzi, którzy żyli w tych czasach. Autor naprawdę genialnie splata prawdziwe wydarzenia z fikcją. Mam nadzieję, że to nie jest ostatnia jego powieść oparta na historii. Czytając ją miałam myśli, że powinna być lekturą szkolną.

Nie pomyślałabym, że taka tematyka tak mnie wciągnie. Autor genialny zbudował postaci, aż chce się z nimi przeżywać te losy, mimo że niejednokrotnie są tragiczne. Wojna, działalność podziemia, AK, z jednej strony Hitler, z drugiej Stalin, nadzieja w Londynie i USA. Tak można w skrócie podsumować opisywane dekady. Tylko, że za tym wszystkim kryli się ludzie. Mający plany,...

Jest tu wszystko, co Maciej Siembieda ma najlepszego: świetny język, zegarmistrzowska precyzja opisów czasu i miejsca, świetna, skomplikowana fabuła złożona z kilku wątków, które w finale precyzyjnie się zbiegają, wzajemnie uzupełniają, wyjaśniają wszystko. Jest też POMYSŁ opowieści opartej i mocno osadzonej w prawdziwych wydarzeniach. Są bohaterowie, których się kocha, nienawidzi albo jedno i drugie naraz. Jest tu jednak coś więcej - są emocje - niby te same co zawsze w przypadku historii sięgających czasów przedwojennych, ale jednak inne, bo opowiedziane z pozycji kobiety - głównej bohaterki. Jest więc miłość, zawiedziona, zdradzona, potem "szczęśliwa" mimo strasznego czasu okupacji, są bolesne straty, wątpliwości, podejrzenia, złe i dobre "zrządzenia losu". Są sceny, w których nie mogłam opanować łez (np wyzwolenie obozu koncentracyjnego). Jest strach, współczucie, irytacja wobec niezrozumiałych zachowań bohaterów, jest wręcz nienawiść wobec innych... często niestety prawdziwych postaci.
Główna bohaterka to silna, zdecydowana oficer wywiadu, ale przede wszystkim KOBIETA - prawdziwa, czująca mocno choć nawykła do chłodnego myślenia. Nie jest to jednak powieść choćby zbliżona do tak zwanej "literatury kobiecej", której nie znoszę, a samą "kategorię uważam za seksistowsko-obraźliwą. To jest powieść dla każdego i każdego zapewne inaczej poruszy, ale na pewno nie pozostawi obojętnym.
Historia zaczyna się tuż przed II WŚ. Poznajemy młodą dziewczynę z Jasła jakich wiele, która trochę romantycznie pojmuje walkę z wrogiem. Rwie się do ruchu oporu i ma żal, że nie jest wyznaczana do najważniejszych zadań mimo, że posiada pewien niecodzienny talent. Wojna jednak zmusza do szybszego dorastania, a nasza bohaterka - osoba bardzo inteligentna szybko pobiera "nauki". Po wojnie zostaje oficerem amerykańskiego wywiadu. Działa w Monachium, ale ciągle ma nie załatwione sprawy z okupowanej Polski, która teraz jest za żelazną kurtyną. To dla niej wyzwanie nie tylko zawodowe, czy służbowe.
Książkę przeczytałam w 4 dni. Mogę jednak być nieobiektywna, bo absolutnie przepadłam na punkcie pisarstwa Mistrza Macieja. Polecam wszystkim, którzy kochają ciekawe, trzymające w napięciu historie, precyzyjne utkane i opowiedziane tak, że nie sposób wyłączyć emocje.

Jest tu wszystko, co Maciej Siembieda ma najlepszego: świetny język, zegarmistrzowska precyzja opisów czasu i miejsca, świetna, skomplikowana fabuła złożona z kilku wątków, które w finale precyzyjnie się zbiegają, wzajemnie uzupełniają, wyjaśniają wszystko. Jest też POMYSŁ opowieści opartej i mocno osadzonej w prawdziwych wydarzeniach. Są bohaterowie, których się kocha,...

Kolejna rewelacyjna książka Macieja Siembiedy. Lekkie pióro Autora, super się Go czyta.

Kolejna rewelacyjna książka Macieja Siembiedy. Lekkie pióro Autora, super się Go czyta.

„Gdy gra się skończy, król i pionek trafiają do tego samego pudełka”.

Bohaterowie porozrzucani po dwudziestowiecznej szachownicy. Zawiłości wywiadu, szpiegowskie rozgrywki i polityczne szachy ekscytują. Ale to właśnie oni - gracze - nadają (jak zwykle) prawdziwej mocy prozie Macieja Siembiedy. Ludzie, których oszukano i wykorzystano. Którzy gorąco kochali, bezkreśnie się bali i próbowali odnaleźć się w zawierusze, na którą nikt nie mógł być gotów.

Niezmiennie niesamowite jest to, że to właśnie prawdziwe zdarzenia zainspirowały te najbardziej fascynujące i abstrakcyjne wątki. Bo milion ofiar to statystyka, przemarsz wojsk to element strategii, a zawarty sojusz to kolejna data do zapamiętania. Opowieść nabiera rumieńców i zyskuje tożsamość dopiero, kiedy jej uczestnicy zyskują twarze, nazwiska, mają swoje rodziny i miejsca. Życiorysy zaczynają się długo przed przywdzianiem munduru i otrzymaniem rozkazu.

Na stronach Gambitu Autor przekazuje czytelnikom ogrom wiedzy i zdobytych informacji. Imponuje ponadprzeciętnym researchem, a przy tym serwuje tę treść z niesamowitą lekkością, a nierzadko i humorem.

Maciej Siembieda niewymuszenie wywołuje emocje, nie buduje zbędnego napięcia, nie przeciąga, natomiast tka fabułę i wikła bohaterów w zdarzenia w niepowtarzalny sposób. Czytelnicze uniesienia są konsekwencją urzekającej autentyczności i gorliwości w dążeniu do przedłużenia życia opisywanym historiom.

Kończę tę podróż poruszona i przejęta. Chcę te historie zgłębić, wyczerpać i zbadać od podszewki. Zżyłam się z Wandą i braćmi Ostrowskimi. Tak to już jest z Maciejem Siembiedą. Opowieść nigdy nie kończy się wraz z ostatnią stroną. Czuję, czytuję, podziwiam i szanuję.

„Gdy gra się skończy, król i pionek trafiają do tego samego pudełka”.

Bohaterowie porozrzucani po dwudziestowiecznej szachownicy. Zawiłości wywiadu, szpiegowskie rozgrywki i polityczne szachy ekscytują. Ale to właśnie oni - gracze - nadają (jak zwykle) prawdziwej mocy prozie Macieja Siembiedy. Ludzie, których oszukano i wykorzystano. Którzy gorąco kochali, bezkreśnie się...